واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: المپياد فيلمسازي نوجوانان در روزگار ورشكستگي سينماي بزرگان
اوضاع درهم ريخته سينماي كشور در كنار برخي اقدامات مسئولان سينمايي كشور از جمله برپايي المپياد فيلمسازي نوجوانان و مدعاي تربيت فيلمساز براي سينمايي كه به گفته سينماگرانش «ورشكسته» شده، شبيه فرد فقير و گرسنهاي است كه براي باز شدن اشتهايش پياز ميخورد.
نویسنده : مصطفي شاهكرمي
اوضاع درهم ريخته سينماي كشور در كنار برخي اقدامات مسئولان سينمايي كشور از جمله برپايي المپياد فيلمسازي نوجوانان و مدعاي تربيت فيلمساز براي سينمايي كه به گفته سينماگرانش «ورشكسته» شده، شبيه فرد فقير و گرسنهاي است كه براي باز شدن اشتهايش پياز ميخورد.
پنجشنبه شب برنامه «شهر فرنگ» شبكه خبر ميزبان مسعود جعفريجوزاني و حبيب اسماعيلي بود. جوزاني در اين ميزگرد با بررسي آمار توليد و فروش آثار اكران شده سينما يا به عبارتي مقايسه «دخل و خرج سينما»، آب پاكي را با گفتن جمله «به جرئت ميتوان ادعا كرد كه سينماي ايران ورشكسته شده است» روي دست مسئولان سينمايي ريخت كه به جاي درمان آلام متعدد پيكره نحيف و نزار امروزه سينما به فكر راهاندازي و برپايي جشن و المپياد فيلمسازي نوجوانان هستند!
چند وقت پيش كه به لطف تدبير و دورانديشي دوستان وزارت ارشاد جشنواره فيلم كودك و نوجوان از هم جدا شد در كنار برگزاري بخش نوجوان جشنواره فيلم كودك و نوجوان در همدان اولين المپياد فيلمسازي نوجوانان هم برگزار شد. عليرضا تابش، مديرعامل بنياد فارابي كه مجموعه تحت امرش برگزاركننده اصلي اين المپياد فيلمسازي بود در بخشي از صحبتهايش اعلام ميكند: «ما امسال در المپياد فيلمسازي نوجوانان، نخستين گام را براي سپردن جهانمان به دست اين نسل برداشتيم!» به همان اندازهاي كه اين جمله شعاري و خيالي است به همان اندازه نشاندهنده اين است كه پشت سر اصل وجودي و ماهوي راهاندازي يك چنين شوي مديريتي چقدر تفكر، برنامهريزي، پژوهش و بررسي شده است. تابش براي اينكه وجه آيندهنگرانه و تئوريكي به اقدام خلقالساعه و عجولانه برگزاري المپياد فيلمسازي نوجوانان طرحريزي كند، ميگويد: « المپياد فيلمسازي نوجوانان كشور و زمينهاي كه در آن براي شناخت استعدادهاي نوجوان فراهم شد را گامي در جهت شناخت آينده ايران و برنامهريزي براساس انديشههاي شهروندان فرداي كشورمان دانست!»
مديريت فرهنگي در كشور ما به نوعي سرشار از تناقضات و تضادهاست. در واقع عرصه تربيت نيروي فرهنگي و هنرمند متخصص مستلزم برنامهريزي و گذار از يك پروسه طولاني مدت است، صرفاً با برگزاري يك جشن دورهمي كه هيجانش براي نوجوانان شركتكننده در اين المپياد فيلمسازي(در خوشبينانهترين حالت) همتراز و همسطح با يك شهربازي رفتن است، محقق نخواهد شد. چه اينكه تقريباً اقدامات مشابه همين المپياد در بسياري از به ظاهر مراكز و آموزشگاههاي فيلمسازي دولتي و غيردولتي در حال وقوع است. آموزشگاههاي تربيت فيلمساز و بازيگر كه در چند سال اخير با روندي قارچگونه بر تعدادشان افزوده شده و با هزار ترفند و فريبكاري و البته با گرفتن شهريههاي سرسامآور افراد زودباور را به اميد فيلمساز شدن شكار ميكنند، اما مگر اين سينما چقدر ظرفيت توليد محتوا دارد يا مگر چقدر سينماي ما به فيلمساز نياز دارد كه در اين عرصه «سياهي لشكر هيچ نايد به كار/ يك مرد جنگي به از صد هزار».
جبار آذين، مدرس و كارشناس سينما در گفتوگو با «جوان» ميگويد: در بسياري از آموزشگاههاي به ظاهر تربيت فيلمساز و بازيگر باندهاي شكار علاقهمندان به سينما و عوالم آن وجود دارند كه با بهانههاي مختلف و ايجاد اميدهاي واهي و دست نيافتني اقدام به فريب و شكار هنرجويان و علاقهمندان به هنر ميكنند.
بسياري از علاقهمندان و هنرجوياني كه در آموزشگاههاي آموزش فيلمسازي و بازيگري ثبتنام ميكنند در واقع به دنبال آموزش و فراگيري فوت و فن كوزهگري هستند تا بتوانند بعد از فارغالتحصيل شدن از آموزشگاه خودشان را به عنوان يك كوزهگر و كوزهساز معرفي كنند، اما واقعيتي كه اتفاق ميافتد، اين است كه هنر و تربيت هنرمند صرفاً با رفتن به كلاس آموخته نميشود بلكه ذوق و سليقه ذاتي در كنار تربيت و آموزش ميتواند خلاقيت را ايجاد كند و به معناي واقعي كلمه هنرمند پديد آيد.
«توليد فيلمساز»، كليد واژه و بهترين عنواني است كه ميتوان به فعاليتهاي اين روزهاي جاهايي مانند «المپياد فيلمسازي نوجوانان» يا آموزشگاههاي آموزش فيلمسازي منتسب كرد. در واقع بايد به اين نكته توجه داشت سينمايي كه برخي از فعالان و پيشبرندگانش تا به امروز دم از ورشكستگي، بيماري و خراب بودن اوضاعش ميزنند مسئولان سينمايي كشور به جاي درمان و معالجه كردن اين بيمار به دنبال اضافه كردن تعداد فيلمسازان آن هستند. در واقع نسخهاي كه مسئولان سينمايي كشور براي اين بيمار در حال احتضار مينويسند نه تنها برايش شفادهنده نيست بلكه آن را در سراشيبي درهم شكستن سوق ميدهد. ممكن است برگزاري و راهاندازي المپياد فيلمسازي نوجوانان براي بالا بردن بيلان مديريتي و طرح مدعاهاي خوشظاهر خوب به نظر ميرسند اما بايد گفت كه كوه سينماي حال حاضر كشور با وجود فيلمسازان متعدد، مدام در حال موشزايي است! سؤالي كه اينجا مطرح ميشود اينكه مگر سينماي ايران چقدر ظرفيت توليد و البته نمايش دارد؟ آيا بهتر نيست مسئولان سينمايي كشور به جاي بالا بردن كميت فيلمسازي به دنبال اعتلا و بهبود كيفيت محتوا و تربيت فيلمنامهنويس بپردازند؟! نيازي كه همين امروز سينماي كشورمان از ضعف آن به شدت رنج ميبرد.
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۱۵ آبان ۱۳۹۴ - ۲۱:۰۳
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]