تور لحظه آخری
امروز : شنبه ، 24 شهریور 1403    احادیث و روایات:  پیامبر اکرم (ص):نيّت مؤمن بهتر از عمل او و نيت منافق بدتر از عمل اوست.
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

تبلیغات متنی

تریدینگ ویو

کاشت ابرو

لمینت دندان

لیست قیمت گوشی شیائومی

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

دزدگیر منزل

تشریفات روناک

اجاره سند در شیراز

قیمت فنس

armanekasbokar

armanetejarat

صندوق تضمین

طراحی کاتالوگ فوری

Future Innovate Tech

پی جو مشاغل برتر شیراز

لوله بازکنی تهران

آراد برندینگ

وکیل کرج

خرید تیشرت مردانه

وام لوازم خانگی

نتایج انتخابات ریاست جمهوری

خرید ابزار دقیق

خرید ریبون

موسسه خیریه

خرید سی پی کالاف

واردات از چین

دستگاه تصفیه آب صنعتی

حمية السكري النوع الثاني

ناب مووی

دانلود فیلم

بانک کتاب

دریافت دیه موتورسیکلت از بیمه

خرید نهال سیب سبز

قیمت پنجره دوجداره

بازسازی ساختمان

طراحی سایت تهران سایت

دیوار سبز

irspeedy

درج اگهی ویژه

ماشین سازان

تعمیرات مک بوک

دانلود فیلم هندی

قیمت فرش

درب فریم لس

شات آف ولو

تله بخار

شیر برقی گاز

شیر برقی گاز

خرید کتاب رمان انگلیسی

زانوبند زاپیامکس

بهترین کف کاذب چوبی

پاد یکبار مصرف

روغن بهران بردبار ۳۲۰

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1815692757




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
 refresh

مرد روشنی که به سایه رفت


واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
مهدی غلامحیدری,رسول ملاقلی‌پور
مرد روشنی که به سایه رفت آدم عجیبی بود. خودش، هنرش و اتمسفری که در اطرافش وجود داشت همه عجیب بود. از آنهایی بود که هر حرکت و حرفش می‌توانست موجی ایجاد کند، دامنه دار و عمیق.




از زیر صفر شروع کرده بود و به همین دلیل ساده همه زیر و بم های کار را می شناخت. برای ساخت هر فیلمش، تقریبا می جنگید. با همه و بی ملاحظه! اهل مصالحه و مسامحه و این چیزها نبود. رجزخوان هم نبود. مرد عمل بود. می دانست که برای ساخت هر فیلم دربرابر مجموعه ای از «بایدها و نبایدها» قرار می گیرد و او باید با این قوانین دست و پا گیر فیلم جذاب و دوست داشتنی اش را که حتما پیام هم داشت به مخاطب عرضه کند. جنوب شهری بود و همین باعث می شد که روحیه جنگ و جدل برای رسیدن به حقش را داشته باشد. قیافه اش غلط انداز بود و تلخ. در حرف زدنش سادگی عجیبی بود که آدم را مجذوب می کرد و بیشتر از همه این صراحتش بود که آدم را غافلگیر می کرد. نان به نرخ روز خور نبود. برخلاف خیلی از هم قطارانش تلاش کرد، راه های نرفته را بیازماید. تلاش کرد. رفت و البته هزینه اش را هم داد. از آنهایی نبود که پشت سر کسی قایم شود. خودش بود و خودش. کمتر کسی فکر می کرد او با این روحیه بتواند چنان آثار چشمگیری بسازد. آثاری که بزرگ ترین ویژگی شان خون و عصبیت و اعتراض و پرخاش بود که در تمام آنها دیده می شد با رگه ای از احساس ناب که همیشه زیر لایه ای از خشونت پنهان بود. سال ها پیش وقتی در یکی از برنامه های تلویزیونی درباره فیلم بازداشتگاه شماره 17 و سازنده اش بیلی وایلدر حرف زد، تازه فهمیدیم چقدر بر سینمای جنگ جهان مسلط است. آدم ها و جزئیات را می شناسد و به آدم های خبره و کاربلد احترام می گذارد. حالا هر کسی که می خواهد باشد. بعدها وقتی در یک برنامه تلویزیونی دیگر از چگونگی بازی گرفتن از جمشید هاشم پور در فیلمش حرف زد، بیشتر به او ایمان آوردیم. او توانسته بود «چشم بالا انداختن های هاشم پور» را به ری اکشن های زیرپوستی و حتی نامحسوس تبدیل کند. خودمانی اش این می شود که هاشم پور را بازیگر کرد؛ کاری که هاشم پور در کمتر فیلمی قبل از آن کرده بود. وقتی از او درباره اتفاقات غیرمتعارفی که در سینما معمولا می افتد و او هم البته دوست نداشت درباره آنها چیزی بگوید، می پرسیدیم رندانه فضا را تلطیف می کرد که: «بچه بلند می شم می زنمت آ.» صداقتی که در حرف هایش بود باعث می شد آدم جذبش شود که خب البته حالا دیگر اصلا امتیاز کمی نیست. سینمای ما هیچ وقت قدرش را ندانست و امکانی را برایش به وجود نیاورد که بیش از اینها «خودش» را نشان بدهد. بعضی از آثارش به آن چیزی که پیشتر تصور می شد، تبدیل نشد و بعضی از آثارش هم چه به لحاظ فرم و چه به لحاظ محتوا جلوتر از زمان خود بود. با وجود این او یکه تاز عرصه فیلمسازی دفاع مقدس باقی ماند. شخصیت هایی که او به مخاطبان سینما معرفی کرد احتمالا برای علاقه مندان پیگیر سینما تا مدت ها باقی خواهد ماند. خاطره نخستین حضورش در جنگ را وقتی تعریف می کرد، خنده و گریه توأمان دامان مخاطب را می گرفت. مخاطبان سینما توقع داشتند کارهای بزرگ تری از او ببینند زیرا زمینه اش را داشت و پیشتر نشان داده بود که می تواند فیلمساز بزرگ و غافلگیرکننده سینمای دفاع مقدس باشد اما مرگ نامنتظره و ناگهــانی او این امکان را از او و ما گرفت که بازهم شاهد یک فیلم بزرگ دیگر باشیم. در این روزها که سینمای دفاع مقدس، عجیب و غریب ترین روزهایش را می گذراند، جای او بیش از پیش خالی به نظر می رسد؛ جای کسی که معترضانه و خشمگین، قهرمانان روزهای جنگ را بیدار کند و در برابر چشم ما آنها را از کادری به کادری دیگر ببرد... آقای رسول ملاقلی پور عزیز! جای تو این روزها حسابی خالی است! مهدی غلامحیدری - جام جم


شنبه 20 اردیبهشت 1393 9:58    بازدید:2





این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 45]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


سینما و تلویزیون

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن