محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1842913736
نقدی بر فیلم پنجاه قدم اخر «زوربای یونانی» در جبهه ای با مختصات اشتباه
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: نقدی بر فیلم پنجاه قدم اخر
«زوربای یونانی» در جبهه ای با مختصات اشتباه
مشکل مهم فیلم پوراحمد دراین نکته خلاصه می شود که می خواسته «فرم» کار کند ، منبع عظیم دستمایه ای جنگ را رها کرده و دور خلاقیت را خط کشیده و به سراغ نماد و سمبل و «زوربای یونانی» رفته است .
خبرگزاری فارس - گروه سینما : فیلم «پنجاه قدم آخر» را باید دید ، دو دلیل مهم برای این دعوت وجود دارد . نخست اینکه «کیومرث پوراحمد» ساخته است و دوم اینکه این فیلمساز در ادامه «اتوبوس شب» ، موضوعی دفاع مقدسی را دستمایه قرار داده است . اینکه چقدر پنجاه قدم شده آنچیزی که پوراحمد و دوستانش می خواسته اند و تا چه سقفی اثری دفاع مقدسی شده است شاید مناقشه پدید آورد و از همه مهمتر به لحاظ سینمایی «هم پنجاه قدم» ، چند قدم تا استانداردهای مورد نظر فاصله دارد ، ولی این را با قاطعیت می توان گفت که آخرین فیلم پور احمد را نمی توان ندید اگرچه معلق میان فرم و مضمون است . پوراحمد از نسل فیلمسازانی است که پس از انقلاب همه جور اثری درکارنامه خود دارد . هم پرفروش هایی مانند خواهران غریب و هم تجاری های ناکام همچون نوک برج و یا اثری شخصی براساس زندگی خودش مثل شب یلدا . (یعنی از چهارستاره تا ضعیف) حتی سریال هایش هم ضعیف و قوی داشته است مثل سرنخ که هنوز زبانزد همه است . (طبیعی است که نبایدانتظار داشت که همه آثار یک فیلمساز در حد عالی باشند ، کما اینکه خیلی از سینماگران مطرح جهان هم فیلم های ضعیفی در کارنامه خود دارند) . ورود پوراحمد به سینمای دفاع مقدس اگر چه از منظر ساختار و فرم حرفی برای گفتن داشته است ولی در رویکرد مضمونی و ایده پردازی ، سینمایی ارایه داده که معلق میان نظرات شخصی و واقعیت های جاری و غالب بر جامعه و جنگ ما بوده است . مثل همین فیلم «پنجاه قدم آخر» که از هرنظر یکدستی ندارد ، ازسو یی می خواهد نگاه فردی ضد جنگ اش را داشته باشد و از سوی دیگر ، تحت تاثیر مفهوم ضدجنگ موسوم در جهان و با آنچه برسر مردم ما آمد که تفاوت فاحش و عمیقی با دنیا دارد ، کم می آورد . البته حضور نویسنده ای متعهد و باورمندی مانند «حبیب احمد زاده» درمقام سناریونویس و ناظر و مشاور و تهیه کننده ای قدیمی از حوزه دفاع مقدس درکنار پوراحمد عامل مهم و کارسازی در تثبیت اصولی مضمونی و گرایش سیاسی فیلم بوده است . با همه این احوال فیلمساز تا جای ممکن سعی کرده تا اثر خودش را بسازد که مساله از همین جا شروع می شود . «پنجاه قدم آخر» حکایت جوانی نخبه در رشته الکترونیک به نام مهندس شکیبا (با بازی بابک حمیدیان) است که به خاطر گرفتن کارت پایان خدمت و خروج از کشور ، ماموریتی حساس در دل دشمن را می پذیرد و.... پوراحمد برای استارت فیلمش از همان کلیشه و قصه های مرسوم استفاده می کند . یعنی فردی که مخالف جنگ است و حاضر نیست برای وطنش کاری بکند و بیشتر غرق در فردیت خویش ، به منافعش فکر می کند ، ولی به دلیل یک نیاز (که باز هم فردی است) بالاخره راضی به همکاری می شود . اما در ادامه با مشاهده برذخی وقایع و قرار گرفتن در بطن رویدادها و ماجراهای غیرعادلانه ، مسیر تحول را در پیش می گیرد . مهندس شکیبا در پنجاه قدم آخر هم از جمله چنین آدم هایی است . او که مغز پیچیده فرمولی دارد ، نازک نارنجی است ، ازتحمل نیش پشه ای ناتوان است ، اجبارا در طوفانی گرفتار می شود که درعین وفق دادن خود ، باید بر خیلی از مسائل هم فایق آید . مثلا در رویکرد محتوایی و موضع گیری، فیلم قاطع نیست . شکیبای دست و پا چلفتی و دچار استرس ناشی از ترس ، می زند و یک عراقی را می کشد ، آنهم دشمنی که قبل از این اعلام کرده که با او کاری ندارد ، از همین جا شخصیت اصلی دچار کشمکش درونی می شود . البته پور احمد با جلو رفتن داستان شخصیت اش ، این بار فرمانده ای ازبعثی ها را به ماجرا می کشاند که آگاهانه و تعمدی به روی دختری مظلوم آتش می گشاید . بدین سان پوراحمد در موضعش وزن توجه را به سوی سربازان ایرانی در جنگ سنگین می کند ، (اما حداقلی است نه حداکثری) ، بقیه فیلم مبارزه یک انسان برای زنده ماندن است ،جوانی ترسو و متزلزل حالا با گیر افتادن باید در بدترین شرایط با انواع خطرهای طبیعی و ارادی مصاف کند و گلیم خودش را بیرون بکشد ، به عبارتی جنگ بهانه و بستر ماجرا است ، در اصل آدمی از کف به اوج تحول می رسد . عشق و احساس هم دراین میانه نقش اساسی دارد . وجود یک دختر کرد با وقار و پرصلابت مسیر همه چیز را دگرگون می کند مثلا در اوج به هم ریختگی و بحرا ن ناشی از کشته شدن عراقی ، این دختر کرد است که شکیبا را تسلی می دهد : «درجنگ که حلوا خیرات نمی کنند » ، به طورکلی پوراحمد سیر تحول شخصیت اش را خوب اجرا می کند . مهندس شکیبایی که ابتدا با کمترین فشار عقب می نشیند در ادامه به چنان مرتبه ای از قدرت جسمی و روحی و فکری ارتقا می یابد که وقتی روزنه امید می رسد ، آمبولانس نمی خواهد و با شدت جراحات ، خود را به عقب وانت می کشد و می گوید : «ضد ضربه شدم» . اما مشکل مهم فیلم پوراحمد دراین نکته خلاصه می شود که می خواسته «فرم» کار کند ، منبع عظیم دستمایه ای جنگ را رها کرده و دور خلاقیت را خط کشیده و به سراغ نماد و سمبل و «زوربای یونانی» رفته است . گل ، درخت های سفیدار بلند ، لاک پشت ، خون ، اسلحه ، رودخانه ، سگ باوفا ، کودک ، و... را بدون حس سلحشوری به میدان کشیده تا بگوید جنگ نه ، انسان اساس و بنیاد است ، درحالی که خود پور احمد بهتر می داند که آثار سمبلیک تعریف خودش را دارد . ساختار خاص می طلبد ، درحالی که ما در فیلم پنجاه قدم با اثری قصه گو طرفیم که باید از ساختار متعارف پی روی کند . در درجه اول داستان پرمایه داشته باشد ، داستانک های مستقل مرتبط را در دل پی رنگ اصلی به کار بگیرد ، شخصیت و کشمکش بی ادا و اصول سوار ماجراها باشد . زمان و مکان و ریتم کار هماهنگ باشد و ... درحالی که پوراحمد به غایت درفکر فرم بوده تا از این طریق اندیشه های شخصی خودش را منتقل کند ، برای همین در فصلی بلند شکیبا را به رقص درمی آورد که از این طریق خواص به یاد آنتونی کویین در زوربای یونانی بیفتند .
برگردیم به مطلع این نوشته که بهرحال باید فیلم پوراحمد را دید تا دریابیم که آیا هنوز می توان به او امیدوار بود ؟ درعین اینکه فیلم دارای لحظات و پلان های قابل تاملی است که حتما هرتماشاگری را به وجد خواهد آورد . فیلم نوعا ما را به این وادی خواهد برد که مردممان چه ایثارهایی به خرج دادند که امروز همه دنیا برصلح طلبی ایران صحه می گذارد . فینال کار در زمان حال ، با اینکه میراث ما از جنگ تحمیلی را آسیب دیدگی بهترین فرزندان این سرزمین می بیند ، ولی ممکن است رشد و توسعه و امنیت توام با صلح را در ایران یکپارچه نیز تا اندازه ای نشان دهد . محمد تقی فهیم انتهای پیام / ا
92/11/18 - 17:06
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 149]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها