محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1843301947
قرارگاه و مانيفست كلان فرهنگي نداريم/ به فكر اوضاع 30 سال بعد جامعه باشيم
واضح آرشیو وب فارسی:مهر: قرارگاه و مانيفست كلان فرهنگي نداريم/ به فكر اوضاع 30 سال بعد جامعه باشيم
در نشستي كه با موضوع رويكرد نهادهاي فرهنگي درباره موضوعات مذهبي داشتيم بر اين موضوع تاكيد شد كه در حوزه فرهنگ مانيفست و مرام‌نامه كلان و بلندمدت متناسب با ارزش‌هاي مذهبي نداريم و لازم است نهادهاي متعدد فرهنگي برنامه‌اي براي دورنماي فرهنگي كشور در 30 سال آينده داشته باشند.
خبرگزاري مهر ـ گروه فرهنگ و هنر: بررسي پرداخت رسانه به موضوعات مذهبي و فرهنگي، پررنگ كردن مناسبت‌هاي ملي و ديني نه فقط در مناسبت‌هاي تقويمي و لزوم برنامه‌ريزي كلان فرهنگي در اين زمينه نتايجي بود كه از نشست با علي درستكار مجري كارشناس، سيدجلال چاوشيان تهيه‌كننده، اميرحسين شمس‌زاده مدير كارآفرين و كارشناس ثروت‌آفريني برنامه "ويتامين 3" و هيراد حاتمي مدير روابط عمومي گمرك به آنها رسيديم.
اين جمع رسانه اي معتقد بودند نمايش صرف عشق به موضوعات مذهبي در تلويزيون نمي تواند راهگشا باشد و همانطور كه برخي از جوانان مسلط به زبان در زمان عزاداري شيعيان در يكي از خيابان هاي گران نيويورك با پخش كردن بروشورهاي مرتبط با واقعه كربلا، اهالي آنجا را از آنچه صدها سال پيش رخ داده باخبر مي كنند، رسانه در خصوص موضوعي چون ضريح گرداني بهتر است يك بحث عقلاني و توضيحاتي مبتني بر خرد با حضور كارشناسان را چاشني نمايش صرف اين حركت كند.
و البته تأكيد بر اينكه مثل اقتصاد، سياست و... ضروري است در حوزه فرهنگ نيز متر و معيارها و برنامه‌ريزي هاي دقيقي صورت بگيرد، دريافت ديگري بود كه در اين نشست به آن رسيديم.
بخش دوم و پاياني اين ميزگرد در ادامه مي‌آيد:
* سوال من اين است كه آيا وظيفه تلويزيون در مناسبت‌هاي مذهبي صرفا اين است كه همان دايره مخاطبان يك سخنراني، مراسم دعا، مداحي و هر آنچه كه با مخاطبي خاص مثلا در حسينيه‌ها در حال برگزاري است، پوشش دهد؟ آيا پوشش خبري اين مراسم‌ها بزرگترين رسالت رسانه ملي است؟ آيا اين انتظار نمي‌رود كه جز استفاده از مستقيم و راحت ترين راه، در طول سال ما آثاري از تلويزيون ببينيم كه نه به شيوه بلندگو دست گرفتن بلكه در قالب يك درام جذاب مفاهيم مربوط به فرهنگ عاشورا را منتقل كند؟ آيا ما قرار است تا روز شهادت امام حسين (ع) و دهه اول محرم و در نهايت در تك روز اربعين ياد اين امام و خط فكري او را در تلويزيون زنده كنيم؟
حاتمي: اتفاقا ما در گفتگوهاي تلويزيوني خارج از اين زمان نيز مي بينيم كه گريزي به اين ماجرا زده مي شود. مثلا اگر "اين شب ها" ماه رمضان روي آنتن باشد اما درباره حادثه كربلا هم حرفي به ميان مي آيد. اما از سوي ديگر رسانه اين وظيفه را ندارد كه به عنوان يك پيشاني كه همه آن را مي‌بينند مدام از محرم بگويد. آن وقت ديگران مثلا ممكن است بگويند چرا از عيد غدير نمي‌گوييد؟ چرا شب‌هاي احيا را مدنظر قرار نمي دهيد. نمي‌شود دائم به يك موضوع پرداخت.
چاوشيان: اگر بستر فرهنگي جامعه ما فقط بر مناسبت‌ها شكوفا شود و براي ديگر ايام سال برنامه‌اي براي تطابق با حيات معصومين نداشته باشيم اين هم بي برنامگي به حساب مي‌آيد. يعني ما براي مناسبت برنامه داريم اما براي جريان كلان فرهنگي كه منطبق با قيام عاشورا باشد، برنامه نداريم.
درستكار: روي برخي از مناسبت‌ها مي‌توان گفت اين بي توجهي وجود ندارد. ممكن است برنامه عملياتي براي آن وجود نداشته باشد.
شمس‌زاده: فكر مي‌كنم اين جزو فرهنگ ما است كه اگر آنتن به ما اختصاص داده شود ناخواسته به چنين موضوعاتي گريز مي‌زنيم.
درستكار: خود شما هم اشاره كرديد كه اين اصطلاحات هميشه در زبان ما مي‌چرخد. يكي از دستاوردهاي نظام اين بوده و هست كه مناسبت‌هايي مانند عاشورا و كربلاي حسيني حتي غدير و موضوع ولايت به عنوان يكي از اركان دين همواره مورد توجه ما باشد.
رسانه ملي اين توفيق را داشته كه توجه به اين مضامين را چنان در جامعه جاري كند كه در كام‌ها، چشم‌ها و فرهنگ‌ها اين موضوع جريان داشته و تپنده باشد و مجري‌هاي برنامه‌هاي مختلف هم از روي حرفه‌اي‌گري و بر اساس تشخيص حرفه‌اي‌شان در فرصت‌هاي مختلفي كه در اختيارشان مي‌آيد به اين موضوعات اشاره مي‌كنند. به قول آقاي شمس‌زاده من در ماه رمضان برنامه اجرا مي‌كنم اما ممكن است در ضمن يك گفتگو بخشي از ماجراي عاشورا و كربلا به زبانم بيايد. اين يعني چنين موضوعي در ذهن من جاري و تپنده است. مصاحبه شونده هم اين موضوع را انكار نمي‌كند و نمي‌گويد ما از حضرت امير (ع) حرف مي‌زنيم تو چرا به اين موضوع پرداختي بلكه مي‌گويد مشابه چنين چيزي در واقعه كربلا هم بود...
هيئت‌ها را هم نبايد فراموش كرد كه در طول سال فعال هستند. رسانه‌ها و خبرگزاري‌ها هم در اين زمينه فعاليت مي‌كنند. به نظرم تنها نقدي كه مي‌توان پذيرفت اين است كه آيا اين جنب و جوش و سكوت و كلام بر پايه برنامه‌ريزي كلاني است كه به من به عنوان فعال فرهنگي ابلاغ شده است؟ آيا كسي مانيفست و بيانيه‌اي داده و مرام‌نامه‌اي داده است؟ شايد بخشي از دلايل مسئولان عالي سياستگذاري فرهنگي كشور اين باشد كه خود مردم بلد هستند و بخشي از اين موضوع طبعي و ذاتي است و شايد صاحبان نگرش بخش خصوصي اين نقد را كنند كه ما تلاش مي‌كنيم دست حاكميت را از دخالت در همه امور كوتاه كنيم آنوقت شما مي‌گوييد در امور فرهنگي بيشتر دخالت كن.
چاوشيان: اساسا فرهنگ دولتي نيست.
درستكار: و اگر دولتي شود خراب مي‌شود.
چاوشيان: اينكه مردم به صورت خودجوش هيئت شكل مي‌دهند يك بحث است و اينكه رسانه فعاليت‌هايي انجام مي‌دهد يا علي درستكار چون مسلمان است در برنامه‌هاي مختلف گريزي به مسائل مذهبي مي‌زند، مساله ديگري است كه اتفاقا هم طبيعي است. آن چيزي كه به نظر مي‌رسد وظيفه مسئولان است پايش اين عملكرد است. آيا مردم ما 30 سال پيش كمتر هيئت داشتند يا بيشتر؟ اگر كمتر بوده چه علتي داشته و اگر بيشتر بوده چه؟ آيا روند رشد مناسبي داشته ايم يا خير؟ اين ها است كه مديريت فرهنگي جامعه و سياستگذاران كلان بايد به آن توجه كنند. در اين صورت اگر در روش عزاداري، نحوه مداحي و... تغيير يا مشكلي پيش بيايد متوجه آنها خواهيم شد.
متاسفانه به نظر مي‌رسد جرياني در كشور نيست كه وظيفه آن توجه به اين تغييرات باشد. از آنجايي كه فرهنگ‌ها پويا و ميرا هستند اين تغييرات طبيعي‌اند. در يك پروسه زماني طولاني‌مدت ما ممكن است ارزشي را از دست بدهيم يا به دست بياوريم. آيا ما متوجه اين روند مي‌شويم؟ تهاجم فرهنگي كه يك شبه همه چيز را از بين نمي‌برد. جايي وجود دارد كه اين موضوع را ارزيابي و قرارگاهي را براي مقابله با آن در نظر گرفته باشد؟ اين خلاها موجود است. آيا آموزش پرورش، آموزش عالي، سازمان تبليغات و... پاسخي براي سوالات شما دارند؟ آيا مي‌توانند گزارشي از عملكرد خود در اين خصوص ارائه كنند؟ مثلا ميزان بي حجابي جامعه را اندازه بگيرند و اگر روند رشد آن 5 درصد است آن را به 4 درصد در سال كاهش دهند. آيا برنامه اي دارند و چنين نگاهي به مقوله فرهنگ در جامعه داشته‌اند؟ به نظر من ديدگاه كلاني وجود ندارد و برنامه‌هاي كوتاه مدت، ميان مدت و بلندمدتي كه منابعي هم به آن تخصيص داده شود، به صورت كامل نداشته‌ايم. آيا واقعا مسئولان كشور بعد از 35 سال كه از انقلاب مي‌گذرد از فضاي فرهنگي كشور راضي هستند؟ به نظر مي‌رسد آنها نگران هستند. ما 30 سال ديگر قرار است كجا باشيم؟
درستكار: يكي از دلايل اين موضوع تنوع نهادهايي است كه خود را متولي مديريت فرهنگي جامعه مي‌دانند. از شوراي عالي انقلاب فرهنگي كه هم عالي است هم فرهنگي است اما نمي‌دانم چرا مدام در حال انقلاب است،گرفته تا سازمان تبليغات اسلامي، سازمان فرهنگ و ارتباطات، راديو و تلويزيون كه خود را سازمان فرهنگي مي‌داند نه رسانه، وزارت ارشاد، سازمان فرهنگي هنري شهرداري و... بايد سياست واحدي داشته باشند.
*شما چه راهكاري براي حل اين مشكلات داريد. فكر مي‌كنيد ما چقدر در رسانه‌مان برنامه‌هاي عميق براي اين موضوع داشته ايم. برنامه تاثيرگذاري مثل "اين شب‌ها" يا سريالي چون "مختارنامه" كه پخش آن مختص زمان خاصي هم نيست و ممكن است يك سال روي آنتن باشد اما تاثيرات عميقي روي مخاطب مي‌گذارند تا كي قرار است معدود و انگشت شمار باشند؟ انگار در سطح گير افتاده‌ايم.
درستكار: ما اقدامات برخاسته از سطحي‌نگري زياد داريم. من دوباره اين حرف پرهزينه‌ام را تكرار مي‌كنم. ضريح گرداني دور كشور يك اقدام برخاسته از نگرش سطحي بود. هرچند تصميم گيرندگان اين اقدام در جلساتي كه با هم داشتند پس از تفكر تصميم به اين كار گرفتند اما نه مباني فكري‌شان را منتشر كردند، نه زماني كه اين اتفاق در حال رخ دادن بود روشنگري صورت گرفت. يعني زماني كه تلويزيون چند شبانه روز اين صحنه ها را نشان مي داد هيچ اقدام توضيحي و تبييني به خصوص براي غيرشيعه نگذاشته بود.
اينجا است كه يك كار مثبت شريفي كه نمايشگر يك عشق است به يك اقدام آسيب زننده تبديل مي شود. اما هيچكس جرئت ندارد بگويد. من را هم كه مي گويم دشمن دين و گرفتار در زندان عقل و استدلال مي خوانند، دهان مرا مي‌بندند اما اگر توضيح من به طور كامل خوانده شود افراد مي فهمند به نظر من اين گونه رفتارها عاشقانه است و رفتار عاشقان را عاقلان نمي فهمند، بنابراين بايد در خفا اتفاق بيفتد وقتي قرار است يك رفتار عاشقانه علني شود ضرورت دارد به ضميمه آن توضيحاتي مبتني بر خرد و عقل براي عاقلان باشد. اما وقتي اين ماجرا به تنهايي پخش مي شود، نكوهيده است اما اگر زمينه عقلاني آن هم وجود داشته باشد، مفهوم و پسنديده است.
وقتي مجنون ديوار خانه ليلي را مي بوييد و مي بوسيد، در نگاه شاهد كه نه مي دانست او مجنون است و نه خبر داشت اين ديوار ليلي است، خنده دار و جنون آميز به نظر مي آمد اما وقتي كه از ماجرا خبر دار مي‌شود، عقل در برابر او زانو مي زند و حقير مي شود. فعاليت فرهنگي لوازم و ضرورت هاي خود را دارد و براي دادن نگاه عميق به مردم جامعه و افكار عمومي بايد چنين پايش هاي ظريفي صورت گيرد و لازم و ملزوم ها با هم عرضه شوند. كما اينكه زماني كه برنامه هاي ديني ما فقط مباني ديني عشق ما به ائمه و مكتب و دين و انقلاب و نظام و نوروز و... را توضيح مي دهند خشك و غيرجذاب است و وقتي فقط عشق بازي ها را نشان مي دهند سطحي به نظر مي‌رسد. ما اگر مي خواستيم با اقدام ضريح گرداني پاسخ محكمي به وهابيت داده باشيم، اين كار تقويت‌كننده اشكالي بود كه آنها مي گرفتند؛ اينكه ما پريز آنتن را به برق بزنيم و با روشن كردن دوربين ها خيلي خام اين رويداد را پوشش دهيم كار درستي نيست. كدام مدير فرهنگي اين رفتار را تاييد كرده است؟
چاوشيان: چيزي كه درباره سطح و عمق گفتيد نسبي است و از سوي ديگر اصولا رسانه را در سطح تعريف مي‌كنند. كاري مثل "مختارنامه" هم به تعبيري كار عميقي نيست. قرار نيست ما در رسانه ملي كارهاي عميق كنيم مگر اينكه كاركرد آموزشي و پژوهشي داشته باشيم. ما بايد مشخص كنيم امسال چه وضعيتي داريم و بنا است سال آينده و سالهاي ديگر چه وضعيتي داشته باشيم. گرچه همه اين حرف ها بازي مرغ و تخم مرغ است. مگر مديران كجا تربيت شده اند و پرورش يافته اند؟ آنها هم از مردم هستند. ما بايد سياستي براي تربيت مديران داشته باشيم و عملكرد آنها را ارزيابي كنيم. همانطور كه در حوزه افتصاد شاخص هايي داريم كه مي گوييم بيكاري را مي خواهيم از فلان درصد به فلان اندازه تغيير دهيم يا تورم را از اين عدد كمتر كنيم و... در حوزه فرهنگ هم بايد چنين برنامه هايي گذاشته شود. مثلا بگوييم سرانه مطالعه اين مقدار است و ما بايد تا سال آينده آن را به اين مقدار افزايش دهيم و ...
درستكار: چه مي شود كه رهبر انقلاب درباره مساله معماري ما تذكر مي‌دهند. چقدر فكر كرده بوديم كه معماري با فرهنگ در هم تنيده است؟ من مي گويم اقتصاد و ورزش و بقالي هم همينطور است! همه ميدان هاي فعاليت زندگي همه جوامع در آميخته با فرهنگ است.
