تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1867423040
مدیران جشنواره از چه ترسیدند؟
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: چهارشنبه ۲۳ بهمن ۱۳۹۲ - ۱۹:۳۰
«اینکه در اولین جشنواره‌ای که در دوره ریاست حجت ایوبی بر سینما برگزار می‌شود همه چیز منطبق با پیش‌بینی‌ها جلو برود و فیلمی بخش اعظم جوایز را به خود اختصاص دهد که بیشتر از جاذبه بزرگ، نامی بزرگ را با خود یدک می‌کشد بیش از هر چیز ریشه دارد در محافظه‌کاری دبیر جشنواره. دبیر جشنواره سی و دوم همان زمانی که در نشست مطبوعاتی مربوط به این جشنواره از برگزاری جشنواره‌ای برای همه طیف‌ها سخن گفت می‌شد فهمید که منظور او از همه طیف‌ها نه طیف‌های سینمایی که طیف‌های سیاسی هستند و هدف از برگزاری جشنواره‌ای برای همه طیف‌ها یعنی جشنواره‌ای که به طیف افراطی گاف ندهد.» به گزارش ایسنا، حامد مظفری با این مقدمه در شبکه ایران نوشت: «دقیقا در همین مسیر بود فیلمی که تئوریسین جریان افراطی اکران آن را مقارن دانسته بود با سبیل تراشیدن و خانه‌نشینی حزب‌الله از جشنواره حذف شد، فیلمی دیگر که یکی از بازیگران مطرح فیلمفارسی را در حضوری کوتاه به کار گرفته بود از ترس حاشیه‌های جنجال‌برانگیز افراطیون تا روز آخر در شش و بش حضور یا عدم حضور در جشنواره بود و در نهایت فیلم‌هایی که بسیاری از مخاطبان آنها را آغاز تولد نسلی تازه از سینمای ایران می‌دانستند یعنی «خط ویژه» و «عصبانی نیستم» با بی‌توجهی کامل هیات داوران روبه‌رو شدند. از همه مضحک‌تر اوضاعی بود که برای «عصبانی نیستم» رقم زده شد. فیلمی که لحن انتقادی آن به ناکارآمدی مدیریت کشور نقطه اشتراک نشریات سردمدار اصولگرا و اصلاح‌طلب در دوران پیش از انتخابات بود به محافظه‌کارترین شکل ممکن ابتدا از سبد آرای مردمی حذف شد و در دقایق ابتدایی اختتامیه هم اعلام کردند که تهیه‌کننده، فیلمش را از داوری جشنواره کنار کشیده است!!! اما یک گاف بزرگ هم بر سر ماجرای کنار کشیدن فیلم از داوری جلب توجه می‌کند. مجری اختتامیه اعلام کرد این فیلم را تهیه‌کننده‌اش که رضا درمیشیان باشد از داوری کنار گذاشته! این در حالی است که شخص درمیشیان در هیچ کدام از رشته‌های ذی‌نفع از تهیه‌کنندگی گرفته تا نویسندگی فیلمنامه و کارگردانی کاندیدای دریافت جایزه نبود که بخواهد کناره‌گیری کند. «عصبانی نیستم» در پنج رشته بهترین بازیگر مرد (نوید محمدزاده)، بهترین بازیگر زن (باران کوثری)، بهترین صدا (نظام کیایی / محمدرضا دلپاک)، بهترین جلوه‌های ویژه بصری (کامران و امیر سحرخیز) و بهترین تدوین (هایده صفی‌یاری) کاندیدای دریافت سیمرغ بود و اگر بنا بر کناره‌گیری بود، این هفت نفری که در این رشته‌ها کاندیدا بودند باید شخصا کناره‌گیری خود را اعلام می‌کردند. وقتی نوید محمدزاده کاندیدای بهترین بازیگر است، این شخص اوست که باید از ادامه رقابت کناره‌گیری کند، نه اینکه تهیه‌کننده به جای او تصمیم‌گیری کند. مثل این می‌ماند که بازیگر فیلم از رقابت در جشنواره‌ای سر باز زند و آنگاه کاندیداتوری آن فیلم در رشته‌هایی به جز بازیگری هم حذف شود. به نظر می‌رسد در ایجاد چنین وضعیت پارادوکسیکالی بیش و پیش از هر چیز رعایت حال جریان افراطی بود که جلوه می‌کرد. بخشی از افراطیون سعی کردند در یک اقدام دروغین این فیلم را اثری ضدنظام معرفی کنند و متاسفانه مدیران جشنواره هم به جای پاسخگویی به چنین دروغ‌هایی ترجیح دادند شرایط را به سمت مهجور ماندن کامل فیلم پیش ببرند. مدیران جشنواره ترس این را داشتند که حتی اگر جایزه بهترین تدوین را که صفی‌یاری واقعا شایسته‌اش بود به این فیلم بدهند آنگاه گاف داده‌اند دست جریان افراطی که تا می‌تواند آنها را بنوازد؛ غافل از اینکه جریانی که نه بر مدار اندیشه که بر مدار خط و خطوطی متحجرانه تئوری صادر می‌کند اینکه جشنواره در برابرش کم آورده را یک پیروزی برای خود به حساب آورده و بر طبل دروغ‌پردازی خود می‌کوبد. به نظر می‌رسد مدیران جشنواره که گویا برای سال بعد هم می‌خواهند در این مسیر ادامه کار دهند از همین امروز باید تکلیف خود را با افراطیون مشخص کنند. اگر بناست در جشنواره سال آینده هم دروغ‌پراکنی یکی دو رسانه افراطی عاملی شود برای حذف جوانان خوشفکر از سینما که همین حالا این مساله را به عنوان مانیفستشان اعلام کنند وگرنه آنچه به عنوان توجه به تمامی طیف‌ها از سوی دبیر جشنواره اعلام شده و ما نیز به آن معتقدیم آن است که شرایط مساوی چه در انتخاب و چه در داوری برای همگان فراهم باشد. دبیر جشنواره بد نیست صراحت کلام را از رئیس‌جمهور مملکت و البته وزیر ارشاد بیاموزد. حسن روحانی چندی پیش در دیدار با هنرمندان به صراحت گفته بود: «در غیر فضای آزاد، هنر واقعی خلق نخواهد شد. ما در بخش هنر نمی‌توانیم با دستور هنر را بیافرینیم و خلق کنیم.» علی جنتی وزیر ارشاد نیز دیروز در اختتامیه جشنواره فجر به صراحت گفت که هنرمند باید آزاد باشد تا بتواند خلق کند! وقتی رئیس‌جمهور و وزیر ارشاد مملکتمان به این صراحت مانیفست خود را اعلام می‌کنند شما مدیران زیردست از چه می‌هراسید؟» انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 53]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها