تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820815655
کدام نظام را مي گوييد؟
واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری موج:
۸ تير ۱۳۹۳ (۹:۵ق.ظ)
ابتکار: کدام نظام را مي گوييد؟
به گزارش خبرگزاري موج، روزنامه ابتکار چنين نوشت:
همين چند روز پيش بود که رئيس جمهور به عنوان حافظ قانون اساسي کشور به برخي از رويه هاي غير قانوني اعتراض کرد و گفت: محاکمه وظيفه قوه قضاييه است، نه گروه ها و افراد سياسي. اين سخنان شايد پاسخي بوده به اتهامي که از تريبون مجلس شوراي اسلامي به روحاني زده شد، اتهامي که او را به خيانت از طريق قرار دادن اطلاعات کشور در اختيار انگليسي ها متهم مي کرد.
رئيس جمهور اما با اتهام بزرگ تري روبرو شده است همان نماينده اتهام زن اين بار رئيس جمهور را به «بر اندازي» نظام جمهوري اسلامي متهم کرده است. اين اتهام بزرگ که نياز به طرح در دادگاه دارد و اثباتش مي تواند باعث مجازات هاي شديدي براي متهم شود، تاکنون در مورد رؤساي جمهور متعددي مطرح شده است.
ابوالحسن بني صدر اولين رئيس جمهور ايران اگر چه در هيچ دادگاهي حاضر نشد و حتي از سوي برخي از مسئولان نيز مشمول اتهام خيانت نگرديد، اما همراهي وي با گروهي که هم عليه مردم دست به اسلحه برده اند و هم اقدام به ترور مسئولان کرده اند و حمله به مرزهاي کشور را نيز در کارنامه خود دارند، خود مي تواند نسبت براندازي را به او بچسباند و از سوي افکار عمومي نيز پذيرفته شود.
اما روساي جمهور ديگري که در دو دهه گذشته با اين اتهام روبرو بوده اند، هنوز جزئي از نظام هستند و برخي نيز داراي مسئوليت هاي مهمي مي باشند. آيت الله هاشمي رفسنجاني رئيس جمهوري است که هم تمجيد هاي امام (ره) و رهبري را در کارنامه خود دارد و هم اتهامات عجيب و غريبي همچون فعاليت عليه نظام و براندازي را. اين در حالي است که متهم کنندگان وي زير تابلويي حرکت مي کنند که شعارهاي انقلاب بر آن نقش بسته است.
سيد محمد خاتمي نيز اگر چه سابقه اي به اندازه هاشمي رفسنجاني ندارد اما در کارنامه وي نيز انتساب به خاندان اخلاق و تعهد وجود دارد و هم تجليل امام(ره) را در سابقه خود دارد و و هم تمجيد هاي رهبري را. با اين همه اين اتهام زنندگان او را نيز به شدت به اين اتهام آراسته اند (!)
اتهام زنندگان اما گويي بخش اعظمي از آمال و آرزوهاي خود را در محمود احمدي نژاد مي بينند که با همه تخريب هايي که وي درباره ارکان نظام (مجلس، قانون و قوه قضاييه ) روا داشته است، نه تنها اتهامي به وي وارد نمي کنند که با تمام قوا از او حمايت کرده و هنوز نيز سوداي بازگشت او را در سر مي پرورانند. شايد تنها رئيس جمهوري که مقابله علني با حکم رهبري انقلاب را در کارنامه خود داشته همين احمدي نژاد باشد، اما اتهام زنندگان به روساي جمهور گويي پس از استراحتي که علاقه و عشق به احمدي نژاد نصيب شان کرده بود، دوباره موتور خود را روشن کرده اند و در بي سابقه ترين حرکت رئيس جمهور بعدي (دکتر حسن روحاني ) را هدف همان اتهام پيشين قرار داده اند.
اين افراد و گروه ها اگر چه براي اتهامات خود انگيزه هايي دارند که برخي از مخالفان آنان، مسائل اقتصادي و از دست رفتن برخي فرصت ها براي ويژه خواري را ذکر مي کنند، اما دلايلي که بيان مي کنند چندان کمکي نمي کند تا مواضع شان موجه به نظر برسد.
اين افراد ممکن است مخالفان سياسي خود را- که از قضا با راي بالاي مردم برگزيده شده اند- به براندازي متهم کنند و از اين رهگذر استهزاي مردمي را به جان بخرند، اما بدون ترديد موجباتي فراهم مي کنند تا قضاوت نادرست بخشي از افکار عمومي داخل و خارج را متوجه نظام کنند.آنان هيچ گاه به اين نمي انديشند که چطور مي شود براندازان نظام بيشترين راي را از ملت مي گيرند؟ چگونه است که عليرغم دقت و شدتي که شوراي نگهبان به خرج مي دهد، باز هم مخالفان نظام از فيلتر آن مي گذرند و برنده انتخابات مي شوند؟ مرزهاي اين نظام تا کجاست که برگزيدگان مردم نيز از دايره آن خارج اند ؟
به نظر مي رسد که اگر منظور آنان از نظام آن چيزي است که اين اقليت ساخته و تصوير کرده اند، ادعاي آنان صحيح است، اما اگر منظور همان نظامي است که در بهمن 57 خود را به به جهانيان نشان داد، اين سؤال پيش مي آيد که آيا نسبت هاشمي و روحاني به اين نظام بيشتر است يا اين اقليت پر سروصدا؟
اين افراد و گروه ها در اتهام زني خود همواره يک موضوع را در سرلوحه اتهامات خود قرار مي دهند و آن «تبليغ عليه نظام» است، آيا اين اتهام زني، مخالفان سياسي آنان را نشانه مي رود يا نظام را ؟ اين افراد و گروه ها تحت تاثير عصبيت هاي ناشي از ناکامي در جلب نظر مردم، تلاش مي کنند تا نظام را به گونه اي تعريف کنند که تنها خود نماينده آن به نظر برسند. به عبارتي سقف نظام را تا حد قامت کوتاه خود پايين مي آورند و نتيجه آن مي شود که هرکه قامتي بلندتر از آنان دارد، از اين خيمه بيرون مي ماند.
شايد اگر پشت اين تحليل و تفسيرها به جاي کريمي قدوسي، حميد رسايي و مهدي کوچک زاده، کساني چون سعيد حجاريان، محمدرضا خاتمي و حميدرضا جلايي پور حضور داشتند، تاکنون کفن پوشان به خيابان ريخته بودند و مراجع قانوني را به برخورد با آنان فرامي خواندند که چه نشسته ايد که اينان عليه نظام تبليغ مي کنند...
نويسنده: فضل الله ياري
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری موج]
[مشاهده در: www.mojnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]
-
گوناگون
پربازدیدترینها