تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805236068
کدام نظام را می گویید؟
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا:
کدام نظام را می گویید؟ تهران - ایرنا - همین چند روز پیش بود که رئیس جمهور به عنوان حافظ قانون اساسی کشور به برخی از رویه های غیر قانونی اعتراض کرد و گفت: محاکمه وظیفه قوه قضاییه است، نه گروه ها و افراد سیاسی.
در ادامه سرمقاله روز یکشنبه روزنامه ابتکار به قلم « فضل الله یاری» می خوانید :این سخنان شاید پاسخی بوده به اتهامی که از تریبون مجلس شورای اسلامی به روحانی زده شد، اتهامی که او را به خیانت از طریق قرار دادن اطلاعات کشور در اختیار انگلیسی ها متهم می کرد.
رئیس جمهور اما با اتهام بزرگ تری روبرو شده است همان نماینده اتهام زن این بار رئیس جمهور را به «بر اندازی» نظام جمهوری اسلامی متهم کرده است.
این اتهام بزرگ که نیاز به طرح در دادگاه دارد و اثباتش می تواند باعث مجازات های شدیدی برای متهم شود، تاکنون در مورد رؤسای جمهور متعددی مطرح شده است.
ابوالحسن بنی صدر اولین رئیس جمهور ایران اگر چه در هیچ دادگاهی حاضر نشد و حتی از سوی برخی از مسئولان نیز مشمول اتهام خیانت نگردید، اما همراهی وی با گروهی که هم علیه مردم دست به اسلحه برده اند و هم اقدام به ترور مسئولان کرده اند و حمله به مرزهای کشور را نیز در کارنامه خود دارند، خود می تواند نسبت براندازی را به او بچسباند و از سوی افکار عمومی نیز پذیرفته شود.
اما روسای جمهور دیگری که در دو دهه گذشته با این اتهام روبرو بوده اند، هنوز جزئی از نظام هستند و برخی نیز دارای مسئولیت های مهمی می باشند.
آیت الله هاشمی رفسنجانی رئیس جمهوری است که هم تمجید های امام (ره) و رهبری را در کارنامه خود دارد و هم اتهامات عجیب و غریبی همچون فعالیت علیه نظام و براندازی را. این در حالی است که متهم کنندگان وی زیر تابلویی حرکت می کنند که شعارهای انقلاب بر آن نقش بسته است.
سید محمد خاتمی نیز اگر چه سابقه ای به اندازه هاشمی رفسنجانی ندارد اما در کارنامه وی نیز انتساب به خاندان اخلاق و تعهد وجود دارد و هم تجلیل امام(ره) را در سابقه خود دارد و و هم تمجید های رهبری را. با این همه این اتهام زنندگان او را نیز به شدت به این اتهام آراسته اند (!)
اتهام زنندگان اما گویی بخش اعظمی از آمال و آرزوهای خود را در محمود احمدی نژاد می بینند که با همه تخریب هایی که وی درباره ارکان نظام (مجلس، قانون و قوه قضاییه ) روا داشته است، نه تنها اتهامی به وی وارد نمی کنند که با تمام قوا از او حمایت کرده و هنوز نیز سودای بازگشت او را در سر می پرورانند.
شاید تنها رئیس جمهوری که مقابله علنی با حکم رهبری انقلاب را در کارنامه خود داشته همین احمدی نژاد باشد، اما اتهام زنندگان به روسای جمهور گویی پس از استراحتی که علاقه و عشق به احمدی نژاد نصیب شان کرده بود، دوباره موتور خود را روشن کرده اند و در بی سابقه ترین حرکت رئیس جمهور بعدی (دکتر حسن روحانی ) را هدف همان اتهام پیشین قرار داده اند.
این افراد و گروه ها اگر چه برای اتهامات خود انگیزه هایی دارند که برخی از مخالفان آنان، مسائل اقتصادی و از دست رفتن برخی فرصت ها برای ویژه خواری را ذکر می کنند، اما دلایلی که بیان می کنند چندان کمکی نمی کند تا مواضع شان موجه به نظر برسد.
این افراد ممکن است مخالفان سیاسی خود را- که از قضا با رای بالای مردم برگزیده شده اند- به براندازی متهم کنند و از این رهگذر استهزای مردمی را به جان بخرند، اما بدون تردید موجباتی فراهم می کنند تا قضاوت نادرست بخشی از افکار عمومی داخل و خارج را متوجه نظام کنند.
آنان هیچ گاه به این نمی اندیشند که چطور می شود براندازان نظام بیشترین رای را از ملت می گیرند؟
چگونه است که علیرغم دقت و شدتی که شورای نگهبان به خرج می دهد، باز هم مخالفان نظام از فیلتر آن می گذرند و برنده انتخابات می شوند؟ مرزهای این نظام تا کجاست که برگزیدگان مردم نیز از دایره آن خارج اند؟
به نظر می رسد که اگر منظور آنان از نظام آن چیزی است که این اقلیت ساخته و تصویر کرده اند، ادعای آنان صحیح است، اما اگر منظور همان نظامی است که در بهمن 57 خود را به جهانیان نشان داد، این سؤال پیش می آید که آیا نسبت هاشمی و روحانی به این نظام بیشتر است یا این اقلیت پر سروصدا؟
این افراد و گروه ها در اتهام زنی خود همواره یک موضوع را در سرلوحه اتهامات خود قرار می دهند و آن «تبلیغ علیه نظام» است، آیا این اتهام زنی، مخالفان سیاسی آنان را نشانه می رود یا نظام را؟
این افراد و گروه ها تحت تاثیر عصبیت های ناشی از ناکامی در جلب نظر مردم، تلاش می کنند تا نظام را به گونه ای تعریف کنند که تنها خود نماینده آن به نظر برسند.
به عبارتی سقف نظام را تا حد قامت کوتاه خود پایین می آورند و نتیجه آن می شود که هرکه قامتی بلندتر از آنان دارد، از این خیمه بیرون می ماند.
***
شاید اگر پشت این تحلیل و تفسیرها به جای کریمی قدوسی، حمید رسایی و مهدی کوچک زاده، کسانی چون سعید حجاریان، محمدرضا خاتمی و حمیدرضا جلایی پور حضور داشتند، تاکنون کفن پوشان به خیابان ریخته بودند و مراجع قانونی را به برخورد با آنان فرامی خواندند که چه نشسته اید که اینان علیه نظام تبلیغ می کنند...
اول**1104
انتهای پیام /*
: ارتباط با سردبير
[email protected]
08/04/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 28]
-
گوناگون
پربازدیدترینها