تبلیغات
تبلیغات متنی
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
طراحی سایت فروشگاهی فروشگاه آنلاین راه‌اندازی کسب‌وکار آنلاین طراحی فروشگاه اینترنتی وبسایت
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
سفر به بالی؛ جزیره‌ای که هرگز فراموش نخواهید کرد!
از بلیط تا تماشا؛ همه چیز درباره جشنواره فجر 1403
دلایل ممنوعیت استفاده از ظروف گیاهی در برخی کشورها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1860377093
ترویج بی خرج گردشگری – هومن محمد کرمی
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا:
ترویج بی خرج گردشگری – هومن محمد کرمی بندرعباس - ایرنا-حکایت مهجور و کم بازدید ماندن موزه ها و آثار تاریخی و طبیعی و جاذبه های بی جذب گردشگری ، داستان چندان تازه ای نیست.
حکایت مهجور و کم بازدید ماندن موزه ها و آثار تاریخی و طبیعی و جاذبه های بی جذب گردشگری ، داستان چندان تازه ای نیست.
نگاهی به آمار فروش بلیت و تعداد گردشگرانی که سری به این جاذبه ها می زنند نشان می دهد متاسفانه تنها دلخوشی ما شمردن و قطار کردن صفی از جاذبه ها در هر یک از شهرها و یا حتی روستاهای ایران است و هر از گاهی هم که یک گردشگر یا مقام خارجی از فراوانی جاذبه های طبیعی و تاریخی و گردشگری ما می گوید کودکانه ذوق می کنیم.
اما حقیقت این است که تنها قطار کردن فهرستی از این جاذبه ها دردی از ما دوا نمی کند و وقتی از درد سخن می گوییم نگاهمان به اقتصاد است و فرهنگ و حلقه ها و چرخه های به هم پیوسته گردشگری که جهان آن را به نام صنعت می شناسد.
از استان هرمزگان گرفته که برخورداری آن از 14جزیره کوچک و بزرگ، به عنوان ترجیع بند تمام سخنرانی ها مورد استفاده قرار می گیرد تا تهران بزرگ که پر است از بناهای تاریخی و موزه های منحصر بفرد همه و همه از یک درد رنج می برند و آن غریب ماندن در وطن است.
تاکنون پیش نیامده یک نفر مثلا از متولیان استان هرمزگان بپرسد شما که در هر همایش محلی و ملی و بین المللی مدام از 14جزیره استان به عنوان جاذبه گردشگری نام می برید اصلا نام این 14جزیره را می دانید یا غیراز کیش و قشم و تازگی ها هم هرمز ، می دانید راه دسترسی به آن 11جزیره دیگر کدام است ؟
در تهران هم که نام پایتخت را یدک می کشد و غیراز چند میلیون نفر جمعیت ثابتش ، روزانه صدها هزار مسافر را نیز با انگیزه های مختلف به سمت خود جذب می کند کدام معرفی مثلا از موزه سینما انجام شده تا این همه جوان ˈعشق سینماˈ که برای یک پوستر از فلان بازیگر یا فیلم قدیمی حاضرند هرچه دارند و ندارند را روی دایره بریزند بتوانند با یک بلیت ارزان، کل تاریخ سینمای کشورشان را یکجا ببینند.
شاید بد نباشد مثال دیگرمان را از شیراز بیاوریم و مسافرانی که از جلوی ارگ بزرگ کریمخان می گذرند و شتابان خود را به بازار وکیل می رسانند و از کنار گنجینه ای به نام موزه پارس و عمارت کلاه فرنگی اش می گذرند بدون آن که بدانند چه بخش ارزشمندی از فرهنگ و هنر ایرانی و اسلامی را نادیده پشت سر گذاشته اند و از این دست جاذبه ها در تمام شهرها فراوان است ، جاذبه هایی که مجموع فروش بلیت سالانه آنها کفاف گردگیری ماهانه آنها را هم نمی دهد.
آخرین مثال را از جزیره قشم بیاوریم که قرار است گردشگری محور توسعه آن باشد و سالهاست که جور این محوریت را فقط و فقط پاساژها و بازارهای آن می کشند و هزاران مسافری که روزانه وارد پاساژ ستاره خلیج فارس این جزیره می شوند حتی خبر ندارند که اگر همین پله ها را به جای بالارفتن پایین بروند، از موزه ای عجیب و منحصر بفرد در جهان سر در می آورند که از کوچکترین تا بزرگترین موجود کره زمین را در خود جای داده است.
چنین موزه ای حتی برای اهالی قشم نیز غریب و ناشناس مانده و کمتر کسی حتی از وجود آن اطلاع دارد و البته دریغ از اقدامی کوچک برای شناسندن این موزه و دهها جاذبه کوچک و بزرگ گردشگری دیگر.
این ناشناس و مهجور ماندن دردیست که در کالبد سراسر شهرهای ایران پیچیده و استثنا هم ندارد و به هر شهری که پا می گذاری غیر از چند جاذبه انگشت شمار که نماد آن شهر هستند ، بقیه باید در دیار خود غریب بمانند و خاک بخورند.
اما پرسش اینجاست حالا که یکی از دلایل پنچری چرخ گردشگری پیدا شده راه حل کدام است و از کجا باید برای زدون این غبار غربت شروع کرد؟
ارائه نسخه، آن هم در جایی که همه داروها با پول پیوند خورده و پشت بند هر پیشنهادی ، باید بسته مالی و ردیف اعتباری آن را هم تقدیم کرد، کار چندان ساده ای نیست اما در این مورد خاص دست بر قضا می توان گفت حداقل یکی از راهکارها خرج چندانی ندارد .
در این راهکار یکی دیگر از دلایل ناشناخته ماندن جاذبه های گردشگری نیز وقت نگذاشتن مردم برای شناخت جاذبه های گردشگریست نیز لحاظ شده تا بنا بر ضرب المثل هایی که خود جاذبه فرهنگی هستند با یک تیر دو نشان رفته باشیم.
تا حدود 10یا 15سال پیش سبک و سیاق سفر با اتوبوس و قطار با زمان کنونی بسیار متفاوت بود .اتوبوس هایی کهنه و کوپه هایی کثیف که تنها وسیله رفاهی آنها پارچ پلاستیکی همیشه قرمزی بود با یک لیوان استیل برای تمام مسافران که هر از گاهی شاگرد راننده با آن تشنه کامان را سیراب آب و بیماری های مشترک می کرد .
اما حالا چند سالی است اتوبوس ها و قطارهای رنگارنگ با امکانات و خدمات ویژه ،خودشان به یکی از جاذبه های سفر تبدیل شده اند و یکی از این امکانات ابتدایی ، فیلمی است که در ابتدای هر سفر راننده یا کمک راننده به درون دستگاه پخش فیلم می سُرانند تا سَر مسافران برای ساعاتی گرم شود.
حتی اتوبوس های دریایی مسیر بندرعباس قشم نیز در این سفر آبی که بیش از 50 دقیقه طول نمی کشد از این بذل محبتشان دریغ نمی کنند و روزانه چند هزار مسافر این مسیر ، مستفیض می شوند.
فیلم ها هم دو سه نمونه اند، یا فیلم های شبکه ویدیویی کشور هستند که همان ابتدای کار نوشته ای پررنگ و صدایی قوی تذکر می دهد که این فیلم ویژه نمایش خانگیست (یعنی استفاده از آنها در این سینماهای سیار 40 و 50 نفره ممنوع است) و یا فیلم های ضبط شده از برنامه های طنز و جشن های برگزار شده در جاهای مختلف است که بیشتر آنها با شوخی های قومیتی یا تکه پرانی های همراه با مضامین خاص و نامناسب ، پیوندی ناگسستنی دارد.
حال پرسشی مطرح می شود که پاسخ آن می تواند راه حلی برای گرفتن گرد مهجوریت از جاذبه های گردشگری گفته شده در ابتدای این نوشتار باشد.
این پرسش پابرجاست که چرا تا بحال متولیان گردشگری از این ظرفیت زمانی آن حداقل یک ساعت است و گاه در مسیرهای طولانی به بیش از 20 ساعت هم می رسد استفاده نکرده است.
آیا تهیه فیلم ها و مستندهایی از جاذبه های گردشگری شهرهای مختلف و به ویژه جاذبه های کمتر شناخته شده و معروف و پخش آنها در اتوبوس ها و قطارها و دیگر وسایل نقلیه بین شهری مانند قطار و هواپیما و شناوردریایی به مقصد همان شهر ، کم هزینه ترین راه معرفی آنها نیست؟
بی تردید هزینه اجرایی کردن چنین طرحی با روش های دیگری مانند تهیه و پخش چنین برنامه هایی در رسانه ای مانند صداو سیما قابل مقایسه نیست .
همچنین باید توجه داشت که فاصله اندک بین معرفی یک جاذبه گردشگری و زمان دسترسی مردم به آن، احتمال اثرگذاری و افزایش شوق بازید از آنها را بارها نسبت به پخش فیلمی از جاذبه های یک شهر از شبکه های تلویزیونی ، که ممکن است تا سالها بعد گذر بینندگان به آنها نیافتد بیشتر خواهد بود.
شاید بهتر باشد برای شروع، فیلم های مستند و با استفاده از عوامل حرفه ای از جاذبه های همین چند شهری که از آنها نام برده شد مانند تهران و شیراز و قشم تهیه شود و امکان پخش آنها در وسایل نقلیه عمومی سفر به این شهرها فراهم گردد و بعد از بررسی نتایج و تاثیر آنها بر افزایش گردشگران و بازدیدکنندگان از جاذبه های تاریخی ، طبیعی و فرهنگی ، آن را به تمامی مسیرها گسترش داد.ک/4
7192/668
انتهای پیام /*
: ارتباط با سردبير
[email protected]
23/11/1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 89]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها