واضح آرشیو وب فارسی:باشگاه خبرنگاران جوان: آيا آسمان و زمين چهل روز بر مصيبت امام حسين(ع) گريست؟
برخي اشكال مي كنند كه مگر مي شود آسمان و زمين گريه كند! مگر آسمان چشم دارد؟ اين با عقل جور در نمي آيد. عقل هر انساني اذعان دارد چيزي كه ابزار گريه كردن را ندارد قادر بر گريه كردن نيست.
به گزارش خيمه گاه باشگاه خبرنگاران؛ برخي اشكال مي كنند كه مگر مي شود آسمان و زمين گريه كند! مگر آسمان چشم دارد؟ اين با عقل جور در نمي آيد. عقل هر انساني اذعان دارد چيزي كه ابزار گريه كردن را ندارد قادر بر گريه كردن نيست با ذكر نمونه هاي روايات وارده در اين زمينه كه بيش از اينهاست روشن مي شود كه اين مطلب مطلب غريبي در بين راويان حديث نبوده است. پس چگونه اين روايات را با عقل تطبيق دهيم؟
برخي اشكال مي كنند كه مگر مي شود آسمان و زمين گريه كند! مگر آسمان چشم دارد؟ اين با عقل جور در نمي آيد. عقل هر انساني اذعان دارد چيزي كه ابزار گريه كردن را ندارد قادر بر گريه كردن نيست. از طرفي اين مطلب در روايات آمده است: ابن قولويه در كتاب كامل الزيارات در باب بيست و ششم - گريستن تمام مخلوقات بر حضرت حسين بن على عليهماالسلام- به سندش از زراره نقل نموده كه وى گفت: امام صادق عليه السلام فرمودند: اى زراره آسمان تا چهل روز بر حسين بن على عليهماالسّلام خون باريد و زمين تا چهل روز تار و تاريك بود و خورشيد تا چهل روز گرفته و نورش سرخ بود و ...
1- در تفسير على بن ابراهيم از حضرت على بن ابى طالب عليه السلام روايت مي كند كه فرمود: مردى كه دشمن خدا و رسول بود به وى امر كرد حضرت امير اين آيه را خواند: فَما بَكَتْ عَلَيْهِمُ السَّماءُ وَ الْأَرْضُ وَ ما كانُوا مُنْظَرِينَ پس از آن مُرد، امام حسين عليه السلام از نزد حضرت امير عبور كرد و حضرت امير فرمود: ولى آسمان و زمين براى اين حسين گريان خواهند شد. سپس فرمود: آسمان و زمين جز براى يحيى بن زكريا و حسين بن على عليهم السلام براى كسى گريان نشدند.
جبله مكيه گويد شنيدم ميثم تمار قدس اللَّه روحه مي گفت بخدا اين امت پسر پيغمبر خود را در دهم محرم بكشند و دشمنان خدا اين روز را روز بركت گيرند ... ميدانم آن را از سفارشى كه مولايم امير المؤمنين(عليه السلام) به من نموده و به من خبر داده كه همه چيز بر آن حضرت بگريند تا وحشيان بيابان و ماهيان دريا و پرندگان هوا و خورشيد و ماه و ستارگان و آسمان و زمين و مؤمنان انس و جن و همه فرشتههاى آسمانها و رضوان و مالك و حاملان عرش بر او بگريند و آسمان خاكستر و خون گريد…
گريه هر موجودي به حسب خودش است. به اصطلاح كل شئي بحسبه؛ نه اين كه مثلا آسمان چشم پيدا كند و بعد مانند انسان بگريد
با ذكر نمونه هاي روايات وارده در اين زمينه كه بيش از اينهاست روشن مي شود كه اين مطلب مطلب غريبي در بين راويان حديث نبوده است. پس چگونه اين روايات را با عقل تطبيق دهيم؟ اولا بايد گفت: لازم نيست همه چيز با عقل انساني كه مشرف به بسياري از علوم عالم نيست تطبيق كند. زيرا به اعتراف دانشمندان بزرگ، انسان آگاهي بسيار اندكي از اسرار عالم دارد. همانطور كه فلسفه بسياري از دستورات شرع براي ما روشن نيست.
ثانيا: در قضيه مورد بحث بايد گفت: گريه هر موجودي به حسب خودش است. به اصطلاح كل شئي بحسبه؛ نه اين كه مثلا آسمان چشم پيدا كند و بعد مانند انسان بگريد. در روايتي كه در بالا بيان شد آمده بود كه آسمان و زمين خون گريه كردند كه معناي آن، اين مي تواند باشد كه باراني به رنگ خون داشت و زمين نيز آب خود را به صورت رنگ ارغواني بر روي زمين چوشاند.
