واضح آرشیو وب فارسی:جام نیوز:
کلک اعجوبه سینمای آمریکا برای پول کردن و مهربانی با جنایتکاران؛ صوت
کاپولا چون یک ایتالیایی است و مافیا را خوب می شناسد در نگاه سینمای خاص خود، رفتار عطوفت آمیزی نسبت به جنایتکاران دارد! او در پدرخوانده به خوبی توانسته احساسات آنها را به خوبی نشان دهد.
به این مطلب امتیاز دهید
به گزارش سرویس فرهنگی جام نیوز، هنوز چند روزی از نودمین سالروز تولد نقش آفرین بزرگ پدرخوانده یعنی مارلون براندو نگذشته که یار دیرینه او فرانسیس فورد کوپولا چند روز پیش جشن 75 سالگی خود را جشن بگیرد. به گزارش سایت دویچه وله، نام فرانسیس کاپولا که با فیلم فراموشنشدنی "پدرخوانده" پیوند خورده، این سینماگر روز هفتم آوریل تولد ۷۵ سالگیاش را جشن گرفت. به جرأت میتوان گفت که "پدرخوانده" بر قله امکانات بیانی و تواناییهای حرفهای سینمای آمریکا در آن زمان قرار داشت. از همه مهمتر این فیلم چند بازیگر سرشناس سینمای آمریکا را در بالاترین توان و ظرفیت نقشآفرینیشان به بازی گرفت، تا آنجا که آنها به عنوان شمایل یا تیپهایی جاندار در حافظه سینمایی جاگیر شدند. دویچه وله با علی امینی منتقد سینما در رابطه با این فیلم ساز آمریکایی مصاحبه کرده است. امینی با اشاره به جایگاه او را قابل نقد می داند. مصاحبه وی با دویچه وله را بخوانید. جایگاه کاپولا در سینما درکجاست؟ امینی: جایگاه کاپولا درسینما را در صورتی می توانیم بشناسیم که موقعیت اجتماعی سیاسی او را در جامعه آمریکا بشناسیم. همانطور که می دانید دهه 70 میلادی از همان ابتدا، بسیار پر التهاب بود. در جامعه آمریکا، دعوای فمنیست ها، دعوای حقوق بشری و مساله نژادپرستی هست. از همه مهمتر جنگ ویتنام است. اینها با خود یک نسلی را بوجود آورده به نام نسل جوان ناراضی که تبدیل شدند به ذخایر فرهنگی آمریکا و در دهه 70 بروز و ظهور کردند. این اتفاق تنها در سینما نیست در ادبیات آمریکا هم هست بروز شخصیت هایی مانند رومن میلر، باب دیلن و گروه هایی مانند هیپی ها از میان این نسل است. این نسل یک جریان عمده فرهنگی مخالف را پدید می آورد و کاپولا هم از این جامعه است. در میان نسل شورشی دهه 60 کاپولا تا چه اندازه موفق بوده استقلال داشته باشد؟ اصلا استقلالی داشته است؟ علی امینی: این روح آن زمان بوده، به این معنی که عده ای از سینماگران آن روز به این نتیجه رسیده بودند که هالیوود سینمایی پوسیده و بدرد نخوری است. آنها فکر می کردند مرکز فسادها هالیوود است که اجازه نمی دهد خلاقیت های تازه و جوان رشد پیدا کند. در نتیجه محل ساخت لوکیش های اصلی را نیز از غرب به شرق تغییر دادند و آن را در نیویورک ساختند و از هالیوود و لس آنجلس بریدند. برای اینکه فکر می کردند که هیچ تلاشی را نمی توانند پیش ببرند و خود را مستقل کنند از هالیوود. این افراد همچنین یک ویژگی مشترک داشتند آن هم وابستگی به جنبش ضدفرهنگی آمریکاست آنها در واقع به جنبش های افراطی و رادیکال نزدیک بودند. چرا با وجود 5 دهه فعالیت تعداد آثار کاپولا کم است؟ امینی: عوامل متعددی دارد یکی وسواس او هست. از ویژگی های اوست که پروژه های سنگین برای خود تعریف کند. مثلا پدرخوانده بیش از 5 الی 6 سال از وقت او را گرفت. همچنین اینک آخرالزمان. چرا ساخت پدرخوانده را به دادند؟ امینی: کاپولا قبل از ساختن آن چندان تجربه فیلم سازی نداشت، اما چون سینما و جامعه آمریکا را به خوبی می شناخت و سناریست خوبی بود کار را به او سپردند. در واقع پدرخوانده خیلی قصه پیچیده ای ندارد آنچه آن را جذاب کرده کاراکترهای متنوع و عمیق آن در کنار پرداخت خوب آنهاست. پدرخوانده دیگر تکرار نشد، چرا؟ امینی: با اینکه عادت کاپولا کار بر روی پروژه های سنگین است اما دیگر هرگز در شرایط پدرخوانده قرار نگرفت. شرایطی مانند دست باز، بودجه و امکانات. هالیوود هم برای کاری سرمایه گذاری نمی کرد. این بود که او دچار مشکلات بسیار شد. یکی از کارهای کاپولا، که در سال 2007 اکران شد، فیلم جوانی برای جوانی بود. آخرین ساخته کاپولا قبل از این کار، "باران" نام دارد که در سال 1997 ساخته شده است بین این دو فیلم یازده سال فاصله است. فیلم جوانی برای جوانی با نقدهای بسیار مواجه شد اما تا چه اندازه انتظار شما را برآورده کرد؟ امینی: خیلی کم. ما همواره مطابق انتظاراتمان یک فیلم می رویم. من بخاطر کارهای او در دهه هفتاد که اوج فعالیت هایش بود کارهای بعدی اش را دنبال کردم ولی چون انتظار زیادی داشتم این فیلم توقع ام را برآورده نکرد. در این فیلم آدمی همه اش حس می کرد کاپولا دارد سعی می کند پولی و بودجه ای را فراهم کند تا بتواند یک کار مهم تری را که هنوز قرار نیست انجام دهد، انجام بدهد. این کلکی است که خیلی ها دست به آن زدند. مثل آرسن ولز. متاسفانه کاپولا دیگر هیچ وقت به آن حد نرسید و همانطور که می دانید به همان حالت سناریست و تهیه کننده فیلم دیگران کارش را ادامه داد. آیا می شود خط قرمزی در آثار کاپولا دید؟ امینی: التهاب از تم هایی است که او در فیلم ها دوست دارد. یعنی ضرباتی که یک جامعه را دچار تنش شدید می کند. کاپولا چه چیز منحصر بفردی دارد؟ یعنی کاری که او به سینما افزوده باشد؟ نگاه جامعه شناسانه او به تبهکاری، جنایت و بزهکاری چیز تازه ای بوده، البته در سینمای قبل از کاپولا، مافیا همیشه وجود داشته، در آمریکا، اما اینکه ما بتوانیم احساسات یک پدرخوانده را به این خوبی درک کنیم و ببینیم که یک پدرخوانده پرنسیب های خاص خودش را دارد و می تواند پدر خیلی مهربانی باشد برای پسرهایش. نگاه دیگر، نگاه عطوفت آمیز او به جنایتکاران است و خیلی جاها آنها را بر پلیس ها و مامورین نظارت ترجیح دادن. مثلا در پدر خوانده یا تندتر از آن در فیلم مکالمه می بینید مامورین نظارت با حقوق شهروندان با آزادی فردی افراد چه می کنند و در همین پدر خوانده، می بینید دون کرلئونه هزار بار با شرافت تر از مامور پلیس است. لینک دانلود صوت 115
۱۳۹۳/۱/۲۷ - ۰۹:۰۸
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 36]