تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1821141421
یک خاطره از کارگردانی که سرطان او را از سینمای ایران گرفت
واضح آرشیو وب فارسی:پایگاه خبری آفتاب: یک خاطره از کارگردانی که سرطان او را از سینمای ایران گرفت
هوشنگ گلمکانی روزنامه نگار و منتقد سینما، با انتشار دست‌نوشته‌ای از زنده‌یاد ایرج کریمی از دوستی پر افت و خیزش با او نوشت.
آفتاب : گلمکانی نوشت: «داشتم توی کشوها و پوشه‌ها دنبال مطالب چاپ‌نشده از ایرج کریمی برای حفظ تداوم صفحه‌اش «تماشاگر» می‌گشتم، رسیدم به این دست‌نویس، که البته در شمارهٔ سیصدوشصت‌وپنج ماهنامهٔ «فیلم» چاپ شده؛ زمانی که هنوز ایرج از تایپ و ایمیل برای نوشتن و تحویل مطالبش استفاده نمی‌کرد. او گاه‌وبی‌گاه جمله‌هایی لابه‌لای مطالبش توی پرانتز، فقط برای من می‌نوشت. جمله‌هایی مربوط به مطلب، که می‌گفت می‌داند چاپ نمی‌شود و فقط محض اطلاع و خطاب به من، از باب شوخی می‌نویسد. گاهی این تأکید را همان جا می‌کرد و می‌نوشت «برای هوشنگ» یا «فقط برای خودت»؛ گاهی هم نمی‌نوشت و طبق سنت و عادت می‌دانستم جمله‌ها مال من است نه برای چاپ؛ جمله‌هایی که همه طنزآمیز بودند و دست‌کم به یک علامت تعجب ختم می‌شدند.
اما این جمله‌ای که این‌جا بالای مطلبش نوشته و طی هشت سالی که از نوشتنش می‌گذرد از یادم رفته بود، نه طنزی دارد و نه علامت تعجب. به هر حال گاهی شوخ‌طبعی‌ها با حالتی ابسورد بروز می‌کنند و من و ایرج از این جور شوخی‌ها با هم داشتیم. این جمله البته با توجه به روحیهٔ خودم و «جوّ حاکم» در بالای مطلب چاپ نشد اما چه آن موقع و چه حالا، طنزی پنهان در آن می‌بینم. با وجود چند دوره قهر ایرج، از جمله در ده ماه آخر، ما دوره‌هایی از روابط حسنه هم فراوان داشتیم. طبعاً من اولین خوانندهٔ مطالبش بودم و همیشه منتظر اظهار نظرم پس از خواندن مطلبش بود و با آمیزه‌ای از تعارف و جدیت می‌گفت نظرهایم برایش مهم است. این عبارت تقدیم‌نامهٔ بالای مطلب، که هردوی‌مان می‌دانستیم چاپ نمی‌شود، به نظرم همین حالت دوگانه را دارد. فکر می‌کنم رابطهٔ ایرج با خیلی از دوستان و آشنایانش همین جوری بود؛ رابطهٔ عشق و نفرت. همه هم او را همین جور می‌شناختند و همین جوری دوستش داشتند. یادش به خیر. جایش خالی‌ست با همان عشق و نفرت.»
ایرج کریمی منتقد، فیلم‌نامه‌نویس و کارگردان ایرانی بود که شهریور سال جاری در سن ۶۲ سالگی به علت سرطان مغز استخوان از دنیا رفت.
از کنار هم می‌گذریم (۱۳۷۹)، شب لطیف است (فیلم تلویزیونی) (۱۳۸۰)، چند تار مو (۱۳۸۲)، نسل جادویی (۱۳۸۵)، باغ‌های کندلوس (۱۳۸۳) و نیمرخ (۱۳۹۳) از ساخته‌های ایرج کریمی است.
تاریخ انتشار: ۲۱ دی ۱۳۹۴ - ۱۸:۵۷
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پایگاه خبری آفتاب]
[مشاهده در: www.aftabnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 84]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها