محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
دکتر عرفان فدایی وکیل پایه یک دادگستری
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1802605841
نقض حقوق بشر در هلند اعتراض سازمان های بین المللی به نقض حقوق بشر در هلند
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: نقض حقوق بشر در هلند
اعتراض سازمان های بین المللی به نقض حقوق بشر در هلند
موضوع بدرفتاری با پناهندگان و مهاجران،موضوعی نیست که تنها مورد اعتراض مهاجران و نهادهای داخلی هلند باشد.سازمان‌های بین‌المللی فعال در زمینه حقوق مهاجران و پناهندگان نیز همواره نسبت به این موضوع اعتراض کرده‌اند.
بخش دهم وضعیت پناهندگان و مهاجران وضعیت اقلیت‌های هلند به گونه‌ای که توصیف شد، محدود به دورة زندگی در جامعة هلند به عنوان شهروند این کشور نیست. به صورت کلی، چنین وضعیتی را از همان ابتدای ورود فرد غیرهلندی به این کشور و درخواست این فرد برای زندگی دائمی در هلند شاهد هستیم. آنچه که در بالا به آن پرداخته شده است، مربوط به اقلیت‌های غیرهلندی است که سال‌هاست شهروند این کشور محسوب می‌شوند و تنها به دلیل ریشة غیرهلندی‌شان با محدودیت‌ها و شرایطی که توصیف آن رفت، مواجه‌اند. وقتی در ارتباط با شهروندان قانونی این کشور شرایط به گونه‌ای غیرعادی باشد، طبیعی است که به سادگی می‌توان متوجه این موضوع شد که احتمالا! شرایط و وضعیت برای افرادی که شهروند این کشور محسوب نمی‌شوند، دشوارتر و پیچیده‌تر خواهد بود. با توجه به اینکه هلند کشوری مهاجرپذیر تلقی می‌شود و جریان ورود مهاجران از کشورهای در حال توسعه به این کشور روندی است که همواره در این کشور وجود داشته است؛ موضوع مشکلات مهاجران و پناهندگان از جمله موضوعاتی است که گاهی مباحث زیادی را در درون این کشور ایجاد کرده است. علاوه بر ادارة خدمات مهاجرتی وابسته به وزارت کشور هلند که متولی امور مربوط به مهاجران و پناهندگان به این کشور محسوب می‌شود، سازمان پناهندگان هلند305 و شورای مهاجران هلند306 نیز به عنوان سازمان‌هایی مستقل و غیردولتی با هدف کمک به این افراد ایجاد شده‌اند.307 با این‌وجود، گزارش‌ها و اطلاعات مراجع رسمی هلند و رسانه‌ها و جراید این کشور، راویی شرایط سخت مهاجران و پناهندگان در هلند است. در گزارش دفتر مرکزی آمار هلند آمده است: «یک سوم از پناهندگان هلند زیر خط فقر زندگی می‌کنند. تنها 10 درصد از پناهندگان در هلند درآمدی بیش از 30 هزار یورو در سال دارند، این در صورتی است که بیش از نیمی از هلندی‌ها درآمدشان به این میزان می‌رسد. دفتر مرکزی آمار به دستور سازمان پناهندگان هلند تحقیقاتی دربارة پناهندگانی که میان سال‌های 2000 تا 2011 به هلند آمده اند، انجام داد. به گفته سازمان پناهندگان هلند، این ارقام نشان می‌دهند که تقریبا همة پناهندگان در هلند با مشکلات جدی مالی دست و پنجه نرم می‌کنند. این سازمان در ادامة اقامت کوتاه پناهندگان، مشکلات زبان و مخارج اضافه را از دلایل مشکلات مالی این دسته از افراد نامید. به گفتة «دورین مانسون»، رئیس سازمان پناهندگان هلند، به دلیل صرفه جویی های دولت، وضعیت مالی پناهندگان طی سال‌های آینده بدتر خواهد شد. پناهندگان می‌بایست از سال آینده مخارج کلاس‌های یادگیری زبان هلندی را خود پرداخت کنند»308 . این وضعیت، محدود به شرایط زندگی مهاجران و پناهندگان در درون جامعة هلند نمی‌شود. تعداد بسیاری از مواردی که با این افراد حتی در کمپ‌های پناهندگی به صورت غیرقانونی بدرفتاری می‌شود، گزارش شده است. علی‌رغم تعهدات این کشور براساس کنوانسیون‌ها و اسناد بین‌المللی، این افراد از ابتدای ورود به کشور و استقرار در کمپ‌های ویژة مهاجران با سختی‌های زیاد و گاهی بدرفتاری‌های غیرعادی مواجه‌اند. به عنوان نمونه، روزنامه «ترآو» در شماره مورخ 17/9/89 خود این‌گونه می‌نویسد: «با وجود تعهد وزارت امور مهاجرت و پناهندگی هلند مبنی بر رها نکردن پناهندگان در خیابان‌ها در هوای سرد، طی روزهای اخیر در مرکز پناهندگان شهر «امن»309 چندین پناهنده در هوای بسیار سرد در خیابان به حال خود رها شده‌اند.«خرت لیرس»310 ، وزیر امور مهاجرت و پناهندگی هفته گذشته طی جلسه‌ای در مجلس گفت: در شرایط زمستانی هیچ پناهنده‌ای از مراکز پناهندگان بیرون نخواهد شد. هفته گذشته مشخص شد که یک خانواده با نوزادی در هوای سرد زمستانی در خیابان‌ها رها شده‌اند. در جلسه‌ای در این باره، وزیر امور مهاجرت و پناهندگی هلند تعهد داد که چنین اتفاقی در هوای سرد زمستانی نخواهد افتاد. به گفته «خرت لیرس»، در چنین موقعیتی می‌بایست تصمیمی در ارتباط با ارائة مسکن به بی خانمان‌ها گرفته شود. روزنامة تراو روز گذشته با زوجی جوان که پرونده درخواست پناهندگی آنان رد شده و به این دلیل در خیابان‌ها رها شده‌اند، صحبت کرد. ماریا در این مصاحبه گفت: هوا بسیار سرد است. شوهر بنده تب شدید داشته و ما کسی را نمی شناسیم که بتوانیم برای چند روز به خانه او برویم. ما اکنون باید در خیابان‌ها بخوابیم». سازمان‌های دفاع از کودکان و یونیسف نسبت به مراکز پناهندگان در شهر‌های «کاتویک» و «خیلزه» در هلند انتقاد کرده‌اند. به گفتة این دو سازمان، این مراکز مناسب کودکان نیست. این سازمان‌ها در ادامه اعلام کرده‌اند کودکان و نوجوانان در زمستان‌ها در این مراکز با لباس‌های تابستانی حضور دارند و علاوه بر این، دسترسی کافی به مراقبت‌های پزشکی نیز ندارند. موضوع بدرفتاری با پناهندگان و مهاجران و شرایط بازداشتگاه ها و کمپ‌های نگهداری از این افراد، موضوعی نیست که تنها مورد اعتراض مهاجران و نهادهای داخلی هلند باشد. سازمان‌های بین‌المللی فعال در زمینه حقوق مهاجران و پناهندگان نیز همواره این موضوع را مورد توجه قرار داده و نسبت به آن اعتراض کرده‌اند: «هلند همچنان به نقض حقوق بشر در ارتباط با این دسته از افراد (پناهندگان) ادامه می‌دهد. سازمان عفو بین‌الملل در ادامة گزارش خود آورده است: گرچه این افراد مرتکب جرمی نشده‌اند، اما هم اکنون حدود 8 تا 10 هزار نفر در بازداشتگاه‌های ویژه به سر می‌برند. خانم «نباهت البیراک»، معاون سابق وزیر دادگستری در سال 2008 اعلام کرد که وضعیت افراد غیرقانونی در هلند بهتر خواهد شد، اما به گفته سازمان عفو بین‌الملل هیچ بهبودی در بازداشتگاه‌ها و یا درخصوص وضعیت حقوق بشری این افراد دیده نمی‌شود. «ادوارد نزرسکی»، رئیس دفتر سازمان عفو بین‌الملل در هلند می‌گوید: دولت از توصیه‌های ما پیروی نمی‌کند. سازمان عفو بین‌الملل معتقد است که از راه‌های متفاوتی می‌توان افراد غیرقانونی در هلند را زیر نظر داشت. برای نمونه، می‌توان آنها را مجبور به معرفی هفتگی به اداره‌های پلیس نمود. سازمان عفو بین‌الملل می‌گوید دولت تنها از گزینه بازداشت این دسته از افراد استفاده می‌کند و این موضوع مخارجی معادل 92 میلیون یورو در بر دارد. «رانجی ادوارد» یکی از افرادی که از اواخر سال گذشته در بازداشتگاه فرودگاه آمستردام به سر می‌برد، می‌گوید: یک خلافکار می‌داند که برای چه مدتی می‌بایست در زندان به سر ببرد، اما ما این را هم نمی‌دانیم. میانگین بازداشت پناهندگان در سال گذشته 97روز بوده، حتی عد‌ه‌ای به مدت 2 سال در این بازداشتگاه‌ها زندانی می‌شوند. این تعداد به مراتب از میزان دورة بازداشت این افراد در برخی دیگر از کشورهای اروپایی بیشتر است. سازمان عفو بین‌الملل تأکید کرده که مراقبت‌های پزشکی در بازداشتگاه‌های هلند بسیار بحرانی است. بازداشت‌شدگانی که مشکلات جسمی دارند، تنها یک قرص مسکّن دریافت می‌کنند. « ادوارد» می‌گوید باید تأکید کنم که ما تنها یک عدد قرص دریافت می‌کنیم، زیرا آنان می‌ترسند که ما با این قرص‌ها دست به خودکشی بزنیم. ادوارد افزود: چندی پیش فردی که مشکلات سنگ کلیه داشت، تنها یک قرص مسکّن از کارکنان بازداشتگاه دریافت کرد. او چندین روز با دردی وحشتناک در سلول خود به سر برد و دکتری به سراغ او نیامد. سازمان عفو بین‌الملل می‌گوید یک خانم سورینامی 42 ساله حامله با دستبند به بیمارستان انتقال داده شد. نه تنها مراقبت‌های پزشکی، بلکه وضعیت بازداشتگاه‌هایی که این افراد در آن به سر می‌برند از زندان‌های معمولی نامناسب‌تر است. بازرسان وزارت بهداشت اوایل سال جاری این بازداشتگاه‌ها را کنترل کرده و اعلام کردند بازداشتگاه‌ها وضعیتی بسیار نامناسب دارند. این بازرسان تأکید کردند شکل و وضعیت محلی که زندانیان می‌توانند در آنجا استراحت کنند، شرم آور است و باعث تأسف. سازمان عفو بین‌الملل می‌گوید به شکایت افرادی که از سوی کارکنان بازداشتگاه‌ها مورد ضرب و یشتم قرار می‌گیرند، توجهی نمی‌شود. همچنین وکلای این افراد کار خود را انجام نداده، زیرا آنان از سوی دولت تنها 25 تا 75 درصد از مخارج را دریافت می‌کنند. « آنتون کالم‌هات» یکی از استادان حقوق می‌گوید: اکنون بسیاری از زندانی‌ها و افرادی که دست به اعتصاب غذا زده‌اند در سلول‌های انفرادی انداخته می‌شوند، در حالی که هیچ‌کس حق ندارد زندانی که دست به اعتصاب غذا زده است را به سلول کوچک انفرادی انتقال دهد. وی افزود چنین اعمالی با مفاد سه معاهدة حقوق بشری بین‌المللی در تضاد است. سازمان عفو بین‌الملل در پایان می‌گوید: اکنون همچنان نوجوانان، قربانیان شکنجه و یا قاچاق انسان، زنان حامله، افراد سالمند و بیماران روانی زیادی در چنین بازداشتگاه هایی به سر می‌برند»311 . «خانواده‌هایی که درخواست پناهندگی آنان رد شده و در مراکز پناهندگان زندگی می‌کنند، با مشکلات بزرگی درگیرند. بنیاد پناهندگان هلند در ارسال نامه‌ای به «خرت لیرس»، وزیر مهاجرت و پناهندگی هلند نسبت به وضعیت این مراکز انتقاد کرده است. خانواده‌هایی که درخواست پناهندگی آنان رد شده، به مراکز ویژه‌ای انتقال می‌یابند تا در آنجا مراحل بازگشت به کشورشان انجام شود. به گفته بنیاد پناهندگان هلند، کودکان و نوجوانان از مدارس خود اخراج می‌شوند، مراقبت‌های پزشکی و روحی قطع می‌شود و والدین شبکه اجتماعی خود را که در سال‌های گذشته ساخته بودند، از دست می‌دهند. خانواده‌هایی که درخواست پناهندگی آنان رد شده، به مراکز ویژه‌ای انتقال می‌یابند تا در آنجا مراحل بازگشت به کشورشان انجام شود. به گفته بنیاد پناهندگان هلند، کودکان و نوجوانان از مدارس خود اخراج می‌شوند، مراقبت‌های پزشکی و روحی قطع می‌شود و والدین شبکه اجتماعی خود را که در سال‌های گذشته ساخته بودند، از دست می‌دهند. پناهندگان در مراکز «کاتویک»312 و «خیلزه»313 وضعیت خوبی ندارند. بنیاد پناهندگان هلند در نامة خود به لیرس نوشته است که نیاز کودکان و والدین در این مراکز به کمک‌های روحی بسیار زیاد است. در ادامة این نامه آمده ساکنان این مراکز دسترسی کاملی به مراقبت‌های پزشکی ندارند و نوجوانان باید چند ماه در لیست انتظار مدرسه‌ها بمانند و با این اتفاق عملاً از درس خود عقب می‌افتند. در دو مرکز پناهندگان«کاتویک» و «خیلزه» حدود 700پناه‌جوی افغانی، ارمنی، آذربایجانی، چینی، گرجستانی، عراقی، ایرانی، یوگسلاوی و روسی حضور دارند. 300 تن از ساکنان این مراکز، زیر 12 سال هستند. به گفتة بنیاد پناهندگان هلند، گرد هم آوردن خانواده‌هایی که مشکل اقامت دارند و در وضعیت روانی خوبی به سر می‌برند، در این مراکز با این وضعیت اقدام مناسبی نیست. بنیاد پناهندگان با 80 نفر از جمله کودکان در این مراکز صحبت کرده است. به گفته این بنیاد، حضور این پناهندگان در این مراکز باعث تشویق آنان برای بازگشت به کشورشان نمی‌شود، بلکه تنها مشکلات روحی آنان را افزایش می‌دهد. در واقع، تمامی ساکنان این مراکز باید پس از چند هفته از زمان ورود هلند را به مقصد کشورشان ترک کنند، اما تاکنون این اتفاق نیفتاده است. نتیجه این است که بیشتر افراد برای مدتی طولانی در این مراکز حضور می یابند. به گفته بنیاد پناهندگان هلند، وضعیت این مراکز در آینده نزدیک تغییر نخواهد کرد. دختری 16 ساله که در مرکز پناهندگان کاتویک حضور دارد، دربارة زندگی خود در این مرکز گفت: هر روز که از مدرسه به مرکز باز می‌گردم و پرچم سازمان پذیرش پناهندگی هلند را می‌بینم، احساس می‌کنم که می‌خواهم منفجر شوم. وی افزود: باور کنید که دردی شدید در قلبم احساس می‌کنم. پیش خودم فکر می‌کنم چرا من نمی‌میرم؟ چرا از این زندگی راحت نمی‌شوم؟ برخی اوقات دوست دارم بمیرم تا دیگر این‌گونه زندگی نکنم. حداقل با صلح می‌میرم و آرام خواهم شد. یکی از پناهندگان مرکز خیلزه در گفتگو با بنیاد پناهندگان هلند گفت: من یک دختر شش ساله دارم. او گاهی اوقات می‌گوید مادر خسته شده‌ام. می خواهم خودکشی کنم. زمانی که دختری شش ساله این‌گونه صحبت کند و درباره خودکشی حرف بزند، مطمئناً مشکلاتی جدی دارد»314 . اعتراض‌ها و گزارش‌های مربوط به چنین وضعیتی در ارتباط با پناهندگان، محدود به مراکز داخلی هلند نمی‌شود. دامنه و عمق این مشکلات به گونه‌ای نیست که قابل کتمان و نادیده گرفتن باشد. هزاران نفر به همراه خانواده‌های خود در چنین شرایط سخت و غیرقابل تحملی315 به سر می‌برند و این تنها بخشی از واقعیت‌های نهفته در زیر پوست این جامعه است. واقعیت ترس از تبعات احتمالی شکایت از وضعیت، بسیاری از پناهندگان را از فکر شکایت نسبت به وضعیت خود منصرف می‌کند و آنها را مجبور می‌کند در این راهی که آغاز کرده‌اند و به دلایل مختلف راه بازگشتی برایشان نیست، این شرایط را تحمل کنند. اعتراض‌ها و گزارش‌های مراجع و نهادهای داخلی و بین‌المللی نیز تأثیر ناچیزی در بهبود شرایط آنها داشته است. «سازمان‌های دفاع از کودکان و یونیسف نسبت به مراکز پناهندگان در شهر‌های «کاتویک» و «خیلزه» در هلند انتقاد کرده‌اند. به گفتة این دو سازمان، این مراکز مناسب کودکان نیست. این سازمان‌ها در ادامه اعلام کرده‌اند کودکان و نوجوانان در زمستان‌ها در این مراکز با لباس‌های تابستانی حضور دارند و علاوه بر این، دسترسی کافی به مراقبت‌های پزشکی نیز ندارند. کودکان باید هر روز به مسئولان اعلام کنند که در این مراکز حضور دارند و بیرون نرفته‌اند. خانواده‌هایی که درخواست اقامت آنان رد شده، مجبورند پیش از خروج از هلند برای مدتی در این مراکز حضور پیدا کنند. به گفتة ساکنان، این مراکز همانند زندانند. «کارلا فان اوس»، سخنگوی سازمان دفاع از کودکان در این‌باره گفت: وضعیت کودکان و نوجوانان در این مراکز پذیرفتنی نیست. وضعیت در این مراکز کاملاً در تضاد با قوانین بین‌المللی کودکان است .خرد لیرس، وزیر مهاجرت و پناهندگی هلند در واکنش نسبت به این انتقادها گفت: این مراکز مخصوص خانواده‌هایی است که باید هلند را ترک کنند. سازمان‌های دفاع از کودکان و یونیسف در ادامه اعلام کردند کودکان و نوجوانان قادر به رفتن به مدرسه نیز نیستند. این در صورتی است که حق تحصیل برای همه و در قانون اساسی هلند ثبت شده است»316 . با توجه به اینکه هلند کشوری مهاجرپذیر تلقی می‌شود و جریان ورود مهاجران از کشورهای در حال توسعه به این کشور روندی است که همواره در این کشور وجود داشته است؛ موضوع مشکلات مهاجران و پناهندگان از جمله موضوعاتی است که گاهی مباحث زیادی را در درون این کشور ایجاد کرده است. روزنامة تلگراف نیز در تاریخ 1/11/90 خبر از وضعیت نامطلوب بازداشتگاه شهر «زایست»317 داد که بر اثر آن، این بازداشتگاه محل ایجاد بیماری‌های مختلف شده است:«پناهندگانی که درخواست اقامت شان رد شده، در وضعیت غیرانسانی مرکز پناهندگان «زایست» زندگی می‌کنند. آنان در این مرکز در انتظار بازگشت به کشور خود هستند. به دلیل آنکه سیستم تهویه هوای این مرکز از کار افتاده، ساکنان بیمار می‌شوند. به این دلیل، اتحادیه وکلا و حقوقدانان هلند به نمایندگی از مّوکلان خود در این مرکز، از دولت هلند شکایت کرده و دولت را به دادگاه کشانده‌اند. وزارت دادگستری هلند تأیید کرده که سیستم تهویة هوای این مرکز از کار افتاده، اما واکنشی دیگر نشان نداده است». سازمان عفو بین‌الملل نیز در گزارش خود در مورد وضعیت حقوق بشر در هلند که در چارچوب دورة دوم بررسی دوره ای جهانی (UPR) تهیه شده است و در نشستی که موضوع حقوق بشر هلند مورد بررسی شد318 ، مراتب نگرانی خود را از وضعیت بازداشتگاه‌های ویژه مهاجران در هلند اعلام کرده است و اذعان می‌کند که وضعیت این بازداشتگاه‌ها همچنان نامطلوب و موجب نگرانی فعالان حقوق بشر است319 . در این گزارش، توصیه‌هایی برای بهبود وضعیت بازداشتگاه‌ها و حمایت از مهاجران و پناه‌جویان ارائه شده است، از جمله: - تضمین کند که در مورد ادعاهای مربوط به رسیدگی‌های پزشکی و استفاده از زور در ارتباط با مهاجران و پناه‌جویان تحقیقات م‍‍‍‍ؤثر، مستقل و کاملی، مطابق با قوانین بین‌المللی حقوق بشری صورت گیرد و اینکه نتیجه این تحقیقات به صورت عمومی منتشر گردد؛ - بازبینی در مقررات و رویه پناهندگی برای تضمین اینکه تمام پناه‌جویان در مورد درخواستشان تعیین تکلیف شخصی و عادلانه دریافت می‌کنند. در همین ارتباط، کمیتة حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، در گزارش پایانی چهل و پنجمین نشست320 خود در ژنو (سوئیس)321 ، در بند 25 از اینکه پناه‌جویان و کودکان خردسال بدون سرپرست در دوره‌های طولانی مدت در بازداشت نگهداری می‌شوند، ابراز نگرانی عمیق کرده و تأسف خود را از اینکه پناه‌جویان فاقد مدارک، به ویژه خانواده‌هایی به همراه کودکان‌شان، از حقوق اساسی محروم‌اند ابراز می‌کند. در ادامة این بند، کمیتة مذکور از دولت هلند می‌خواهد که تضمین کند به لحاظ قانونی، هنگامی اقدام به بازداشت پناه‌جویان کند که واقعاً نیاز به این کار باشد و مدت زمانی که آنها در بازداشت به سر می‌برند، به حداقل زمان ممکن رسیده و این دولت به تمام تعهدات خود در چارچوب میثاق بین‌المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی عمل کند322 . پی نوشت: 306 . Dutch Council for Refugees 307 . این شورا در سال 1979 و در دورانی که موج ورود مهاجران به این کشور شتاب گرفته است، ایجاد شده است. براساس اطلاعاتی که در وبسایت این شورا آورده شده است، این شورا دارای یک دفتر ملی، 14 دفتر منطقه ای و 310 شعبه محلی در سرتاسر هلند است. براساس آمارهای ارائه شده