واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: طالباني كه ما نميشناسيم
محسن اسلامزاده، مستندساز جوان و در عين حال مشهوري است كه كارهاي متعددي را درباره جنبشهاي اسلامي انجام داده است.
نویسنده : محمدصادق عابديني
محسن اسلامزاده، مستندساز جوان و در عين حال مشهوري است كه كارهاي متعددي را درباره جنبشهاي اسلامي انجام داده است. اين مستندساز امسال با يك غافلگيري در جشنواره سينما حقيقت شركت كرده است. «تنها ميان طالبان» همان طور كه از نامش مشخص است مستندي است درباره حضور فيلمساز ايراني در افغانستان و ميان گروه طالبان، ريسك بزرگي كه اسلامزاده انجام داده و حاصل آن مستندي شده كه نقد و نظرهاي زيادي درباره آن منتشر شده است. اسلامزاده در گفتوگو با «جوان» درباره ساخت اين مستند و حضورش در افغانستان توضيحاتي داده است.
طالبان چهرهاي مثبت در ایران ندارد و در عين حال اطلاعات ما نسبت به آنها چندان دقيق نيست، چرا اين گروه را براي ساخت مستند انتخاب كرديد؟
تمام فيلمهايي كه پيش از اين درباره طالبان و ديگر گروههايي كه عنوان جهادي دارند ساخته شده از زاويه جبهه مقابل آنها بوده است. حدود چهار سال پيش بود كه به فكر ساخت فيلمي از درون طالبان افتادم. از آن زمان تلاشهاي خودم را شروع كردم و حدود 40 ماه طول كشيد تا اعتماد آنها را جلب كنم. يعني از سال 90 كه به همراه محمد حسين جعفريان و الله مدد شاهسون ( تنها بازمانده حادثه حمله طالبان به كنسولگري كشورمان در مزار شريف) به افغانستان و مزارشريف رفتيم تا 15 خرداد 93 كه توانستم به ميان طالبان بروم.
در اين مدت به دنبال اجازه از طالبان بوديد؟
بله! نه تنها من بلكه بسياري از شركتهايي كه در مناطق تحت نفوذ طالبان فعاليت دارند براي كار از آنها اجازه ميگيرند. حضور طالبان در افغانستان علني است.
چطور مجوز گرفتيد، آيا وزارت امور خارجه در جريان فعاليت شما بود؟
وزارت امور خارجه كه خير. يعني هيچ كس در ايران جز آقاي سيدسليم غفوري مسئول مؤسسه ميثاق(تهيهكننده مستند) در جريان حضورم نبود، من با استفاده از روابطي كه داشتم توانستم مجوز بگيرم. چند فيلم مستندي را كه در ايران، پاكستان و ليبي ساخته بودم برايشان فرستادم و ديدند. خودم هم چند بار به افغانستان و حتي به «كوههاي تورا بورا» و قندهار سفر كردم.
پس در اين مدت شناخت خوبي از طالبان پيدا كرديد، چه فرقي ميان آنها و داعش است؟
طالبان از نظر اعتقادي تكفيري نيست. ضمن اينكه آنها جغرافياي جهاد خود را مختص به كشور افغانستان كردهاند و به دنبال حكومت در اين كشور هستند اما گروههايي كه در عراق يا سوريه ميجنگند هيچ تعهدي نسبت به آن كشورها ندارند.
مستند «تنها ميان طالبان» در ژانر «مستند بحران» طبقه بندي ميشود. چرا مستندهايي از جنس كاري كه شما در جشنواره ارائه كردهايد كمتر در ايران ساخته ميشود؟
به دليل ضعف عملكرد خودمان است. در بسياري از مناطق مانند يمن، مصر و هم اكنون در نيجريه محدوديتهاي زيادي براي حضور مستندسازان ايراني وجود دارد اما در عراق و سوريه كه مشكلي براي حضور مستندسازان ايراني وجود ندارد، عملكرد خوبي نداشتهايم.
چند روز در ميان طالبان بوديد؟
15 روز.
در اين مدت چه چيزهايي را به تصوير كشيديد؟
سعي كردم در اين مستند لنز دوربين مشاهدهگر باشد و زندگي آنها را مستندنگاري كنم.
نترسيديد كشته شويد؟
وقتي براي هدفي كار ميكني نبايد از خطر آن بترسي، من هم هدفم را انتخاب كرده بودم.
اتفاق خاصي در اين روزها نيفتاد؟
طالبان ميخواستند براي جذابتر شدن فيلم و تبليغ خودشان به نيروهاي دولتي حمله كنند كه فيلم عملياتشان هم در مستند باشد ولي من قبول نكردم كه براي جذاب شدن مستندم كساني كشته شوند.
چقدر به موفقيت « تنها ميان طالبان» در جشنواره حقيقت اميدواريد؟
بيشتر دوست دارم اين مستند به خوبي ديده شود، به دليل حساسيتي كه روي مستند دارم پروسه تدوين آن حدود يك سال و نيم طول كشيد و فقط سه ماه به دنبال تدوينگر خوب ميگشتم و توانستم اسماعيل عليزاده را متقاعد كنم كه كار را تدوين كند. اميدوارم اين تلاشها نتيجه بخش بوده باشد و فيلم ديده شود.
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۲۳ آذر ۱۳۹۴ - ۲۰:۵۲
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 32]