واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری موج:
۱ آبان ۱۳۹۴ (۱۸:۲۷ب.ظ)
فتواي مهم ميرزاي قمي در حمايت از تعزيهخواني موج - ميرزاي قمي برخلاف بسياري ديگر و حتي شماري از معاصران از مجتهدان، شبيهخواني و ظاهر شدن افراد عادي در نقش معصوم(ع) را به هيچ روي هتک حرمت به آنان ندانسته است.
به گزارش خبرگزاري موج، حجتالاسلام والمسلمين رسول جعفريان در وبلاگ خود يادداشتي درباره حمايت ميرزاي قمي، عالم برجسته دوره قاجار، از تعزيه خواني منتشر کرده است که در ادامه ميخوانيد:
تعزيه دو معنا دارد. يک مجلس عزا که بيشتر اصطلاحي عربي است و شبيه خواني يا همان درآمدن به شکل افرادي که در گذشته بوده و اکنون در قالب چيزي شبيه به تئاتر اجراء مي شود.
در باره تاريخ آن فراوان سخن گفته و نوشته شده، اما روشن است که منهاي اشکال قديمي آن، يعني آنچه از عهد آل بويه بود و بعد صفوي، شکل نوين آن بيشتر از دوره زنديه رواجي يافته و در عهد قاجار جدي تر شده است.
درباره دوره قاجار هم دو دوره مد نظر است. نيمه نخست که تعزيه وجود دارد و به تدريج توسعه مي يابد و دوره ناصري که اوج گرفته و به بالاترين حد از شد خود مي رسد.
در اينجا قصد بيان تاريخ تعزيه را ندارم، تنها مي خواهم متن فتواي ميرزاي قمي (م 1231) را که از علماي دوره فتحعلي شاه است، بياورم. مردي که مرجعيت بزرگ ديني داشت و در قم مي زيست.
وي به روشني از شبيه خواني و تعزيه دفاع کرده تا آنجا پيش رفت که حتي درآمدن مردان به لباس زنان و به طور خاص بازي کردن نقش زينب خاتون(س) را توسط يک مرد روا شمرد.
گويا وي به دادن فتوا هم اکتفا نکرد و چنان که در برخي از وبسايت ها ملاحظه شد، تکيه اي هم براي تعزيه خواني به نام وي در قم پديد آمده است.
در اين استفتاء جنبههاي مختلف بحث را مطرح ميکند و بيشترين تمرکز او روي اين نکته است که تعزيه به هيچ روي هتک حرمت به معصومين نيست و اين توهم فاسدي است که کسي فکر کند اگر کسي خود را در قيافه معصوم ظاهر مي کند، به آن حضرت توهيني صورت گرفته است.
به علاوه در آمدن به لباس اعداي دين يعني شمر و ابن زياد را هم درست مي داند و به هيچ روي آن را امري ناروا نشمرده گاه از کار مجاهدان بالاتر مي داند.
در باره زنان نيز به همين شکل بحث مي کند که درآمدن مردان به لباس زنان در تعزيه به هيچ روي مصداق سخن من تشبه بقوم فهو منهم نيست.
بدين ترتيب بايد گفت حمايت ميرزاي قمي از تعزيه خواني يعني همين شبيه خواني يکي از مهم ترين دلايل توسعه تعزيه خواني است و گويا در اين باره از برخي از علماي زمان ما هم متفاوت فکر مي کرده است.
البته حق مطلب آن بود که در باره محتواي آنچه خوانده مي شده و بسياري از آنها داستاني است اظهار نظري مي شد اما در اين باره مطلبي گفته نشده و به نظر مي رسد با آنچه در آن روزگار بوده مخالفتي نداشته است.
متن زير از کتاب جامع الشتات است که استفتاءات ايشان از ابتدا يعني کتاب طهارت تا ديات است. در پايان آن استفتاءات متفرقه هست و رساله اي رد صوفيه و برخي از نکات سودمند ديگر.
ظاهرا آنچه به نام جامع الشتات از ايشان در چهار مجلد چاپ شده، تنها تا کتاب النکاح است و بس. بدين ترتيب متن حاضر را از جامع الشتات چاپ سنگي گرفتيم.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری موج]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 23]