تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804625332
ضرورت كاربُردي شدن دستاورد هاي پژوهشي
واضح آرشیو وب فارسی:اطلاعات: ضرورت كاربُردي شدن دستاورد هاي پژوهشي
جامعهاي كه توليدات فرهنگي و علمي و صنعتي‌اش پژوهشمحور نباشد، بدون هرگونه پيشرفت و روزآمد كردن دانش خود، تنها دور خود ميچرخد و در حقيقت جمله مشهور «اقتصاد بي‌فرمان» در نبود پژوهش رخ مي‌دهد.
جامعهاي كه از دانش روز، واپس مانده باشد، كوشش براي رسيدن به داده مربوط به يك فناوري، زماني به نتيجه مي‌رسد كه مدتهاست فناوريِ پيشرفتهتري جاي قبلي را گرفته است و يا ايرادات مورد پيشين را ندارد؛ زيرا همواره رازهاي بهترينها در انحصار كشور توليدگر دانش محفوظ ميماند و آنچه بهدست كشورهاي جهانسوم مي‌رسد، دستسوم است.
شايد به پارادكس ميماند؛ «تحقيق و پژوهش» در سرشت خود گونه‌اي دانش است، ولي سبب دانشافزايي مي‌شود؛ به سخن ديگر دانشِ پژوهش، خود زايشگاه دانش بيشتر است.حقيقت اين است كه پژوهش، يگانه راه خلاقيت و نوگرايي و دانشآوري است. جايگاه يك كشور در جهان، امروز تنها با سنجه دانش برآورد مي‌شود، ضمن آن كه ميتواند در اين مسير خوشبختي را براي مردم جامعهاش به ارمغان بياورد.
نگاهي به كشورهاي دارامند كه مردمشان در رفاه ميزيند، به روشني اين سخن را روشن ميكند كه آنان چگونه با دستآوردهاي نو، جهان را شگفت‌زده و همزمان مصرف‌كننده خود نگه داشتهاند.
سرنوشت جامعه‌هاي تنها مصرف‌كننده مانند جهان سوم نيز عملكردها و رفتارها و برنامههايشان همواره در گرو و يا دستكم هماهنگ با تنظيمات كشورهاي توليدكننده دانش است. آنان هستند كه تصميم ميگيرند كشورهاي جهانسوم چه چيز مصرف كنند، حتي اگر به آن نياز نداشته باشد؛ و چه چيز را بيش از حد مصرف كنند، حتي اگر نيازشان در آن مورد اندك باشد.
كمبود بودجه‌هاي پژوهشي
هميشه در كنار گزاره پژوهش، نبود و يا كمبود بودجه براي برنامه‌هاي تحقيقاتي پيش مي‌آيد.
اگر پژوهشگران منفرد از كاغذبازي اداري براي تامين مالي برنامه‌هاي تحقيقي خود دلسرد نشوند و همچنان با تكيه به جيب خود به كار ادامه دهند، تنها بازتاب نتايج پژوهش‌هاي انفرادي آنان همايشها خواهد بود و همه اين‌ها نشان از نبود نهاد هماهنگكننده و يا تقويتكننده پژوهش در كشور دارد.
يادگيري به هزار ترفند براي نمرهگرفتن در مدارس و همين رويه براي گرفتن مدرك از دانشگاه‌ها، ريشه پژوهش را ميخشكاند و اين رويه حتي افرادي را كه به لحاظ سرشتِ خودجوشِ خود، كنكاش‌گرند، در خود حل ميكند.
يك سامانه آموزشي ِپويا در كنار آموزشهاي پايه، عناصر جستجوگر نيز ميپرورد، همان كه در كشور ما وجود ندارد؛ و از اينرو گرايشي به كارهاي تحقيقاتي در ميان دانشآموختگان ديده نمي‌شود، يا كمرنگ است.
نگاه به خود
به گفته دكتر بهروز بهادري-پژوهشگر، از نمادهاي توسعهنيافتگي كشور ما يكي هم نبود توسعه در بخش پژوهش است كه در واكاوي آسيبشناسي آن، مي‌توان نبود مديريت تخصصي در اين قسمت را نشان كرد؛ چون لازمه توسعه در اين مورد بر سركار بودن مديرِِ«خودمحقق» است؛ در حالي كه در واقع چنين رخ نمي‌دهد و به سبب دورماندن از ساختارهاي پژوهشي ما، او كه در اين بخش مديريت را به عهده مي‌گيرد، موفق نيست.
اين پژوهشگر مي‌افزايد: در كشور ما بايد در شناسايي و پرورش استعدادها در دوره‌هاي تحصيلي پيش از دانشگاه پرداخت كه در دانشگاه به بار بنشيند؛ چون اين شكوفايي در دوره پيش از دانشگاه رخ مي‌دهد و نه پس از آن؛ و برآيند اين بيتوجهي نيز جذب مغزها از سوي كشورهاي پيشرفته است.
دكتر بهادري ادامه مي‌دهد: ما بايد دريابيم كه نوآوري و نيروي ساخت بر پايه آفرينندگي، يكشبه و در دانشگاه پيش نمي‌آيد، بلكه زمينهاش از قبل در افراد جامعه وجود دارد و اگر كشف نشود، در سامانه آموزش عالي -كه اينك چرخ‌اش بر تست زدن و از بركردن و كسب نمره و دريافت مدرك كاغذي مي‌گردد، خواهد خشكيد؛ از اينرو بازخورد سرمايهگذاري فقط در دانشگاه، آن نخواهد بود كه چشمداشت را داريم.
به باور دكتر بهادري، گاه نيز كار پژوهشي در كشور انجام مي‌شود، ولي ضرورت ندارد. امروز در دانشگاه‌ها و مراكز علمي با بودجه‌هاي پژوهشي زياد، به جاي ضروري‌ها، گزارهايي پيچيده براي پژوهش گزينش مي‌شود كه در آنها حتي به هدررفت نيرو و توان پژوهشگر نيز اهميتي داده نمي‌شود. چرا؟ شايد براي آن‌كه اين باور وجود دارد كه بودجه تحقيقي، پولي است كه بايد باري به هرجهت هزينه شود، حتي اگر بازخوردي نداشته باشد؛ و بيگمان به همين سبب است كه سامانه‌هاي پژوهشي در كشور هنوز به خوبي پا نگرفته، با آمدن مديري ديگر از هم ميگسلد يا اگر حتي كارا باشد، تغيير ميكند.
روح پاينده
«روح نوآوري و دانش‌گرايي بايد پس از پاگرفتن در نسلهايي كه پشت هم مي‌آيد، نهادينه شود و اين كار يعني ايجاد سامانه‌هاي پژوهشي، بدون نيم‌نگاهي به پشتوانه عظيم دستآوردهاي پيشينيان به انجام نمي‌رسد.»
دكتر بهادري با بيان بند بالا مي‌گويد: همه جوامع جهاني براي خلاصي از انگ مصرف‌كننده، در پي دستيابي به نوآوريها، خلاقيتها و انديشههاي بكر هستند تا كالاي خويش را از مكتوب گرفته تا اشيا و از مادي گرفته تا فرهنگي، به جهان عرضه كنند. بنياد يا راز پيشرفت كشورهاي غربي چندان ناگشوده و پيچيده نيست و امروز همه ميدانند كه هر دستاوردي از شمار رهآوردهاي آنها در پژوهش‌هاي بنيادي و ژرف و كاربردي و روزآمد نهفته است، كه البته با تغيير مديريت، هيچگونه تغييري در اين اعتقاد كه پژوهش سرمشق همه كارها است، پديد نمي‌آيد.
به گفته وي، سدههاست كه كشورهاي جهان سوم با همه «كهنگذشتهها»ي درخشان خود و تمدنهايي كه سرآمد روزگار خود بوده‌اند، از لحاظ فراهم‌آوري خوشبختي براي مردم خويش در ناتواني بغرنجي دست و پا مي‌زنند. بيگمان دستاوردهاي علمي، زاييده انديشههاي علمي است و هر چيز نويي كه در بازار جهاني عرضه مي‌شود، پشتاش انديشه نويي خوابيده است.
بهادري ميپرسد: اما آشنايي ما با انديشيدن، تا چه اندازه است؟ هنگامي كه ترجمههاي ما از پديده‌‍‌ها نارسااست، دريافتهاي دانشجوي ما نيز نارسا خواهد بود و آنچه كه در مقام استاد انتقال مي‌دهيم نيز به اندازه كافي گويا نيست و هنگامي كه درك و فهم، راه به جايي نبرد، خواندن و مطالعه تنها باري به هرجهت و براي نمره است؛ در اين وضعيت انتظار شكوفايي انديشههاي نو بجااست؟
فناوري‌هاي تحميل‌گرا
به گفته بهروز بهادري، نازيدن به گذشته و نخواندن مكتوبهاي غرب اشتباه است و اين اشتباه را در امور پژوهشي كشور مي‌توان رديابي كرد؛ كه بسياري از پژوهشها اصلاً روزآمد و كاربردي نيست و از روح زمانه و نيازهايش عقب است. شتاب پيشرفت در برخي كشورهاي جهان به اندازه‌اي است كه وقتي شما بخواهيد مابهازاي يك چيز را خلق كنيد، كشورهاي پيشرفته، دهها نمونه كالاي مدرنتر به بازار عرضه مي‌كنند، زيرا چشمانداز انديشه آنها هميشه در فراز آينده پرواز ميكند؛ از اينرو با نوآوريهاي پياپي خود چيزهاي نوي امروز را در صبح فردا كهنه مي‌كنند.
دكتر بهادري مي‌افزايد: ما همانگونه كه در ايجاد سامانه‌هاي آموزشي امروزي و مدرن خود ناچار از تقليد از غرب بودهايم، براي روشمندبودن پژوهش و تحقيق خود نيز ناچار از پيروي هستيم.
در غرب بيشتر مسئوليت مراكز پژوهشي به عهده وزارت آموزش و پرورش است.
البته ما چالش‌هاي ديگر نيز داريم. بازدارندهها در اين مسير از شمار ندانمكاري دولتهاي دارامند، نبود مديريت آيندهگرا و خودپژوهنده، پرورشنيافتگي كافي نيروهاي انساني در اين زمينه، نبود داده‌ها در بخش داده‌پردازي، چالش‌هاي كاري و زيستي محققان، بازخورد نداشتن در خورِ يافته‌هاي محققان و ارتباط گسسته دانشگاه با جامعه را نبايد ناديده گرفت. براي همين است كه امروز كالاهايي از كتاب تا اشياي مدرني كه از سراسر جهان به دست ما مي‌رسد، نام يك ايراني بر آن حك شده است، زيرا ما نتوانستهايم قدر مغزهاي خود را بدانيم. چكيده آن كه فشردگي تاختوتاز در بازارهاي جهاني به اندازه‌اي است كه در صورت نجنبيدن و پيشينگرفتن، زير سم فناوري‌هاي تحميلگر، له خواهيم شد.
راهكار
مراكز علمي و در ضمن توليدي و صنعتي در راستاي نيازسنجي جامعه بايد با دگرگونيِ‌هاي ساختاري، پژوهش را در برنامه‌هاي كاري خود بگنجانند.
دكتر بهادري در اين مورد مي‌گويد: ساختارهاي نوآور برآمده از شالوده پژوهش، و پرورش پژوهشگر در خلا ايجاد نمي‌شود. برخاستگاه تامين عناصر پژوهشگر بيگمان دانشگاه‌ها هستند.
پژوهش‌هاي بخش خصوصيِ با بريدن از بودجه‌هاي دولتي بايد در برطرفساختن نيازهاي خود نيز بينياز از پژوهش‌هاي دولتي نافراگير باشند؛ هرچند ايدهال آن‌كه در زنجيرهاي براي بده/بستان داده‌هاي پژوهشي، پژوهشگران منفرد، پژوهشكدههاي علمي مردم نهاد و مراكز پژوهشي بخش خصوصي و نيز پژوهش‌هاي نهاددولتي به هم برسند.
به گفته وي، پرورش پژوهشگر نياز به يك سامانه آموزشي كارا دارد تا دانشگاه‌ها بتوانند با آموزش پژوهشگران جوان در رفع نارساييِ خود در اين راستا بكوشند. اتفاق كاركردهاي نوآورانه بر پايه تحقيق و پژوهش، زماني در بخش خصوصي رخ مي‌دهد كه فلسفه كاري خود را براي سياستگزاران دولتي(براي تصميمات رفع مشكل و اجراي برنامه‌هاي شتابدهنده براي باروري بيشتر) روشن سازند، با توجه به اين كه مشكلات كندكننده، هميشه مالي نيست.
دانش محوري و پژوهش‌گرايي
دميدن روح دانش‌گرايي در خود، گونه‌اي دانش است كه بايد آن را فراگرفت.
به گفته حسين معيني- كارشناس مسائل اجتماعي، از گزارههاي مهم در اين زمينه، سخنان به جايمانده از انديشمندان و فلاسفه و حكيمان نيمه باستان است كه همواره نگاهها را به سوي «جايگاه علم در جامعه بشري» برگرداندهاند و گفتهاند كه عظمت و اقتدار يك كشور در وهله نخست، دانش‌گرايي است و حتي در كارهاي كشاورزي نيز توليدكننده موفق آن است كه بر ريزهكاريهاي پيشه خود مسلط باشد.
معيني مي‌گويد: تنها كشوري عظمت دارد كه علم داشته باشد. نمونه‌هايي از توجه به دانش مبتني بر تجربه شخصي افراد و كساني كه با كاوندگي و جستجوگري در كار و پيشه خود به خبرگي رسيدهاند، در دوره باستان ديده مي‌شود.
وي مي‌افزايد: وقتي داريوش هخامنشي برنج را از ايالت آسام هند به ايران ميآورد، گروهي از دستاندركاران برنج را نيز -كه تجربه بالاتر و دانش فراتري از علم متداول زمانه خود داشتند- با خود همراه ميكند. يا كاشف‌االسلطنه كه بذر و نهال چاي و 14 نوع گياه ديگر را از هند و با گذر از كوههاي افغانستان به ايران آورد، همراهانش گروهي از خبرگان توليد چاي آن‌سامان بوده‌اند و سالها بعد كارشناسان چايساز چيني در كارخانههاي فرآوري چاي به آنان اضافه شدند و صنعت چاي در ايران -با توجه به مستعد بودن خاك گيلان- پا گرفت و به شكوفايي رسيد.
به باور اين كارشناس مسائل اجتماعي، براي هركاري و از جمله فعاليت‌هاي گوناگون و نوآورانه اقتصادي(نه البته دلالبازي) نياز به دانش كاربردي و عملي اقتصادي است كه جز با روزآمدي و با پژوهش، به دست نمي‌آيد.
به گفته معيني اگر خواهان پايداري در استقلال هستيم و ميخواهيم در علوم انساني و كشاورزي و سياست و تجارت و ايجاد مشاغل غيروابسته و توليد صنعتي نو موفق باشيم، گريزي از گزاره مهم دانشمحوري و پژوهش‌گرايي نداريم؛ كه نياز آن ناگفته پيداست و همانا بسترسازي و فراهمسازي زمينه براي گرايش به دانش و پژوهش(و نه فقط كسب مدرك) است.
در ضمن روند برنامه‌هاي پژوهشي و دانشمحور بايد به گونه‌اي انجام پذيرد كه در برابر آسيبهاي برآمده از نوسانات و تنشهاي سياسي گهگاهي، مصونيت داشته باشد.
معيني معتقد است: اگر غمخوار نخبههاي خود نباشيم، كشورهاي ديگر آنان را جذب مي‌كنند و اين جذب‌كردن به معناي قراردادن آنان در ويترين و براي به نمايشگذاشتن نيست، بلكه براي به كار گرفتن نيروي نوآوريشان براي شكوفايي بيشتر اقتصاد و تجارت و رفاه مردم خودشان است.
در يك دوره از حكومت زنديه كه كشورمان دچار جمود و ركورد شد، نخبگاني از جمله حزين لاهيجي، راه هند در پيش گرفتند و قدر داشته شدند و بر صدر نشستند و با نشاندادن كفايتها و تواناييهاي خود در مديريت، به صدرات و وزارت رسيدند.
در پي آن دندان طمع بيگانگان در اين مورد تيز شد و خواهان خريد نخبه‌اي ديگر از نادرشاه افشار بودند كه مسولان آنزمان از ترس به بارآمدن رسوايي، از اين سوداگري منصرف شدند. همه سرگذشتهاي گذشتگان، آموزه‌هايي براي بيداري بيشتر است.
معيني مي‌افزايد: انسان انگيزه‌هاي لازم براي كشف و خلق علوم بينهايت را در هر زمينه‌اي براي پيشرفت دارا است؛ و اين را حركتها و خيزشهاي 100 سال گذشته در جهان نشان داده است. انسان ايراني هم مستثني نيست. از هر زماني هم شروع كنيم دير نيست.
در اين چند دهه در دورههايي، كوشش‌هايي براي گرايش جامعه به علم و كارهاي پژوهشي و توليد به جاي مصرف‌كننده صرف بودن، پديد آمده و كشور ما را نسبت به 30 سال قبل در جهان مطرح كرده، ولي هربار از نبود اعتبارت لازم در چرخش چرخ آن كمي وقفه پديد آمده است.
پيشتازان پژوهش
با گوشهچشمي به ژاپن در مييابيم با آن كه در دانش‌گرايي و نوآوري يكهتاز جهانند، ولي چگونه با بودجه‌اي كلان براي عقبنيفتادن در عرصه رقابت‌هاي جهاني، صدها نفر هر سال در مركز اطلاعات علمي و تكنولوژيك (سازماني دولتي) بيش از 1000 مجله علمي را مورد مطالعه كاربردي قرار مي‌دهند.
در اين زمينه تنها تكاپوي خستگي‌ناپذير ژاپن مطرح نيست، بلكه ديگر كشورهاي غربي نير به پژوهشگران خود اهميت ويژه مي‌دهند.
در آن كشورها تحقيقات جنبه نمايشي ندارد، بلكه دولت بر پايهِ نيازسنجيهاي دقيق دستور انجامش را مي‌دهد. در آنجا برخلاف كشور ما(80 پژوهشگر به ازاي يك ميليون نفر جمعيت)، به نسبت هر يك ميليون نفر جمعيت، 50 هزار پژوهشگر وجود دارد و دولت نيز خود را موظف ميداند از پژوهش‌هايي كه از سوي بخشهاي مردم‌نهاد پيگرفته مي‌شود، پشتيباني كند.
ع. درويشي
چهارشنبه 20 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اطلاعات]
[مشاهده در: www.ettelaat.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 26]
-
گوناگون
پربازدیدترینها