واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: قلم بزنم يا قدم كدام اقتصاديتر است؟
ابوي دائمالقدم شده است. از اين ور اتاق به آن ور اتاق ميرود. منتظر است كه از او علت قدم زدنش را بپرسم. خسته شده است و من ويرم گرفته كه اذيتش كنم و لام تا كام ساكت ماندهام. سرانجام خودش ميايستد و ميگويد: مزاحم نشو. دارم كار ميكنم.
خندهام ميگيرد. ميگويم: چشم! و ميپرسم: كار؟
ابوي نفسي ميگيرد و ميگويد: بله! قدم زدن! آن هم مطابق قانون و ضابطه با دريافت حقوق مكفي و عائلهمندي و بيمه. عيدياش را هم ميدهند با كليه ضمائم سبد كالايي! استفاده از ماشين اداري و سرويس. عضويت در تعاوني مسكن هم روي شاخش است!
ميگويم: پدر من! قدم زدن يك قانون امريكايي است كه براي متهمين اجرا ميشود. قدم زدن متهم يكي از قوانين حقوقي امريكاست كه در آن متهم پس از بازداشت توسط نيروهاي پليس در مكاني عمومي مجبور به پيادهروي ميشود تا رسانهها فرصت تصويربرداري و تهيه خبر از اين رويداد را داشته باشند. معمولا در اين شرايط متهم دستبند به دست بوده يا گاهي با لباس زندان مجبور به قدم زدن ميشود. اين قانون ابتدا در نيويورك باب شد. ابتدا رودي جولياني شهردار سابق نيويورك اين موضوع را براي متهمان معروف و داراي مقام ايجاد نمود، ولي سپس به تمام موارد گسترش پيدا كرد.
ابوي ميگويد: تو هم شدهاي مثل روشنفكر جماعت وطني كه اطلاعاتشان از امريكا بيشتر است از كشور خودشان! شما بفرما برو امريكا قدم بزن. متهم! فكر كردهاي با يك مذاكره ژنو، ديگر پريدهاي در ناف امريكا؟ كور خواندهاي پسرم. بهتر است به وطن خودت بچسبي!
ميگويم: غلط كردم. غلط نكنم نكند در كشور خودمان هم باب شده است؟
ابوي ميگويد: چه بابي؟ چه متهمي؟ مردم مجبورند براي كسب يك لقمه حلال قدم بزنند. آن هم شيفتي!
ميگويم: اين ديگر خيلي نوبر است. عين خلاقيت است. برويم اين را ديگر در يونسكو به اسم خودمان ثبت كنيم. ملتي كه براي راه رفتن پول ميگيرند! باور كن خيلي سريع كشورهاي همسايه اين را نيز به نام خودشان ثبت ميكنند.
ابوي ميگويد: مزاح بس است. آنها اينها را مصادره نميكنند. بلند شو حالا شيفت توست. قدم بزن.
ميگويم: در كتاب تعبير خواب آمده كه اگر همراه آب روشن و صاف كه در جوي روانست راه برويد بهتر است چون اين كامروايي شما را باز ميگويد. حداقل برويم پاركي، خياباني، جايي! تازه چشممان را هم ورزش ميدهيم!
ابوي ميگويد: خيابان و پارك شبيه اداره و وزارتخانه است؟
ميگويم: نه! مگر الان كار كردن در ادارات اينطوري شده؟
ابوي ميگويد: به گفته عسكري آزاد جانشين معاون توسعه مديريت و سرمايه انساني رئيسجمهور در برخي از دستگاهها به دليل استخدامهاي بيش از ظرفيت حضور نيروها شيفتبندي شده است اين در حالي است بنابر اذعان همان نيروها در صورتي كه در زمان غير شيفت خود به محل كار بروند جايي براي نشستن نداشته و بايد قدم بزنند!
ميگويم: دستشان درد نكند. دارند كوچكسازي را تمرين ميكنند.
ابوي ميگويد: شعار نده. تحليل و بررسي هم موقوف. بيا قدم بزن شب عيدي چندرغاز كاسب شويم. از قلم زدن كه پولي نصيبت نميشود، لااقل بيا و قدم بزن!
ناخودآگاه بلند ميشوم و قدم ميزنم. فكر ميكنم متهم هستم. نه فكر ميكنم كه در طبيعتم. نه فكر ميكنم كه به سمت امور مالي اداره دارم ميروم تا حقوق بگيرم. نه...
ابوي ميگويد: چقدر شبيه بابك زنجاني شدهاي. اگر امريكا بود، قدم زدن او را هم ميديديم!
ميگويم: مزاحم نشويد لطفاً. در حال كار كردن هستم!
نویسنده : اولاد آدم
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: 04 اسفند 1392 - 21:01
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 57]