شمس زاده: شيعيان در نيويورك روز هشتم يا نهم محرم را به نام امام حسين (ع) نامگذاري كرده اند و شيعيان ايران و پاكستان و هند و ... در يكي از گران ترين خيابان هاي آنجا جمع مي شوند و شروع به سينه زني و عزاداري مي كنند. حرفي كه آقاي درستكار زد آنجا اتفاق مي افتد. تيمي از جوان ها كه به زبان هم مسلط هستند بروشورهايي درست مي كنند و به كساني كه ناظر اين رويداد هستند اصل ماجرا را توضيح مي دهند؛ چون براي يك آمريكايي سوال برانگيز است كه چرا اينها در سر خود مي زنند و زنجير مي كوبند و چرا يكي آن بالا نوحه مي‌خواند و ديگران گريه مي كنند.
من يكي دو سال در اين رويداد شركت كردم و ديدم وقتي براي افراد درباره اتفاقي كه چندصدسال پيش رخ داده توضيح مي دهند و مي گويند به احترام آن اتفاق ما هنوز عزاداري مي كنيم و حتي زماني كه بيرون از كشورمان هستيم هم آن را فراموش نمي كنيم، به ما احترام مي گذارند. اگر كاري درست ارائه شود همان كسي كه انتقاد مي كند احترام مي گذارد. يادم مي آيد آنجا خانم مسني كه جزو پولدارهاي امريكايي ساكن آن منطقه بود، به شدت به ما انتقاد مي كرد و تروريست مي خواندمان اما زماني كه موضوع را برايش توضيح داديم، گفت من براي شما احترام قائلم و اين كار شما ارزشمند است.
درستكار: چند سال است صدا و سيما دفتر نيويورك دارد؟ چند بار از اين رويداد گزارش داده است؟
شمس زاده: البته من اين را بگويم آقاي مرتضي غرقي حق ندارد وارد آنجا شود....
درستكار: گزارش كه مي تواند بدهد.
شمس زاده: محدوديت دارد.
درستكار: گزارش غيرمصور كه مي تواند بدهد.
شمس زاده: در اين زمينه محدوديت وجود دارد و حتي بچه هاي نمايندگي هم در مراسم شركت نداشتند. ويزايي كه او دارد حق شركت در اين مراسم را ندارد. شايد گزارش هم تهيه كرده باشند اما از اين ديد به موضوع نگاه نكرده اند. آخرين سالي كه من آنجا بودم يكي از مسئولان عراق آنجا نماز جماعت و سخنراني برگزار مي كرد اما ايران به خاطر محدوديت ها نمي توانست اين كار را هم انجام دهد اما حمايت هاي مختلفي شكل مي گرفت. اما اين مراسم خيلي جالب است، هندي ها، شيعيان پاكستان، ايراني ها و حتي امريكايي هاي تازه مسلمان شده عزاداري خاص خودشان را داشتند و گروه جواني كه گفتم اطلاع رساني مي كردند حضور فعال دشاتند. آن منطقه هم خيلي حساس است.
* چرا آنجا را براي عزاداري انتخاب مي كنند؟
شمس زاده: دو سه خيابان در دنيا وجود دارد كه خيلي معروفند، خيابان پنجم نيويورك و خيابان پارك از آن جمله اند كه حتي مقامات ارشد كشور زمان سفر به آنجا در هتل هاي آن خيابان اقامت داشته اند. منزل بسياري از سرمايه دارها و ديپلمات ها آنجا است و توريست ها هم به اين منطقه مي آيند.
چاوشيان: آن خيابان مورد توجه است.
شمس زاده: كسي كه زير 100 ميليون دلار پول داشته باشد اجازه ورود به آن خيابان براي اجاره يا خريد را ندارد. بانك هاي بزرگ در آن خيابان شعبه دارند و... اين ها عزاداري در آن مكان را ارزشمند مي كند.
درستكار: از قول يكي از اساتيد هاوايي به شما مي گويم كه بعد از واقعه 11 سپتامبر از سوي مردم سوال ايجاد شده بود كه اين اسلام چيست؟ در رديف برنامه ريزي هاي فرهنگي بايد اين را هم در نظر گرفت كه بعد از برخي رويدادها كه ذهن ها تحريك و به اسلام و ارزش هاي ما جلب مي شود، بتوانيم از اين فرصت‌ها استفاده كرده و كار فرهنگي داشته باشيم.
گفتگو از مريم عرفانيان
كد خبر: 2196874
تاريخ مخابره : ۱۳۹۲/۱۰/۲ - ۱۰:۱۴
دوشنبه 2 دي 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 79]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها