واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: دوشنبه ۱۹ اسفند ۱۳۹۲ - ۱۱:۱۹

امیرحسین سمیعی که تنظیم قطعاتی برای ارکستر سمفونیک را در آلبوم «جرس» به عهده دارد، مشکل اساسی برخورد موسیقی ارکسترال با موسیقی ایرانی را ریسک نزدیک کردن فرم اصلی ارکستر غربی با بافت مخصوص به خودش به موسیقی ایرانی دانست. سمیعی که تجربه کار با شمس لنگرودی را به عنوان آهنگساز و تنظیم کننده در آلبوم «باغبان جهنم» را داشته، در گفتگو با خبرنگار بخش موسیقی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، درباره وضعیت موسیقی ارکسترال در برخورد با موسیقی ایرانی گفت: در حال حاضر استفاده از نوعی ارکستر غربی در ایران باب شده که در آن ساختار ارکستر با بافت و تنظیم کاملا غربی با آواز یک خواننده سنتی ایرانی پیوند میخورد. نمونههایی از این تجربه در یکی دو سال گذشته شنیده شده که از آن بین میتوان به آلبوم «حریق خزان» اشاره کرد. سمیعی افزود: اگر برای اجرای این کار صدای خواننده ایرانی را برداریم و خواندن کار را به یک خواننده کلاسیک بسپاریم، نه تنها چیزی عوض نمیشود بلکه احتمالا به زیبایی کار هم افزوده خواهد شد. او تیتراژ سریال «از یاد رفته» را از نمونههای موفق تلفیق ارکستر غربی و آواز ایرانی دانست و افزود: در این حوزه تیتراژ سریال «از یاد رفته» با آهنگسازی بهزاد عبدی بر روی شعری از شیخ عجل سعدی شیرازی از جمله کارهایی است که توانسته نگاه عمیقتری به موسیقی ایرانی در بافت ارکستر غربی داشته باشد. او این آهنگساز در همین زمینه بیان کرد: به این دلیل میگویم این قطعه تجربهای قوی است که نظام هارمونی غربی است و تنظیم هم صدادهی غربی دارد و آواز ایرانی کاملا به روی آن خوش نشسته است. در این وضعیت ارکستر فضایی هم چون یک دالان پیچ در پیچ را طی میکند و تلاش دارد به فواصلی از موسیقی ایرانی برسد و اتمسفری ایجاد کند که قابلیت شنیده شدن در فرم ارکستر غربی را دارد. این خواننده آواز کلاسیک با اشاره به ریسک بالای نزدیک کردن ارکستر غربی با بافت مخصوص به خودش به موسیقی ایرانی اظهار کرد: وجود این ریسک به آن خاطر است که در موسیقی ایرانی کشش به سمت کنترپوان بیش از هارمونی است و در نهایت آنچه ممکن است ارکستر را از جذابیت اصلی خودش دور کند فقدان یک بافت هارمونی قدرتمند است. وی با اشاره به تجربه آلبوم «جرس» در همکاری با میدیا فرج نژادبه عنوان آهنگساز و سینا سرلک به عنوان خواننده گفت: در آلبوم «جرس» تلاش کردهام که تنظیمها را تا حد امکان به مسیری هدایت کنم تا ارکستر بستری شود برای ارائه ایدههای موسیقی ایرانی؛ بنابراین در پارهای از قطعات که موسیقی بیکلام در آنها جریان دارد تلاشم بر آن بوده که به این ایده نزدیک شوم. سمیعی افزود: در این آلبوم کنترپوان مورد استفاده من کنترپوان روسی یا کنترملودی بود. این در واقع همان جنس کنترپوانی است که با موسیقی ایرانی بیشترین سازش را دارد. البته این نکته را هم باید بگویم تمامی این برداشتها از سوی من به عنوان تنظیم کننده ارکستر غربی این آلبوم نسبی است و قضاوت اصلی مبنی بر اینکه تنظیم آلبوم «جرس» در حوزه موسیقی ارکسترال و موسیقی ایرانی تا چه حد رو به جلو بوده به عهده مخاطبان خواهد بود. سمیعی که تجربه ساخت موسیقی فیلمهای مستندی همچون «بیداری رویاها»، «مرمت»، «پلات» و...را دارد، درباره سازبندی آلبوم «جرس» در بخش تنظیم غربی افزود: طبق علاقه شخصیام شالوده اصلی ارکستر زهی است و سازهای بادی چوبی بیش از سازهای بادی برنجی در آن به کار رفتهاند. مثلا در قطعهای از کلارینت استفاده کردم این ساز با فضای شعر نزدیکی بیشتری برقرار می کرد. در حالی که در قطعه جرس ابوا بر روی شعری از استاد شفیعی کدکنی بود نواخته شد. وی افزود: کریم قربانی، علی جعفری پویان، پدرام فریوسفی، علیرضا دریایی، ایمان جعفری پویان، آرین قیطاسی، محمد غریبی و ...نوازندگانی بودند که در این اثر با ما همکاری داشتند. سمیعی درباره تجربه همکاری با فرج نژاد گفت: انگیزه اصلی شکلگیری این آلبوم میدیا فرجنژاد بود که بیشک یکی از استعدادهای بیرقیب حال حاضر موسیقی ایرانی است. وی گفت: این آلبوم صدایی را میطلبید که از حد و اندازه خودش پایینتر نباشد. انصافا ملودی آوازی قطعات بینهایت پیچیده و سخت بود. به اضافه اینکه درک خواننده از اشعار هم میتوانست بر این پیچیدگیها بیافزاید. به حق سینا سرلک توانست مجموعه «جرس» را به خوبی کامل کند. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 72]