محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827694603
آیا دریافت پول نفت حق مردم است؟
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
آیا دریافت پول نفت حق مردم است؟ نفت ثروت ملی است، بنابراین دولت نباید پرداخت نقدی به شکل حاضر را متوقف کند، چون همه به یک میزان از ثروت ملی سهم دارند.
این استدلال برخی از مخالفان نحوه اجرای فاز دوم هدفمندی یارانه هاست، اما چقدر درست است. قطع نظر از تصویب قانون هدفمندی و مغایرت پرداخت نقدی به شکل فاز اول با آن، نقد صورت استدلال فوق می تواند راهگشای بسیاری از مسائل در عرصه اندیشه باشد. با تامل در مفهوم ثروت ملی و دولت و البته با نیم نگاهی به شرایط این دو در ایران امروز می توان مشخص کرد که محق نیستیم ثروت ملی را به شکل پول دریافت کنیم. ثروت ملی بسیاری معتقدند دولت باید پول نفت را به شهروندان بدهد، اما آیا این کار به نفع ایرانیان خواهد بود؟ آیا دولت موظف است به ساده ترین شکل مال مردم را به ایشان پرداخت کند. به نظر می رسد درک درست تری از مفهوم ثروت ملی و دولت به یافتن پاسخ کمک کند. ثروت به معنای ارزشمندی انباشته است. از این رو درآمد ثروت خوانده نمی شود. به نظر می رسد ثروت با مفهوم سرمایه پیوند داشته باشد. این سرمایه است که به درآمد منجر می شود و نباید از محل سرمایه هزینه ها را پرداخت کرد. بنابراین صرف دارایی یا ثروت ملی به هزینه، به زیان ملی خواهد انجامید. اما آیا ثروت ملی باید در دست همگان باشد؟ طبعا وقتی می گوییم ثروت ملی، مقصودمان پول های خصوصی افراد نیست. ذهنمان می رود سراغ جنگل ها، معادن و مراتع پهناور و وسیع. آیا این درست است که افراد در یک دوره زمانی خاص از منابعی محدود سهمی عینی و شخصی داشته باشند؟ خصوصیت دارایی و سرمایه عمومی از این رو تقرر و مانایی آن است. پول توی جیبی نیست که بتوان هر لحظه از آن خرج هزینه ها کرد. بودجه کشور ایران را نفتی می خوانند و این حسن نیست. غایت بسیاری از برنامه ریزان عدم وابستگی بودجه به نفت و تقویت تولید و صنعت و از قبل آن اداره کشور با مالیات بوده است. قانون هدفمندی یارانه ها در راستای رسیدن به چنین غایتی است. نفت به عنوان دارایی ارزشمند از یک سو نباید در جیب تک تک ایرانیان باشد و از سویی دیگر باید خرج مصارف بنیادینی شده و تبدیل به احسن شود. اختصاص نفت به بودجه نوعی دود کردن ثروت ملی است. به بیان دیگر این سود حاصل از ثروت است که باید به جیب ما برود و نه خود سرمایه. دولت از سوی دیگر تصور ما از دولت چیست؟ چرا باید آزادی افراد توسط نهادی به نام دولت محدود شود. فارغ از این که به دولتی خاص بتوان یا نتوان اعتماد کرد، چرا اساسا باید دولتی وجود داشته باشد؟ حدود اختیارات دولت در چه حدی است؟ آیا دولت می تواند برای اقتصاد برنامه ریزی کند؟ به نظر می رسد بتوان دو دولت حداقلی و حداکثری را در دو سوی طیف پاسخ به این پرسش در نظر گرفت. برخی اندیشمندان از دولت به عنوان شر لازم یاد می کنند و برخی نیز دولت را امری خیر و مرحله ای پیشرفته در تاریخ دانسته اند. اگر دولت را شر لازم بدانیم باید میزان لزوم دولت را تعیین کنیم و از این رو باید به حدود دولت بیندیشیم و اگر دولت را امری خیر تصور کنیم باید به آن اعتماد داشته باشیم، البته اگر براساس تعاریفمان نهاد مستقر در واقع مصداقی از تعریف دولت باشد. اگر عمل گرایانه به قضیه نگاه کنیم، باید از کارکردهای دولت بپرسیم. دولت و پیش از آن قانون باید به تضمین آزادی ها بپردازد. در تعارض اراده های افراد نهادی فرادست و برآمده از مردم به عنوان مرجع بی غرض و بی طرف به رفع منازعه و تضمین قراردادها بپردازد. تضمینی نیست که منافع افراد به منفعت عموم باشد و اساسا تصوری یکسان و منسجم از منفعت عمومی در فقدان دولت ممتنع خواهد بود. از این رو عموم برای اداره خویش به دنبال تشکیل دولت می روند. به نظر می رسد نگاه عمل گرایانه به دولت فارغ از منشا و حدود و اختیارات آن کمک می کند تا ما بتوانیم دولت را سر جای خود بنشانیم. در این معنا دولت پاسخگو نیز هست. چقدر محقیم پول نفت بگیریم؟ خارج از نگاه انتزاعی، دولت در ایران خاستگاهی سنتی دارد. دولت در ایران پیشینه ای دارد. انحصار اصلی ترین منبع تولید دولت ایران را مقتدر و بی نیاز به مشروعیت بخشی مردم ساخته بود. با انقلاب مشروطه بحث محدودیت های دولت برای اولین بار به صورت پر رنگی مطرح شد. دولت از این رو در خدمت ملت درآمد. تصور دولت به مثابه شبان و ملت به مثابه گله رخت بر بست و ایرانیان دولت را خادم خود خواندند. هرچند در عمل حکومت قانون به تمامه تحقق نیافت، اما به عنوان پارادایمی فضای ذهنی ایرانیان را تحت تاثیر خود قرار داد. تصریح بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران و مقام معظم رهبری بر خدمتگزار بودن دولت نشان از تداوم پارادایم مشروطه دارد. حال دولت باید خدمتگزار باشد و این خدمت بی هزینه نخواهد بود. نظام جمهوری اسلامی ایران به عنوان خادم مردم از سویی دیگر ضمانت اجرایی احکام الهی را داشته و از طریق ولی فقیه مشروعیت دینی نیز دارد. اگر با نگاه عمل گرایانه به تاریخ دولت در ایران بنگریم مشخص می شود چقدر محقیم پول نفت را بگیریم. ماهیت ثروت ملی اقتضا می کند دولت از هزینه کرد پول نفت به هزینه های جاری بپرهیزد، ثروت باید به سود بینجامد نه به پرداخت همه هزینه ها. از سوی دیگر تبدیل نفت به اسکناس و از این طریق بی ارزش کردن آن، ماهیت دولت و ثروت را به یک میزان زیر پا می گذارد. ما از طریق فرآیند انتخابات، دولت (قوای سه گانه) را مامور کرده ایم ثروت ملی را ارتقا بخشد و به دنبال بهره وری اقتصاد ملی باشد. از این رو فاز دوم هدفمندی یارانه با بازگشت دولت به روح قانون به ارتقای اقتصاد ایران و حفظ ثروت ملی می اندیشد، آنچه تامل در مفهوم ثروت ملی و دولت آن را لازم می کند. میثم قهوه چیان / جامجم
چهارشنبه 27 فروردین 1393 2:40
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 29]
-
اقتصادی
پربازدیدترینها