تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804276891
رفتارهاي واقعي بچه‌ها از فيلم‌هاي كودك مميزي مي‌شود/ فرزندانمان را آزادانديش تربيت كنيم
واضح آرشیو وب فارسی:مهر: رفتارهاي واقعي بچه‌ها از فيلم‌هاي كودك مميزي مي‌شود/ فرزندانمان را آزادانديش تربيت كنيم
در بخش پاياني نشست فيلم "عمليات مهدكودك" به اين مساله تاكيد شد كه بچه‌هايي كه در فيلم‌ها و سريال‌هاي كودك ايراني تصوير مي‌شوند با واقعيت‌هاي اين گروه سني تفاوت دارند و رفتار و گفتار اين شخصيت‌ها باورپذير نيست.
خبرگزاري مهر- گروه فرهنگ و هنر: اكران فيلم سينمايي "عمليات مهد كودك" و حضور فرزاد اژدري كارگردان، عليرضا خمسه بازيگر و سيدرضا معتمدي طراح جلوه‌هاي ويژه و بصري اين فيلم در محل خبرگزاري مهر فرصتي فراهم كرد تا چالش‌ها و ضرورت‌هاي توجه به سينماي كودك و لزوم توجه و برنامه‌ريزي درست مسئولان به اين ژانر سينمايي نيز در اين نشست به بحث و تبادل نظر گذاشته شود.
در بخش نخست درباره داستان فيلم "عمليات مهدكودك" و به ويژه بخش جلوه‌هاي ويژه آن، طراحي و اجراي شخصيت گربه فيلم و ارتباط آن با بازيگران از جمله عليرضا خمسه، اهميت و جايگاه سينماي كودك در ايران و جايگاه آن در بين سرگرمي‌ها و ... صحبت كرديم.
در بخش دوم و پاياني نشست نقد و بررسي فيلم "عمليات مهد كودك" علاوه بر بحث و گفتگو درباره فيلم هريك از مهمانان موضوعات و چالش‌هاي سينماي كودك را به صورت مصداقي مطرح كردند و اين صحبت مصداق‌گونه گاه به بيان خاطرات انجاميد.
يكي از اصلي ترين مباحث مطرح شده در اين بخش وجود تناقض بين آنچه در فيلم‌ها مطرح مي‌شود با واقعيت‌هاي اجتماع بود. بخش پاياني نشست را از نظر مي‌گذرانيد:
* جناب خمسه در كنار بازيگر بودن به عنوان يك روانشناس هم فعاليت دارد و او قطعا مي‌تواند از اين ظرفيت در سينما و به ويژه برقراري ارتباط با بازيگران كودك بهره ببرد. خود شما تا چه اندازه توانسته‌ايد از اين ظرفيت در كارتان بهره ببريد و اساسا چقدر چنين فرصتي براي بازيگراني كه در زمينه‌هاي روانشناسي تخصص دارند فراهم است كه از اين بخش از تجريبات و دانش خود در سينما بهره ببرند؟
خمسه: براي پاسخ به اين پرسش يك مثال مي زنم. يك روز با ناظم مدرسه‌اي پسرانه در مقطع دبيرستان صحبت مي كردم. او تعريف مي كرد در مراودات آموزش و پرورش از يك هيات آلماني دعوت شده بود كه از يك روز فعاليت دبيرستان آنها ديدن كنند. اين دوست من در ادامه تعاريف خود گفت كه طبق رسم مهمانداري مدرسه را آب و جارو كرديم. سطل زباله ها تميز و مرتب در فواصل مختلف از حيات مدرسه قرار گرفته بود و همه چيز آماده ميزباني بود. حدود ساعت 11 ظهر اين هيات آلماني وارد مدرسه شد. رئيس اين جمع آلماني تا وارد حيات شد سطل‌هاي زباله را جابجا كرد و در كلاس‌ها را بي‌مهابا باز كرد. همه ما تعجب كرده بوديم. زماني كه آنها در دفتر مدرسه مستقر شدند از او دليل رفتارش را جويا شديم. گفت زماني كه به اينجا آمدم آنچه ديدم دور از واقعيت به نظر مي رسيد و با اين كار مي خواستم عكس العمل‌تان در قبال اين رفتار را ببينم.
در واقع اين دست‌اندركار امور آموزش در مدارس آلماني مي‌خواست بفهماند كه نظم ايجاد شده در آن روز مدرسه جزو طبيعت پسربچه‌هاي دبيرستاني نيست و فضايي را كه ديده بود تصنعي ارزيابي كرد.
* ربط اين مثال با سئوال مطرح شده چيست؟
خمسه: اين مثال را بيان كردم تا بگويم زماني يك سيستم آموزشي طبيعي وجود دارد كه نوجوانان در مقطع دبيرستان به اقتضاي طبيعت خود رفتار كنند.
طبيعت يك پسربچه 14 تا 16 ساله اين است كه در محيط آموزشي كه هشت ساعت از روز را در آنجا زندگي مي‌كند رفتارهاي خاص اين دوره سني را از خود نشان دهد. يعني با لگد زير سطل زباله مي‌زنند، دست به يكي مي‌كنند تا هم‌كلاسي خود را اذيت كنند و يا حتي شيشه مي شكنند. اين رفتارها آنقدر عادي است كه در كشوري چون آلمان با نظمي كه از آن سراغ داريم هم انجام مي‌شود تا جاييكه وقتي مدير آلماني با رفتارهايي از اين دست مواجه نمي شود فضاي موجود در مدرسه را تصنعي ارزيابي مي كند.
*معتقديد آنچه در سينماي كودك نشان داده مي شود مغاير با طبيعت كودك و نوجوان است.
خمسه: دقيقا همين است. اين مثال را زدم تا بيان كنم بسياري از فيلم‌هايي كه براي كودكان و نوجوانان ساخته مي شود مغاير با طبيعت آنهاست. بنابراين زماني كه با يك روانشناس صحبت مي‌كنيم تصديق مي كند كه نوجواني يعني شور و هياهو و حتي نشان دادن رفتارهاي ناهنجار. حال اينكه اگر اين طبيعت را در فيلم ها و سريال ها نشان دهيم فورا برچسب انضباطي به آثار مي‌خورد و در حوزه نظارت مورد ايراد قرار مي‌گيرند.
* به شكل مصداقي مي توانيد مثال بزنيد.
خمسه: براي بيان مصداق حضور ذهن ندارم اما اگر نيم‌رخ رواني يك نوجوان را بكشيم با آنچه در فيلم ها و سريال ها ديده مي شود متفاوت است.
كودك و نوجوان برحسب طبيعت خود حرف‌هاي قلمبه و سلمبه نمي‌زند و يا رفتارهاي بزرگ‌منشانه از خود نشان نمي دهد ولي آنچه در فيلم‌ها و سريال‌هاي ما نشان داده مي‌شود عمدتا بچه‌هايي هستند كه خيلي اتو كشيده رفتار مي‌كنند و حرف مي‌زنند. چنين شخصيت‌هايي قهرمان فيلم‌ها و الگوي كودكان و نوجوانان مي‌شوند آنهم بدون آنكه پشتوانه‌هاي منطقي داشته باشند.
جالب اينجاست همين شخصيت قهرمان و كارگردان چنين اثري از جشنواره هاي مختلف هم جايزه مي‌گيرند. البته اين جايزه گرفتن‌ها ذاتا عيب ندارد اما در نهايت با اصول روانشناسي مغاير است. منظور من اين نيست كه قهرمان و الگو نداشته باشيم ولي نبايد وجوه واقعي شخصيت‌ها و آنچه را در جامعه رخ مي‌دهد، كاملا ناديده گرفت.
حالا من يك سئوال از شما به عنوان خبرنگار دارم؛ در اين اوضاع و احوال چطور مي‌توانم از ظرفيت حرفه روانشناسي خود استفاده كنم؟ مباحث روانشناسي در فيلم‌ها و سريال‌هاي ايراني با الگوهاي "من درآوردي" مطرح مي شود و همين مسئله باورپذيري را به صفر مي رساند و موجبات بي اعتمادي مخاطب را فراهم مي‌كند.
* در فيلم "عمليات مهد كودك" با تذكر و يا توصيه‌اي از اين دست مواجه شديد؟
اژدري: تا جاي ممكن سعي كردم به گونه‌اي عمل كنم كه با مميزي مواجه نشوم اما پيرو صحبت هاي آقاي خمسه اگر بچه‌هاي بازيگر در "عمليات مهد كودك" كار غيرعادي مي كردند قطعا صداي اعتراض ناظران و مسئولان در مي‌آمد و متذكر مي شدند كه فيلم بدآموزي دارد. اين در حالي است كه آنچه به عنوان بدآموزي مطرح مي‌شود جزئي از رفتارها و خصوصيت‌هاي سني كودكان است. مگر مي‌توان اين رفتارها را از كودكان گرفت.
خمسه: بنابر دلايلي از اين دست نمي‌توان از ظرفيت هاي روانشناسي در مراحلي چون فيلمنامه، شخصيت‌پردازي و كارگرداني استفاده كرد چراكه با سدها و موانع متعددي مواجه مي شويم؛ موانعي كه از نگاه مسئولان ارزش تلقي مي شود اما واقعيت اين نيست.
*اين بحث تشخيص ارزش و ضد ارزش هم براي سينماي ايران دردسر شده است!
خمسه: سي سال در عرصه سينما فعاليت مي كنم و با قاطعيت مي گويم آنچه به عنوان ارزش تلقي مي شود به معناي واقعي ضد ارزش است. وقتي همه پديده هاي اطراف را شسته و رفته و بي عيب و نقص نشان مي دهيم نتيجه اين مي شود كه رئيس جمهور دولت نهم و دهم وجود فساد، فحشا، قاچاق، جنايت، فقر و ... مسائل ديگر را منكر مي شود.
به اعتقاد من كار سينما مانند حرفه پزشكي است، به اين معنا كه هم سينما و هم پزشكي پديده ها را درشت و اغراق شده بيان مي كنند. به عنوان مثال اگر يك سرماخوردگي ساده داشته باشيم براي اطمينان و جلوگيري از بروز مشكلات ديگر، پزشك آزمايش‌هاي مختلفي مي‌دهد يعني با درشت نمايي پديده ها را مهم و در عين حال خطرناك نشان مي دهد تا از مشكلات بعدي جلويگري شود. سينما هم چنين وظيفه‌اي برعهده دارد.
* اما خروجي سينماي ما چنين عملكردي كه شما مي‌گوييد ندارد. برخي فيلمسازان از اين وظيفه خود سوءاستفاده كردند و همين مساله اعتماد مديريت فرهنگي كشور به كليت سينما را كم‌رنگ كرده است.
خمسه: فيلمساز بايد در ساخت فيلم‌ها به گونه‌اي عمل كند كه با ارزش‌هاي حاكم بر جامعه سازگار باشد در غير اين صورت اثرش اكران نمي شود. اما با همه اين حرف ها رسالت ما سينماگران اين است كه به دولتمردان بگوييم تا زماني كه نگاه شما به مسائل و پديده‌ها كوتاه‌مدت است اوضاع و احوال به همين شكل است.
به اعتقاد من كشورهاي موفق دنيا نگاهشان به آينده است و تنها به امروز و اين لحظه فكر نمي‌كنند. اين در حالي است كه سرزمين ما پيشينه و پشتوانه غني فرهنگي و اسلامي دارد. ايران در دوران باستان از بهترين تمدن‌ها بوده و وقتي با دين اسلام درآميخته است، بهترين فرهنگ‌ها شكل گرفته است، اما حاصل اين تمدن در طول سال‌ها در دولت‌هاي مختلف دچار افول شده كه دليل عمده آن عملكرد دولتمردان بوده است. دولتمردان در اين سرزمين همواره به فكر كشورگشايي و قدرت‌نمايي سياسي بوده‌اند از همين رو از آينده جا مانده‌اند.
* در كنار همه اين كوتاهي‌ها كه شما اشاره كرديد امروزه با پديده‌هاي مدرني چون رسانه‌هاي مجازي هم روبه رو شده‌ايم كه به نوعي رقيب سينما و رسالت آن هستند. به اعتقاد شما در اين بين وظيفه سينماگران چيست؟
اژدري: سينما هيچ كاري از دستش بر نمي‌آيد. در واقع تا زماني كه فيلمساز چشم اش به نوبت اكران و مرحمت مسئولان باشد حرف تازه‌اي بيان نخواهد شد.
خمسه: مثال خوبي زديد. سال‌هاست كه فضاي مجازي به زندگي ايراني وارد شده است و با وجود اينترنت و انواع شبكه‌هاي اجتماعي مرزي بين كشورها و ملت‌ها وجود ندارد. با اين اوصاف كودكان و نوجوانان ما در فضايي غير از يك زندگي ساده ايراني زيست مي كنند. در چنين شرايطي خانواده‌ها فقط تا اندازه اي مي‌توانند مقابل اين تكنولوژي بياستند كه البته اين ايستادگي از اساس اشتباه است.
به اعتقاد من بايد شرايطي فراهم كرد تا كودكان آزادانديش تربيت شوند و در سايه اين آزادانديشي انتخاب كنند. بايد هنر انتخاب كردن را از كودكي به كودك ياد داد و اين امكان ميسر نمي‌شود مگر با فرهنگسازي از طريق سينما، تلويزيون، تئاتر و موسيقي.
معتمدي: در جشنواره فيلم كودك و نوجوان امسال، يونيسف طرح و ايده جالبي را اجرا كرده بود. به اين ترتيب كه به نوجوانان 12 تا 18 سال فرصت فيلمسازي داده بود منتها روش فيلم ساختن‌شان اينگونه نبود كه دوربين دست نوجوان بدهند و بگويند برو فيلم بساز! نه به هيچ عنوان چنين نبود. همه امكانات حرفه اي در اختيار بزرگسالان گذاشته مي شد و فقط سوژه فيلم ها از بچه ها بود. هدف از اين كار ارائه قدرت آزادي بيان به نوجوانان بود. آنها فرصت حرف زدن را به كودكان مي‌دادند تا آنچه با كلمات نمي‌توانند بيان كنند از طريق فيلم به تصوير بكشند.
* در واقع فيلم‌هايي كه مي‌ساختند هدفمند بود.
معتمدي: دقيقا همينطور بود. اين همان نكته‌اي بود كه در صحبت‌هاي عليرضا خمسه نيز وجود داشت. اين برنامه از سوي يونسكو برگزار شد و چون آنها عادت دارند هدفمند كار كنند اين پروژه را هم با برنامه‌ريزي جلو بردند. در خارج اينگونه است كه آنها صرفا براي دل خودشان فيلم نمي‌سازند بلكه آثار بسيار هدفمند ساخته مي‌شود تا بعدها در مدارس به نمايش درآيد و استعدادها و يا انحراف هاي احتمالي كه در فيلم به نوعي مطرح شده است، كشف و بازپروري شود. سياست و نوع نگرش آنها رو به آينده است.
خمسه: شما از يك زاويه كه به كار يك جراح و يا كسي كه با چاقو قتل انجام مي‌دهد نگاه كنيد شباهتي احساس مي‌كنيد. هر دو با تيغ و چاقو سر و كار دارند ولي جراح هدفمند و هدايت شده چاقو دست مي گيرد اما آدمكش مسير انحرافي را طي مي كند. به همين دليل معتقدم سينماي كودك تنها يك سينما نيست بلكه بستر مهمي براي آموزش و پرورش است.
* اگر سينماي كودك را به مثابه محفلي براي تربيت انسان درنظر بگيريم تا چه اندازه در انجام اين رسالت موفق عمل كرده‌ايم؟
خمسه: به هيچ عنوان موفق نبوده است.
چرا؟
معتمدي: در شرايطي كه تلويزيون سريال "هري پاتر" را دوبله و براي كودكان پخش مي‌كند، مي توان معترف شد كه اين كارخانه انسان سازي موفق عمل نكرده است. سريال "هري پاتر" تبليغ جادوگري است و اساسا اتفاق‌هاي داستان در يك مدرسه جادوگري مي‌گذرد. اين در حالي است كه فرهنگ جادوگري در دين اسلام و حتي در فرهنگ ملي و ميهني ما مورد نكوهش است اما با دوبله سريالي چون "هري پاتر" مباحثي را به خورد كودكانمان مي دهيم كه از مصاديق جادوگري است.
خمسه: نكته ديگر اينكه در يك جامعه سالم همه پديده‌ها و وجوه انساني بايد با هم رشد كند.
معتمدي: نكته اين است كه در ايران هنوز بر سر ابتدايي‌ترين مسائل مانديم و گاهي در اين ماندن پافشاري نيز مي كنيم.
*در جمع‌بندي بد نيست نظر عليرضا خمسه را به عنوان بازيگري كه در 2 فيلم "سلام بر فرشتگان" و "عمليات مهدكودك" با فرزاد اژدي كار كرده است، درباره نوع كارگرداني اژدري در عرصه سينماي كودك جويا شويم.
خمسه: در فرهنگ جامعه ايراني اينگونه جا افتاده كه افراد پيشكسوت حتما بيشتر مي دانند و آگاه‌تر هستند. حال اين نوع نگاه در عرصه سينما هم وجود دارد كه اگر يك پيشكسوت هنر در كاري حضور دارد حتما به نوعي پدري مي كند و راهنماي گروه است اما هميشه چنين نيست و به هيچ عنوان سن و سال ملاك درستي براي ارزيابي اين مطلب نيست و به شناخت و شعور طرفين بستگي دارد.
به عنوان مثال همان زمان كه با اژدري كار مي كردم با كارگردان ديگري كار كردم كه حداقل 30 سال در سينماي ايران كار كرده اما 30 نكته هم از سينما ياد نگرفته است. بنابراين وقتي يك كارگردان جوان به من پيشنهاد كار مي دهد به هيچ عنوان به سن و سال طرف نگاه نمي كنم بلكه موضوع فيلم و همچنين كيفيت فيلم هاي پيشين كارگردان برايم مهم است. جالب است كه بدانيد من ضعيف ترين فيلم سينمايي خود را با يكي از كارگردان هاي مطرح سينماي ايران كار كرده ام. اين در حالي است كه اولين سيمرغ فيلم فجر خود را براي حضور در فيلم يك كارگردان جوان دريافت كرده‌ام. بنابراين پيشكسوت بودن هميشه دليل بر خوب بودن نيست و به نوعي اشاعه فرهنگ جوان‌كشي است.
روز اول كه با فرزاد اژدري صحبت مي كردم به اين فكر نمي كردم كه در بهترين فيلم و يا بدترين فيلم جهان حضور دارم بلكه معتقد بودم با "عمليات مهدكودك" وارد سرزميني مي‌شويم كه مي‌خواهيم در آن به يك شناخت تازه برسيم. خوشبختانه فيلم اول اژدري يعني "سلام بر فرشتگان" اثر خوبي بود و دختر خودم اين فيلم را بسيار دوست دارد و البته فيلم دوم اژدري، فيلم كم‌نقص‌تري است.
* جناب اژدري در پايان و در پاسخ به صحبت‌هاي آقاي خمسه چه مطلبي براي گفتن دارد؟
اژدري: من حرفي براي گفتن ندارم. شنيدن هر ديدگاهي از سوي عليرضا خمسه براي من افتخار است چون تنها با يك بازيگر كار نكردم بلكه به معناي واقعي با يك تجربه سيال در صحنه همكاري مي كردم.
آنچه مسلم است تعريف داستان يكي از مهمترين معيارهاي ايجاد خلاقيت در كودكان است و من طي تحقيق هاي بسياري كه داشته ام متوجه شدم كودكان به شنيدن داستان‌هاي مدرن علاقه دارند. حال اين نگراني نيز وجود دارد كه داستان هاي كهن ايراني در خطر فراموشي هستند و به همين دليل معتقدم براي ارائه داستان هاي كهن ايراني بايد به شكل مدرن و در كمال جذابيت اين مهم را به انجام رساند و من در فيلم ديگري كه با موضوع كودك كار كنم قطعا داستاني برگرفته از ادبيات كهن را به شكل امروزي خواهم ساخت.
گفتگو از پريسا ساساني و نيوشا رزوبان
كد خبر: 2190870
تاريخ مخابره : ۱۳۹۲/۹/۲۳ - ۰۸:۲۴
شنبه 23 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 59]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها