تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1817101143
پرده ی سوم
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
پرده ی سوم نويسنده: اکبر رضي زاده یک جرعه داستان پرده کنار مي رود. بازيگر گريه کنان- بدون پوشش- وارد صحنه شده، دست و پا مي زند. تماشاچيان از خنده، روده بُر مي شوند. در پرده ي دوم هنرپيشه لباس هاي اتو کشيده و مرتب دلقک ها را پوشيده، با حرکات پيچ در پيچ دست ها و اندام ها «پانتوميم» اجراء مي کند. تماشاچيان با نشاط و شادي محو حرکات او شده، مدام برايش دست مي زنند و سوت مي کشند. پرده ي سوم شروع شده، بازيگر وارد«سن» مي گرد. همه جا تاريک و ساکت است. با تعجب نگاهي به دور و اطراف مي اندازد. بارقه اي از ترسي ناخودآگاه وجودش را گرفته است. جاي جاي ذهنش را مي کاود. گويي چنين صحنه اي را قبلاً نديده است. نمي داند چه کار بايد کرد!... ناگهان فرياد کارگردان را از پس پشت «سن» مي شنود: «چرا معطلي؟! بپوش آن لباس هاي سپيد را. مگر نمي بيني وقت گذشته و نمايش در حال اتمام است؟!» هنرپيشه هيجانزده با انگشت هايي لزران و افکاري پريشان، سه کنج صحنه را برانداز مي کند. يک قباره پارچه سپيد، با چارچوبي مستطيل شکل در کنار گودالي به طول قد يک انسان، در گوشه ي صحنه، ديده مي شود!... سکوتي ممتد سالن نمايش را گرفته است. آهنگي غم انگيز و دلهره آور شنيده مي شود! تماشاچيان وحشت زده محو نمايش شده، هنرپيشه را گريه کنان در کور سوي صحنه ي نيمه تاريک مي بينند که با پوششي سپيد رنگ در درازاي گودال در حال خوابيدن است. صدايي بغض آلود از ميان سالن شنيده مي شود: «عاقبت زندگي چه غم انگيز است!!!» صداي خنده ي کارگردان از پس پشت صحنه به گوش مي رسد!... پرده بسته مي شود و چراغ ها روشن!... و ديگر هيچ!... /ع
#فرهنگ و هنر#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 226]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها