واضح آرشیو وب فارسی:مهر: حق نداري در حكومت داري خودرأي باشي از نامههاي علي(ع) به كارگزارانش –13
حق نداري وقتي امور مردم به دستت افتاد شروع كني سنتهاي خوبي كه بين جامعه آنها رواج دارد از بين ببري، حاكم خوب كسي است كه سنتهاي نيكوي مردمش را حفظ كند، به آنها احترام بگذارد و از آن سنتها براي اصلاح جامعه استفاده كند؛ مدير حكومت علوي بايد به مردم و سنتهاي نيكويي كه به آنها عقيده دارند احترام بگذارد و با بزرگان و دانشمندان جامعه خود مشورت كند؛ در حكومت علوي جايي براي خودرأيي وجود ندارد.
خودرأيي آفت حكومت داري و مديريت است؛ مديري كه به بلاي خودرأيي و منم منم گرفتار شود، بي شك زمين مي خورد و عاقبتش شبيه انبوه آنهايي مي شود كه فكر مي كردند عقل كل هستند و در نهايت خودشان و جامعه اي را به زمين زدند؛ در حكومت علوي هيچ مديري حق ندارد به اين آفت دچار شود و خودش را از مشورت بزرگان جامعه و دانشمندان بي نياز بداند.
اهميت بهره گيري از آراي دانشمندان در نگاه اميرالمونين آنقدر زياد است كه حتي از يادآوري آن به يار امين خود، يعني مالك اشتر هم غافل نمي شود و به او مي گويد كه با دانشمندان فراوان گفت و گو كند؛ در نگاه حضرت امير اين براي كارگزار حكومت علوي يك وظيفه است كه همواره از نظر بزرگان بهره بگيرد تا امور مملكت و مردمي كه اختيارشان را دارد به بهترين نحو ممكن به سر و سامان برسد.
به سنت هاي مردم احترام بگذار
در متن نامه امير المومنين به مالك اشتر آمده است: «...و آيين پسنديده اي را بر هم مريز كه بزرگان اين امت بدان رفتار نموده اند و مردم بدان وسيلت به هم پيوسته اند و رعيت با يكديگر سازش كرده اند و آييني را منه كه چيزي از سنت هاي نيك گذشته را زيان رساند تا پاداش از آن نهنده سنت باشد و گناه شكستن آن بر تو ماند. با دانشمندان فراوان گفت و گو كن و با حكيمان فراوان سخن در ميان نه، در آنچه كار شهرهايت را استوار دارد و نظمي را كه مردم پيش از تو بر آن بوده اند برقرار.»*
هر جامعه اي سنت هاي خاص خودش را دارد، بسياري از اين سنت ها و آيين ها باعث همبستگي مردم مي شود، باعث مي شود آنها دور هم جمع شوند و با يكديگر معاشرت كنند؛ اين معاشرت و اين برخوردهاي اجتماعي بنيان يك جامعه را محكمتر مي كند؛ براي همين است كه امير المومنين وقتي مالك اشتر را به اداره امور مصر مأمور مي كرد نامه اي به نوشت و در آن نامه از اهميت احترام به سنت هاي مردم سخن گفت؛ سنت هايي كه جوامع بر اساس آنها زنده اند و دشمني با آنها دشمني با مردم به شمار مي رود. در حكومت علوي جايي براي مديراني كه با دانشمندان مشورت نمي كنند و به سنت هاي مردم اهميت نمي دهند، وجود ندارد.
*نهج البلاغه، ترجمه سيد جعفر شهيدي، چاپ بيست و يكم، تهران، 1380؛ صفحه 329
مهدي جليلي- جام جم آنلاين
يکشنبه 24 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 38]