واضح آرشیو وب فارسی:مهر: بازیگر نمایش «روزهای بی باران»:
مردی در آستانه انتخاب بین مرگ و فراموشی/ خاطراتی که حفظ میشود
شناسهٔ خبر: 3715469 - دوشنبه ۲۸ تیر ۱۳۹۵ - ۰۸:۲۱
هنر > تئاتر
.jwplayer{ display: inline-block; } وحید آقاپور بازیگر نمایش «روزهای بی باران» با اشاره به قرائتی که در این نمایش از عشق بیان می شود، عنوان کرد اگر به جای شخصیت اصلی نمایش مجبور به تصمیم گیری میشد، برعکس او عمل می کرد. وحید آقاپور بازیگر تئاتر که این روزها با نمایش «روزهای بی باران» روی صحنه تالار سایه است با اشاره به مفاهیم مستتر در این اثر نمایشی و پرسشی که در ذهن مخاطب شکل می دهد به خبرنگار مهر گفت: یکی از جذابیت های اصلی نمایش «روزهای بی باران» مطرح کردن پرسشی اساسی و بنیادین درباره معنا و مفهوم زندگی است و اینکه جوهر اصلی زندگی چیست. وی ادامه داد: در این نمایش چنین پرسش مهمی طرح می شود و کاراکتر اصلی دست به انتخاب می زند. در «روزهای بی باران» پوریا که من نقشش را برعهده دارم در سرش توموری دارد که اگر آن را با جراحی خارج کند باعث از دست دادن حافظهاش می شود و حفظ تومور نیز مرگش را به همراه دارد. اینجاست که پوریا باید تصمیم مهمی بگیرد؛ اینکه بماند و همه خاطرات و گذشته و عشقش را فراموش کند یا اینکه همه اینها را حفظ کند اما مدت کوتاهی زنده بماند.
آقاپور متذکر شد: نکته جالب این است که این پرسش و مساله مهمی که در «روزهای بی باران» مطرح می شود به شکل امروزی و ملموس و در جریان مناسبات زندگی عرضه می شود تا برای مخاطب قابل درک باشد. این پرسش ظاهر ساده ای دارد اما به مساله مهمی اشاره دارد و بار فلسفی زیادی را با خود حمل می کند. شیوه اجرایی که امین بهروزی کارگردان نمایش انتخاب کرده، باعث می شود مخاطب بی واسطه و مستقیم وارد کار شود. من به عنوان بازیگر در نمایش هایی که کار کردم کمتر با این ویژگی روبرو شدم به همین جهت از این منظر «روزهای بی باران» یکی از نمایش هایی بود که بازی در آن را با اشتیاق پذیرفتم. بازیگر نمایش «سوراخ» درباره ارتباطی که با نقش برقرار کرده است، گفت: تلاش کردم در این نمایش خودم را کاملا با جهان پوریا وفق دهم، به جای او فکر کنم و خودم را در موقعیت او قرار دهم. در واقع خودم را در مقابل چنین پرسشی قرار دادم که اگر جای پوریا بودم چه واکنشی نشان می دادم و دوست داشتم بمانم و خاطره ای از گذشته نداشته باشم یا اینکه بمیرم. وی در پاسخ به این پرسش که اگر جای شخصیت پوریا بود چه عکس العملی نشان می داد، بیان کرد: من اگر جای پوریا بودم دوست داشتم بمانم و دلیل ماندنم هم به خاطر ملاحظه دیگران را کردن است. چون به نظرم همه ما ملزم هستیم از نگاه خانواده و اطرافیانمان هم به این قضیه نگاه کنیم. در زندگی روزمره، انسان با سختی هایی مواجه می شود که گاهی آرزو می کند کاش بمیرد یا اینکه اصلا به دنیا نمی آمد تا این مشکلات برایش رخ نمی داد اما بعد که کمی فکر می کند به معنای وسیع تر و کامل تر از زندگی می رسد معنایی که زندگی را از وضعیت فردی خارج می کند. زندگی ما کاملا متعلق به خودمان نیست و بخش زیادی از زندگی مان به دیگران وابسته است که به نظرم این معنای انسانی زندگی ما آدم هاست.
آقاپور درباره پرداخت مینیمال در شیوه اجرایی و تاثیری که بر کار بازیگران داشته است، توضیح داد: از همان ابتدا قرار بود این نمایش به شیوه کمینه گرایی به صحنه برود. ما حتی در همین فضای ساده هم میزانسن حرکتی نداریم و کاراکترها مثل دنیای واقعی و زندگی روزمره شان غالبا نشسته یا ایستاده دیالوگ می گویند. معتقدم حذف برخی وسایل، آکسسوار و زوایدی که کمکی به داستان نمی کند یکی از جذابیت های اجرا است. در این نمایش هم تاکید روی مضمون مورد نظر است و شاید اگر به شکل دیگری نمایش اجرا می شد، نمی توانست ارتباط لازم را با مخاطب برقرار کند. وی یادآور شد: مساله مهمی که در این نمایش مطرح می شود، عشق است چون همه ما برای کسی که دوست داریم زندگی می کنیم اما قرائت پوریا از عشق متفاوت از فرد دیگری است و معتقد است اگر خاطره ای از عشقش نداشته باشد این عشق برایش بی معنا می شود. وی در پایان درباره دیگر فعالیت هایش اضافه کرد: قرار است از ۱۲ مردادماه نمایش «ایوانف» به کارگردانی امیر رضا کوهستانی را که ۵ سال قبل در تماشاخانه ایرانشهر اجرا شده بود مجددا به صحنه ببریم. نمایش «روزهای بی باران» نوشته و کارگردانی امین بهروزی با بازی وحید آقاپور، سجاد افشاریان، نازنین احمدی، سوگل خلیق تا ۲۹ تیرماه ساعت ۲۰ در تالار سایه تئاتر شهر به صحنه می رود.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 34]