تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
کدام رنگ کاغذ دیواری مناسب فضای شماست؟
چه چیزهایی دیگر در دکوراسیون مد نیست؟!
بررسی قیمت تیرچه + قیمت تیرچه کرومیت + قیمت یونولیت
خرید و قیمت ورق در مشاوران آهن + [مشاوره رایگان]
تی‌وی وال: ایده‌ای نوین برای دکوراسیون داخلی
انواع ریل دستگاه‌های CNC + جدول مقایسه معایب و مزایا
خرید سوسیس پرکن اصل با گارانتی
تشخیص دیسک و صفحه اصلی از تقلبی (6 راه ساده)
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
ده راهنمایی برای نوازندگان مبتدی یوکللی
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1809293241
سیستم علی اصغری پروین هنوز به درد می خورد!
واضح آرشیو وب فارسی:روزنامه بهار: رد نسیان را که بگیری، در پس کوچه های خاکی تهران به او می رسی. مرد ۵۳ساله ای که بذر رویاهای کودکانه اش را در زمین های سنگلاخی افشاند و خیلی زود نشانی قفس های توری را از بر کرد. او فرشاد آقای گل است. همان مهاجم تیزچنگی که در سال های دهه60 زبان بلیغ بال گشایی در مخمل سبز بود. ستاره ای که با گل هایش سکوها را در شادی وصف ناپذیری غرقه می کرد و به دردانه سینه چاک ها بدل می شد. سال ها گذشته و فرشاد امروز با موهای سفید خاطراتش را مرور می کند و به این می اندیشد که روز نسل سوخته از ازل تا ابد در هیچ تقویمی ثبت نشده است. با پیوس در عصر خنک آخر مهرماه همکلام شدیم و دریا و کوه و آسمان و برگ ریزان را که نه، جای خالی اش را در چمنزار جست وجو کردیم. 20سال پیش فکر می کردی روزی برسد که پرسپولیس برای رسیدن به کمرکش جدول خون دل بخورد! آن سال ها که ما بازی می کردیم با یک مساوی خانه نشین می شدیم و تا چند روز خودمان را حبس می کردیم. پرسپولیس فقط با قهرمانی آرام می گرفت و ما می توانستیم سرهایمان را برابر مردم بالا بگیریم. مثل حالا نبود که به خاطر برد خفیف در مشهد جشن می گیرند. پرسپولیس ما ابهت داشت و اسمش لرزه بر تن حریفان می انداخت اما الان... الان چی؟ خودتان دارید می بینید چه خبر است. با مربی خارجی و این همه مهره تیم پس از 9هفته هنوز جا نیفتاده است. این طوری که نمی شود برای فتح جام خیز برداشت. اما سیستم علی اصغری سلطان هم دیگر جواب نمی دهد. قبول داری؟ نه، با همان سیستم هم می توان این پرسپولیس را درمان کرد. مگر سیستم علی اصغری چه عیبی داشت. ببخشید که این قدر رک می گویم، ولی چه عیبی نداشت؟ ببینید، در سیستم علی آقا، بچه ها از دو طرف توپ می ریختند روی دروازه حریف و من کار را تمام می کردم. یک پلن خیلی ساده با چهار هافبک و دو مهاجم. پاسورهای شش دانگی مثل محسن عاشوری، مجتبی و رحیم یوسفی از دو طرف سانتر می کردند و من و ناصر هم امان نمی دادیم. الان پرسپولیس همین مشق ساده را هم نمی تواند بنویسد. به هرحال مرگ هادی نوروزی هم انگیزه عجیبی به بازیکنان پرسپولیس برای این فصل داده است. هادی که ما را آتش زد. این دیگر چه مصیبتی است که نصیب ورزشی ها شده. شنیدم یک بانوی ورزشکار هم در همین روزها از میان ما رفتند. 30سال پیش این جور مرگ ها فقط مال پیرها بود اما حالا جوان مردم شب می خوابد و صبح بیدار نمی شود. خدا به زن و بچه اش صبر بدهد. هادی نوروزی خیری از این دنیا ندید. من فکر می کنم باشگاه باید هوای خانواده هادی را داشته باشد. در گذشته مهاجمان خیلی راحت دروازه ها را به آتش می کشیدند، اما مهاجمان الان چارچوب نشناس هستند؟ تو با چشم بسته قفس های توری را شعله ور می کردی اما حالا... گلزنی باید توی خون بازیکن باشد. کسی که استعداد یک پاس ساده را ندارد، معلوم است که نمی تواند وسط آن همه مدافع زهرش را بریزد. گاهی فکر می کنم گلزنی یک جورهایی ژنتیکی هم هست. انگار بازیکن باید از توی قنداق راه دروازه ها را بلد باشد. این ها که امروز میلیاردی پول می گیرند و در حسرت گلزنی می مانند، شم چارچوب شناسی را ندارد. دراین سال ها از فرشاد آقای گل نخواستند فرمول تسخیر آشیانه ها را به شکارچیان جوان بیاموزد؟! ای بابا. یک بار رفتم سر تمرین پرسپولیس، خیلی از این جوان ها اصلا مرا نمی شناختند. اینجا که اروپا نیست تا دنبال انتقال تجربه باشند. اینجا مدیران یک باشگاه برای آنکه صندلی خود را حفظ کنند، رو به حاضری خوری می آورند و به تنها چیزی که فکر نمی کنند آموزش است. از وقتی این فوتبال نتیجه گرا شد، یک جرعه آب خوش از گلوی تیم ها پایین نرفت و خیلی ها خاکسترنشین شدند. اگر فرشاد پیوس هم اکنون قلعه ها را فتح می کرد و درحال حاضر بازی می کرد، چقدر گیرش می آمد؟ با این بازیکنان، من اگر جوان بودم کمتر از پنج میلیارد به حسابم واریز نمی شد. این هم شانس ما بود که بیست، سی سال زودتر به دنیا بیاییم. هر کسی یک سرنوشتی دارد دیگر. به آینده پرسپولیس مدل ۹۴ چقدر خوشبینی؟ خب اگر بیشتر تلاش کنند و در دام احساس گرفتار نشوند، می توانند به بالای جدول برسند. هنوز هم اسم این تیم خیلی ها را به لرزه درمی آورد. من تصور می کنم پرسپولیس در هفته های آتی بهتر از این خواهد شد. بازی هجومی نباید از دستورکار نیمکت پرسپولیس خارج شود. فرشاد پیوس به نشستن روی نیمکت سرخ هم می اندیشد؟ نه. چرا؟ من اگر متملق بودم تا حالا ده بار سرمربی شده بودم، اما چون از تملق حالم به هم می خورد و دوست ندارم با لابی خودم را به نیمکت پرسپولیس برسانم قاعدتا به این زودی ها نوبتم نخواهد شد. فرشاد پیوس ترجیح می دهد از عشق قدیمی اش دور باشد، اما تن به بازی های خفت بار پشت پرده و روی پرده ندهد. همین الان دلت برای چه کسی تنگ شده است؟ - بگذارید فکر کنم... آها، برای سیروس. خیلی دلتنگش هستم و بارها دراین سال ها به خوابم آمده است. سیروس رفیق من بود و در پکن وقتی قهرمان آسیا شدیم، با هم جام را بردیم بالای سر. چه زود گذشت. راستی از آقای پروین خبر داری؟ خدا را شکر کسالت علی آقا برطرف شده و حال و احوالش خوب است. هرازگاهی حالش را می پرسم. پروین برای فوتبال این مملکت کم زحمت نکشیده است. فرشاد پیوس به مرگ هم فکر می کند؟ از وقتی خبر مرگ هادی را آوردند، بیشتر به پایان زندگی فکر می کنم. این شتری است که در خانه همه می خوابد و اهل تعارف هم نیست. کاش قبل از اینکه تابوت ستاره های این فوتبال را دور امجدیه بچرخانند، به سراغشان بروند. خیلی از بچه ها فراموش شده اند و کسی یادش نمی آید روزگاری صدهزار نفر را به آسمان می فرستادند. این رسمش نیست.
پنجشنبه ، ۳۰مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روزنامه بهار]
[مشاهده در: www.bahardaily.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]
-
گوناگون
پربازدیدترینها