محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830540684
باهنر و دشواری‌های نشستن روی یک صندلی
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: شنبه ۳۰ فروردین ۱۳۹۳ - ۱۴:۱۳
روزهای ریاست مهندس سیاست ایران بر راست گرایان سنتی، برای اویی که همیشه با قرار گرفتن در جایگاه دوم حاشیه امنی برای خودش ایجاد کرده بود، شاید چندان راحت گذران نشود. باهنر با آمدن به لایه اول سیاست ایران روزهایی دشوار و پرچالشی را برای خود رقم زد. به گزارش ایسنا، نامه نیوز در ادامه نوشت: ریاست بر راست گرایان سنتی گرچه می رفت پرنده شانسی باشد که بعد از سال ها سیاست ورزی بر شانه محمدرضا باهنر بنشیند اما روزهای سخت مهندس سیاست ایران خیلی زود از راه رسید، چه آنکه او زمانی بر صندلی ریاست جبهه پیروان خط امام و رهبری تکیه زد که از یک سو واگرایی بلای جای اصولگرایان شده بود و پرچم های استقلال خواهی یکی پس از دیگری بلند شده بود و از سویی دیگر رییس جمهوری روی کار آمده بود که علی رغم سبقه اصولگرایی برچسب حمایت اصلاح طلبانه را بر خود داشت و بی شک منتقدانی از جنس اصولگرا را همراه خود می دید. امهاتی که بی شک باهنر را در مسیری ناهموار و پر از دست انداز قرار می داد. باهنر جایگزین مناسب حبیب الله اصولگرایان بود؟ انتخابات ریاست جمهوری یازدهم که پایان یافت، تحلیل ها پیرامون ناکامی جریان حداکثری سال های گذشته آغاز شد، تحلیل‌هایی که شاه بیت آنها اختلاف افکنی نوآمدگان اصولگرا بود که تن به تدبیر و خواست ریش سفیدان این جریان نمی دانند و با تعبیر اصولگراتر بودن مسیری متفاوت را در پیش گرفته بودند. نتیجه همین تک روی ها بود که در نهایت کرسی ریاست پاستور را به کاندیدای مورد حمایت اصلاح طلبان رساند. رییس دولتی که خود برخاسته از جریان راست سنتی بود ولی سال‌های زیادی بود که با دلخوری از دوستان اصولگرایش مسیری متفاوت از آنها را در پیش گرفته بود. دومین شُک بر پیکر جریان اصولگرایی اما آنجا وارد شد که پیرمرد میانجی گر اصولگرایان که راست و چپ سیاسی کشور او را به اعتدال گرایی و اخلاقمداری می شناختند چشم از دنیا فرو بست تا اصولگرایان سنتی با بحرانی دیگر روبرو شوند. بحرانی تحت عنوان خلاء «ریش سفید» و «رهبریت» که بتواند در وانفسای اختلافات، پیر و جوان اصولگرا را گرد هم آورد و اجازه ندهد دیگر سنگرهای اصولگرایانه به رقیب اصلاح طلب واگذار شود. از همین رو بود که تکاپوی اصولگرایان برای بازگرداندن ریش سفیدانی از جنس ناطق نوری به بدنه اصولگرا و پایان دادن به قهر سیاسی او از اصولگرایان آغاز شد، تکاپویی که نتیجه نبخشید و ناطق نوری که عنوان می کرد عمر سیاسی او پایان یافته است حاضر نشد سکانداری راست سنتی را برعهده گیرد. در همین راستا بود که اصولگرایان سنتی به جایگزینی که به مانند سلف خود حبیب الله عسگراولادی وجه «ریش سفیدی» و «میانجی گری» نداشت کشانده شدند و قرعه فال به نام محمدرضا باهنر افتاد. سایه پیرمرد از دنیا رفته اما از همان ابتدا بر سر باهنر بود و انتظار از باهنر آن بود که در قد و قواره عسگراولادی نقش آفرین باشد. مردی که در بزنگاه های سیاسی هوشمندانه پا به عرصه می گذاشت و در دوران سیاست ورزی اش از دایره اعتدال و انصاف خارج نشده بود. او که حتی نوآمدگان اصولگرا که گاها بر مدار تندروی پیش می رفتند در مقابلش خاضع و سر به زیر بودند. در کنار نقش میانجی گری و اعتدالگرایی، اما «بازسازی» جریان راست سنتی برای نقش آفرینی موثر در انتخابات مجلس دهم و ریاست جمهوری آتی، انتظار دیگری بود که از دبیرکل آینده این جبهه می‌رود، تا اینگونه رویای وحدت اصولگرایان و قرار گرفتن زیر چتر