واضح آرشیو وب فارسی:جمهوري اسلامي: اخلاق اجتماعي و آفتها در مواجهات و تعاملات
زندگي اجتماعي، يك طرفه نيست و محدود نميباشد، بلكه اين زندگي، در جمع و با جمع معني و مفهوم پيدا ميكند و به تجلي و عينيت ميرسد و به همين دليل بايد اخلاق اجتماعي درعاليترين مراتب به مرحله عمل در آيد و همه اعضاي جامعه بكوشند ضوابط و معيارهاي اخلاقي را محافظت كنند و به رفتار درآورند.
در اخلاق اجتماعي، بايد فضايل اخلاقي شناخته شود و به مرحله عمل درآيد تا رابطهها رونق و طراوت گيرند و فضاي فعاليتها سرشار از محبت و مودت گردند. همچنين بايد رذايل اخلاقي شناسايي شوند و از آنها پرهيز گردد تا موانع راه رشد و كمال معنوي مرتفع شوند و از حاكم شدن تيرگيها و ظلمتها بر فضاي تعاملات جلوگيري به عمل آيد.
امامان معصوم، پيروان اسلام را هم با فضايل اخلاقي آشنا ساختهاند تا روح و جان و رابطه اجتماعي خود را با زيورهاي زيباي آن بيارايند و دوستيها و روابط را به استحكام برسانند، و هم با رذايل اخلاقي آشنا كردهاند تا از آنها برهند و به راه رشد و خلوص و معنويت زلال در آيند و به سعادت دنيا و رستگاري عقبا برسند.
در كلام ذيل از حضرت امام موسي كاظم(ع) يكي از رذايل اخلاقي معرفي ميشود تا هر مسلماني اولاً آن را بشناسد. ثانياً از خويش مراقبت به عمل آورد تا در دام آن نيفتد و به معاصي و گناهان آلوده نشود. ثالثاً به تيره كردن روابط اجتماعي و سرد و بيروح ساختن مواجهات و تعاملات نپردازد. امام(ع) ميفرمايد:
"هر كس دوست و برادر ديني خود را متهم كند و به او تهمت زند، از رحمت خداوند دور باد."
تهمت يكي از رفتارها و عملكردهاي ناشايست است كه آفت بزرگ صفا و صميميت در مواجهات و تعاملات به شمار ميرود.
از آنجا كه تهمت، عمل زشت را به ديگران نسبت دادن است و شخص اتهام زننده، رفتار و صفت و عمل ناشايستي را كه كسي انجام نداده است به او نسبت ميدهد، تشبيه شده است به بار سنگين همچون كوه كه بر دوش شخص بيگناه گذاشته ميشود. اين بار، به دليل شدت و بزرگي و سخت بودن تحمل آن، نيروي ايمان قوي ميطلبد و مقاومت و پايداري بسيار ميخواهد و در غيراين صورت، فرود آمدن ضربات شديد روحي آن زيانرسان ميباشد. بايد با استمداد از خدا و تمرين و مراقبت، از آسيبهاي تهمت جلوگيري به عمل آيد تا انسان بتواند باتكيه بر قدرت الهي بر آن غالب آيد و مواجهات و تعاملات به نحو صحيح و مفيدانجام شود.
اگر امروز در جامعه و در ميان اقشار مختلف مردم دقيق شويم، درمييابيم يكي از مشكلات اخلاقي كه در روابط و تعاملات به طور مكرر چهره ظاهر ميكند و رنج ميآفريند و صميمتها و آثار ارزشمند آن را نشانه ميرود و هر چه بيشتر پيشروي ميكند، فضاي حضور مسموم آن فزوني مييابد، شيوع تهمت در فعاليتها و روابط و معاشرتهاست.
چه بسيار انسانهاي بيگناهي كه در اثر مراقبت نكردن افراد و نسبت دادنهاي مكرر آنها، مظلوم واقع ميشوند و در حقشان ستم روا داشته ميشود و نه تنها از وجود شريف و بزرگوارشان استفاده نميشود، كه پي در پي بر آنان هجوم روا داشته ميشود و به وسيله تهمت،هتك و تخريب ميشوند.
بايد به خود آييم و از مكتب حضرت امام موسي كاظم(ع) بياموزيم كه دوستان و برادران خود را متهم كردن، موجب خشم خداوند متعال و دور داشتن افراد تهمت زننده از رحمت او ميشود، و اين محروميت از مهر و محبت الهي، دردي است جانسوز و عذابي است اليم كه بايد مانع تحقق زمينههاي آن شويم و اين كار يك راه حل دارد و آن پرهيز از تهمت است.
* چه بسيار انسانهاي بيگناهي كه در اثر مراقبت نكردن افراد و تهمتها و نسبتدادنهاي مكرر به آنان، مظلوم واقع ميشوند و در حقشان ستم روا داشته ميشود و نه تنها از وجود شريف و بزرگوارشان استفاده نميشود، بلكه پيدرپي بر آنان هجوم روا داشته ميشود و به وسيله تهمت، هتك و تخريب ميشوند.
سه شنبه 26 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جمهوري اسلامي]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 50]