از سوی این شورا، در سال 2010 بیش از یک میلیون نفر در سرتاسر جهان درخواست پناهندگی در یک کشور دیگر را ارائه کرده‌اند که از این تعداد 15000 نفر متقاضی پناهندگی در هلند بودند. .308 روزنامه «فولکس کرانت»، 22/5/1390، خبری تحت عنوان «یک سوم از پناهندگان زیر خط فقر زندگی می‌کنند». .309 (Emmen)، شهری در شمال شرق هلند با جمعیتی بیش از 100 هزار نفر. 310 . Gert Leers 311 . روزنامه فولکس کرانت 5 نوامبر 2010، مقاله ای تحت عنوان "وضعیت بازداشتگاه‌های مهاجرین غیر قانونی در هلند« به قلم » الین روس« و »جناتان ویتمان« براساس گزارش سازمان عفو بین‌الملل تحت همین عنوان. 312 . (Katwijk)، شهری ساحلی در استان هلند جنوبی در غرب هلند با جمعیتی حدود 60 هزار نفر. .313 (Gilze en Rijen)، شهری در جنوب هلند با جمعیتی حدود 30000 نفر که کارخانه‌های چرم آن شهرت دارند. .314 روزنامه «ان آّر سی»، مقاله‌ای درباره وضعیت مراکز پناهندگان تحت عنوان «بنیاد پناهندگان هلند از مشکلات کلان پناهندگان در مراکز پناهندگی خبر می دهد»، به قلم «شیلا کامرمان». 315 . این شرایط باعث می شود که خودکشی در بین پناهندگان در هلند نیز واقعیتی غیرقابل انکار باشد. به عنوان نمونه، روزنامة تلگراف در شماره مورخ 1/11/90 خود نوشت:«سازمان پذیرش پناهندگی هلند، تحقیقاتی درباره خودکشی یک پناهنده سریلانکایی در مرکز پناهندگان فرودگاه آمستردام آغاز خواهد کرد. سخنگوی وزارت کشور این خبر را تأیید کرده است. این مرد یک روز پس از آنکه به او اعلام شد درخواست پناهندگی وی رد شده، خودکشی کرد. جسد او یک هفته پس از خودکشی کشف شد. به گفته وکیل مدافع این پناهنده، سازمان پذیرش پناهندگی از مشکلات روحی و تلاش‌های پیشین او برای خودکشی با خبر بوده است. سخنگوی وزارت کشور به نقل از وزیر مهاجرت و پناهندگی هلند گفت: این اتفاقی بسیار غم انگیز است.» .316 روزنامه فولکس کرانت 1/10/1390، «انتقاد یونیسف و سازمان دفاع از کودکان نسبت به مراکز پناهندگان» .317 (Zeist) با بیش از 60 هزار نفر جمعیت در مرکز هلند و در شرق شهر اوترخت. .318 در ماه می و جولای 2012 در ژنو (سوئیس) در مقر شورای حقوق بشر برگزار شد. 319 Netherlands, Protecting human rights at home, op. cit. .320 در این نشست چهارمین و پنجمین گزارش دوره‌ای هلند در اجرای میثاق بین‌المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی طی روزهای 10 و 11 نوامبر 2010 توسط این کمیته مورد بررسی قرار گرفت. .321 به این گزارش در همین بخش در ارتباط با موضوع تبعیض علیه اقلیت‌ها و مهاجران اشاره شده است. 322 . Consideration of the reports submitted by States Parties…, op. cit. Par.25. .305 (International Organization of Migration in Netherlands ) وابسته به سازمان بین المللی مهاجرت که مقر آن در ژنو (سوئیس) است. ادامه دارد...........
92/11/30 - 04:00
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 40]
-
گوناگون
پربازدیدترینها