تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835003347
«خيلي دور خيلي نزديك» ...
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: با توجه به اهميت ساخت آثار مستند از اتفاقات و رويدادهاي مختلف جامعه و تاثير آرامش و امنيت محيطي در اين زمينه، مستندسازان به صحبت درباره‌ي كارت بحران و فوايد آن پرداختند و در اين رابطه حمايت‌هاي دولتي، آزادي عمل، اعتماد مسئولان و.. را از مسائل مهم برشمردند. فرهاد ورهرام صدور كارت‌هايي جهت شناسايي اعضاي خانه‌ي سينما را راهكاري مفيد مي‌داند كه به اعتقاد او به دست فراموشي سپرده شده و اميد است كه در آينده‌اي نه‌چندان دور اين رويا جامه‌ي عمل بپوشد. اين مستندساز همچنين به مساله‌ي اعتماد مسوولان به مستندسازان اشاره كرد و به خبرنگار سينمايي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)،گفت: متاسفانه مسوولان بخش‌هاي مختلف، كمتر به مستندسازان اعتماد مي‌كنند و اكثر آنها فكر مي‌كنند كه اين افراد براي شبكه‌هاي خارجي فيلم مي‌سازند.همين موضوع موجب شده كه به‌عنوان مثال، درانتخابات اخير كشور هيچ يك از مستندسازان نتوانند به طور جدي به فعاليت بپردازند. حال آنكه به هرحال فيلم مستند نوعي سند است و وجود اين نوع فيلم‌ها قطعا بي‌فايده نخواهد بود. وي در ادامه پاره‌اي مشكلات ديگر از جمله فقر فرهنگي برخي افراد جامعه و حمايت‌هاي كمرنگ مسئولان را از ديگر موانع پيش‌روي مستندسازان برشمرد و با ذكر مثالي تصريح كرد: اگر فردي بخواهد درباره‌ي منطقه‌اي جرم‌خيز از شهر تهران فيلم بسازد، به دليل عدم حمايت سازمانها و ارگان‌هاي مختلف در نهايت ناچار ميشود كه به‌طور مستقل وارد عمل شود، اما قطعا به محض ورود دوربين به اين مناطق، افراد محلي به برخورد با مستندسازان خواهند پرداخت و مشكلات متعددي براي آنها ايجاد خواهند كرد، لذا همواره نيروي انتظامي نيست كه مانع كار ميشود و گاه مقاومت‌هاي مردمي كار را متوقف مي‌كند. رهبر قنبري هم امنيت شغلي را امري اعتباري دانسته و با تاكيد بر اهميت اين مورد گفت: اين كلمه هنگامي معنا پيدا مي‌كند كه كارتي كه توسط يك سازمان صادر شده، از سوي ارگان‌هاي ديگر هم محترم شمرده شود. او در ادامه به اين نكته اشاره كرد كه بسياري از مسوولان حوزه انتظامي تصور درستي از فيلمسازان مستندسازان ندارند و فكر مي‌كنند كه تمامي افراد دوربين به دست، قصد تهيه فيلم براي شبكه‌هاي خارجي را دارند. اين هنرمند؛ مستند را آينه تمام نمايي از جامعه دانست كه قد و قامت جامعه را آنگونه كه هست به نمايش مي‌گذارد. قنبري همچنين عنوان كرد: فكر مي‌كنم كه لازم است متوليان امور فرهنگي و انتظامي يكديگر را توجيه كنند تا مستند سازان و ساير قشرهاي جامعه هنري كمتر دچار مشكل شوند، اما در حال حاضر، گاه مستندسازان مجبورند كه پس از مدتها تلاش، در مواجهه با نيروي انتظامي علي رغم ارائه كارتهاي مختلف ،بازهم به توضيح بپردازند. قنبري در ارتباط با صدور كارتي به نام بحران هم اظهار كرد: در چنين شرايطي كه كارت سازمانها و نهادهاي مختلف، تا اين اندازه بي‌اعتبار به نظر مي‌آيد، صدور چنين كارتي شوخي به نظر مي‌رسد چرا كه اكنون بسياري از مسوولان انتظامي سينما و دوربين را نوعي خيانت‌پردازي مي‌دانند، اما ما به‌عنوان مستندساز ثبت وقايع مختلف را جزء وظايف تاريخي و فرهنگي مي‌دانيم. سعيد رشتيان از تهيه‌كنندگان سينماي مستند هم معتقد است: صدور كارتهاي مختلفي مانند كارت بحران، علي‌رغم فوايدي كه دارد كمك چنداني به امنيت شغلي مستندسازان نمي‌كند و در اين زمينه، مساله چرخه اقتصادي از اهميت بالاتري برخوردار است. او با بيان اين كه شايد بزرگترين و اصلي‌ترين معضلي كه امنيت شغلي مستندسازان را با بحران مواجه مي‌كند، بحث اقتصاد سينماي مستند باشد عنوان كرد:در حال حاضر، چرخه اقتصادي تعريف شده‌اي براي اين سينما وجود ندارد و سرنوشت فيلم‌هاي توليد شده حالت نامشخص دارد.هنگامي كه كالايي توليد مي‌كنيم كه قرار نيست عرضه شود، قطعا در روند توليد آن با مشكل مواجه مي‌شويم، اكنون هم وضعيت سينماي مستند به‌گونه‌اي است كه بسياري از دوستان از وضعيت اقتصادي و حاصل و فايده كار خود اطلاع مشخصي ندارند. اين تهيه‌كننده مستند همچنين اظهار كرد: اگر مسوولان وزارت ارشاد در اين زمينه توجه و همراهي بيشتري داشته باشند و محدوديت‌هاي مورد نظرشان را روشن‌تر بيان كنند، شايد گردش اقتصادي سينماي مستند وضعيت بهتري را تجربه كند. او در ادامه به جنبه‌اي ديگر از امنيت شغلي اشاره كرد و گفت: يكي از جنبه‌هاي امنيت شغلي آن است كه اگر براي كسي كارتي مانند كارتهاي حرفه‌اي صادر ميشود، آن فرد بايد داراي شرايطي خاص باشد، متاسفانه برخي فيلمسازان با كمترين سطح آگاهي و تجربه نسبت به مسائل مجوز مي‌گيرد و بدين ترتيب مشكل ساز مي‌شوند. لذا فكر مي‌كنم كه در چنين شرايطي حتي كارتهاي حرفه‌اي تاثير خود را از دست مي‌دهند. رشتيان در پايان صحبت‌هايش هم اظهار كرد: متاسفانه در حال حاضر اغلب سازمانها و نهادها نگاه مثبتي نسبت به سينماي مستند ندارند و شايد يكي از دلايل اين مساله آن باشد كه فيلمسازان جدي و حرفه‌اي كمتر فيلم مي‌سازند. مهدي نادري از ديگر مستندسازان كشور هم بر اين باور است كه صدور كارت‌هايي مانند كارت بحران و اهميت دادن به آن ميتواند موجبات نزديكي و اعتماد بيشتر مستندسازان و مسئولان، نسبت به يكديگر را فراهم آورد. او همچنين معتقد است: مستندسازان شغلي بسيار حساس و پرمخاطره را انتخاب كرده‌اند و همين مساله حمايت‌هاي مالي و اعتماد مسوولان به آنها را مي‌طلبد.علاوه بر اين براي جلوگيري از حضور و دخالت بيگانگان در مسائل داخلي، يكي از راه‌هاي اساسي اعتماد مسوولان به مستندسازان است.چرا كه اگر مسوولان نسبت به مستندسازان اعتماد داشته باشند آنها در خوشي و ناخوشي‌ها به ثبت امانتدارانه‌ي وقايع جامعه خواهند پرداخت. سامان سالور هم صدور كارتي مانند«كارت بحران» را اقدامي بسيار مثبت و موثر مي‌داند كه ميتواند به مستندسازان كمك كند تا در شرايط بحراني با آزادي عمل بيشتري به فعاليت بپردازند. او با بيان اين كه به نظر مي‌رسد امنيت شغلي تنها در حد دو كلمه‌ي به هم چسبيده است، در سينما و به‌خصوص در سينماي مستند، چنين مفهومي را فاقد وجود خارجي مي‌داند. اين كارگردان همچنين با تاكيد بر اين كه در كشور ما تعاريف درستي از سينما وجود ندارد، گفت: تا زماني كه در اين زمينه به تعريفي جامع و كامل نرسيم، نمي‌توانيم انتظار امنيت شغلي داشته باشيم. بخش مهمي از امنيت شغلي به فعاليت‌هاي صنفي مربوط ميشود. اما ما هرگز نتوانسته‌ايم به شيوه‌اي درست به فعاليت صنفي بپردازيم وفعاليت‌هاي صنفي ما همواره به احقاق حق و پيگيري مطالبات قانوني محدود شده است كه متأسفانه با توجه به ميزان بودجه‌اي كه به بخش فرهنگ و بعد از آن به سينما اختصاص داده ميشود، اين مسئله هم به نوعي بي‌فايده خواهد بود. سالوردر ادامه در ارتباط با كارت بحران هم عنوان كرد: قطعا صدور چنين كارتي تأثير بسيار دارد. اين طرح ايده بسيارخوب و درستي است، چراكه لازم است مستندسازان در شرايط بحراني كمي آزادي عمل داشته باشند و بتوانند همان‌گونه كه از اسم مستند برمي‌آيد، به ثبت اسناد و وقايع بپردازند. حال آنكه اين مسئله تا چه اندازه شدني است و در واقعيات امروز ايران چه‌قدر مي‌توان به آن دل بست را نمي‌دانم، اما اميدوارم كه سعه صدر مسوولان فرهنگي موجب رخ‌دادن چنين حوادث فرخنده‌اي شود. مهرداد زاهديان هم امنيت شغلي مستندسازان را از سه ديدگاه، اقتصادي، سياسي، اجتماعي قابل بررسي مي‌داند ومعتقد است در اين ميان بحث اقتصادي از اهميت بالاتري برخوردار است. اين فيلم‌ساز در گفت‌وگويي با ايسنا، با اشاره به نقش دولت در اكثر فعاليت‌هاي كشور،عنوان كرد: در كشور ما اقتصاد تا حد زيادي حالت دولتي دارد و در موارد مختلف از جمله ساخت اتوبان، بزرگراه ، فيلم و مستند، دولت است كه سفارش مي‌دهد. لذا اين مساله موجب ميشود كه برخي موضوعات كه در برنامه دولت قرار ندارند، براي ساخته شدن با مشكلات متعدد مالي مواجه شوند و همين مساله يكي از مسائل اصلي سينماي مستند محسوب ميشود. زاهديان در رابطه با بخش سياسي هم به برخي محدوديت‌ها و خط قرمزها اشاره كرد و افزود: اگر بخواهيم امنيت شغلي را از ديدگاه سياسي مورد توجه قرار دهيم با خط قرمزها و محدوديت‌هايي مواجه مي‌شويم كه گاه تعريف روشني هم ندارند و تنها براساس استنباط شخصي برخي مديران پايه‌گذاري شده‌اند. او ادامه داد:مستند سازان،در بخش اجتماعي هم از امنيت لازمه برخوردار نيستند و به نوعي غريبه تلقي مي‌شوند. يك مستند ساز به هنگام ساخت فيلم اجتماعي، حتي اگر با محدوديت از سوي مسوولان بخش‌هاي مختلف هم مواجه نشود، باز مردم مانع كار او خواهند شد. لذا تمام اين موارد امنيت شغلي مستند سازان را با مشكل مواجه مي‌كند و در كار آنها خلل ايجاد مي‌كند.در چنين شرايطي فرد به هيچ عنوان به آينده كاري خود اطمينان ندارد و واقعا نمي‌داند كه آيا در آينده ميتواند فيلم خود را به نمايش بگذارد و فيلم‌هاي ديگري بسازد يا خير؟ اين مستند ساز درباره كارتهاي بحران هم به ذكر برخي از مشكلات خود در اين زمينه پرداخت و گفت: در جريانات انتخابات اخير، مجوزي تهيه كرده بودم كه براساس آن تا روز 25 خردادماه امكان فيلمبرداري داشتم به همين دليل در روزهاي آغازين تا جايي كه لازم بود به تصويربرداري پرداختم اما از روز 22 خرداد به بعد، علي رغم بهره‌مندي از مجوز، اجازه كار نداشتم و با مشكلات متعدد مواجه شدم. در چنين شرايطي، فكر مي‌كنم كه حتي اگر كارتي مانند كارت بحران هم صادر شود تاثير چنداني نداشته باشد، حتي به نظرم در اين اوضاع صدور چنين كارتي بيشتر حالتي طنزگونه دارد و نمي‌توان انتظار داشت كه اين كارت‌ها كاركرد واقعي داشته باشند چرا كه در اين زمينه قانون روشني وجود ندارد و اگر هم وجود داشته باشد، اجرا و نظارت بر آن مورد اهمال قرار مي‌گيرد. اما محبوبه هنريان كه در زمان رياستش در انجمن مستندسازان به پيگيري طرح كارت بحران پرداخته هم در قالب نوشتاري كه در اختيار ايسنا گذاشته، به يادآوري برخي مراحل طي شده توسط انجمن و مسئولان نيروي انتظامي پرداخته و در نهايت با اشاره بحث آشناي تغيير مديريت آورده است:« با وجود صحبت‌ها و همکاري‌هاى مختلف ميان انجمن و مسئولان نيروي انتظامي،از آن زمان تابه حال تمام تلاشها و جلسات برگزار شده که شايد بيش از سه سال به طول انجاميده، هنوز در خصوص اجرايي شدن مفاد امضا شده تفاهم‌نامه، که از جمله صدور کارت ويژه جهت مستندسازان است نتيجه‌ايي حاصل نشده است.حال آنكه همه ما هميشه شاهد آن بوده‌ايم که جامعه دائما درمعرض تهديدها و آسيب‌هاي جدي قرار مي‌گيرد و قطعا ايجاد انگيزش در مستندسازان و حمايت از آنان ميتواند باعث ارتقاي سطح فرهنگي، سلامت و امنيت اجتماعي در سطح جامعه شده و در نهايت باعث ايجاد يک اعتماد اجتماعي در مجموعه پليس نيز باشد. اعتمادي که منجر به همياري در برقراري امنيت جامعه ميشود و اين خود ميتواند باعث بيشترين بهره‌برداري براي رسيدن به يك جامعه آرماني و مطلوب براي همه باشد.» او همچنين نوشته است:«ما همه معتقديم که سينماي مستند، سينماي حقيقت و واقعيت وصادقانه‌ترين نوع سينما است، هر چند که ممکن است دربسياري موارد به ذائقه بينندگان خوش نيايد. اما يک فيلم مستند با نگاهي عميق به درون مسائل جامعه و به تصوير کشيدن آن از زواياي مختلف، ميتواند راهگشاي مسؤلان و دست اندرکاران کشور بوده تا بهتر بتوانند با شناسايي و آسيب شناسي دقيق تر از بطن جامعه براي پرداختن به مشکلات و مسائل، برنامه‌ريزي کنند. شيوه‌اي که ديگر سياستگذاران دنيا نيز براي ارائه خط مشي‌هاي خود بکار گرفته‌اند. چگونه است که مهم‌ترين وظيفه مستندسازان «ثبت وقايع» است، اما يکي از اساسي‌ترين مشکلات آنان، فيلمبرداري در سطح شهر و يا تصويربرداري از وقايع و حوادث غيرمنتظره است. در هر شرايطي مستندسازان براي اخذ مجوز فيلمبرداري متحمل زحمات و زمان بسياري مي‌شوند، حال آن که «ثبت آن واقعه به لحظه وابسته است». لذا لزوم داشتن کارت بحران ميتواند تنها راه حل براي گذر از چنين مشکلاتي باشد. در هر جامعه‌ايي مستندسازان و مسئولين امر اهداف مشترکي دارند و آن کمک به ارتقاء سطح فرهنگ، سلامت و امنيت اجتماعي در سطح جامعه است.» انتهاي پيام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 259]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها