واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
با علاءالدین قاسمی، تعزیهخوان سریال ماندگار شب دهم داستان 55 سال تعزیهخوانی 55 سال است در عرصه تعزیهخوانی فعال است. وقتی این جمله را از علاءالدین قاسمی، تعزیهخوان حرفهای و خوشصدایی که در سریال شب دهم هم حضور داشت، میشنوم واقعا تعجب میکنم.
55 سال کم نیست و این عدد بزرگ نشان می دهد، قاسمی برای تعزیه خوانی کشورمان یک گنجینه محسوب می شود؛ گنجینه ای که باید از او آموخت و آموزه هایش را حفظ کرد. او اما درددل هایی دارد، از بی توجهی ها به تعزیه و آسیب هایی که آن را تهدید می کند... . با او که این روزها مشغول اجرای تعزیه در استان قزوین بوده و از استقبال مردم بسیار خرسند است، گفت وگویی انجام داده ایم. چند سال است در عرصه تعزیه فعالیت دارید؟ 55 سال. واقعا؟ 55 سال یعنی یک عمر. بله، دقیقا یک عمر است در عرصه تعزیه فعال هستم. 62 ساله هستم و از هفت سالگی عاشق تعزیه شده ام و عاشق هم مانده ام. پدربزرگم در طالقان تعزیه اجرا می کرد. من هم از همان جا شروع کردم. چه چیز تعزیه شما را جذب کرد؟ لباس تعزیه جاذبه دارد. هر کس آن را بپوشد، دیگر نمی تواند از آن دل بکند. شما هم یک بار لباس تعزیه بپوشی، عاشقش می شوی. هر جا نام امام حسین باشد، دل ها را به خود جذب می کند. شک نکنید... . گفته می شود تعزیه این روزها بحران مخاطب دارد و به اندازه گذشته مورد توجه مردم نیست. نظر شما درباره این موضوع چیست؟ تعزیه بحران مخاطب دارد. این را می پذیرم، اما قسمت دوم صحبت تان را به هیچ وجه نمی پذیرم. هر وقت هر جا صدای طبل و شیپور تعزیه بلند شود، مردم خودشان را می رسانند. باید دنبال این بگردیم و ببینیم که آیا جایی وجود دارد که از آن صدای اجرای تعزیه بلند شود؟ نه، در تهران هیچ جایی وجود ندارد و می توان گفت باز هم شهرستان ها پیگیر برگزاری تعزیه هستند. ما اکنون در استان قزوین در یک شهرک در حال اجرا و شاهد حضور جمعیتی حدود 3 تا 4 هزار نفر هستیم، آنقدر که مردم می آیند و ما جا نداریم. منظورتان این است که معضل اصلی، نداشتن فضا برای اجرای مستمر تعزیه است؟ دقیقا مشکل ما همین است؛ مشکلی که آنقدر پیگیرش شده ایم و به جایی نرسیده ایم که خسته ایم؛ از معاونت هنری وزارت ارشاد گرفته تا شهرداری و... . همه انجمن های تعزیه هم بارها درخواست کرده اند محلی برای اجرای تعزیه ها وجود داشته باشد و ما به طور مستمر طی سال اجراهایی داشته باشیم، اما هیچ کس صدای ما را نمی شنود. به هر کسی که دستم رسیده، گفته ام. حالا فقط دنبال راهی برای دیدار با رهبری و رئیس جمهور هستم تا از آنها بخواهم این امکان را برای ما فراهم کنند تا تعزیه فراموش نشود. ما یک تکیه می خواهیم که در دوازده ماه سال فعال بوده و برنامه داشته باشد. زمان حکومت پهلوی ما در تکیه دولت جایی برای اجرای تعزیه داشتیم. حالا که انقلاب شده و مسئولان کسانی هستند که درد دین را دارند، چرا باید تکیه ای برای تعزیه خوانی نداشته باشیم؟ بارها گفته ایم ما یک تکیه می خواهیم، نامش را می گذاریم تکیه ولایت. فقط این فرصت را در اختیار ما قرار دهید. اگر این تکیه ایجاد نشود، آموزش تعزیه لطمه می بیند، آموزش هم لطمه ببیند، موجب از بین رفتن تعزیه و نابودی اصالت آن می شود. برای همین دلم می خواهد رهبر و رئیس جمهور را ببینم و این موارد را با آنها مطرح کنم. اغلب تصور می شود تعزیه خوانی برای ماه محرم است و در عمل تقریبا همین اتفاق افتاده است. این هم نتیجه نداشتن جایی برای اجراست. ما 300 مجلس تعزیه داریم و می توانیم برای تمام ایام سال و در مناسبت های مختلف برنامه اجرا کنیم و می دانیم که مردم هم می آیند و استقبال می کنند. سریال شب دهم را همه مردم به خاطر دارند. شما و گروهتان در این سریال به اجرای تعزیه پرداختید و همین موضوع موجب شد هنوز نام شما و اجرایتان برای بسیاری از مردم آشنا باشد. فکر می کنید برنامه های صدا و سیما چه نقشی در حفظ و اشاعه فرهنگ تعزیه و تعزیه خوانی اصیل دارند؟ نقش صدا و سیما در حدی است که مردم هنوز پس از 14 سال این سریال را با تعزیه به خاطر دارند. صدا و سیما بیش از هر رسانه ای می تواند موثر باشد، هر چند روند ساخت سریال هایی مثل شب دهم ادامه پیدا نکرد و دیگر تعزیه سوژه سریالی نشد، اما با توجه به توانایی صدا و سیما باز هم امیدوارم به ما در این عرصه کمک کند و تنهایمان نگذارد. زینب مرتضایی فرد فرهنگ و هنر
 
چهارشنبه 29 مهر 1394 ساعت 04:00
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 35]