دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
طراحی سایت فروشگاهی فروشگاه آنلاین راه‌اندازی کسب‌وکار آنلاین طراحی فروشگاه اینترنتی وبسایت
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
سفر به بالی؛ جزیره‌ای که هرگز فراموش نخواهید کرد!
از بلیط تا تماشا؛ همه چیز درباره جشنواره فجر 1403
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
تعداد کل بازدیدها :
1862499508
جايگاه كم ارزش تئاتر در تلويزيون
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: تئاتر- اسماعيل شنگله*: به ندرت امروز چيزي به نام تئاتر تلويزيوني با سازو كار درست ديده مي‌شود. ما عادت كرده‌ايم تئاترهاي صحنه‌اي را از تلويزيون به‌عنوان تئاتر تلويزيوني ببينيم. اين كارها هم يا به همان شكل تئاتري در استوديوهاي تلويزيوني ضبط مي‌شود يا با اندكي تغيير و جابه‌جايي از صحنه روي آنتن مي‌رود. اما همانطور كه تئاتر صحنه‌اي زبان خاص خودش را دارد، تئاترهاي تلويزيوني هم بايد كاركردي مختص خود داشته باشند؛يعني اگر قرار باشد آنچه برصحنه تئاتر مي‌آيد، به شكل مستقيم مقابل تلويزيون اجرا و ضبط شود، مسلما اين كار ديگر تئاتر تلويزيوني به حساب نمي‌آيد و ضبط گزارش گونه‌اي از تئاتر صحنه‌اي خواهد بود. متأسفانه از نيمه دوم دهه 70 اين رويكرد غلط در تئاترهاي تلويزيوني شكل گرفت و حتي شاهد اجرا و پخش يك تئاتر سريال تلويزيوني بوديم؛ چيزي كه تا پيش از اين اساساً مرسوم نبود. تئاتر مانند سريال نيست كه گره‌هاي مختلف و جداگانه‌اي داشته باشد تا بيننده را جذب خودش كند. تئاتر از نقطه‌اي شروع مي‌شود و به نقطه ديگري مي‌رسد. اگر در اين بين گره‌هايي هم داشته باشد به‌خود تئاتر متكي است كه بيننده تئاتر را در سالن نمايش درگير كند و نمي‌تواند بيننده تلويزيون را با خود همراه كند. اين روال غلط از نيمه دوم دهه 70 شكل فزاينده‌اي به‌خود گرفت.من هم در مراحل اوليه اين رويه غلط در چند كاري حضور داشتم ولي پس از مدتي متوجه شدم كه نمي‌توانم چنين خيانتي در حق تئاترهاي تلويزيوني مرتكب شوم به همين خاطر از پذيرش اينگونه كارها امتناع كردم. متأسفانه امروز جايگاه تئاتر در تلويزيون بسيار افت كرده و بسيار پايين‌تر از سطحي است كه پيش از اين بود. در دهه 60 براي تئاترهاي يك ساعته، حدود يك ماه و نيم و روزي 4 ساعت تمرين مي‌شد ولي امروز مي‌گويند تمرين براي اين تئاتر لازم نيست! مگر مي‌شود براي تئاتر تمرين نكرد؟ مي‌گويند موقع ضبط، كار را خرد ميكنيم و هركس يك ديالوگ مي‌گويد و كار تمام مي‌شود، اما اين ديگر چيزي نيست كه بتوان اسم تئاتر را روي آن گذاشت. در آن زمان ما براي تئاترهاي تلويزيوني برنامه ريزي منظمي داشتيم و متعاقباً روي محتواي آن هم كار مي‌شد ولي امروز هركس از راه مي‌رسد، يك كار تئاتري به تلويزيون پيشنهاد مي‌دهد و مديران هم براي اينكه آنتن خود را پر كنند، صرفا به شرط اينكه مشكل سياسي نداشته يا خط قرمزي را رد نكرده باشد، آن را تاييد، توليد و پخش مي‌كنند. *بازيگر تئاتر و سينما
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
-