واضح آرشیو وب فارسی:فارس:
مواجهه محافظهکارانه صدا و سیما با رسانههای نوظهور
همه رسانه ها مانع هم حساب می شوند. زمانی که افراد به یک رسانه رجوع کرده و وقت شان را در آن رسانه صرف می کنند، یعنی به همان میزان از رسانه ای دیگر مثل صدا و سیما دور شده اند، به همین خاطر بازهم رقیب هم محسوب می شوند.
بحث رسانه های نوظهور از جمله شبکه های اجتماعی، چند سالی است که یکی از چالشی ترین حوزه های فرهنگی رسانه ای و فناورانه شده است که جامعه به خصوص قشر نوجوان و جوان را به خود مشغول کرده است. این موضوع از جمله مباحثی است که اختلاف نظر در آن بسیار زیاد بوده و هر مسئول و کارشناسی از زاویه نگاه خود به این موضوع مهم و کلیدی می پردازد. برای واکاوی موضوع به سراغ دکتر سید بشیر حسینی، عضو هیئت علمی دانشکده صدا وسیما رفتیم تا به راهکارهای ایجابی این قضیه و چگونگی فرهنگ سازی پیرامون آن بپردازیم. با وجودکارهای سلبی مانند فیلترینگ، به طورمشخص چه کار ایجابی می بایست انجام داد تا جامعه در مواجهه با چنین پدیده های جدیدی در حوزه رسانه واکسینه شود و فرهنگ صحیح استفاده از آن را دنبال کند؟ ما نیاز به سواد رسانه ای داریم؛ سواد رسانه ای یعنی اینکه مخاطب خودش تشخیص دهد چقدر به این رسانه نیاز دارد یا ندارد. شاید برای بعضی از ما حضور در این شبکه های اجتماعی الزامی و واجب و برای برخی غیر ضروری و مضر باشد. مهمترین اتفاق آن است که مردم خودشان قانع شوند که آیا استفاده از این سبک رسانه ای خاص به مصلحت خود و خانواده هایشان هست تا ورود پیدا کنند یا برای شان ضرر دارد. در سواد رسانه ای، یک کارشناس باید تمام نکات پیرامونی یک رسانه جدید از مزایا و معایب را به مخاطب انتقال دهد، و مهارت مواجهه با چنین پدیده هایی را به او آموخته و در نهایت تشخیص را به خود فرد واگذار کند. نکته اساسی اینجاست که می بایست، نکات منفی و مثبت و تبعات آن، به صورت کامل و جامع بیان شود تا مخاطب به شما اعتماد کرده و با اطمینانی که در درونش به شما ایجاد شده، خودش را قانع کند تا شیوه دسترسی اش را به رسانه های مختلف کنترل کند. برای رسیدن به چنین جایگاهی باید همچنانی که دهه ۶۰ در کشور، نهضت سواد آموزی راه افتاد، نهضت سواد رسانه ای راه بیاندازیم. این نهضت نیاز به زمان زیادی دارد. اگر بخواهیم سراغ راهکارهای سریع برویم، چه پیشنهادی می دهید؟ راهکار سریعش این است که همه رسانه ها، اعم از تلویزیون، روزنامه ها، مجلات، سایت ها و حتی خود افراد در شبکه های اجتماعی به این قضیه ورود پیدا کنند. اعضای فعال شبکه های اجتماعی خودشان به بررسی مزایا و معایب چنین ابزاری پرداخته و بعد از آن، برای خودشان قاعده بگذارند. ما باید از خودمان شروع کنیم. من خودم در بسیاری از این شبکه ها حضور فعال و جدی ندارم و مثلا در اینستاگرام صفحه دارم، ولی فقط چند بار در صفحه خودم مطلب گذاشته ام، چرا که می بینم وقتم را می گیرد و کارهای خیلی مهمتر و موثرتر دارم و احساس کردم وقتم تلف می شود. ما باید تلاش کنیم تا موجی از پایین به بالا، یعنی از مردم به مسئولان راه بیاندازیم، و این بهترین روش است. چرا امثال صدا و سیما در ایجاد چنین موجی همراهی ندارد؟ برای ایجاد چنین موجی چه باید کرد؟ دهه ۴۰ وقتی از امام خمینی(ره) سوال کردند که برای ایجاد نهضت چه کار کنیم، امام فرمودند:”بروید، تولید مثل کنید”. این تولیدمثل به معنای فرزند آوری نیست که تولید نسل کنید و فرزند آوری داشته باشید، بلکه به معنای این است که در درون خانواده و جامعه تلاش کنید و افرادی مثل خودتان با همین دغدغه و نیاز تولید کنید، اکنون در این مورد هم، نفر به نفر، مجموعه به مجموعه دغدغه مند شوید و بعد باهم شروع به کار کنید. آیا صدا و سیما از ورود به این حوزه و برنامه سازی درباره این موضوعات ترس دارد؟ این تیپ برنامه ها بازخورد های مختلفی دارد که اگر در جریان باشید، علت عدم ورود صدا و سیما را به مسائل متوجه می شوید. بعضی وقت ها صدا و سیما به این مباحث ورود پیدا کرده اما عکس العمل معکوس داشته است، چرا که مردم فکر می کردند صدا و سیما راست نمی گوید، حس کردن چون صدا وسیما منافع خودش به خطر افتاده، برنامه تولید کرده است. لذا در بعضی موارد صدا و سیما سیاستش را اینگونه تعریف و تنظیم کرده است که در برخی حوزه ها ورود پیدا نکند، چرا که تاثیر منفی اش بیشتر بوده است. آیا شبکه های اجتماعی هم شامل چنین داستانی شده اند؟ همه رسانه ها مانع هم حساب می شوند، به این صورت که، زمانی که افراد به یک رسانه رجوع کرده و وقت شان را در آن رسانه صرف می کنند، یعنی به همان میزان از رسانه ای دیگر مثل صدا و سیما دور شده اند، به همین خاطر بازهم رقیب هم محسوب می شوند. بالاخره فضای رقابتی وجود دارد و مخاطب عمدتا فقط می تواند برای دو یا سه رسانه وقت اختصاصی بگذارد، در نتیجه این شبکه های اجتماعی هم شکلی از رسانه اند و رقیب رسانه ملی محسوب می شوند. اکنون به مجرد اینکه صدا و سیما برنامه برای این مدل رسانه ها و آسیب های آن درست کند، رسانه های غربی می گویند، این ها دنبال منافع خودشان هستند وگرنه دلشان برای مردم نسوخته است. با توجه به این نکته که نمی توان از ضرورت ورود صدا و سیما به موضوع چشم پوشی کرد. درست است؟ ما حتما باید به چنین برنامه های و موضوعاتی ورود پیدا کنیم. حتی صدا وسیما باید ورود پیدا کند و برنامه نقد و مناظره و آسیب شناسی بگذارد و اگر در مواردی چنین کارهایی صورت نمی گیرد، از محافظه کار بودن مدیران آن سازمان خواهد بود، می دانید افراد زمانی که می ترسند میزشان از دست رفته و از کار بیکار شوند، محافظه کار می شوند. یک مسئول زمانی می تواند با استحکام کار کند که نگران میزش نباشد و این عدم نگرانی، به دو صورت اتفاق می افتد، یا این حالت که مدیر بالادستی شما آن قدر آدم فهیمی است که همه جانبه هوای شما را دارد و یا خود شما چون فقط برای خدا کار می کنید، اصلا برایتان مهم نیست که بعد از انجام وظیفه تان، چه می شود و آیا در آن پست باقی خواهید ماند یا نه، در این صورت است که کار محکم صورت می پذیرد. منبع :رصد، پایگاه تحلیلی دفتر پژوهش
93/04/03 - 06:00
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 62]