محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826708299
در دايره دولت، نقطه پرگار كجاست؟
واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: در دايره دولت، نقطه پرگار كجاست؟
نویسنده : اولاد آدم
اولاد آدم كاري ندارد به اينكه از ۶۳ ميليون نفر جمعيت در سن كار ايران، در حال حاضر ۴۰ ميليون و ۲۰۰ هزارنفر هيچگونه فعاليت و تحركي در اقتصاد و كسب درآمد ندارند، نه جنب مي‌خورند و نه جوش مي‌آورند و تازه گوش شيطان كر، بيش از ۲۷ ميليون نفر از آنها زنان هستند. آن هم زناني كه كلي پول خرج كرده‌اند و مدارج عالي را ديده‌اند. شايد هم آنها از جيب خودشان، خرج نكرده باشند و پول تحصيلشان را ملت و دولت داده باشند كه توفيري در اصل مطلب نمي‌كند. اولاد آدم كاري ندارد به اينكه از اين تعداد، هم اينك، فقط كمتر از ۲ ميليون نفرشان متقاضي شغل هستند و بقيه حتي تقاضاي كار هم نمي‌كنند بيكارالدوله كه مي‌گفتند، همين‌ها هستند! اولاد آدم مانده است كه اگر رونق اقتصادي بخواهد جان بگيرد، اين 40 ميليون و اندي چه مي‌كنند! كمتر مي‌شوند يا بيشتر؟ يك وقت با ايجاد رونق، آنها ضد حال نزنند؟ بالاخره وزنه به سمت آنها بيشتر مي‌چربد! ما هم كه پوپوليست تشريف داريم. تا چشممان به جماعت مي‌افتد، عنان اختيار از كف رها كرده و به سقف مي‌چسبيم تا آسيبي عارضمان نشود. (البته اگر جماعت كم باشد هم لابد مماشاتمان مي‌كنند و از كار بيكار!)
البته يك سؤال فلسفي بي‌پاسخ هم در اين زمينه به‌وجود مي‌آيد كه بايد قرن‌ها بعد به وسيله راه‌اندازي كميته حقيقت‌ياب يا گروه تحقيق و تفحص، به آن پاسخ گفته شود و آن اين است كه چرا دوسوم از جمعيت كشوري كه مي‌توانند كار كنند و نتيجه فعاليت‌هايشان در رشد و توسعه كشور تأثيرگذار باشد، تصميم به خانه‌نشيني گرفته‌اند و با وزير كار يا معاونانش يا مشاورانش قهر كرده‌اند؟ آيا آنان دلسرد شده‌اند؟ آيا آنان اعتقاد دارند كه حل‌المسائل تدبير، مانند ساير حل‌المسائل‌هاي قديمي، به كار آنان نمي‌آيد؟ آيا آنها روي مهره سوخته ربيعي شرط‌بندي نمي‌كنند؟ آيا آنها اصلاً با شرط‌بندي مخالفند يا مانند دكارت فكر مي‌كنند هستند! اما نيستند؟ يعني كسي آنها را به حساب نمي‌آورد؟ نكند همين يارانه كه شب پرداختش، خواب را از چشم زنگنه و طيب‌نيا ربوده است، آن 40 ميليون و اندي را بي‌خيال كرده است؟ آنها با پول ماهيانه يارانه لابد املاكي را در‌هاوايي يا جزاير قناري يا پاتايا خريده‌اند و حالا روزگار خوششان است!و از محل درآمد املاكشان دارند به بيكاري خود مي‌بالند!
پيش خودمان بماند، آنچه گفتم، تنها نيمي از واقعيت بود. نيم ديگرش در زير آن پنهان مانده است. يعني از قديم گفته‌اند كه يك كاسه‌اي زير نيم كاسه است. يا چند تا كاسه زير نيم كاسه است. يا.... يعني براي شفاف‌سازي اين مورد و جلوگيري از انحراف اولاد آدم در مخدوش‌سازي افكار عمومي، در همين زمينه معاون وزير كار با درايت و روشنگري بسيار گفته كه بيش از ۴۰ درصد اقتصاد كشور قابل رديابي نيست و مشخص نيست دقيقاً خلايق به چه كاري مشغولند!.... اين يعني، آن 40 ميليون و اندي آدم مورد توجه قرار گرفته توسط اولاد آدم، چندان هم همه‌شان بيكار نيستند! آنها با كارهاي بيكار هستند اما دولت نمي‌تواند تشخيص بدهد. اين كار به چشم و گوش احتياج دارد و دولت ندارد. يعني آنقدر دولت را كوچك كرده‌ايم كه ديگر نمي‌شود حساب و كتاب مردم را داشت!
البته اين موضوع چندان بد هم نيست! اولاد آدم به شما بشارت بدهد كه مكدر نشويد! بلي! نتايج يك مطالعه صورت گرفته در مركز پژوهش‌هاي مجلس (كه به غير از سلف سرويس، تنها محل بيش‌فعال مجلس است)، نشان مي‌دهد كه در صورت فعال شدن حتي بخشي از جمعيت غيرفعال كشور تصميم يكباره جمعيت ميليوني براي كار، بازار كار و اقتصاد كشور ظرفيت پذيرش تقاضاهاي آنها را براي شغل ندارد؛يعني مثل اين مي‌ماند كه كشور يك مزرعه رشد‌يافته گندم باشد و ملخ‌هاي بيكار به آن حمله كرده باشند. بگذاريد يك جور ديگر بگويم: فكر كنيد اگر يك مدرسه بايد چهار معلم جديد بگيرد، به جاي چهار نفر، چهارصد معلم جديد بگيرد. يعني هر دانش‌آموز يك معلم. يا نمونه عيني‌تر آن؛ هر ايراني يك پرايد و از اين جور حرف‌ها!
البته گفته باشم كه اينطوري هم نيست كه دولت بيكار نشسته باشد. طبق اعلام مركز آمار ايران، نرخ مشاركت اقتصادي در بهار امسال به ميزان ۳۸ درصد بوده و به صورت كلي ۲۴ ميليون و ۵۰۹ هزارنفر در گروه شاغلان و بيكاران قرار داشته‌اند و مابقي تا ۶۳ ميليون نفر از اين دايره بيرون مانده‌اند. بنابراين در دايره دولت، نقطه پرگار كجاست؟ نگوييد كه هر كجاست جز جايي كه بايد باشد! اين چه حرفي است؟ بيكاريد كه داريد حرف در مي‌آوريد؟ نكند شما هم....
فراموش نكنيم كه: كار يعني يكسره در شيفت‌هاي بيشمار/ روز و شب از هر طرف تحت فشار! پس بيكاري باز هم بهتر است. و بهتر است كه اولاد آدم در اين زمينه هم سكوت اختيار كند.
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۰۳ آبان ۱۳۹۴ - ۱۶:۱۸
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[مشاهده در: www.javanonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]
-
اقتصادی
پربازدیدترینها