وحدت که بعد از انتخابات مجلس هشتم به امری دور از دسترس تبدیل شده، شاید در دو انتخابات پیش رو به واقعیت مبدل گردد. این انتظارات بود که باهنر را که عمری در پشت صحنه سیاست ایران نقش آفرین بود و لابی گری جزئی از سیاست ورزی اش شده بود را با چالش ها و نگرانی جدی روبرو ساخت. او در شرایطی فرماندهی اصولگرایان سنتی را برعهده گرفته که برخی مخالف خوانی ها از درون این جریان و برخی انتقادات به مشی سیاسی او از بیرون جریان راست سنتی و از سوی نوآمدگان اصولگرا مطرح می شود و او را به چاره چویی فرونشاندن این انتقادات انداخته است. زبان نرم باهنر برای آرام کردن منتقدانش باهنر که با کاندیداتوری در انتخابات ریاست جمهوری و با «مرد میدان های سخت» نامیدن خود از اندرونی سیاست به صحنه سیاست کوچ کرده بود در اولین گام مجبور به عقب نشینی زودهنگام شد. اما حال که صندلی ریاست 17 تشکل راست سنتی را از آن خود کرده است در تلاش است که در وهله اول نوآمدگان و جوانترهای اصولگرا را به سوی وحدت بکشاند و پرچم های استقلال خواهانه آنها را به پایین کشد. تلاشی که حتی در ایامی که زمزمه دبیرکلی او مطرح بود آغاز شد و خبرها حکایت از رایزنی های وی با جبهه پایداری و طیف رهپویان و ایثارگران برای پیوستن به راست سنتی و دوری از تفرقه در انتخابات آتی داشت. باهنر که در بهارستان از جایگاه نایب رییسی و در بیرون بهارستان در جایگاه ریاست راست گرایان سنتی، ایفاگر نقش است، اخیرا وارد فازی متفاوت از چندماه قبل خود شده است و سنگر انتقاد از دولت را فضایی مناسب برای کسب محبوبیت در بین منتقدانش یافته است. دولتی که او تا چندماه پیش در کنار لاریجانی تلاش بی وقفه ای را برای گرفتن رای اعتماد مجلس برای وزرای پیشنهادی اش انجام داده بود و حال گویی مصلحت را برآن دیده است که در کنار حمایت از دولتی ها، گاها نیش انتقاداتش را هم به سوی آنها بگیرد. قرار گرفتن نام او در بین امضا کنندگان نامه منتقدان توافق ژنو به رییس صداوسیما و سخنان چندماه اخیر او از تریبون مجلس و دبیرکلی جبهه پیروان که دائما از حمایت مشروط خود از دولتی ها سخن گفته است شاهد مثال هایی از یکی به نعل و یکی به میخ زدن باهنر است. برخی این رویه باهنر را به رویکرد او در قبال دولت احمدی نژاد مقایسه می کنند. او که زمانی در حمایت از احمدی نژاد تا پای اتهام سهم خوانی هم جلو رفت، روزی دیگر در جمع منتقدان سرسخت او قرار گرفت. این روزها اما گویی باهنر با سنگینی مسئولیتش در خارج از بهارستان فاصله بین حامی دولت روحانی بودن و منتقد آن شدن را کوتاهتر کرده است. چه آنکه او به خوبی می داند سخنان او دیگر فقط موضع گیری یک نماینده مجلس ولو نایب رییس آن محسوب نمی شود. او حال سکاندار 17 تشکل راست سنتی است که هر رفتار و موضع گیری اش را به پای تشکل متبوعش می گذارند. گرچه باهنر در این مسیر جانب احتیاط را هم رعایت کرده و گاه و بیگاه برخی از مخالفان تندروی دولت چون پایداری ها را به نقد می کشد اما بی تمایل نیست دیگر نومدگان اصولگرا چون ایثارگرن و رهپویان که مواضعی متعادلتر از پایداری دارند را گاها همراهی و همدلی کند تا شاید از این طریق فضا را برای نزدیک کردن آنها به راست گرایان در انتخابات آتی فراهم سازد. دبیرکلی جبهه پیروان و ریاست بر راست گرایان سنتی با همه دشواری هایش اما بی شک سکوی پرتاب و فرصتی طلایی برای باهنر خواهد بود تا با توان لابی گری سیاسی و ایضا هوشمندی سیاسی اش خود را آماده انتخابات ریاست جمهوری آینده و حتی ریاست مجلس دهم کند. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 42]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها