واضح آرشیو وب فارسی:واحد مرکزي خبر: حكومت خود را با ريختن خون مردم، محكم نكن از نامههاي علي(ع) به كارگزارانش –19
هر حاكمي در قبال خون مردمش مسئول است؛ ريخته شدن خون مردم به ناحق، آغاز نابودي يك حكومت است. ريختن خونهاي مردم بي گناه در درگاه خداوند جزايي سخت دارد؛ براي همين است كه بالاترين مقام حكومت علوي خود را در اين باره مسئول ميداند و نسبت به ريختن خون مردم بيگناه به برترين يار خود هشدار ميدهد؛ در حكومت علوي ريختن خون مردم بيگناه قابل بخشش نيست و هر حاكمي كه خون مردم را به ناحق بريزد؛عاقبتي جز ذلت ندارد.
![](http://www.JamejamOnline.ir/Media/Image/1392/02/31/635047551243330138.jpg)
خداوند سبحان در روز قيامت نخستين چيزي كه درباره آن قضاوت مي كند، خون هايي است كه مردم از هم ريخته اند؛ واي به وقتي كه كسي خون كسي را به ناحق ريخته باشد؛ در اين ميان حاكمان و اميران كه قدرت بيشتري دارند؛ بيشتر در معرض خطرند، زيرا چه بسيارند مردمي كه به خاطر راي نادرست حاكمان و تصميم غلط آنها خونشان ريخته مي شود؛ و اين خون كه به ناحق ريخته شده، دامن آن حاكمان و اميران را مي گيرد.
حضرت امير در نامه خود به مالك اشتر نخعي، هنگامي كه او را براي زمامداري مصر روانه مي كرد؛ مي نويسد:
«...و بپرهيز از خون ها و ريختن آن به ناروا كه چيزي چون ريختن خون به ناحق -آدمي- را به كيفر نرساند و گناه را بزرگ نگرداند و نعمت را نبرد و رشته عمر را نبُرد و خداوند سبحان روز رستاخيز نخستين داوري كه ميان بندگان كند در خونهايي باشد كه از يكديگر ريخته اند. پس حكومت خود را با ريختن خوني به حرام نيرومند مكن كه خون به حرام ريختن قدرت را به ناتواني و سستي كشاند، بلكه دولت را از صاحب آن به ديگري برگرداند. »*
خون مردم بي گناه، قدرت را به ناتواني و سستي مي كشاند
تاكيد حضرت امير به مالك اشتر، درباره رعايت حقوق مردم و دوري از ستم به آنان در جاي جاي نامه آن حضرت به يار ديرين و كارگزار معتمدش ديده مي شود؛ اين نشان مي دهد كه حضرت امير بعنوان بالاترين مقام حكومت علوي، چقدر در باب رعايت حقوق مردم، حساس بوده است.
حضرت امير در توصيه اي حكومت دارانه به مالك تأكيد مي كند كه مبادا اجازه دهد در حكومت او خون فردي به ناحق ريخته شود، زيرا ريختن خون مردم نه تنها گناهي بزرگ است و در قيامت عذابي غير قابل گذشت دارد؛ بلكه پايه هاي حكومت را نيز سست مي كند و در نهايت آن را از صاحبش به فرد ديگري مي رساند.
تأكيد حضرت امير در نامه خود به مالك نشان مي دهد كه در حكومت علوي، جايي براي كارگزاران ظالم و بي اعتنا به حقوق مردم وجود ندارد.
*نهج البلاغه، ترجمه سيد جعفر شهيدي، چاپ بيست و يكم، تهران، 1380؛ صفحه 339
مهدي جليلي- جام جم آنلاين
سه شنبه 3 دي 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: واحد مرکزي خبر]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 36]