واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: پنجشنبه ۱ اسفند ۱۳۹۲ - ۱۵:۱۷
دانشکده اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی شب گذشته میزبان اولین همایش ملی نفت و توسعه اقتصادی بود که با سخنرانی نایب رییس اول مجلس شورای اسلامی آغاز شد. به گزارش خبرنگار انرژی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)،حجتالاسلام والمسلمین محمدحسن ابوترابیفرد در بخشی از صحبتهای خود ضمن معرفی خلیجفارس به عنوان بزرگترین قطب نفتی جهان، افزود: ما در کشور ایران، در دنیای اسلام و در موقعیت جغرافیایی جنوب غربی آسیا، بالاترین فرصتها در عرصههای مختلف بویژه از نظر منابع طبیعی از جمله نفت و گاز داریم. خلیجفارس قطب انرژی جهان است و نبض انرژی در جهان با نبض خلیجفارس تنظیم میشود. به دلیل این فرصتها، در معرض تهدیدهای جدی هستیم و البته تهدیدها را میشناسیم. در ادامه علی محمد احمدی - مدرس دانشگاه تربیت مدرس و نماینده مردم ایلام در مجلس شورای اسلامی، فرشاد مومنی - مدرس دانشگاه علامه طباطبایی و عضو هیات علمی دانشگاه امام حسین (ع)، عباس شاکری - رییس دانشکده اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی، غلامحسین تقی نتاج - مدیر عامل مهر اقتصاد صحبت کردند. علی محمداحمدی در پاسخ به این سوال که چگونه تهدید تحریمها را به فرصت تبدیل کنیم گفت: این تحریمها فرصتی را در اختیار اقتصاد ایران قرار داد تا ما به شکل غیر داوطلبانه بهرهگیری از درآمدهای نفت را محدود کنیم، اما متاسفانه در اقتصاد ایران مبادلهای بین قیمت و نفت وجود دارد که دولتهای ما هر زمان که درآمد نفت بالاست اصراری به فروش نفت ندارند و به بازاریابی موجود اکتفا میکنند و هر زمان که از نظر مقدار با محدودیت روبهرو میشوند یا با دستکاری در بازار ارز یا با شرایطی که برای ارز پیش میآید سعی در افزایش درآمد دارند. در حقیقت از نظر کمی سالهای 90-89 نسبت به سالهای 92-91 حجم فروش نفت ما مقداری کاهش یافت که موجب کاهش وابستگی کمی اقتصادی ایران به درآمدهای نفتی شد. او ادامه داد: متاسفانه اکنون با توجه به افزایش قیمت نفت متاسفانه اکنون بالغ بر 80 هزار میلیارد تومان از محل درآمدهای نفتی ما صرف بودجه جاری میشود و این در شرایطی است که ما باید حدود 30 درصد از درآمدهای نفتی را طبق قانون برنامه به صندوق توسعه ملی کشور اختصاص بدهیم و در این شرایط تلاش کردیم که میزان وابستگی را کاهش دهیم. اما نگاهی که مجلس و دستاندرکاران برنامهریزی کشور دارند این است که این مسیر ادامه پیدا کند. وی تاکید کرد: ما در برنامهی ششم توسعه به دنبال راهکاری هستیم که حتی اگر موقعیت کشور ما در سطح بینالملی بهتر شد ما در مسیری باشیم که حداقل از نظر مقدار، اتکای دولت به روزانه بیش از یک میلیون بشکه نفت خام و میعانات آن نباشد، تا بتوانیم اتکای اقتصاد ایران را به نفت کم کنیم. غلامحسین تقی نتاج هم در ادامه در پاسخ به سوال مطرح شده، گفت: حقیقت امر این است که اقتصاد کشور به درآمدهای نفتی عادت کرده است و به سرعت نمیتوان از این وابستگی رها شد اما سند اقتصاد مقاومتی توسط بالاترین مقام کشور و با توجه به تسلطی که ایشان به دامنههای امور دارند، تنظیم شده و تمایزی که این سند با سایر اسناد تنظیمشده دارد در این است که سایر اسناد، اساسیترین مشکلی که دارند در «مفاهمه» است که این مشکل را دانشگاهیان میتوانند برطرف کنند و برای عموم مردم قابل فهم کنند. وی در ادامه افزود: نفت و سایر ذخائر زیرزمینی ما تنها منابع دسترسی ما نیستند و بسیاری از سرمایهها وجود دارند که بلااستفاده و یا کم استفاده هستند. در نهایت باید گفت تنها کاهش وابستگی به نفت کافی نیست و ما باید در سایر منابع سرمایهگذاری کنیم از جمله سرمایه انسانی، سرمایه جغرافیایی و سرمایه اجتماعی. عباس شاکری نیز در ادامهی پاسخ به سوال مطرح شده، گفت: اقتصاد کشور را باید از شرایط وابستگی به درآمدهای نفتی به حالت اتکاء به درآمدهای مالیاتی سوق دهیم و این امر ممکن نیست مگر در سایه همکاری تمامی مسوولان. فرشاد مومنی هم در تکمیل پاسخ به سوال مطرح شده تصریح کرد: اغلب افراد نسبت به آنچه در ساختار اقتصادی کشور رخ میدهد آگاهی دارند، اما سوال اینجاست که چرا ارادهای برای تغییر ایجاد نمیشود. زمانی که به پیکرهی کلی تحریمها نگاه میکنید متوجه میشوید که هر کدام از تحریمها سه مولفهی کلیدی دارند. او ادامه داد: یکی از این مولفهها که میتوان به آن اشاره کرد این است که برخی قصد دارند در کوتاهمدت بنیه تولیدی کشور را ضعیف کنند و در بلندمدت امکان دسترسی به فناوری مورد نیاز را به حداقل برسانند و از کوتاهمدت تا بلندمدت مستمر و فزاینده بستری برای افزایش نارضایتیهای مردمی ایجاد کنند و این عمل به صورت نظاموار اجرا میشود و متاسفانه وقتی دقت میکنیم متوجه میشویم که بعضا برآیند ساختار نهادی ما به صورت نظاموار علیه تولید و به نفع رباخواری و سوداگری در حال فعالیت است. به گفته او درچنین شرایطی سیاستگذاریهای دولت نیز به علت منافع کوتاهمدت خود با همین رویکرد پیوند میخورد که میتوان این را به عنوان بزرگترین مشکل ساختار اقتصادی کشور دناست که موجب درونی شدن وابستگی در اقتصاد کشور میشود و این امر در نهایت موجب دور باطل توسعه نیافتگی است که این اتفاق با دستکاریهای موضعی و جزیی اصلاح نمیشود و اصلاح این امر در پناه یک نظام تصمیمگیری و تخصیص منابع با ویژگی یک ارادهی همگانی و یک سازمان مناسب است. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 37]