محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827051457
به مناسبت سالروز رحلت موسس حوزه علمیه قم - بخش دوم و پایانی «مبلغین جهانی»؛ محصول «کادرسازی» آیت‌الله العظمی بروجردی
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: به مناسبت سالروز رحلت موسس حوزه علمیه قم - بخش دوم و پایانی
«مبلغین جهانی»؛ محصول «کادرسازی» آیت‌الله العظمی بروجردی
با ورود آیت‌الله العظمی حائری به قم، بسیاری از علما و فرزانگان، توجهشان به حوزه علمیه قم معطوف شد.
5-1-2. تحول در سبک استنباط و روش اجتهادی از جمله تحولات علمی آیت‌الله بروجردی در حوزههای علمیه، تحول در سبک استنباط و روش اجتهادی بود. روش اجتهادی وی، وضعیت جدید و تحول عجیبی را در طریقه استنباط احکام، در حوزههای نجف و قم ایجاد کرد. سبک استنباط آیت‌الله به گونهای بود که برای انسان اطمینان بخشتر از سایر روشها بود چرا که وی علاوه بر بررسی جوانب یک حکم، حتی‌الامکان حکم شارع را از متون احادیث استخراج مینمود. او با فقه‌الحدیثی که داشت، در کمتر موردی برای دستیابی به احکام، به تمسک به اصول عملیه نیاز پیدا میکرد. وی در رویه اجتهادی خود، هیچگاه به متون دروس اکتفا نمی‌کرد، بلکه در خود همان مساله به گونهای اجتهادی، همه جوانب آن را مورد مداقه قرار میداد. او انحصار رجوع به برخی کتب خاص از قبیل «وسایل الشیعه» و... را در جهت استنباط احکام شکست و در این راه بر توجه به اقوال قدما نیز تأکید کرد. از این رو، مراجعه به کتابهایی چون «جوامع‌الفقهیه» را که مجمع اقوال قدما بود، رایج نمود. سبک اجتهادی آیت‌الله موجب عمق تفکر و دمیدن روح تحقیق در حوزه و وارد کردن طلاب به اینکه به فرمولهای معمولی قناعت نکنند، گردید. همین امر موجب شد تا در هیچ دورهای در حوزههای علمیه، مانند دوره آیت‌الله بروجردی، شاگرد مجتهد تربیت نشود. 2-3 . تحول در عرصه فرهنگ حوزه علمیه تحت زعامت آیت‌الله بروجردی، غیر از تحول مدیریتی و علمی، از لحاظ فرهنگی نیز تحولی عظیم یافت؛ بهگونهای که در این مدت، حوزه خاموش و کم‌تلاش به حوزهای فعال و تأثیرگذار در عرصه اجتماع تبدیل شد. به طور خلاصه میتوان تحول در این عرصه را در مؤلفه‌های ذیل جستجو کرد: 2-3-1 . تألیف، تصنیف و ترجمه عمده‌ترین تحول فرهنگی در حوزهها را میتوان تحول در تألیف، تصنیف و تصحیح و ترجمه کتاب دانست. آیت‌الله بروجردی، در این راه به استعدادیابی در میان طلاب جوان همت گماشت. با تشویق‌های مکرر آیت‌الله، این طلاب نیز با دقت نظر در این توصیه آیت‌الله بروجردی که: «چیزی بنویسید که همه طبقات استفاده کنند و اهل فن هم خرده نگیرند»، تلاش فراوانی به خرج دادند که حاصل آن تألیف بیش از سیصد کتاب در فقه، اصول، فلسفه، منطق، کلام، تفسیر، حدیث، رجال، ردّ بر مذاهب مختلف و مکاتب مادی و ادبیات تازی و پارسی شد. بعضی از این کتابها، تحقیق و تصحیح بود ولی اغلب آنها تألیف و تصنیف و ترجمه به شمار میآمد. بدین صورت، تحول عظیمی در حیطه فرهنگ جامعه صورت پذیرفت و حوزهها پیش قراول این تحولات فرهنگی شدند. 2-3-2 . انتشار نشریات یکی دیگر از تحولاتی که در حوزه علمیه ایجاد شد، تأسیس مجلات گوناگون از قبیل: مکتب اسلام و مکتب تشیع بود. این دو نشریه که اولی در آذرماه 1337 و دومی در مهرماه 1338 به انتشار رسیدند، با حمایت‌ها و تشویق‌های مکرر آیت‌الله بروجردی شروع به کار کردند. این دو نشریه، نقش معتنابهی در ترویج اسلام و مبارزه با افکار و عقاید انحرافی ایفا نمودند. 2-3-3 . تبلیغ دین یکی دیگر از تحولاتی که به تدبیر آیت‌الله در حوزهها ایجاد شد، جدی و کلاسیک شدن بحث تبلیغ در میان روحانیون و طلاب بود. مساله تبلیغ که تا پیش از زعامت آیت‌الله، شکل نظام یافته‌ای پیدا نکرده بود، پس از ریاست وی بر امور حوزهها، به شکل سازمان یافته و منظمی در حوزههای علمیه نهادینه شد و این سنت حسنه به شکل یک وظیفه لازم درآمد. وی با اعزام نماینده یا مبلّغ به اقصی نقاط ایران، همه مردم را از طریق این شبکه دینی، با مذهب و فرهنگ اسلامی آشنا نمود و این مهم موجب تحول عظیم نه تنها در حوزههای علمیه، بلکه در سراسر ایران میشد. البته آیت‌الله بروجردی به ایران اکتفا نکرد، بلکه با اعزام مبلّغ به اقصی نقاط جهان نه تنها با شیعیان خارج از کشور ارتباط برقرار کرد، بلکه موجب آشنایی و جذب غیر شیعیان به مکتب اسلام شد. این مساله بیانگر رشدی بود که حوزه علمیه به آن دست یافته بود. 2-3-4 . تأسیس مراکز علمی و فرهنگی توجه آیت‌الله بروجردی، تنها به تحول در حوزه علمیه قم منحصر نشده بود، بلکه وی توجه ویژهای به سایر حوزههای علمیه نیز داشت. آیت‌الله، مدرسه‌ای در نجف تأسیس کرد، دارالشفاء را توسعه داد و در برخی شهرستانها مدارسی را برای تحصیل علوم دینی ایجاد کرد. مدرسه خان در قم که مخروبه و به انبار ضایعات کسبه قم تبدیل شده بود، توسط آیت‌الله بروجردی تخریب و به شکل زیبایی ساخته شد. در کرمانشاه نیز به علت اینکه پایگاه عقاید گوناگون و خرافی چون شیطان‌پرستی بود و روحانیت هم وضعیت بسامانی نداشت، برای تربیت طلاب مدرسه‌ای آبرومند ساخت. وی همچنین به تأسیس کتابخانهای بزرگ در کنار شبستان مسجد اعظم دست زد تا به دلیل توسعه حوزه و کثرت طلاب واحتیاجات علمی، نیازهای آن تا حدودی مرتفع شود. در هر حال میتوان آیت‌الله بروجردی را تحول‌آفرینِ حوزهها در همه عرصه‌ها دانست. او ابتدا با صیانت و تقویت و بازسازی حوزههای علمیه، در اندیشه تثبیت روحانیت بود. سپس با تربیت نسلی پویا و فاضل به کادرسازی در حوزههای علمیه مبادرت ورزید. این نسلِ جدیدِ طلاب، خود تحولی عظیم در عرصه فرهنگ و ارزشهای جامعه به وجود آوردند. یکی از نویسندگان مجلات اطلاعات هفتگی در آن دوران در مقالهای با عنوان «معرفی یک نسل جدید» به اقدامات درخور توجه و تحسین‌برانگیز آیت‌الله بروجردی در ایجاد تحول در حوزه اشاره کرد که در نوع خود جالب توجه به نظر میرسید. حوزه علمیه که تا پیش از این بر اثر عوامل متعددی از قبیل فشار حکومت و... با رکود محسوسی مواجه بود، در دوران زعامت آیت‌الله بروجردی به شکوفایی رسید و تحولات مدیریتی، علمی و فرهنگی آیت‌الله در این مکان دینی، حوزههای علمیه را به اوج نوآوری و تحول‌آفرینی رساند و بدین‌گونه نسل جدیدی توسط وی تربیت شدند که با رویکردی علمی و جدید، مفاهیمی دینی و ارزشی را به جامعه انتقال دادند. به هر روی، سیاستِ «صیانت» و «تحول» در حوزهها موجب به وجود آمدن کادری قوی و شبکهای منسجم در سراسر ایران و جهان شد. «کادرسازی»؛ محصول سیاستِ «صیانت» و «تحول» گرچه آیت‌الله بروجردی اقدامی عملی و انقلابی بر ضد رژیم محمدرضا شاه انجام نداد، اما نمیتوان بینش سیاسی و تلاش چشمگیر وی را در زمینه‌سازی شکل‌گیری انقلاب اسلامی نادیده گرفت. البته عدم اقدام عملی آیت‌الله بروجردی، معلول عواملی چند بود که ذکر آن از حوصله بحث خارج است. اما این بدان معنا نبود که وی در برابر اقدامات خلاف دین شاه ایران، سکوت نموده و هیچ واکنشی نشان ندهد بلکه در وقت مقتضی اخطارهای لازم را به حکومت‌گران میداد. با این همه اما هیچگاه اقدام انقلابی برای سرنگونی شاه انجام نداد. علیرغم نقش محتاطانه و حاشیهای آیت‌الله در سیاست، وی اما به تربیت نسلی سیاست‌ورز و مجاهد، مبادرت ورزید. تربیت نسلی مجاهد و انقلابی در حوزهای که آیت‌الله بروجردی آن را از نو بنیاد نهاده بود، موجب شد تا بعدها پرورش یافتگان این حوزه و شاگردان مبرز این عالم وارسته، همگام با نهضت امام خمینی به خلق حماسه بپردازند. تمام تلاش آیت‌الله بروجردی بر این مهم تعلق گرفته بود تا نسلی را در حوزه تربیت کند که بتواند بعدها رهبری تحولات کشور را در دست گیرد. آیت‌الله پس از سال 1332 با توجه به موقعیت به دست آمده، بهترین بهره‌برداری را کرد. وی توانست حوزهای نوین بنیاد نهد و روشنفکران نفوذی را از شاکله حوزه خارج و سطح علمی طلاب را بالا برد تا از این راه به ارتقای بینش روحانیان کمک نماید. او حوزه ضعیف را ناکارآمد می‌دانست و معتقد بود حوزه ضعیف توانایی مقابله با ظلم را ندارد و اگر حوزه، قوی و مستحکم گردد، میتوان بر ضد ظلم نعره زد. در مجموع، میتوان نقش آیت‌الله بروجردی را در پیروزی انقلاب اسلامی در دو مساله مهم جستجو کرد: اول آنکه او سعی کرد به حوزه ضعیف و بیمار آن دوران، حیات دوباره بخشد. این حیات دوباره، موجب رشد و در نتیجه شخصیت یافتن حوزه شد. مبارزات امام خمینی نیز در پرتو این شخصیت حوزه به ثمر نشست. اگر این هویت و عظمت حوزه بازسازی نشده بود، انقلاب و حرکت سازندهای پای نمیگرفت. دومین نقش آیت‌الله را در «کادرسازی» وی میتوان ارزیابی کرد. این کادرسازی در قالب سیستم وکالت و جمعآوری سهم امام شکل ابتدایی یافت. سیستم وکالت که همان تعیین نمایندگانی توسط مراجع تقلید در بلاد گوناگون برای جمعآوری وجوه شرعیه میباشد، دارای سابقهای دیرینه‌ای است. قدمت این رسم به دوران ائمه طاهرین(ع) برمیگردد. سیستم وکالت از آغازین روزهای زعامت و مرجعیت تامه آیت‌الله بروجردی دچار تحولی شگرف شد. وی برای ساماندادن به این رسم، برخی از امور مرجعیت را تحت نظام دفتر و حساب درآورد و با ایجاد دفتری نظامیافته و سیستمی دقیق، حساب و کتاب خاصی به سیستم وکالت بخشید. شهید مرتضی مطهری در بیان این حُسن تدبیر آیت‌الله بروجردی به تفصیل سخن گفته و از این اقدام آیت‌الله، با عنوان «مجاهده عظیم» نام برده است. نظام‌مند کردن شبکه وکالت و ایجاد نظم و سیاق در اخذ و استفاده از وجوه شرعیه توسط آیت‌الله دو پیامد بسیار مهم داشت؛ این دو پیامد در قالب تشکیل سازمانی مستقل برای جمعآوری زکات، خمس و و بقیه وجوه شرعیه در سراسر ایران به وجود آمد. پیامد اول؛ اسباب استقلال و ثبات مالی فراوان برای حوزههای علمیه بود. سیستم سامان یافته وکلا، آرام آرام ثبات خاصی یافت و وجوه شرعیه از مناطق گوناگون جمعآوری و به صورت منظم به قم و نزد آیت‌الله بروجردی ارسال میشد. این مساله به ثبات مالی و پشتوانه قوی برای حوزههای علمیه نیز انجامید؛ چراکه این شبکه منسجم و منظم به سان جریان سیال و نظاممندی، امکانات مالی برای پشتوانه‌سازی حوزهها را به سوی قم جاری میکرد. پیامد دوم؛ کاربردهای بسیار وسیع این سازمان در جریان انقلاب اسلامی بود. سازمان وکلا که توسط آیت‌الله شکل نظاممندی یافته بود، به شبکه ارتباطی کامل بین مردم و مرجعیت عصر مبدل شد و همین شبکه پس از رحلت وی به کمک امام خمینی آمد و در امر پیامرسانی به مناطق مختلف، نقش بسزایی ایفا کرد. حوزه علمیه قم در دوران زعامت و ریاست آیت‌الله بروجردی، شکوفایی و تجدید حیات خاصی یافته بود. میزان طلاب علوم دینی در این دوره رشد چشمگیری یافت. به موازات این قضیه عدهای از فارغ‌التحصیلان حوزه به امر آیت‌الله برای احیای حوزههای علمیه شهرستانها و تبلیغ دین، به اقصی نقاط کشور اعزام شدند. این عمل موجب شد تا یک شبکه روحانیت، گستره جغرافیایی ایران را در بر گیرد. این شبکه غیر از تبلیغ دین به جمعآوری و ارسال وجوه شرعیه ـ همانگونه که پیشتر گفته شد ـ به مرجع متعین آن دوران یعنی آیت‌الله بروجردی می‌پرداخت. افزایش دریافت وجوه شرعیه موجب شد تا ضمن افزایش شهریه به طلاب، مدارس دینی و مراکز مذهبی بیشتری تأسیس و راه‌اندازی شوند. این دو مورد موجب افزایش چشمگیر روحانیون گردید. در کنار این اقدامات باید به تلاش چشمگیر آیت‌الله در تأسیس مدارس جدید تحت نظر افراد متدین اشاره نمود که به تعبیر استاد شهید مطهری، «یکی از مزایای برجسته» آیت‌الله بروجردی به شمار میآمد. تأسیس این مدارس که به گذار روحانیت از پوسته سنتی به شیوه‌های مدرن ترویج دین، اشاره و تأکید داشت، با مدیریت نیروهای تحصیلکرده و خوشفکر حوزه، شکل گسترده‌تری از گسترش شبکه روحانیت، در کشور را به نمایش گذاشت، به ویژه آنکه احداث دهها مدرسه دیگر از سوی جامعه تعلیمات اسلامی و مدیریت برخی روحانیان بر امور این مدارس، بر گستره این شبکه فعال می‌افزود. اینگونه بود که آیت‌الله بروجردی دست به کاری زد که میتوان آن را «کادرسازی» نامید. وی این کار را در حوزه با تربیت شاگردانی دانشور، بدون واسطه به انجام رساند. این کادرسازی آیت‌الله بروجردی به میراثی جاودان از او تبدیل شد که در تمام نقاط، ریشه دوانده بود. مردم به‌ویژه متدینین عشق و علاقه فراوانی نسبت به این میراث گرانبها ابراز می‌داشتند و افرادی که تمکن مالی فراوانی داشتند در جهت استقلال این سازمان از دولت و بالندگی آن وجوه شرعیه فراوانی می‌پرداختند. این شبکه و کادر قوی، آرام آرام، رشد کرد و حتی تا دورترین نقاط ایران نیز نفوذ یافت تا زمان رحلت آیت‌الله بروجردی، این نهادهای مذهبی ـ علمی به شکوفایی و رشد چشمگیری رسیدند. پس از رحلت آیت‌الله، هنر امام خمینی نمایان شد و وی با تیزبینی خاصی به این نهادهای مذهبی، روحی سیاسی بخشید. امام از زمینه‌سازی و کادرسازی آیت‌الله بروجردی، استفاده بهینه نمود. در واقع نظام‌مندکردن فعالیتهای دینی و مذهبی و کادرسازی آیت‌الله بروجردی، موجب زمینه‌سازی یک تشکل منسجم شد که بعدها این تشکل در راه پیشبرد نهضت اسلامی مورد استفاده امام خمینی قرار گرفت. روحانیت به صورت یک شبکه در سرتاسر کشور حضور یافت. پایگاه این شبکه، مساجد، تکایا و حتی منازل روحانیون بود و حوزه علمیه قم، مرکز ثقل این مراکز متفرق تلقی میشد. در این مرکز ثقل، هر بار که مبلغان به سراسر کشور عزیمت یافته و برمی‌گشتند، اندیشه‌ها و عملکردها را سنجیده و صیقل می‌دادند و در اعزام‌های بعدی آن اندیشه‌ها را منتشر می‌کردند. نقش این شبکه عظیم به ویژه در سال 1357 به خوبی احساس شد. به تعبیر یکی از نزدیکان آیت‌الله بروجردی و امام خمینی، این فضلایی که حرف امام را می‌پذیرفتند، پرورش یافتگان دستگاه آیت‌الله بروجردی بودند. به یقین اگر آیت‌الله بروجردی مشوق یا مروج نظریه جدایی دین از سیاست بود و یا حتی این فضلا می‌فهمیدند ایشان تمایل چندانی به سیاست ندارد، در قبال نهضت امام ساکت می‌ماندند. «مبلغین جهانی»؛ محصول «کادرسازی» آیت‌الله بروجردی بی‌گمان خروجی مهم و اصیل سیاست «کادرسازی» آیت‌الله را غیر از موارد ذکر شده، میتوان در مساله «تبلیغ جهانی» جستجو کرد که به اختصار، بدان پرداخته میشود. آیت‌الله بروجردی، از کادر دینی و حوزوی خود برای تبلیغ جهانی دین اسلام نهایت بهره را برد و شبکهای از «مبلغین جهانی» را تشکیل داد. او به این منظور به ساخت بناهای ماندگار تبلیغی همت گماشت که عینی‌ترین نمونه آن، مسجد و مرکز اسلامی هامبورگ بود. وی در کنار این کار، با انتخاب افرادی خبره و مطمئن، آنان را به عنوان مبلغین اعزامی به اقصی نقاط جهان، مأموریت داد تا به تبلیغ گسترده دین اسلام و مکتب تشیع مبادرت ورزند. البته همزمان با اعزام «مبلغین جهانی»، او بیش از هزار نماینده و مبلغ در سرتاسر کشور اعزام کرده بود. وی همچنین افراد خبرهای را به کشورهایی نظیر آلمان، حجاز، سودان، کویت، ماداگاسکار، زنگبار، آمریکا، مصر، پاکستان، عراق و کشورهای مختلف در اقصی نقاط جهان اعزام کرد. این شبکه جهانی تبلیغ، محصول و ثمره «کادرسازی» آیت‌الله به شمار میآمد و تأثیر بسزایی در ترویج دین و معارف حقه علوی و نبوی ایفا نمود. ج- امام خمینی با رحلت آیت‌الله‌العظمی بروجردی ، جریان روحانیت اصیل با رهبری مراجع خردمند و در راس آنان امام خمینی، به روند رو به رشد خود ادامه داد. امام با استفاده ازهمان کادری که آیت‌الله‌العظمی بروجردی تاسیس کرده بود، جریان روحانیت اصیل را با روحانیت انقلابی پیوند داد تا روحانیت اصیل معنا ومفهوم جامع‌تری بیابد. تبیین نقش امام در دوام و قوام روحانیت اصیل خود محتاج مقالهای مجزاست. ایشان روحانیان را جانشین پیامبران دانسته و تبلیغ اسلام و تهذیب نفس را دو وظیفه عمده آنان قلمداد می کرد. از منظر ایشان، روحانیت اصیل همان روحانیت متعهد و انقلابی است؛ روحانیتی که حافظ دیانت و اسلام است، روحانیتی که شغل و مسؤولیت انبیا را پذیرفته و حافظ شریعت و مبلَغ رسالت و قوانین وحی به مردم میباشند. در اندیشه ایشان، علمای منفعل یا محافظه‌کار از شمار روحانیت اصیل، خارجند؛ به همین دلیل بر سر این طیف از روحانیت فریاد بر آورده و میگویند: «...وای بر این علمای ساکت! وای بر این نجف ساکت! این قم ساکت... وای بر این اسلام! ای علما! ساکت ننشینید، نگویند الان مسلک شیخ (مراد آیت‌الله‌العظمی حاج شیخ عبدالکریم حائری می باشد) است. والله شیخ اگر حالا بود تکلیفش این بود؛ امروز سکوت، همراهی با دستگاه جبار است؛ نکنید سکوت.» امام، روحانیت اصیل را تکیهگاه محرومان و مهمترین پایگاه محکم اسلام در برابر حملات و انحرافات و کجرویها می‌دانند و از علمای وابسته به شدت انتقاد میکنند. به اعتقاد ایشان: «روحانیون وابسته کم نبودند و نیستند، در حوزههای علمیه هستند افرادی که علیه انقلاب و اسلام ناب محمدی(ص) فعالیت دارند. امروز عدهای چنان تیشه به ریشه دین و انقلاب و نظام میزنند که گویی وظیفهای غیر از این ندارند. خطر تحجرگرایان و مقدسنمایان احمق در حوزههای علمیه کم نیست. طلاب عزیز لحظهای از فکر این مارهای خوش خط و خال کوتاهی نکنند، اینها مروج اسلام آمریکایی و دشمن رسول الله هستند.» ایشان در تبیین بیشتر شخصیت این گروه از روحانیان میگویند: «در شروع مبارزات اسلامی اگر میخواستی بگویی شاه خائن است، بلافاصله جواب میشنیدی که شاه شیعه است! عدهای مقدس‌نمای واپس‌گرا همه چیز را حرام می‌دانستند و هیچ کس قدرت این را نداشت که در مقابل آنها قد علم کند. امام خمینی البته به طلاب جوان هم توصیه میکنند که مواظب باشند «پرونده تفکر این گروه همچنان باز است و شیوة مقدس‌مآبی و دین‌فروشی عوض شده است. مقدس‌نماهای بی‌شعور تا دیروز می‌گفتند که دین از سیاست جدا است و مبارزه با شاه حرام اما امروزه می گویند مسؤولین نظام کمونیست شده‌اند.» امام همچنین، روحانیت اصیل را جدا از هرگونه تنبلی و رخوت دانسته و در تقبیح بیهمتی اندک روحانیان میگویند: «افراد مهمل و بیکاره و تنبل و بیهمتی را میبینید که فقط مسأله میگویند و دعا میکنند و کاری جز این از آنها ساخته نیست.» ایشان شاخص شناخت روحانیت اصیل از منحرف را در مولفه‌های مهمی می‌دانند. حضرت امام در پیام معروف به منشور روحانیت، ویژگیهای برجستهای برای روحانیت اصیل، متعهد و وظیفه‌شناس برمی‌شمرند که رمز جاودانگی و بقا و دوام آن ها میباشد؛ ویژگیهایی چون: قناعت، شجاعت، صبر، زهد، عدم تعلق به تجملات دنیا، عدم وابستگی به قدرتها، احساس مسؤولیت در برابر تودهها، پرهیز از تقدس‌نمایی و تحجرگرایی، احاطه به مسائل زمان و آشنایی با مسائل سیاسی، بصیرت و توجه به حیله‌ها و تزویرهای فرهنگ حاکم بر جهان و همچنین پایبندی و وفاداری به سیره علمی و عملی سلف صالح و فقه جواهری و... . از دیدگاه ایشان، جریان اصیل روحانیت همواره از این ویژگیها برخوردار بوده و همین عامل توانسته است نقش و تاثیرگذاری روحانیت را در طول تاریخ تشیع، به نقشی بی‌بدیل تبدیل سازد. حجت‌الاسلام علی‌اکبر عالمیان. فصلنامه فرهنگ پویا 27-26. انتهای متن/
http://fna.ir/G4M5P1
94/11/14 - 15:54
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 56]
-
گوناگون
پربازدیدترینها