محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829145822
یا جدا! آنها نه تنها نیکی نکردند بلکه اهل بیت را لب تشنه کشتند
واضح آرشیو وب فارسی:مهر: با کاروان حسینی تا اربعین
یا جدا! آنها نه تنها نیکی نکردند بلکه اهل بیت را لب تشنه کشتند
شناسهٔ خبر: 2973151 - شنبه ۳۰ آبان ۱۳۹۴ - ۰۸:۴۳
هنر > سینمای ایران
در روزشمار وقایع حسینی به روزی می رسیم که حضرت زینب (س) از شهادت برادر می گویند و اینکه عده ای نه تنها به وصیت پیامبر(ص) در نیکی به اهل بیت توجه نکردند که اهل بیت را با لبان تشنه کشتند. خبرگزاری مهر- گروه هنر: مجتبی فرآورده نویسنده و کارگردان سینما با سلسله یادداشت هایی که از روز هفتم ذیحجه شروع شده و تا اربعین حسینی ادامه دارد، روزشمار وقایع کاروان حسینی در این ایام را روایت می‌کند و امروز نهم صفر، شصت و دومین یادداشت وی را می‌خوانید: نهم صفر «مدینه دیگر در سکوت نبود، مدینه اشک و ماتم بود در عزای خامس آل کسا، محمد حنفیه گفت: نور چشمم کجاست، حسین نازنین برادرم کجاست؟ سیدالساجدین گفت: عمو جان! یتیم بازگشتم به مدینه! ام سلمه، ام المومنین، با تربت به خون نشستۀ حسین، در شهر گذر می کرد و تاب غمِ حسین را نداشت. ام البنین، هراسان سوی بشیر شتافت. بشیر گفت: ام البنین، پسرت عبدالله شهید شد. گفت: مرا از حسین آگاه کن. گفت: دیگر پسرانت، عثمان و جعفر، در کنارش شهید شدند. گفت: از حسین بگو. گفت: دستان عباس را قطع کردند و او هم شهید شد. گفت: رگ های قلبم را ریش کردی، پسران من و هر کس زیر این آسمان بلند، فدای حسین، از حسین برایم بگو. گفت: حسین، به خون غلتید. ام البنین صیحه ای کشید و بیهوش شد. زینب در سکوت، با فاصله از حرم ایستاده بود، اشک می ریخت و در دلش غوغا بود، با تمام توان، نگاه به حرم جدّش دوخته بود، آرام آرام حرکت کرد به سوی حرم، با رنجی که بر دوش می کشید، افتان و خیزان به حرم رسید، تمام رمق را بخشیده بود در این سفر، حتی فرصت نکرده بود، که برای شهادت فرزندانش محمد و عون مویه کند، هَمُّ و غمَّش همه حسین بود و راه حسین. دست در اطراف درب حرم گذاشت، زُل زد به سنگ قبر، این همه توان و صبر را از مادر مهربان ارث برده بود، اما دیگر، توان و قدرتی نداشت، نفسی تازه کرد، اما نگاه از سنگ قبر بر نداشت، یکباره گریست، تمام درد و غم و اندوه را گُداخت و از دیده برون داد به اشک، اما تمامی نداشت، بیشتر گریست، با تمام توان صیحه زد، گفت: یا جَدّاه إنّی ناعيةٌ إلیک أخِی الحُسین. یا جدا! خبر مرگ برادرم حسین را آورده ام. یا جدا! حسین را در سرزمین کربلا کشتند، یا جدا! اُمّت را وصیت کردی با خویشانت به نیکی رفتار کنند، نه تنها نیکی نکردند، اهل بیت تو را لب تشنه کشتند... زینب آنچه را که برای حسین روی داده بود برای جدّش بازگو کرد، بی امان گریه می کرد و آه می کشید. عاقبت قبر ناله سر داد و با او نالید.»
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها