واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری رسا:
تشریح حوادث تاریخی اهل بیت امام حسین پس از واقعه عاشورا خبرگزاری رسا ـ حجت الاسلام پیشوایی با حضور در جوار حرم رضوی به تشریح مسائلی پیرامون شهادت حضرت رقیه(س)، محل دفن سرهای شهدای کربلا و محل دفن حضرت زینب(س) پرداخت.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در مشهد، حجت الاسلام مهدی پیشوایی، کارشناس تاریخ و علوم اسلام شب گذشته 30 آذرماه در نشست پرسمان تاریخی با موضوع تاریخ اسلام که به همت اداره پاسخ گویی به سوالات شرعی و دینی آستان قدس در مدرسه پریزاد حرم رضوی برگزار شد، به تشریح برخی از ابهامات و حوادث پیرامون واقعا عاشورا و حوادث پس از آن پرداخت.وی با بیان این که امام حسین(ع) در آخرین لحظات عمرش بیش از 300 زخم بر بدنشان وجود داشت که به تنهایی موجب شهادت ایشان می شد، گفت: در شهادت امام حسین(ع) همۀ افرادی که بر بدن ایشان ضربه و آسیب رساندن سهیم هستند و اگر سر مبارکشان را هم از تنشان جدا نمی کردند، باز هم ایشان به شهادت می رسیدند.حجت السلام پیشوایی ادامه داد: با این وجود ذهنیتی که در بین اغلب مردم رایج است بر این تأکید دارد که شمر بن ذی الجوشن سر مبارک امام حسین(ع) را از تن ایشان جدا کرد در حالیکه مطالعات تاریخی نشان می دهد این جنایت از سوی سنان بن انس انجام شد.نویسنده و پژوهشگر تاریخ اسلام به بیان علت لعن شدن شمر در زیارت عاشورا اشاره و ابراز کرد: شمر از فرماندهان سپاه عمر بن سعد و از مشوقان و تحریک کنندگان اصلی در آغاز جنگ و بسیاری از جنایت های روز عاشورا بود؛ او کینه و بغض بسیاری نسبت به اهل بیت(ع) در دل داشت که علت این کینه و بغض با وجود مطالعات تاریخی فراوان هنوز مشخص نشده است.وی در مورد این که آیا امام حسین(ع) دختری به نام رقیه(س) داشته و آیا این دختر پس از واقعه عاشورا به شهادت رسیده است یا خیر، گفت: قدیمی ترین منبعی که در مورد شهادت یا رحلت دختر خردسال امام حسین(ع) در خرابه های شام وجود دارد مربوط به قرن هفتم و کتابی به نام "کامل بهایی" از عماد الدین طبری به زبان فارسی قدیمی است که او نیز این مطلب را از کتاب یکی از علمای الهل سنت که در قرن پنجم هجری قمری زندگی می کرده، نقل کرده است.حجت الاسلام پیشوایی با بیان این که محتویات موجود در این کتاب با آنچه امروز بین مردم رایج است تفاوت هایی دارد، عنوان کرد: در این کتاب از حضرت رقیه(س) نامی برده نمی شود و تنها از دختر خردسال و چهار سالۀ امام حسین(ع) یاد می کند که آن هم بر اثر بیماری چند روزه ای که به دلیل دوری از پدر و در آغوش گرفتن سر پدر به وجود آمده بود در خرابه های شام رحلت می کند. کارشناس تاریخ اسلام تأکید کرد: با این وجود اولویت های مهم تری وجود دارد و ما نباید به این گونه شبهات دامن بزنیم؛ نفع و اثبات این مسائل هیچ یک از اولویت ها و مشکلات اجتماعی جامعه را حل نمی کند.وی در رابطه با محل دفن سرهای شهدای کربلا، ابراز کرد: در رابطه با مدفن سرهای امام حسین(ع) و اصحاب ایشان بیش از 12 مکان از جمله رأس الحسین در قاهره، نجف، مرو و ... را عنوان کرده اند با این وجود آنچه که علمای شیعه و سنی از قرن های گذشته بر آن تأکید داشته و به توافق رسیده اند این است که این سرها در بازگشت کاروان اسرا و اهل بیت امام حسین(ع) به کربلا، به بدن های شهدا پیوسته و در کربلا دفن شدند.نویسنده و پژوهشگر تاریخ اسلام به محل دفن حضرت زینب(س) اشاره و بیان کرد: در مورد محل دفن ایشان نیز سه محل دمشق، مصر و مدینه را مطرح می کنند.حجت الاسلام پیشوایی خاطرنشان کرد: علمایی که عنوان می کنند حضرت زینب(س) در مدینه مدفون است، دلیل و سند محکمی ندارند؛ آن ها عنوان می کنند که با توجه به اینکه رحلت حضرت زینب(س) دو سال پس از واقعه کربلا صورت گرفته است، ایشان و خاندان اهل بیت(ع) در این مدت از مدینه خارج نشده اند از این رو ایشان هم باید در مدینه رحلت و در همان جا دفن شده باشند.کارشناس تاریخ اسلام تصریح کرد: عده ای هم معتقدند که حضرت زینب(س) پس از واقعه عاشورا و بازگشت به مدینه به سخنرانی علیه ظلم و ستم های امویان و تحریک مردم می پرداخته است که بنا به دستور یزید به حاکم مدینه، به قاهره تبعید و در محلی که امروز زینبیه نام دارد، دفن شدند.وی ادامه داد: با این وجود قوی ترین نقل مربوط به دفن ایشان در دمشق است، طبق این نقل در مدینه قحطی و خشکسالی به وقوع می پیوندد و همسر حضرت زینب(س) که در دمشق مزرعه داشته است، همراه با خانواده اش برای برداشت محصولات مزرعه اش به دمشق سفر می کند که در آنجا حضرت زینب(س) به علت بیماری رحلت می کنند. /9312/پ202/ب
۱۳۹۲/۱۰/۱
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری رسا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 49]