محبوبترینها
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1854258823
به جای دلواپسی برای حواشی، در پی متن زندگی مردم باشید
واضح آرشیو وب فارسی:تابناک: به جای دلواپسی برای حواشی، در پی متن زندگی مردم باشید
انتظار این بود که دولتمردان به گونه‌ای در واکنش به این فیلم عمل می‌کردند که این موضوع به صدر اخبار نمی‌آمد و به عنوان موضوعی حاشیه‌ای در محدود زمانی مشخصی مطرح و اگر خلاف واقع بود، در همان ظرف زمانی با پاسخی متناسب مواجه می‌شد و از طرف مقابل نیز انتظار می‌رفت این موضوع را به چالش روز بدل نسازند و به عنوان دغدغه عمومی‌شان پیش نکشند.
کد خبر: ۴۰۰۰۰۰
تاریخ انتشار: ۲۲ ارديبهشت ۱۳۹۳ - ۲۱:۰۰ - 12 May 2014
انتشار فیلم مستندی درباره سبقه سیاسی دکتر حسن روحانی هفته‌های متمادی است که فضای کشور را تحت الشعاع قرار داده تا آنجا که حتی پای طیف‌های مختلف مستندسازان را نیز به این معرکه باز کرده و عملاً منجر به قرار گرفتن این مسئله ساده و نه چندان پراهمیت در صدر اخبار شده اما آیا واقعاً این فیلم ظرفیت چنین حواشی را در خود داشت که به عنوان مهم‌ترین دغدغه روز افکارعمومی مورد توجه قرار گیرد؟
به گزارش «تابناک»، چند هفته پیش فیلمی با قالب مستند تحت عنوان «من روحاني هستم» در فضای مجازی عرضه شد که روایتی از فعاليت‌های مبارزاتی، سياسی و اجتماعی حسن روحانی در 5 دهه گذشته بود؛ روایتی که نقدهای متعددی به آن وارد شد و در مقابل حمایت‌هایی را نیز در پی داشت که این اثر مستند را به یک کشمکش سیاسی بدل ساخت. ماجرای حضور حسن روحانی در ماجرای مک فارلین و همچنین کیک کلید به عنوان هدیه آمریکایی‌ها بیش از دیگر سرفصل‌های مطرح شده در این فیلم جنجال آفرین شد، به خصوص آنکه کلید، نماد تبلیغاتی روحانی در انتخابات ریاست جمهوری اخیر بود.
چالش بر سر این فیلم تا آنجا بالا گرفت که برخی از مقامات ارشد کشور نیز مستقیماً در این رابطه با آن اظهارنظر کردند و نقدهایی به آن وارد دانستند که در نوع خود محل تامل است. در این میان آنچه بیش از پیش این نقدها را افزایش داد هویت سازندگان مستند مذکور بود که تحت عنوان مرکز چند رسانه ای «شفق» پوشش داده شده بود و تا امروز نیز سازندگان این مستند از انتشار تصویر و هویت دقیق کارگردان این اثر اجتناب کرده‌اند و «معصومه نبوی» نام مستعار کارگردان این فیلم از آب در آمده و گفته شده «منصوره اخوان» نام واقعی این مستندساز بوده که البته در این زمینه نیز تردید وجود دارد.
به هر حال آنچه تحت عنوان «من روحانی هستم» در ابتدا به مبلغ سه هزار تومان در فضای الکترونیک عرضه شد و سپس به صورت رایگان توزیع شد، متعلق به هر شخصی بود، اثری آنچنان برجسته و شاخصی در حوزه مستند محسوب نمی‌شد و تا مقطع خروج روحانی از پرونده هسته‌ای که انتهای این مستند است و عملاً بخش اعظمی از زندگی سیاسی رئیس جمهور یازدهم کشور را در بر گرفته، بسیاری از وقایع به طور مفصل قابل پوشش دادن بود اما ظاهراً شتاب در تولید این اثر و همچنین عدم تجربه بالای سازندگان در تولید مستندی در این سطح، این اثر را از رسیدن به کیفیت مطلوب بازداشته است. با این حال این مستند بیش از آنچه سازندگانش نیز تصور می‌کردند بازخورد سیاسی، اجتماعی و فرهنگی داشته است.
این بازخوردها آنچنان وسیع بود که جای اصلی‌ترین مسائل کشور را بگیرد و به واسطه برخی بی‌تدبیری‌ها هفته‌های متمادی شاهد طرح این موضوع کوچک در صدر اخبار بود. واقعیت آن است که فضای مستند برخلاف فضای آثار سینمایی می‌بایست مبتنی بر حقیقت باشد و برخلاف آثار سینمایی که می‌تواند هیچ نسبتی به حقیقت و واقعیت نداشته باشد، فضای مستند ثانیه به ثانیه باید مبتنی بر مستندات باشد و با حدس و گمان و یا تعبیر شخصی نمی‌توان سراغ مستندسازی رفت و در هر نقطه از جهان نیز به همان میزان که لزومی برای پاسخگویی به جهت عدم انطباق فیلم سینمایی با حقیقت نیست، الزام قانونی برای پاسخگویی در قبال محتوای یک مستند پیش رو است.
با این اوصاف اگر محتوای این مستند خلاف واقع یا تحریف شده بود، امر بسیار ساده‌ای است که نهادهای مسئول از طریق قانون در این خصوص اقدامات لازم را انجام دهند و اگر محتوای این مستند عین حقیقت بود، انتظار می‌رفت که این تصویرسازی پذیرفته شود و اگر نقدی نیز وارد است، در ظرف معین زمانی و مکانی طرح شود و گستره توجه به چنین امر کم‌اهمیتی هفته‌های پیاپی بحث و تبادل نظر را آن هم در بالاترین سطوح سیاسی، اجتماعی و فرهنگی در پی نداشته باشد و اقشار مختلف از سیاسیون برجسته گرفته تا مستندسازان را مشغول خود نسازد.
بدین ترتیب بخشی از انرژی رسانه‌ای کشور در یک ماه اخیر عملاً درباره مستند هزینه شده که واقعاً اتفاق خوشایندی نیست و آسیب پذیری سیستم اجرایی کشور را در قبال یک حرکت کوچک رسانه‌ای نشان می‌دهد. این در حالی است که انتظار این بود که دولتمردان به گونه‌ای در واکنش به این فیلم عمل می‌کردند که این موضوع به صدر اخبار نمی‌آمد و به عنوان موضوعی حاشیه‌ای در محدود زمانی مشخصی مطرح و اگر خلاف واقع بود، در همان ظرف زمانی با پاسخی متناسب مواجه می‌شد و از طرف مقابل نیز انتظار می‌رفت این موضوع را به چالش روز بدل نسازند و به عنوان دغدغه عمومی‌شان پیش نکشند.
حقیقتاً مستند «من روحانی نیستم» دغدغه چند درصد مردم ایران است؟!
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تابناک]
[مشاهده در: www.tabnak.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 75]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها