واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: سهشنبه ۲۷ بهمن ۱۳۹۴ - ۱۲:۱۳
حسین پاکدل میگوید: نمایش «در خواب دیگران» سه زمان، سه تراژدی و سه حادثه سرنوشتساز تاریخ معاصر را با نخی نامرئی چنان ماهرانه میدوزد به هم که همه دلخواسته وارد جهان خواب نادر میشویم. به گزارش خبرنگار تئاتر ایسنا، این روزها نمایش «در خواب دیگران» به نویسندگی و کارگردانی نادر برهانی مرند در تالار شمس (اکو) با بازی حمیدرضا آذرنگ، پانتهآ بهرام، علی سرابی و فریدون محرابی روی صحنه است و پاکدل بعد از دیدن این نمایش در یادداشتی این اثر را به ساعتی بیخواب تشبیه کرده است. در این یادداشت آمده است: «با دیدن نمایش جادویی «در خواب دیگران» اثر نادر برهانی مرند ناخودآگاه یاد ساعتهای دستساز و قدیمی سوئیسی افتادم. از نوع بزرگ و دیواری آن؛ زیبا، دقیق و با دوام اینجا هرچیز به اندازه است. با کارکردی بیعیب و نقص، برای سنجش تاریخ. هر قطعه با ظرافت از قبل طراحی شده است. هر یک مناسب وظیفهای که بر دوش دارد و دست آخر، درست همانجایی قرار میگیرد که باید. نمایش در سه مقطع سیر میکند وما را برای حضور در مراسم پرشکوه خواب دیدنی چند پهلو دعوت میکند. سه زمان، سه تراژدی و سه حادثه سرنوشت ساز تاریخ معاصر را با نخی نامرئی - زندگی تکتک خانواده، متصل به سوزن هدایت گر پدربزرگ- چنان ماهرانه میدوزد به هم و وصل ذهن ما میکند که همه دلخواسته وارد جهان خواب نادر میشویم. «نادر» همه را در خواب هم بیدار میکند. سفری ادیسهوار به بزم عبرت، در زمانی جغرافیایی اما دنبالهدار و همیشگی. پدربزرگ نمایش مثل پاندول این ساعت در زمانهای متفاوت و گاه موازی و اغلب متوازن گیر افتاده و درگیر یک فراموشی مضمن و واگیردار همگانی مدام در بستر خاطره غلت میخورد. به تبع او، مخاطب و شخصیتها هرکدام مجبور هستند در این رویای سنگین او را به خود آورند، ولی اوست که با پس و پیش کردن زمان و مکان، باز ساز خود را میزند، ولی نه ناکوک، که از اتفاق کوکِ کوک. رجعت مدام به نشانههایی آشنا تا تلنگری باشد بر خواب آشفته ما در سه پرده همراه می شویم با خانوادهای منسجم که بر مبنای ذهنیت خالق اثر در زمان توقف نمیکنند؛ هیچکدام. در فاصله 60 سال هنوز تازگی و طراوت دارند، همراه واقعیت زماناند ولی کهنه نمی شوند. به ویژه پدربزرگ که بیش از 80 سال را در دم ، زنده میبیند و دیگران مجبورند قاعده بازی او را به رسمیت شناخته، دمساز ذهن او شوند. صحنه سه وجهی است، اما نه از این بابت که زاویه دید ما را تغییر دهد؛ بلکه از آن رو که این خواب تو در تو و لایه لایه را باور کنیم. سیاحت در ساحت سه مقطع زمانی و سه حادثه بزرگ- کودتا، تحولات انقلاب و حوادث بعد از انتخابات و هر بار از این خانواده کسی گم میشود. رضا، گوینده رادیو که صبح کودتا پیام دولت ملی مصدق را میخواند و غروب حاضر به خواندن متن فرمایشی کودتاگران نمیشود. مهیار جوان و ستوان ارتش که غروب انقلاب به عنوان راننده و آجودان مخصوص، همراه فرمانده بلند مرتبه پادگان نمیشود و عصمت، بانوی روزنامه نگار جدی و با تبحر که در شلوغیها گم میشود. عجیب آنکه در این سیر مدام همه هستند ولی گماند. اما همراه آنها در این خواب عمیق و کشدار تاریخی «ما» تازه پیدا میشویم. در قامت یک یک اعضای این خانواده. «در خواب دیگران» یک تئاتر تنها نیست. رمان بزرگی است فشرده و دیدنی. کلاس درسی فراهم است برای فهم بازیگری؛ به خصوص بازیگری متقاطع و درهم. اینکه بر صحنه چهار بازیگر خبره همزمان و در چهار جهت ظاهرا مخالف ولی در خدمت درام بازی کنند. در این نمایش همه چیز مثل ساعتی بی خواب کار میکند. » انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]