واضح آرشیو وب فارسی:ايسنا: فيسبوك به مجلههاي ادبي، شاعر و مخاطب كمك كرده است
پونه ندائي معتقد است، فيسبوك به مجلههاي ادبي، شاعر و مخاطب كمك كرده است.
اين شاعر در گفتوگو با خبرنگار ادبيات خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، درباره علت انتشار آثارش در فيسبوك، گفت: فيسبوك ابزاري است براي اينكه هر كسي در حوزه علاقهمنديهايش با دوستانش در ارتباط باشد. ما هم از فيسبوك در حوزه خود استفاده ميكنيم. فيسبوك براي من يك فضاي عاطفي است و فكر ميكنم نزديك به 5000 دوستي كه در اين فضا دارم، خواننده شعر من هستند و خيلي از آنها علاقهمند به ادبيات و عرفاناند. من هم شعرهايم را در اين فضا منتشر ميكنم تا دوستانم ببينند. خودم هم از اين فضا استفاده ميكنم، چون قالبي دارد كه هركس هرچه در آن منتشر ميكند، با تاريخ و ساعت ثبت ميشود. اين است كه از بابت سرقت ادبي و چنين مسائلي نگراني ندارم. البته اگر سرقت ادبي به مرحله جدي برسد و كار به جاهاي باريك كشيده شود، ثبت با تاريخ و ساعت شعر به اثبات حقانيت افراد كمك ميكند.
او درباره سرقت ادبي در فيسبوك افزود: به طور معمول جلو چيزي را نميتوان گرفت. تا زماني كه اخلاق حرفهيي وجود ندارد، نميتوانيم كاري كنيم. سرقت ادبي از طريق كتابها و ساير محيطهاي مجازي هم ميتواند اتفاق بيفتد. بعضي از افراد هم هدف بدي ندارند. از شعري خوششان ميآيد، آن را نقل ميكنند و يادشان ميرود نام شاعر را بنويسند. به هر حال وقتي در فضاي گستردهاي مثل فيسبوك كار ميكنيم، بايد قبول كنيم چنين چيزهايي هم هست، وگرنه آدم يا بايد در را به روي خودش ببندد و شعرش را منتشر نكند، يا اگر ميخواهد تعداد بيشتري از افراد آثارش را بخوانند، بايد خطر كند.
ندائي در ادامه اظهار كرد: به نظر من كل دنيا بازيچهاي بيش نيست؛ دنيا پلي است به سمت كمال، به همين دليل اين مسائل را خيلي جدي نميگيرم. ديگران هم پيش از ما به بسياري از مفاهيمي كه ما مينويسيم، فكر كردهاند. آيندگان هم ممكن است به آنها فكر كنند. چيزي در انحصار كسي نيست. فقط بايد كارها شناسنامه داشته باشند كه فيسبوك اين امكان را دارد. در حال حاضر فيسبوك را زير ذرهبين قرار ميدهند، اما من فكر ميكنم بهتر است به اخلاق و زيرساختهاي اخلاقي در جامعه توجه كنيم. افرادي كه از هر چيزي بد استفاده ميكنند، در همه جا هستند.
او درباره تأثير فيسبوك بر ادبيات گفت: به نظرم جنبههاي مثبت خيلي زياد است. اينترنت و فيسبوك نياز جامعه امروز ماست. الآن ما در 20 سال پيش زندگي نميكنيم كه هر كس براي دل خودش شعر ميگفت و در جمعهاي خانوادگي ميخواند. افراد موفقتر هم ناشري پيدا ميكردند و شعرهايشان را چاپ ميكردند؛ در نتيجه امكان موفقيت كمتر بود. الآن اين امكان بيشتر شده است. ما ميتوانيم از اين ابزار استفاده كنيم. نبايد از انتشار افكار اشتباه و شعرهاي غلط و دور از ادبيات بترسيم. دنيا به اين نتيجه رسيده است كه در انتشار فكر آزادي باشد. بعد از آن فكرهاي سالم جذب ميشوند و فكرهاي ناسالم خود به خود غربال ميشوند. در آخر مخاطب تعيينكننده است، به همين دليل من هيچوقت ترسي ندارم از اينكه شعرهاي خارج از ادبيات منتشر شود، چون فكر ميكنم اين شعرها خود به خود كنار گذاشته ميشوند.
اين شاعر اضافه كرد: اينكه شاعران ميتوانند در فيسبوك شعرهايشان را بهراحتي منتشر كنند، امكان بسيار خوبي است. افراد جديتر نيز چون زير ذرهبين ديگران قرار ميگيرند، پيشرفت ميكنند. در دورههاي قبل هم شاعراني بودهاند كه شعرهايشان بسيار زياد در روزنامهها منتشر ميشد، اما حالا ديگر شعرهايشان را نميبينيم؛ چون مخاطب آنها را نخواسته و نپسنديده است.
سردبير مجله ادبي «شوكران» سپس گفت: من به عنوان گرداننده يك مجله ادبي از زماني كه استفاده از اينترنت گسترش پيدا كرده، احساس ميكنم كارم راحتتر شده؛ چون الآن تعداد مجلات ادبي كاغذي كم شده است و پاسخگوي تعداد شاعراني كه ميخواهند شعر چاپ كنند، نيست. ما هميشه مراجعاتي براي چاپ شعر از شهرهاي مختلف داشتيم، اما الآن حجم اين درخواستها خيلي كم شده است. خيلي خوشحالام كه براي جوانها فضايي در اينترنت براي عرضه شعر ايجاد شده است. با اين امكان، شاعران حداقل در فيسبوك شعرهايشان را منتشر ميكنند. به اين ترتيب نياز اوليه آنها برطرف ميشود و افراد جديتر نيز ميتوانند به مجلات ادبي راه پيدا كنند. فيسبوك هم به مجلات ادبي، هم به شاعران و هم به مخاطبان كمك كرده است.
او در بخش ديگري از اظهاراتش بيان كرد: شعرهايم را در راديو بدون ذكر نامم ميخوانند. در مطبوعات و اينترنت هم شعرهايم بدون ذكر منبع منتشر شده است. حتا سال گذشته ديدم كه در كتابخانه اينترنتي تبيان كتابهايم را بدون اجازه به طور كامل تايپ و منتشر كرده بودند. شعر هم جزو اموال ماست. شايد من بخواهم كتابهايم را بفروشم. با اين حال در فيسبوك تا به حال به مشكلي در اين زمينه برخورد نكردهام. البته از اين موضوع هم نميترسم. اگر تك تك ما حقوق يكديگر را رعايت كنيم، آرام آرام همه اين اصول را رعايت ميكنند، اما در حال حاضر همه به فكر خودشان هستند. بايد روي اخلاق كار كنيم.
ندائي همچنين گفت: به دليل سرعت انتشار آثار در فيسبوك با در ميان گذاشتن شعر خيلي سريع ميتوان شعرها را در معرض چالش و ديده شدن قرار داد و از واكنش ديگران نسبت به آن مطلع شد، در نتيجه افرادي كه اهل ادبيات هستند، احساس ميكنند در يك محيط پويا و زنده قرار گرفتهاند. در اين فضاي زنده ما مرتب در حال تبادل فكر و احساس هستيم.
انتهاي پيام
شنبه 23 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ايسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 35]