محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829927551
حسين پارسايي در گفتوگو با فارس/بخش اولاغلب مديران سينمايي گذشته مدارك تحصيلي غيرمرتبط داشته‌اند/تغيير سياست‌هاي فرهنگي با تغيير دولت‌ها حاصل افراط و تفريط است
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: حسين پارسايي در گفتوگو با فارس/بخش اولاغلب مديران سينمايي گذشته مدارك تحصيلي غيرمرتبط داشته‌اند/تغيير سياست‌هاي فرهنگي با تغيير دولت‌ها حاصل افراط و تفريط است
اين روزهادرباره حضور احتمالي پارسايي در جمع مديران ارشد سينمايي حرف و حديث‌هاي زيادي وجود دارد.اما او از همه‌چيز مي‌گويد جز اين‌مورد و به همين اكتفا ميكند كه چند پيشنهاد داشته‌ام اما فعلا تصميم نگرفته‌ام.
به گزارش خبرنگار تئاتر فارس، حسين پارسايي از مديران هنري در وزارت ارشاد است كه چندي است كه بي‌آنكه مسئوليتي داشته باشد، روزگار را سپري ميكند و اخيرا به صورت جدي دست به فعاليت هاي هنري و كارگرداني تئاتر زده‌است و طي 2 سال اخير سه نمايش را به صحنه برده است. اين روزها چند تن از مديران موفق تئاتري همچون حسين مسافرآستانه به بدنه سينما پيوستند.حالا هم بحث انتصاب حسين پارسايي به‌عنوان يكي از مديران ارشد سينمايي بيشتر از هميشه قوت گرفته‌است .همين را بهانه‌اي دانستيم براي گفتوگو با او به‌عنوان مدير فرهنگي كه در عرصه تئاتر سال‌ها مشغول فعاليت بوده است.
فارس: از عالم هنر و تئاتر چه خبر؟
من در گوشه‌اي مشغول كار هستم و اين روزها نمايشي را در تالار وحدت روي صحنه دارم.
فارس: مسئوليت جديدي را بر عهده نگرفته‌ايد؟
چند پيشنهاد داشته‌ام كه البته چندان مشتاق نيستم.
فارس: شما قصد پذيرش مسئوليت در سينما را نداريد؟
فعلا تصميمي نگرفته‌ام.
فارس: آينده مديران تئاتري را در سازمان سينمايي چگونه ارزيابي مي‌كنيد زيرا در حال حاضر يكسري نقدها وجود دارد كه مديران تئاتري به سينما مي‌آيند و البته هجمه‌اي روي اين مديران است، بعضي‌ها هم موانعي را ايجاد مي‌كنند.
* همواره انتصابات عده‌اي را خوشحال و عده‌اي را ناراحت ميكند
در هر دوره‌اي بحث انتصاب‌ها بسيار پر حاشيه، جذاب و چالش‌برانگيز است. حوزههاي تخصصي مثل فرهنگ و هنر كمي پيچيده‌تر است. گاه اين انتصاب‌ها به زعم برخي شايسته، به جا و گاه ممكن است با سليقه من نوعي سازگار نباشد. در هر صورت در هر دو وجهش هميشه مورد ارزيابي قرار گرفته و واكنش‌ها و اظهارنظرها متفاوت بوده است. عده‌اي خوشحال و عده‌اي نگران و هر دو به دليل سبقه فرهنگي آن مدير و ارزيابي فعاليت‌هاي گذشته وي به يك پيش داوري دست مي‌زنند كه البته فكر مي‌كنم هميشه حال و فعل آدم‌ها قابل ارزيابي است زيرا تجربيات گذشته يك مدير مي‌تواند چراغ راهي براي آينده او جهت پذيرش مسئوليت‌هاي ديگر باشد. اهالي فرهنگ و هنر هميشه تمايل داشته‌اند آدم‌هايي كه در اين حوزه انتخاب مي‌شوند با تجربه، مدبر، با برنامه، صبور و گوش شنوايي براي شنيدن داشته باشند و هميشه در دسترس هنرمندان باشند. اين انتظارات بدون در نظر گرفتن مشغله يك مدير است كه حتي ثانيه‌هاي او متعلق به خودش نيست و البته گلايه‌ها و انتظارات و ... بماند. در حال حاضر خيلي‌ها در اين شرايط مسئوليت نمي‌پذيرند و شما بهتر از من مي‌دانيد در اين حوزه مديران شايسته، لايق، متخصص، صاحب‌نظر و درد آشنا كم داريم.
* سبقه 10 سال گذشته مديران سينما را بررسي كنيد/ اكثريت داراي سبقه فرهنگي و مدارك تحصيلي نامرتبط با حوزه مسئوليتي خود بوده‌اند
فارس: شما جزء كدام خيلي‌ها هستيد؟
هيچكدام، سرانجام انتصاب‌ها شكل مي‌گيرد فارغ از اينكه چه قضاوتي وجود دارد، هميشه هم يك مدير ارشد تمايل دارد با انتصاب‌هايش موجي از خوشحالي، خوشبيني و خرسندي را براي اصحاب فرهنگ و هنر به وجود آورد و هرگز با انتخاب نابجا كار را براي خود دشوار نكند پس ترديدي نيست تلاش همه براي انتخاب افراد شاخص و شايسته است. حال اگر عده‌اي نمي‌پذيرند يا شرايطش را ندارند و يا مشكلات پيش رويشان آن‌قدر حاد است كه نمي‌توانند راهگشا باشند و توقعات را برآورده كنند موضوع ديگري است. من مي‌گويم اگر مديري واجد شرايط در شرايطي خاص مسئوليت مي‌پذيرد بايد او را تحسين كرد.حتي ممكن است فردي خوشنام، خوش‌ذوق و صاحب برنامه در گفت‌وگوي اوليه مسئوليت را نمي‌پذيرد به خاطر ارزيابي مشكلات پيش‌رو شانه خالي كند بنابراين تحميلي در كار نيست زيرا شرايط امروز بسيار سخت و پيچيده است و اعتبارات دير هنگام تخصيص پيدا ميكند و انبوهي از تعهدات وجود دارد. نمي‌شود صرفا با يك خوشبيني غيرواقع‌بينانه مسئوليت را به افراد سپرد. واقعيت چيز ديگري است. به نظر من افراد شاخص با افقي روشن و ظرفيت‌هاي ممتاز در همه حوزه‌ها انگشت شمارند ديگر سينما، تئاتر، موسيقي يا هنرهاي تجسمي فرقي نمي‌كند همه مي‌خواهند بهترين‌ها را انتخاب كنند به همين دليل در حوزه سينما براي انتخاب مدير سراغ چهره‌هايي مي‌روند كه فرهنگي و كاربلد باشند حال چه فرقي ميكند كه چه سابقه‌اي دارند تئاتر يا سينما. من براي پاسخ به اين سؤال كه آيا انتخاب مديران تئاتري يا چهره‌هاي فرهنگي شاخص كه واجد شرايط هستند اما سبقه تئاتري يا ساير هنرها را دارند براي يك حوزه تخصصي ديگر از جنس سينما درست است يا نه؟ بايد پاسخ بدهم اجازه بدهيد سبقه فرهنگي و مدارك تحصيلي مرتبط با بخشي از مديران سينمايي 10 سال گذشته را بررسي كنيم، آيا در گذشته ورود مديران به عرصه سينما و تلويزيون الزاماً با همين حساسيت‌ها بوده است يعني داراي سبقه فرهنگي و مدارك تحصيلي مرتبط با حوزه مسئوليتي شما بوده است.
* هيچ اشكالي براي ورود يك مدير سينمايي به تئاتر نمي‌بينم/ به شرطي كه تدبير و برنامه داشته باشد
فارس: حتي ممكن است موفق هم بوده باشند.
بله، عده‌اي از مديران موفق ما طي 3 دهه گذشته همين شرايط را داشته‌اند. داراي تجربه، تسلط و اقتدار و شعور فرهنگي بودند و نوعاً مديران خوبي را هم اعمال كردند. من شخصا هيچ اشكالي نمي‌بينيم كه يك مدير سينمايي با سابقه در حوزه تئاتر مسئوليت بگيرد و بالعكس به شرطي كه آن حوزه را بشناسد، براي آن تدبير و برنامه داشته و راهگشا باشد.
* معاونت هنري متشكل از چند سازمان سينمايي است/ امكانات محدود؛ انتظارات فراوان
فارس: در بحث معاونت هنري كه شما 7 -8 سال در آن فعاليت داشتيد شرايط فعلي مديريتي معاونت هنري دولت يازدهم را چگونه ارزيابي مي‌كنيد با كم و كاستي‌هايي كه وجود دارد و چه پيشنهادات و انتقاداتي را به اين مجموعه وارد مي‌دانيد؟
حوزه دشواري است، اساساً معاونت هنري به عنوان يكي از معاونت‌هاي چندگانه وزارت ارشاد بسيار پيچيده و سخت است. شما در حوزه سينما فقط با اهالي سينما سر و كار داريد، در حوزه مطبوعات و فرهنگي مشخصاً با آدم‌هايي سر و كار داريد كه در يك حوزه و يك رشته با شما تماس دارند اما در معاونت هنري شما در حوزههاي تجسمي، موسيقي، نمايشي به طور خاص و الان هم كارگروه‌هاي ديگري كنارش تعريف شده با انواع و اقسام و گونه‌هاي مختلف هنري و سليقه‌هاي متعدد و گوناگوني مواجه هستيد. به نظر مي‌رسد كه هر كدام از اينها براي خود سازماني هستند. اساساً حوزه تئاتر و گستره كار حساسيت‌هايش و مراقبت‌هايش به اندازه يك سازمان سينمايي است بنابراين بپذيريم كه معاونت هنري حوزه دشواري است و شما نمي‌توانيد همه سليقه‌ها را با هم داشته باشيد. امكاناتتان محدود است و انتظاراتتان فراوان، يعني به تعداد هر كدام از رشته‌هاي هنري هزاران نفر متقاضي وجود دارد كه اينها به صورت فردي يا گروهي يا وابسته به اصناف خودشان مطالباتي دارند، اين مطالبات گاه انباشته شده از دوره‌هاي گذشته است و گاه به عنوان طرح و برنامه جديد به شما ارائه مي‌شود، بايد اينها مديريت شود. بايد ديد مدير جديدي كه در اين حوزه مسئوليت مي‌پذيرد داراي چه سبكي در مديريت و چه نوعي از برنامه است. اولويت‌هاي او چيست، چه بخشي از اولويت‌هاي ادوار گذشته در دستور كارش قرار دارد. بايد مهم اين باشد كه چه افق و چشم‌اندازي وجود دارد. معتقدم بايد همه چيز بر اصل سياست فرهنگي مصوب شوراي عالي انقلاب فرهنگي استوار باشد. نخبگاني كه اين سياست‌ها را تدوين كردند و اكنون آنها رصد مي‌شود و دستگاه‌هاي اجرايي و ناظر در كشور كه موظف هستند تا به تقويت اين جريان فرهنگي كمك كنند تا وظايف درست انجام شود بنابراين انتخاب مدير ارشد به معناي عدول از سياست‌هاي گذشته و تغيير در مباني و اصل سياست‌هاي فرهنگي نيست حال اگر گشايشي در بخشي از كار و فعاليت صورت مي‌گيرد حتماً حقوق معنوي از دست رفته‌اي بود كه به خاطر احترام به قوانين احيا شده است.
فارس: خيلي وقت‌ها اين اتفاق مي‌افتد كه شايد به بحث كلان‌تر مربوط مي‌شود، در واقع بعضي از سياست‌هاي كلان با تغيير دولت‌ها عوض مي‌شود، اشكال اين بحث از كجاست؟
* تغيير سياست‌هاي فرهنگي با تغيير دولت‌ها حاصل افراط و تفريط است
به اعتقاد من افراط و تفريط است. به دليل اينكه دستگاه‌هاي نظارتي از ديرباز هيچ حساسيتي روي عملكرد دستگاه‌ها و مديران نشان نمي‌دهند، به عنوان مثال چرا بايد يك كتابي در دوره قبل محل اشكال باشد و در دوره بعدش به چاپ برسد. اين افراط و تفريط است. شاخص‌هاي فرهنگي كشور مشخص است. شوراي عالي انقلاب فرهنگي نيز اهدافش مشخص است.
به نظر من اهداف كلان فرهنگي متناسب با اصل سياسي و فرهنگي روشن است، حال اگر تفسير به رأي مي‌شود يا با آن برخورد سليقه‌اي مي‌شود، موضوع ديگري است بنابراين اگر ما بپذيريم كه دستگاه‌هاي ذيربط در حوزه فرهنگ و هنر كه مسئوليت سياست‌گذاري، نظارت و هدايت امور هستند كارشان را درست انجام مي‌دهند و دستگاه‌هاي نظارتي مسئول تطبيق اين برنامه‌ها با مديريت اجرايي در آن حوزه هستند جز واژه افراط و تفريط نمي‌توان چيز ديگري را براي اين بحث در نظر گرفت. نكته دوم اينكه اين قوانين بايد بازنگري و به روز شوند. يكي از اشكالاتي كه به برخي مصوبات در حوزههاي گوناگون از جمله شوراي عالي انقلاب فرهنگي در كميسيون‌هاي مختلفش مربوط مي‌شود اين است كه برخي از اين ضوابط در حوزه فرهنگ در يك بازه زماني مربوط به دوران خودش نوشته شده است و الان ميزان عرضه و تقاضا، نوع مطالبات و حساسيت‌ها متفاوت شده است. حال بايد بر اساس ظرفيت‌هاي جديد در مصوبات بازنگري صورت بگيرد. هم مصوبات فرهنگي، هم كاركردهاي نظارتي براي انطباق و اهداف فرهنگي و هم چشم‌اندازي كه وجود دارد.
فارس: طرح بحث نظارت در حوزه هنر بسيار پيچيده است، به فرض استنباط‌هاي مختلف از يك نمايش و از يك متن يا يك فيلم گاهي اوقات قضيه را پيچيده ميكند، آيا بحث نظارت در اين حوزه‌ها قاعده‌مند مي‌شود يا اينكه نمي‌شود. در حوزه نظارت در حال حاضر مي‌گويند تا قبل هر چه بوده سليقه شخصي بوده است، آيا الان به مقوله نظارت مي‌توان به صورت صد در صد وارد شد يا نه.
* تئاتر در شوراي عالي انقلاب فرهنگي داراي مصوبه است/ بايدها و نبايدها به صراحت گفته شده/ اگر هنرمندان مصوبات را يكبار مرور كنند هيچ به نظارت از بيرون نيست
من اين افتخار را دارم كه عضو كوچكي در كميسيون هنر و معماري شوراي عالي انقلاب فرهنگي هستم و تمام مصوبات اين شورا را خوانده‌ام. يكي از معدود مصوباتي كه شوراي عالي انقلاب فرهنگي از سال 67 ارائه داده است در حوزه هنرهاي نمايشي است. ما در سينما و در موسيقي چنين مصوباتي را نداريم اما در حوزه هنرهاي نمايشي و به ويژه در خصوص بخش‌هاي نظارتي مصوبات كاملي وجود دارد كه اگر آن را هنرمندان يك بار مرور كنند احتياجي نيست كسي از بيرون او را نظارت كند. در اين مصوبات صريح و شفاف از تئاتر به عنوان مقوم جريان فرهنگي نام برده شده و بايدها و نبايدها به صراحت اعلام شده است و اينكه هنرمند داراي چه وظايفي است و هنر نمايشي چه رسالتي دارد. در شرايط حاضر كميسيون هنر و معماري در حوزههاي موسيقي، سينما و ... در حال تدوين چشم‌انداز و مصوباتي در صحن علني شوراي انقلاب فرهنگي است كه تئاتر بيش از اين و طي دو دهه گذشته صاحب اين مصوبات بوده است.
فارس: عملياتي است؟
كاملا عملياتي است.
فارس: پذيرش و عملي شدن اين مصوبات چقدر حاصل افراط و تفريط است؟
* بين مدير و هنرمند در تئاتر ديالوگ وجود ندارد/ دليل بي‌اعتمادي است
كاملاً، من اعتقادم اين است كه اولاً ما با هم ديالوگ نمي‌كنيم يعني مدير هنرمند. اساساً ما خيلي عادت نداريم با هم گفتوگو كنيم و يكديگر را در جريان مشكلات، پيروزي‌ها و ناكامي‌ها قرار دهيم.
فارس: اساساً ديالوگ مدير و هنرمند در رسانه صورت مي‌گيرد.
بلكه يك واسطه به اسم رسانه هميشه وجود دارد، من يكي از مخالفان پرخاش‌هاي مطبوعاتي هستم، چه مدير و چه هنرمند و هميشه گفته‌ام الزامي ندارد كه حرفهاي در گوشي يك خانواده را ديگران بشنوند و بخوانند و ما هم نبايد آنها را نگران كنيم. بايد رودرو بنشينيم و با هم صحبت كنيم پيش از اينكه يك سوء تفاهم به تاريخ بپيوندد آن را تبديل به صلح و آرامش كنيم. اين رفتار صرفاً مخصوص تئاتر نيست. در ديگر حوزه‌ها نيز وجود دارد. اين رويه غلط همچنان جاري و ساري است و همواره با يك نفر يا يك تريبون صداي ما را انعكاس بدهد. پژواك اين صدا هميشه مضراتي براي حوزه فرهنگ و هنر داشته است چرا كه هميشه من درست نمي‌گويم، درست نمي‌شنوم و ممكن است با اطلاعات ناقص و غلط در برخورد با يك رسانه يا هنرمند اشتباه بزرگي رقم بخورد، اينجا حق‌الناس است. شما نمي‌توانيد يك دفعه و بدون هيچ پشتوانه‌اي هيچ تحقيقات و مطالعاتي، روش يك مدير يا نمايش يك هنرمند را با تعابيري ناشايست تعبير كنيد. حوزه نظارت يكي از جاهايي است كه ديالوگ در آن نمي‌كنند، با هم صحبت نمي‌كنيم، هر دو سو دچار سوء تفاهم هستيم.
فارس: شايد دليل بي‌اعتمادي است؟
به طور طبيعي، براي تفسير هر كدام ما از واژه‌هايي كه در اين مصوبات نوشته متفاوت است. هنر نمايش، هنري بي‌بديل، انديشه‌ورز و انساني است. وقتي مخاطب در مقابل او قرار مي‌گيرد و با چشمان معصومش صحنه نمايش و هنر هنرمندان را مشاهده ميكند هم تأثير مي‌گذارد، هم تأثير مي‌پذيرد و به آن هنرمند به عنوان الگو نگاه ميكند بنابراين بايد بپذيريم رفتارهاي هنرمند مورد مطالعه دقيق مخاطب است حتي زندگي شخصي هنرمند براي مردم مهم مي‌شود. توجه به اين مسائل يك ضرورت فرهنگي است، گاه من هنرمند به اين وظايف و حساسيت‌ها واقف نيستم و فراموش مي‌كنم در چه جايگاهي ايستاده‌ام و موجب مي‌شود تا مخاطبم رنجيده شود. گاه با اشاره مستقيم در يك مضمون، گاه با رفتاري كه ممكن است مخاطب در شأن هنرمند نمايش نبيند و ... اين محل اشكال و پاشنه آشيل است. اين بار يك انتخاب غلط محل مناقشه مي‌شود و باز هم مي‌گويم بايد بپذيريم نوعاً هنرمندان مسئولانه‌تر عمل مي‌كنند. نبايد به خاطر چند تفاهم و چند اتفاق كوچك نقش و مسئوليت هنرمند را فراموش كنيم. همانطور كه يك مدير براي اجراي هر كدام از آثار نمايشي از ميان هزاران اثر در طول سال بايد مسئولانه براي توليد و اجراي آن همراهي كنيم اين انتظار هم وجود دارد كه آن هنرمند هم در توليد و اجرا مسئولانه برخورد كند.
فارس: بعضي وقت‌ها جهاني‌بيني مدير و هنرمند با يكديگر تفاوت دارد.
فرض من اين است كه اصول را پذيرفتيم. همه مي‌دانند در فضايي تنفس مي‌كنيم كه مملو از ارزش‌هاي اخلاقي و انساني است و مردم هم به همين واسطه انتظاراتي از هنرمند دارند. احترام به اين باورها و تقويت آن جزئي از همين اصول است و مجاز به تضعيف و نقض آن نيستيم، اين موضوع اخلاقي است و ارتباطي به مسائل ديني و سياسي ندارد. من باور دارم هنرمند بايد مسئولانه‌تر از آن چيزي كه انتظار مي‌رود عمل كند كه البته همين است.
فارس: گاهي مطرح مي‌شود مثلا از يك نويسنده سؤال مي‌كنند شما در اثرتان اخلاق را رعايت مي‌كنيد، مي‌گويد از نظر من اخلاق يك مفهوم سيال است يعني به نسبيت اخلاق معتقدم.
من اينطور فكر نمي‌كنم. قاطبه هنرمنداني كه من مي‌شناسم در حوزه اخلاق و مفاهيم و احترام به حقوق معنوي مخاطب مسئولانه عمل مي‌كنند البته اين به معناي اين نيست كه ما در اين حوزه اشكال نداريم. من به عنوان آدمي كه نزديك به دو دهه از نزديك دستي بر آتش (مديريت و توليد) دارم نوعاً اهالي فرهنگ و هنر را به ويژه تئاتر كه براي من خيلي شاخص و برجسته است اخلاق‌مدار و مسئوليت‌پذير مي‌دانم. گاه تقصير يك هنرمند و برخورد سليقه‌اي با مصوبات ناخودآگاه صورت مي‌گيرد، اينجا محل گفتوگو است، من اين همدلي و تعامل را زماني كه مسئوليت داشتم تجربه كردم و به توافق رسيديم مگر زماني كه نسبت به اصول اختلاف نظر باشدو من شخصاً در اين مواقع كه البته بسيار اندك بود با احترام كامل پايبند به همان اصول و مباني ايستادم كه البته بيشتر سوء تفاهم بوده است. اينجاست كه شخص مسئول جهت شفاف‌سازي و درك متقابل با يك توضيح مي‌تواند اطلاع‌رساني كند و فضا را آرام نگه دارد. گاه بايد كبر و غرور خود را كنار بگذارد و سر اختلاف نظرها با هم صحبت كند. اين رفتار بخشي از كارنامه موفق يك مدير فرهنگي است يعني نگاه برابر نه از بالا به پايين. باز هم عرض مي‌كنم يكي از اندوخته‌هاي من در دوره مديريت احترام به حقوق معنوي هنرمند است حتي منتقدان آن دوره، يك تعامل دو سويه. اينها را من تجربه كردم. سعي مي‌كردم با توصيه، راهنمايي و خردم جمعي از سوي هنرمندان نوع مديريتم را اصلاح و كامل كنم. اساساً همه ما انسان‌ها جايز‌الخطا هستند، مدير و هنرمند ندارد. ما نسبت به هم بي‌اطلاع هستيم. اگر مهرباني، همدلي، همگرايي و اعتماد نباشد اتفاقي نمي‌افتد. پس به جاي برون‌رفت از اين وضعيت و به جاي اينكه در تقابل با هم باشيم در كنار يكديگر باشيم.
* گاهي اوقات هنرمند با صداي بلند بايد در جريان مسائل قرار گيرد
اگر اين فضا فراهم شود ديگر مديريت هنري در مقابل هنرمند قرار نمي‌گيرد بلكه در كنار او مي‌ايستد البته هيچ الزامي ندارد يك مدير فرهنگي متخصص آن رشته باشد فقط كافي است حوزه مسئوليتي خود را بشناسد، راهگشا باشد و با تدبير و برنامه حركت كند. نكته ديگر صراحت و صداقت در بيان مشكلات و تنگناهاي مديريتي است. گاهي بايد صريح و بي‌پرده و با صداي بلند هنرمند را در جريان مشكلات كار گذاشت به عنوان مثال اگر ما بيماري حاد و خاص را از يك بيمار پنهان كنيم بهتر است يا او را در مقابل بيماري آگاه و مقاوم سازيم. به طور طبيعي بايد با روش‌هاي روانكاوانه فرد را متوجه مشكل خودش بكند و او را ايزوله و آگاه سازيم. ابزارهاي مناسب در اختيار او قرار دهيم تا بتواند بهبودي كامل پيدا كند. يكي از آسيب‌هاي جدي در اين حوزه اين است كه هنرمند و مدير مشكلاتشان را از هم پنهان مي‌كنند و هر كدام مي‌خواهند به هر قيمتي وضع موجود را آرام جلوه دهند، اين آتش زير خاكستر است و زماني كه سر باز ميكند شعله‌هايش زبانه مي‌كشد. خيلي از موانع و تنگناها را هنرمند بايد بداند. بودجه، كاهش و تأخير تأمين آن، حجم مطالبات و اولويت‌هاي مجموعه، وظايف، اهداف و ... جايگاه و ساحت هنرمند و آدم‌هاي باسابقه و آثارشان گاهي اوقات عدالت را با تساوي اشتباه مي‌گيرند. عدالت اين نيست كه اگر يك امكاناتي وجود دارد بين همه صفر تا صد مساوي تقسيم شود، اينجا شأن هنري و شاخص‌ها تعيين ميكند كه چگونه با افراد برخورد كنيم. اين ظرافت‌ها و دقت‌ها حوزه فرهنگ و هنر را از خيلي چالش‌ها مصون ميكند.
* مديران از سوي هنرمندان خوش استقبال و بد بدرقه هستند
اينها دلايل و حساسيت‌هايي است كه براي انتخاب يك مدير مياني ما را با تأخير مواجه ميكند. به نظرم هر مدير ارشدي تمايل دارد روز بعد از انتصابش مديران زيرمجموعه‌اش را كه با اهداف و سياست‌هاي پيش رو تطبيق دارد معرفي كند، چرا اين اتفاق نمي‌افتد، حال بخشي از اين تأخيرها به واسطه شناخت و برنامه‌ريزي طبيعي است اما بايد از خودمان بپرسيم چرا هر مديري پا به عرصه مي‌گذارد از سوي هنرمندان خوش استقبال و بد بدرقه است.
فارس: تقريبا هميشه همين طور است.
اين درد و آسيب است، چرا هر مديري مسئوليت مي‌پذيرد تا 6 ماه اول مطلوب همه است و تا پايان دوره مديريت هر 6 ماه يك بار در ذهن متقاضيانش، هنرمندان و مراجعه‌كنندگانش همواره گام به گام متزلزل مي‌شود و حتي خواهان بركناري او نيز مي‌شوند. مديري كه بعد از چند سال آزمون و خطا به تجربه و كمال رسيده و كم خطا مديريت ميكند، آيا جز اين نيست كه ما به جاي منافع جمعي به منافع فردي خودمان فكر مي‌كنيم و وقتي مطالبات شخصي هر كدام ما برآورده نمي‌شود همه دلگير و دل‌سرد مي‌شويم و احساس مي‌كنيم كه بايد همه چيز مطابق با ميل و سليقه ما باشد و با تغيير و تحول در مجموع به خواسته‌هاي خودمان برسيم در حالي كه اگر با شخص متولي همراهي شود و هنرمند بازوان اجرايي او باشد چه بسا كم خطا و پرسرعت به اهداف روشن و مؤثر خود دست مي‌يابيم. لطفا مديران گذشته را بررسي كنيد، هيچ مديري حتي با يك دست مريزاد هم راهي خانه نشد و دست بر قضا برخي از همان مديراني كه با خوش استقبالي از سوي همه مواجه مي‌شوند در پايان دوره مديريتي با بدرقه نه چندان خوشايند و هزار اما و اگر به خانه مي‌روند و بعد از گذر يك زمان كوتاه به سرعت در ذهن همان منتقدين كه البته گاه لحن مناسبي هم ندارند به چهره معقولي تبديل مي‌شوند. ما بارها مي‌شنويم صد رحمت به فلاني، دليلش اين است كه گاهي بعضي از ما خيلي عاطفي، شتابزده، يك طرفه و غيرمنصفانه عملكرد يك مدير را نقد مي‌كنيم حتي حرفهاي او را هم نمي‌شنويم در واقع يك جانبه به قضاوت مي‌كنيم. اجازه نمي‌دهيم مشكلات و تنگناهاي او را در قضاوت خودمان مؤثر بدانيم. من فكر مي‌كنم دو واژه سوء تفاهم و انصاف در اين حوزه قابل تأمل است. يكي اينكه همواره سعي كنيم دور از هرگونه سوء تفاهم، پيش‌داوري و با مطالعه و تحقيق به قضاوت يكديگر بنشينيم، نكته بعدي اينكه انصاف داشته باشيم و نكات مثبت و منفي را با هم ببينيم، بنابراين چه مدير و چه هنرمند بايد منصفانه با يكديگر برخورد كنند و اين ديوار بلند بي‌اعتمادي را تبديل به يك حسن اعتماد، دوستي و مهرباني كنند و اجازه بدهند بيش از اين برخورد‌هاي ملال‌آور و غير دوستانه با هم نداشته باشيم يعني ابتدا موانع و مشكلات هم را بدانيم و بعد به هم پرخاش كنيم.
انتهاي پيام/ا
سه شنبه 19 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 49]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها