پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
تعداد کل بازدیدها :
1848509029
پرده ی سوم
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
پرده ی سوم نويسنده: اکبر رضي زاده یک جرعه داستان پرده کنار مي رود. بازيگر گريه کنان- بدون پوشش- وارد صحنه شده، دست و پا مي زند. تماشاچيان از خنده، روده بُر مي شوند. در پرده ي دوم هنرپيشه لباس هاي اتو کشيده و مرتب دلقک ها را پوشيده، با حرکات پيچ در پيچ دست ها و اندام ها «پانتوميم» اجراء مي کند. تماشاچيان با نشاط و شادي محو حرکات او شده، مدام برايش دست مي زنند و سوت مي کشند. پرده ي سوم شروع شده، بازيگر وارد«سن» مي گرد. همه جا تاريک و ساکت است. با تعجب نگاهي به دور و اطراف مي اندازد. بارقه اي از ترسي ناخودآگاه وجودش را گرفته است. جاي جاي ذهنش را مي کاود. گويي چنين صحنه اي را قبلاً نديده است. نمي داند چه کار بايد کرد!... ناگهان فرياد کارگردان را از پس پشت «سن» مي شنود: «چرا معطلي؟! بپوش آن لباس هاي سپيد را. مگر نمي بيني وقت گذشته و نمايش در حال اتمام است؟!» هنرپيشه هيجانزده با انگشت هايي لزران و افکاري پريشان، سه کنج صحنه را برانداز مي کند. يک قباره پارچه سپيد، با چارچوبي مستطيل شکل در کنار گودالي به طول قد يک انسان، در گوشه ي صحنه، ديده مي شود!... سکوتي ممتد سالن نمايش را گرفته است. آهنگي غم انگيز و دلهره آور شنيده مي شود! تماشاچيان وحشت زده محو نمايش شده، هنرپيشه را گريه کنان در کور سوي صحنه ي نيمه تاريک مي بينند که با پوششي سپيد رنگ در درازاي گودال در حال خوابيدن است. صدايي بغض آلود از ميان سالن شنيده مي شود: «عاقبت زندگي چه غم انگيز است!!!» صداي خنده ي کارگردان از پس پشت صحنه به گوش مي رسد!... پرده بسته مي شود و چراغ ها روشن!... و ديگر هيچ!... /ع
#فرهنگ و هنر#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
-