ثالثا: روايت را خود حضرت اميرالمؤمنين بر قرآن تطبيق داد و به اصطلاح عرضه كرد كه قرآن هم تأييد مي كند كه ممكن است آسمان و زمين بگريند. آيه مي فرمايد: «نه آسمان بر آنان گريست و نه زمين، و نه به آنها مهلتى داده شد!» هر چند آيه گريه كردن آسمان و زمين را نفي مي كند. اما اين نفي براي اين گروه خاص است. يعني آسمان و زمين براي اين گروه گريه نمي كند اما امكان دارد براي گروه ديگري بگريد.
فصلي از حماسه امام حسين(ع)
در نهايت اگر براي انسان مطلبي روشن نشد و با عقلش جور در نيامد نمي تواند به صرف روشن نشدن، منكر آن شود بلكه بايد آن را به عالمانش ارجاع دهد و واگذارد و ما كه معتقد به علم مطلق خدا در درجه اول هستيم و بعد از آن امامان را آگاه به اسرار الهي مي دانيم بايد زماني كه اينان مطلبي را بيان كردند كه براي ما روشن نبود متعبدا بپذيريم كه اين پذيرفتن نيز مقبول عقل سليم خواهد بود.
سؤال ديگري كه در اين جا مطرح مي شود اين است كه آيا ممكن است جمادات مانند زمين كه در ظاهر احساس ندارند متأثر از حادثه اي دلخراش شوند؟ در جواب بايد گفت: در قرآن آمده است كه:تُسَبِّحُ لَهُ السَّماواتُ السَّبْعُ وَ الْأَرْضُ وَ مَنْ فيهِنَّ وَ إِنْ مِنْ شَيْءٍ إِلاَّ يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَ لكِنْ لا تَفْقَهُونَ تَسْبيحَهُمْ إِنَّهُ كانَ حَليماً غَفُوراً ؛ آسمانهاى هفتگانه و زمين و كسانى كه در آنها هستند، همه تسبيح او مىگويند؛ و هر موجودى، تسبيح و حمد او مىگويد؛ ولى شما تسبيح آنها را نمىفهميد؛ او بردبار و آمرزنده است.
اين آيه صراحت بر تسبيح كردن آسمان و زمين دارد. اگر آنان احساس و شعوري نداشته باشند پس چگونه تسبيح خدا مي نمايند؟ از اين آيه و آيات ديگر كه در ذيل مي آيد اصل وجود احساس در جمادات ثابت مي شود. حال يكي از احساسات، متأثر شدن از حوادث و وقايع و جناياتي است كه در عالم رخ مي دهد. نمونه هاي ديگر از آيات قرآن:
هُوَ اللَّهُ الْخالِقُ الْبارِئُ الْمُصَوِّرُ لَهُ الْأَسْماءُ الْحُسْنى يُسَبِّحُ لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَزيزُ الْحَكيمُ.
يُسَبِّحُ لِلَّهِ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ الْمَلِكِ الْقُدُّوسِ الْعَزيزِ الْحَكيمِ.
يُسَبِّحُ لِلَّهِ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ لَهُ الْمُلْكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ وَ هُوَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَديرٌ.
امام علي(ع): حضرت محمد(ص) ... در روز حنين سنگى را در دست گرفته بود كه ما صداى تسبيح و تقديس را از آن مىشنيديم، سپس به سنگ گفت: شكافته شو! بىدرنگ سه قطعه شد، و ما از هر قطعه تسبيحى غير از تسبيح ديگرى مىشنيديم.
اين تنها ادله اي بود كه از قرآن اين كتاب آسماني ارائه شد. روايات زيادي نيز در اين زمينه وجود دارد به عنوان مثال: حضرت على عليه السلام فرمود: حضرت محمد(صلّى الله عليه و آله) ... در روز حنين سنگى را در دست گرفته بود كه ما صداى تسبيح و تقديس را از آن مى شنيديم، سپس به سنگ گفت: شكافته شو! بىدرنگ سه قطعه شد، و ما از هر قطعه تسبيحى غير از تسبيح ديگرى مى شنيديم. و نيز در روز بطحاء در پى درختى فرستاد و آن اجابت نمود، و هر كدام از شاخه هاى آن به طرق مختلف تسبيح و تهليل و تقديس مى كرد.
با توجه به اين روايت مي توان گفت: گريه آسمان و زمين براي مصيبت امام حسين عليه السلام خود معجزه اي بود كه نشان از بزرگي اين واقعه داشته است. البته جمادات طبق بيان بالا نسبت به اتفاقات واكنش نشان مي دهند اما دامنه اين واكنش مختلف است؛ و چون هيچ حادثه اي شكننده تر از كربلا نبود نهايت واكنش خود را نشان دادند.
بنابراين روايت داريم كه آسمان خون نباريد مگر براي دو نفر يكي يحيي بن زكريا و ديگري حسين بن علي صلوات الله عليه. سعد اسكاف روايت كرده كه امام باقر(عليه السلام) فرمود: كشنده حضرت يحيى بن زكريا زنازاده بود، و كشنده حسين بن على عليهماالسلام نيز زنازاده بود، و آسمان سرخ نشد مگر براى آن دو .
پنجشنبه 28 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: باشگاه خبرنگاران جوان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 91]