واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: بین الملل > آمریکا - رئیسجمهوری ایالات متحده باید منتظر روزی باشد که همگان دور میز مذاکره چشم به آخرین کارت وی دارند تونی کاروندر قمار بازی مذاکرات صلح خاورمیانه ،تمامی افرادی که دورتادور این میز نشستهاند در این فکر هستند که باراک اوباما چه کارتی در مشت دارد.دلیل آن هم این است که باراک اوباما بر سر موفقیت در این پرونده در مدت زمان نود روز توقف شهرکسازیها شرطبندی کرده است. اوباما موفق شد در ازای اهدای 3 میلیارد دلار کمک نظامی به اسرائیل،موافقت بنیامین نتانیاهو را با توقف سه ماهه شهرک سازی ها به دست آورد. این رقم البته علاوه بر 2 میلیارد دلار کمک هزینه نظامی است که اسرائیل سالانه از واشنگتن دریافت میکند. از دیگر بستههای پیشنهادی واشنگتن به اوباما هم شرط عدم موافقت با ارجاع پرونده اعلام استقلال یک جانبه فلسطین به شورای امنیت است . حقیقت اما این است که اوباما با شرطبندی بر سر به نتیجه رسیدن پرونده مذاکرات صلح تا سه ماه آینده ، دست به قماری بسیار پرهزینهتر از 3 میلیارد دلار زده است. بنیامین نتانیاهو هنوز نتوانسته اعضای کابینه خود را به پذیرش این توافقنامه قانع کند. پیش بینی میشود که بیبی در داخل حزب خود هم با مخالفتهایی روبهرو شود و البته نباید احتمال مقاومت شهرکنشینها با توقف مجدد شهرکسازیها را هم نادیده گرفت. البته گروه های حامی صلح در اسرائیل که مخالف شهرکسازی ها هستند ادعا میکنند که در شش هفته پس از به پایان رسیدن شهرکسازیها، اسرائیل به اندازه همان ده ماه تعلیق در کار پیشرفت داشته است. فلسطینیها هم به صراحت اعلام کردهاند که تا زمانی که توقف در شهرکسازیها منطقه بیت المقدس شرقی را هم شامل نشود، آنها به پای میز مذاکرات باز نخواهند گشت. بیبی هم در مقابل بارها به صراحت اعلام کرده است که بیت المقدس شرقی بخشی از پایتخت اسرائیل در آینده است و توقف شهرکسازیها در این منطقه ممکن نیست. البته جامعه جهانی هیچ گاه این استدلال اسرائیل را در خصوص بیت المقدس شرقی نپذیرفت. اسرائیل در جنگ 1967 به این منطقه تسلط پیدا کرد و غربیها هم به تشکیل دوکشور مستقل در کنار هم با توجه به مرزبندیهای 1967 مقید هستند. حتی اگر باور کنیم که اوباما دست به این قمار زد تا دو طرف را بر سر میز مذاکرات بازگرداند، باز قمار بزرگتری باقی میماند و آن هم تلاش برای وادار کردن دو طرف به مصالحه در خصوص تمامی مسائل مورد اختلاف آن هم در نود روز است. ساده ترین این مسائل هم مرزکشی است. اسرائیلیها ادعا میکنند که دلیل اصرار بر عدم تمدید شهرکسازیها برای بار سوم پس از مدت نود روزه این است که به باور آنها دو طرف میتوانند در این بازده زمانی سه ماهه با هم در خصوص تمامی مسائل بخصوص مرزبندیها به تفاهم برسند و در اینچنین شرایطی نیازی به تمدید نخواهد بود. بر اساس این منطق اسرائیل پس از این بازده زمانی تنها در مناطقی که با فلسطین توافق شده به شهرکسازیها ادامه خواهد داد. همه چیز بر زبان راحت به نظر میآید. اما امید اندکی وجود دارد که دو طرف بتوانند در بازده زمانی سه ماهه بر اساس این چهارچوب به توافق برسند. فلسطینیها اصرار دارند که صلح تنها در شرایطی محقق خواهد شد که مرزبندیها بر اساس جنگ ژوئن 1967 باشد. بر همین اساس برخی انعطاف پذیریها هم بر اساس طرح تبادل صلح در برابر زمین امکان پذیر خواهد بود . بی بی شاید موافقت خود را با تشکیل دو کشور مستقل در کنار هم اعلام کرده باشد اما هیچ گاه مرزبندیهای 1967 را نمیپذیرد . بحث شهرکسازیها هجده ماه تمام دو طرف را در منگنه و بن بست قرار داده بود. همین توقف نشان دهنده موج بی اعتمادی است که دو طرف نسبت به هم دارند. فلسطینیها ادعا میکنند که مخالفت اسرائیل با توقف شهرکسازیها نشان میدهد که این رژیم در رسیدن به صلح جدی نیست. اسرائیلیها هم از سوی دیگر اعتقاد دارند که در نهایت کرانه باختری و شرق بیت المقدس در اختیار آنها خواهد بود و اصرار فلسطینی ها برای توقف شهرکسازیها بی معنا است . هرکدام از این استدلال ها را که بپذیریم تنها نشان دهنده یک حقیقت است و آن هم این است که نه فلسطینیها و نه اسرائیلیها اعتقاد چندانی به روند صلح ندارند. هر دو طرف بیشتر وقت خود را صرف مصالحه با واشنگتن میکنند و نه گفتگوی مستقیم با هم. نقطه آغاز قرار دادن مرزبندیها به عنوان محوری برای مذاکرات شاید به نظر آسان ترین راهکارها باشد اما نمیتوان در خصوص مرزبندی صحبت کرد و ماجرای جنجالی سرنوشت بیت المقدس را به دست فراموشی سپرد. بیت المقدس قلب اختلافها میان دو طرف در نیم قرن گذشته است. هم فلسطینیها و هم اسرائیلیها تاکید میکنند که تنها راه برقراری صلح میان دو طرف از بیت المقدس میگذرد. اسرائیلیها اما در این میانه موضوع بیت المقدس را غیرقابل بحث و مناقشه میدانند. در میان تحلیل گران خاورمیانه به تعداد شمارش انگشتان یک دست هستند کسانی که میتوانند نسبت به ثمر نشستن این مذارکات در سه ماه ابراز امیدواری کنند . اکنون پرسش اینجاست که باراک اوباما در خصوص مسلم شدن شکست در این مذاکرات چه کارتی را از جیب بیرون خواهد آورد؟ آیا وی به راحتی از کنار این ماجرا میگذرد و صلح خاورمیانه را آرزویی میداند غیرقابل دسترس؟ آیا وی به دو طرف یادآوری میکند که تنها راه برای مصالحه نشستن پای میز مذارکات و صحبت کردن است؟به نظر میرسد که نه فلسطینیها و نه جهان عرب با هیچ کدام از این راهکارها کنار نیایند. بیشک هم فلسطینیها و هم جهان عرب بر بی کفایتی امریکا حتی در خفا اذعان خواهند کرد و طرح صلح را از دست واشنگتن میربایند. در این شرایط شورای امنیت و سازمان ملل مطرح میشوند که هم اسرائیل و هم ایالات متحده با این امر مخالف هستند. سومین راهکار پیش روی اوباما هم این است که پس از سه ماه طرح خود را روی میز قرار دهد با مرزبندیهایی که دو طرف را به نوعی راضی نگاه دارد . اسرائیل اما با تمام قوا از به تحقق پیوستن این سناریو وحشت دارد چرا که در طرحی که امریکا با حمایت جامعه جهانی بر روی میز قرار دهد قدرت مانور اسرائیل کم خواهد بود . دقیقا به همین دلیل فلسطینیها از این طرح استقبال خواهند کرد. عدم موفقیت در طرح صلح خاورمیانه برای باراک اوباما شکست بزرگی خواهد بود. علاوه بر این باراک اوباما به دلیل سلطه جمهوریخواهان بر کنگره نمیتواند چندان بر اسرائیل سخت بگیرد و یا آگاهانه طرح هایی را به رهبران این رژیم ارائه دهد که میداند با مخالفت آنها و تخریب بیش از این وجهه اسرائیل همراه خواهد بود . بی بی هم ید طولانی در کمک خواستن از کنگره در شرایط بیتوجهی از سوی کاخ سفید دارد . منلقشه صلح میان اسرائیل و فلسطین این روزها در دستگاه دیپلماسی آمریکا جامه مساله ای مرتبط با امنیت ملی را بر تن دارد. ریشه این نگاه هم در جوامریکا ستیزی نهفته است که در جهان اسلام علیه آمریکا به راه افتاده است. باراک اوباما با درخواست از دو طرف برای رو کردن کارتهای خود در میز مذاکره ای که جامعه جهانی ناظر آن است در حقیقت نتیجه این مذاکرات را به قضاوت بین المللی میگذارد . اگر نتیجه این بازی شکست باشد، اوباما باید کرات آخر خود را رو کند. تایم هفدهم نوامبر/ ترجمه: سارا معصومی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 352]