محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803806592
«نوآوری» مانع منسوخ شدن صنایع دستی می‌شود
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: سه‌شنبه ۸ بهمن ۱۳۹۲ - ۰۰:۴۴
یک هنرمند رشته‌ی در حال منسوخ شدن خورجین‌بافی گفت: نوآوری موجب تهیه‌ی محصولات جدیدی از رشته‌ی خورجین‌بافی شده است که فروش مناسبی دارند. به گزارش خبرنگار سرویس صنایع دستی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، خورجین نوعی کیسه است که به پشت حیوانات باری، برای حمل بار بسته می‌شود. خورجین‌ها غالبا مورد استفاده‌ی عشایر برای حمل و نگهداری اشیای نفیس و قیمتی، بویژه در زمان کوچ قرار می‌گیرند. خورجین‌ها جزو جهیزیه‌ی دختران عشایری هم هستند. با یک‌جانشین شدن عشایر، خورجین‌ها هم تقریبا بی‌استفاده ماندند و در نتیجه، خورجین‌بافی هم به فهرست رشته‌های در حال منسوخ شدن صنایع دستی پیوست. طوبی علیخانی، یکی از معدود هنرمندان رشته‌ی خورجین‌بافی در استان چهارمحال و بختیاری است که علاوه بر تولید خورجین، به دوخت و دوز لباس‌های محلی هم می‌پردازد. این هنرمند صنایع دستی درباره‌ی نحوه‌ی ورودش به رشته‌ی خورجین‌بافی، توضیح داد: خورجین‌بافی میراث خانوادگی من است و آن را از مادرم آموختم. وقتی مقطع دوم دبستان را می‌گذراندم، کارم را در کنار مادرم آغاز کردم و در دبیرستان هم زمانی که درس نمی‌خواندم، با جدیت بیشتری خورجین‌بافی را ادامه می‌دادم. بعد از آن، مدرک فنی - حرفه‌ای خود را در این رشته‌ی صنایع دستی گرفتم و تهیه‌ی محصولات خورجین‌بافی را با جدیت ادامه دادم. او ادامه داد: چهار خواهر دارم که آن‌ها هم خورجین‌بافی را از مادرم آموختند؛ ولی هیچ‌کدام از آن‌ها این کار را دنبال نکردند، ولی من به‌علت علاقه‌ای که به این کار داشتم، این حرفه را ادامه دادم. علیخانی درباره‌ی موارد مصرف خورجین، گفت: در گذشته که خورجین بیشتر مورد استفاده‌ی عشایر بود، برای عشایر نقش صندوقچه را ایفا می‌کرد و چون در تابستان، محتویات آن خنک می‌ماند و در زمستان گرم، برای نگهداری موادی که به درجه‌ی حرارتی خاصی نیاز دارند، استفاده می‌شد. البته اکنون به این دلیل که خورجین‌ها دیگر چندان برای عشایر قابلیت استفاده ندارند، محصولات جدیدی با توجه به نیاز روز، از آن‌ها تهیه می‌شود، مثلا یکی از کاربری‌های آن‌ها «جا کتابی» روی دسته‌ی مبل است. او درباره‌ی استفاده از خورجین به‌عنوان «جا کتابی» اظهار کرد: این نوع خورجین‌ها که به آن‌ها «خورچه» یا «خورجین کوچک» هم می‌گویند، کنار دسته‌ی مبل قرار می‌گیرند و می‌توان در آن‌ها کتاب و مجله را نگه داشت. این محصولات فروش مناسبی هم دارند. وی همچنین با بیان این‌که من معمولا آثار خورجین‌بافی‌ام را در مغازه‌ها توزیع نمی‌کنم و بیشتر آن‌ها را در نمایشگاه‌های صنایع دستی می‌فروشم، ادامه داد: مواد اولیه‌ی خورجین، پشم است و نحوه‌ی تهیه‌ی آن ترکیبی از گلیم و قالی است که با «دار زمینی» بافته می‌شود. طرح و نقش آن هم غالبا ذهنی و برگرفته از طبیعت، پرندگان و ... است. او با بیان این‌که چند سال است کارش را رها کرده است، گفت: رها کردن کارم به‌خاطر منسوخ شدن این رشته نبوده، بلکه پس از به دنیا آمدن فرزندانم، کارم را در کارگاه تعطیل کردم و حالا در خانه کار می‌کنم؛ اما چون در خانه نمی‌توان خورجین تولید کرد، به دوخت و دوز و تزیین لباس‌های محلی می‌پردازم، ولی قصد دارم که تا سال آینده، کارگاهم را دوباره احیا و در آنجا خورجین تولید کنم. علیخانی درباره‌ی تهیه‌ی لباس‌های محلی نیز توضیح داد: من برای دوختن لباس‌های محلی آموزش دیده‌ام و بعد از این‌که در تهیه‌ی آن‌ها مهارت لازم را پیدا کردم و در این زمینه مدرک گرفتم، علاوه بر تهیه‌ی لباس محلی، این رشته را به علاقه‌مندان آموزش هم دادم. به این دلیل که کار در این رشته راحت است و در خانه هم می‌توان محصولات را تولید کرد. در سال‌هایی که امکان تولید خورجین را نداشتم، در خانه لباس محلی می‌دوختم و البته منبع درآمدم هم از این راه است. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 50]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها