تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1851111576
ظلم و ستمی که در ۵۰ سال پس از رحلت پیامبر(ص) بر اهل بیت رفت
واضح آرشیو وب فارسی:مهر: با کاروان حسینی تا اربعین
ظلم و ستمی که در ۵۰ سال پس از رحلت پیامبر(ص) بر اهل بیت رفت
شناسهٔ خبر: 2974125 - یکشنبه ۱ آذر ۱۳۹۴ - ۰۹:۰۰
هنر > سینمای ایران
در روزشمار وقایع حسینی به روزی می رسیم که چگونگی ماجرای قرار گرفتن اهل بیت در زیر عبا بیان و از ظلمی که بر پنج تن آل عبا بعد از رحلت پیامبر(ص) رفته است سخن گفته می شود. خبرگزاری مهر- گروه هنر: مجتبی فرآورده نویسنده و کارگردان سینما با سلسله یادداشت هایی که از روز هفتم ذیحجه شروع شده و تا اربعین حسینی ادامه دارد، روزشمار وقایع کاروان حسینی در این ایام را روایت می‌کند و امروز دهم صفر، شصت و سومین یادداشت وی را می‌خوانید: دهم صفر «در مصیبت خامس آل کسا مدینه ماتم کده بود، مانده بودم تنها، در هراس و التهاب، تکیه دادم به دیوار خانه ای گلین، وسیع تر از زمین، در گسترۀ زمین، و در همیشۀ تاریخ، از آسمان بر زمین می بارد، جز این خانه که همه چیز از اینجا به آسمان پَر می کشد، گذشته و حال و آیندۀ تاریخ را اهل این خانه رقم زده اند، و ملائک، ذکر و تسبیح و تقدیس، از این خانه آموخته اند. در و دیوار این خانه پُر از خاطره بود، خاطراتی تلخ، خاطراتی شیرین. گِرد آمدن اهل خانه در زیر کسا، خاطره ای شیرین بود، اهل این خانه، همان پنج تن آل عبا بودند، محمّد و علی و فاطمه، حسن و حسین. محمّد در زیر کسا گفت: خدایا! اینان اهل بیت من اند، گوشتشان گوشت من و خونشان از خون من است، رنجشان رنج من و اندوهشان اندوه من است، در صلح ام، با هر که با اینان در صلح است، دشمن ام، با هر که با اینان دشمن است، اینها از من، و من از اینهایم. خدا آنها را که در زیر عَبا با هم دید، به خود بالید، گفت: ای ملائک من، ای ساکنان آسمان های من، آسمان بنا شده و زمین گسترده و ماه تابان و خورشید درخشان، و کهکشان های چرخان و دریای روان و کشتی در جریان را، نیافریدم مگر بخاطر دوستی این پنج تن زیر کسا. جبرییل از خدا خواست تا ششمین نفر باشد، جبرییل به آنان پیوست، و خدا برای اهل کسا به جبرییل پیغام داد. اندکی گذشت و محمّد از میان اُمّت رفت، سه ماه از رحلت رسول خدا نگذشته بود که فاطمه دختر نبی، به شهادت از دنیا رفت، شبانه و در خفا تدفین شد، بی آنکه کسی تا کنون بداند، قبر دختر رحمت العالمین کجاست. دیری نگذشت که علی، وصی و داماد نبی، همسر فاطمه، به تیغ تحجر به شهادت از دنیا رفت، او نیز همچو فاطمه، شبانه و در خفا در دل خاک آرمید، و قریب شصت سال کسی ندانست، قبر امیرالمومنین، علی بن ابیطالب کجاست. اندکی بعد، نوادۀ رسول خدا، حسن بن علی به شهادت رسید، گر چه او در عیان تدفین شد، اما پیکر بی جانش از تیر باران اُمّت طغیانگر بی نصیب نماند. اکنون سال شصت و یک هجری، هنگامۀ حسین بن علی، دیگر نوادۀ نبی رسیده بود، و این همه ظلم و ستم، در پنجاه سال پس از رحلت رحمت العالمین رُخ داده بود. این قوم از اُمّت رسول، در دشمنی با آل نبی، از هیچ کوششی دریغ نکرده بود. با آنکه پیامبر در واپسین لحظات عُمر، به اُمّت گفته بود؛ إنِّی تَارِكٌ فِيكُمُ الثَّقَلَيْنِ، كِتَابَ اللهِ وَ عِتْرَتِی أهْلَ بَيْتِی. مَا إنْ تَمَسَّكْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا بَعْدِی أبَداً، فَإنَّهُمَا لَنْ يَفْتَرِقَا حَتَّی يَرِدَا عَلُيَّ الْحَوْضَ. «من شما را ترک می کنم و دو چيز نفيس برایتان می گذارم، كتاب خدا و عترت من كه اهل بيت من هستند. پس از من، مادامی كه شما به آن دو تمسّك جوئيد هيچ گاه گمراه نمی گرديد، و آن دو از هم جدا نمی شوند تا بر حوض كوثر بر من وارد شوند.» سر به دیوار این خانه نهادم و بر مظلومیت اهل آن گریستم، یتیمی و بی کسی را پیش از ورود به این دنیا، چشیدم. تنها و بی قرار و شوریده حال، مانده بودم چه کنم. فقط گریستم. گریه بر مظلومیت علی. گریه بر مظلومیت فاطمه. گریه بر مظلومیت حسن. گریه بر مظلومیت حسین. نام و یاد حسین توانم ربوده بود و اشک جاری بود، قطره اشکی برای حسین، بر کالبد افسرده و نیمه جانم فرو غلتید، زندگی جاری شد، عشق جوشید، و امید رویید، نسیمی زندگی بخش و جاری از آینده ای بسیار دور، از همانجا که حسین آباد کرده بود، وزیدن گرفت، مرا سوی خود خواند و نهیبم زد؛ برخیز! و ندا سر داد، میعادگاه ما کربلا! مدینه دیگر جای ماندن نبود، از جا جهیدم و آهنگ کربلا کردم.»
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 49]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها