واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاري قرآني ايران: حيات واقعي در پرتو عزاي خليفةالله به انسان عطا ميشود
گروه انديشه: ما يك شادي ظاهري و يك شادي روحي داريم، شناخت خليفه الهي شادي واقعي است و خداوند در پرتو عزاداريهايي كه براي خليفه او انجام ميشود، حيات واقعي را به انسان عطا ميكند.
حجتالاسلام و المسلمين جواد باقري قمي، محقق و مدرس حوزه در گفتوگو با خبرگزاري بينالمللي قرآن(ايكنا) در خصوص حرمت اربعين گفت: برخي از كساني كه كمتر در مباحث مذهبي وارد شدهاند و عرق مذهبي كمتري دارند، به دليل طولاني بودن ايام سوگواري ماههاي محرم و صفر كه آنها را از شاديهاي ظاهري دور ميكند، دچار رنجش هستند. در جواب اين رنجش آنها بايد گفت، از آنجا كه خداوند هميشه حي است، خليفه او نيز هميشه زنده است و در واقع، سوگواري نه براي امام حسين (ع) كه براي محروميت ما از ايشان است.
وي ادامه داد: خداوند خودش زنده است و منشاء زندگي است و از اين جهت به اشخاص آرامش ميبخشد. خداوند در پرتو عزاداريهايي كه براي خليفه او انجام ميشود، حيات واقعي و زندگي روحي حقيقي را به عزاداران خليفه خود عطا ميكند. ما يك شادي ظاهري و يك شادي و زندگي واقعي و روحي داريم. شناخت خليفه الهي باعث رشد روح انسان ميشود.
اين مدرس حوزه افزود: افسردگيهايي كه امروزه در جوامع بشري به وجود آمده است و دغدغههايي كه بشر را درگير خود ساخته را ميتوان با وصل شدن به منشاء حيات و آرامش برطرف كرد. عزاداري امام حسين(ع) علي رغم اينكه در ظاهر عذاب و ناراحتي است ولي كسي كه واقعا براي امام(ع) عزاداري ميكند و عزادار واقعي حضرت باشد، به دليل پرهيز از گناهان و اينكه خالصا براي خدا عزاداري ميكند به يك لذت دروني ميرسد.
عزاي امام حسين (ع) سبب به آرامش رسيدن
وي تصريح كرد: عزاي امام حسين (ع) سبب به آرامش رسيدن عزادار ميشود و اگر مردم براي امامانشان عزاداري نكند، دچار دغدغه و اضطراب ميشوند. اين اشخاص بايد به آن نكات توجه كنند كه اتصال به سر منشاء حيات و آرامش، مسير صحيح زندگي است. راه رسيدن به زندگي سالم، پاس داشتن و احترام گذاشتن به خلفاي بر حق الهي است كه يكي از آن خلفا هم امام حسين(ع) است.
دليل قرآني عزاداري براي امام حسين(ع)
وي خاطرنشان كرد: در قرآن آمده است « أَلاَ بِذِكْرِ اللّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ، با ياد خدا دلها آرامش مي يابد» (رعد/28) همچنان كه ياد خدا آرامش ميبخشد، ياد خلفاي خداوند هم آرامش بخش است. در روايات هم آمده كه « يفرحونا لفرحنا و يحزنونا لحزننا، در شادي ما شادي كنيد و در حزن ما محزون باشيد» يا در جاي ديگر آمده «ذكر عليٍ عباده، ياد علي(ع)عبادت است. هر چند كه در روايت نام علي(ع) آمده، ليكن منظور اين است كه ياد تمام خلفا و اولياي الله عبادت است.
اين محقق كلام و فلسفه دين با اشاره به اينكه عبادت متصل شدن به مركز حيات، آرامش و زندگي است، تصريح كرد: عبادت به وسيله ياد خلفاي خداوند، نتيجهاي جز به آرامش رسيدن ندارد. براي پاسداشت حرمت امام حسين(ع)، سفارش ويژه براي مراسم سوگواري اربعين امام (ع)، زيارت خواندن و پياده روي شده است.
حرمت پياده روي به سمت كربلا
وي گفت: ممكن است اين سؤال مطرح شود كه با توجه به وسايل نقليهاي كه براي تسهيل و تسريع در رسيدن به مقصد به وجود آمدهاند، پياده رفتن چه توجيه و معنايي دارد؟ در پاسخ بايد گفت، پياده روي به سمت كربلا با توجه به دسترسي افراد تعبير و معنا پيدا ميكند. اين نوع از سير به تأسي از سلوك و رفتار پيامبر(ص) و خاندان نبي مكرم(ص) است كه علاوه بر اين، نشان اظهار ارادت و احترام است.
وي با بيان اينكه در سلوك امام حسن(ع)، امام حسين(ع) و حضرت سجاد(ع) ميبينيم كه آنها به كرّات، بارها و بارها پياده به مكه مكرمه مشرف ميشدند، خاطرنشان كرد: ايشان با وجود اينكه مي توانستند سوار مركب شوند ولي پياده طي طريق ميكردند. همه اينها نشان ميدهد كه عزاداري و رفتن به زيارت موضوعيتي دارد كه از دو جهت تأثير دارد. يكي از جهت فردي كه باعث بالارفتن معنويت شخص ميشود كه بتواند در محضر اولياي الهي قرار بگيرد و ديگر هم بعد اجتماعي آن است. در بعد اجتماعي، پياده رفتن به زيارت امام حسين(ع)، بيانگر قدرت و عظمت شيعه است.
سه شنبه 3 دي 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاري قرآني ايران]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 80]