واضح آرشیو وب فارسی:فارس: نگاهی به نمایش «دعوت به دو نمایش همراه»
سرگردانی مخاطب ارمغان اپیزود اول/ فریاد درد در اپیزود دوم
در نمایش اول هیچ اشارهای به دلیل اصلی بیماریروانی زن نمیشود و مخاطب از اینکه با یک بیمار روانی روبرو است دچار سرگردانی است زیرا اشارهای کوتاه نیز به دلیل این بیماری ارایه نمیشود.
به گزارش خبرنگار سینما و تئاتر خبرگزاری فارس، «دعوت به دو نمایش همراه» به کارگردانی رحمانیان در تالار قشقایی در سیو چهارمین جشنواره تئاتر فجر روی صحنه رفت. اثر در غالب روانی و اکسپرسیونیستی روی صحنه رفت. نمایشی که قبل از اجرا کارگردان رو به تماشاچی به این مهم یادآور می شود که : دو نمایش در 55 دقیقه و 35 دقیقه برای شما تدارک دیدم که بسیار ملال آور است اگر طاقت دیدن این نوع آثار را ندارید توصیه می کنم بعد از 55 دقیقه اول سالن را ترک کنید. اما باز گردیم به نمایش در بخش اول دختری با خود درگیر است و تمام مدت احساس میکند که به یک مهمانی مهم دعوت شده است اما در پایان متوجه می شود که نمیداند الان باید به کجا برود و خدمتکار خانه «عاصیه» در پایان خود را آماده می کند که به همان مهمانی برود اما بازی ها به خوبی طراحی نشده و مخاطب را به سمت این مهم سوق نمیدهند که دردهای این دختر روانی روی صحنه بیرون بریزد و مخاطب با این دردها به درستی آشنا شود و خود را برای نمایش دوم آماده کند. اپیزود دوم با بازی مهتاب نصیرپور آغاز می شود. در این اپیزود هنرپیشه زن که از عدم همراهمی و درک همسر با هنرش رنج میبرد خود را آماده می کند که به تماشاخانه برود و نقشی را بازی کند اما نمیداند باید به کدام تماشاخانه در تهران برود! درست برخلاف اپیزود اول در این صحنه احساسات هنرپیشه (مهتاب نصیرپور) به خوبی به مخاطب انتقال مییابد و به درستی با درد همراه است اینجاست که نشان می دهد یک بازیگر حرفهای چگونه میتواند مصائب یک زن رادر هر موقعیتی به خوبی ارایه دهد. صحنه و لباس و نوع چیدمان روی سن مخاطب را با اثرهمراه میکند و تاثیر لازم را بر مخاطب میگذارد. ادای احترام به هما روستا به درستی درآمده است. نمایش در اجرای دوم به مراتب بهتراز بخش اول است اما سوالی که در ذهن مخاطب باقی است این است که علت این همه دردو آلام در نمایش دوم برای مخاطب قابل فهم است.
94/11/09 - 13:57
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 93]