تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836825931
می‌گویند کله‌اش بوی قورمه‌سبزی می‌دهد!
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: دوشنبه ۸ اردیبهشت ۱۳۹۳ - ۰۰:۲۸
علی‌اصغر حداد با اشاره به این‌که متولیان ادبیات و هنر از این عرصه هیچ اطلاعی ندارند، می‌گوید: عرصه ادبیات و هنر یتیم است و پدر و مادر ندارد. این مترجم پیشکسوت در گفت‌و‌گو با خبرنگار ادبیات خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، درباره امرار معاش از طریق ادبیات در ایران گفت: از راه نوشتن و ترجمه در ایران نمی‌توان امرار معاش کرد. عده بسیار نادری هستند که بعد از 25 سال فعالیت و با داشتن ده-بیست کتاب که احیانا مورد استقبال قرار گرفته‌اند، پول بخور و نمیری به دست می‌آورند، اما جوانی که یکی - دو سال است وارد عرصه ادبیات شده، نمی‌تواند از این راه حتا پول توجیبی‌اش را دربیاورد، امرار معاش که محال است. او در ادامه درباره علت این موضوع اظهار کرد: یکی از دلایل این مسائل این است که کتاب زیاد خواننده ندارد که این موضوع خود ابعاد مختلفی دارد. مانع بسیار بزرگی هم که هست وزارت ارشاد است. یک کتاب از یک لحاظ ادبیات است و از یک لحاظ کالایی تجاری است که باید به بازار عرضه شود. وقتی ارشاد عرضه این کالا را به طور میانگین دست کم یک سال به تأخیر می‌اندازد، امکان هر جور سوددهی آن را از بین می‌برد. حداد همچنین درباره تأثیر این موضوع بر حرفه‌یی نشدن ادبیات گفت: این عوامل موجب افت کیفیت کتاب‌ها و آثار می‌شوند، چون کسانی که می‌خواهند درآمدی از راه ترجمه کسب کنند سریع و با کیفیت پایین کار می‌کنند؛ به این معنا که نه در انتخاب اثر برای ترجمه و نه در کار ترجمه با دقت و خوب عمل نمی‌کنند. او درباره تجربه خودش در امرار معاش و فعالیت ادبی گفت: من در کنار ترجمه درس می‌دهم و زندگی‌ام از راه درس دادن می‌گذرد نه ترجمه، هر چند ترجمه دو سوم اوقاتم را به خود اختصاص می‌دهد و تدریس یک‌سوم آن را. ترجمه برای من فقط یک کار ذوقی است. ترجمه می‌کنم که از اوضاع زمانه به چیزی پناه ببرم، نه برای این‌که پولی به دست بیاورم. بنابراین بر اساس این تعریف که حرفه‌یی کسی است که از این طریق درآمد کسب کند و زندگی‌اش را بگذراند، من حرفه‌یی نیستم. این مترجم درباره چگونگی برقراری توازن بین فعالیت ادبی و امرار معاش گفت: توازن ممکن نیست. ترجمه یک کار ذوقی است و به استمرار نیاز دارد. اگر امروز ترجمه کنید و فردا آن را کنار بگذارید، روز بعد نمی‌توانید خوب کار کنید. باید هر روز کار کرد چون ترجمه به‌شدت به استمرار نیاز دارد. او ادامه داد: برای فعالیت ادبی فقط باید از یک‌سری چیزها بگذرید. اهل هنر و ادبیات معمولا آدم‌های بسیار قانعی هستند و به دنبال کسب ثروت نیستند. کسی که می‌خواهد از این راه زندگی کند، شرایط زندگی‌اش را با قناعت پیش می‌برد. اگر توازنی هست، به دلیل صرف نظر کردن از مواهب زندگی است که به مترجم امکان گذراندن زندگی‌اش را می‌دهد. می‌توان گفت فرد این کار را به خاطر ذوق و شوق انجام می‌دهد و یا آن‌طور که مردم می‌گویند کله‌اش بوی قورمه‌سبزی می‌دهد. حداد سپس درباره راهکارهای این مشکلات گفت: پر و بال جوان‌ها را قیچی نکنند. وزارت ارشاد بگذارد اهل ادبیات کارشان را انجام بدهند. هنر خود به خود منزه است. در ایران می‌گویند هنر بد است، مگر این‌که عکس آن ثابت شود، درحالی‌که برعکس، هنر منزه است، مگر این‌که خلاف آن رخ دهد. اگر این اتفاق بیفتد و نگاه‌ها تغییر کند، استعدادهایی که در عرصه ادبیات وجود دارند، شکوفا می‌شوند. در حال حاضر بر عکس، استعدادها به شدت سرکوب می‌شوند؛ چراکه متولیان ادبیات و هنر عملا از آن هیچ اطلاعی ندارند. عرصه ادبیات و هنر یتیم است و پدر و مادر ندارد. همه در مورد ادبیات ابراز نظر می‌کنند. فقط کسانی که اهل این عرصه‌اند حق ندارند درباره آن اظهار نظر کنند. این حیطه در دست مترجمان و نویسندگان نیست. مثلا ممیزی الآن به یک کار اداری تبدیل شده و اصلا محتوایی نیست. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها