محبوبترینها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1854894836
شعرخوانی شاعران در «شب‌های شیدایی»
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: چهارشنبه ۲۹ مهر ۱۳۹۴ - ۱۶:۵۷
دو نشست دیگر از سری نشست‌های هفت‌گانه «شب‌های شیدایی» در انجمن شاعران برگزار شد. به گزارش ایسنا، بر اساس گزارش رسیده، در ابتدای پنجمین نشست از نشست‌های «شب‌های شیدایی»، سهیل محمودی صحبت‌های خود را با خواندن غزلی از محمدرضا محمدی نیکو آغاز کرد: « ای که پیچید شبی در دل این کوچه صدایت یک جهان پنجره بیدار شد از بانگ رسایت تا قیامت همه جا محشر کبرای تو برپاست ای شب تار عدم ، شام غریبان عزایت عطش و آتش و تنهایی و شمشیر و شهادت خبری مختصر از حادثه ی کرب و بلایت همرهانت صفی از آینه بودند و خوش آن روز که درخشید خدا در همه آینه هایت کاش بودیم و سر و دیده و دستی چو ابوالفضل می فشاندیم سبک تر ز کفی آب به پایت از فراسوی ازل تا ابد ای حلق بریده می‌رود دایره در دایره پژواک صدایت» در ادامه خواندن قرآن با صوت سیدحسین موسوی بلده مطابق شب های گذشته آغازگر این جلسه به طور رسمی بود. سپس مجید سعدآبادی سروده‌های سپید خود را برای حاضران خواند: 1 «اولین شهید نور بود... با برق شمشیر شکسته شد نه آینه آینه آب بود که اگر بود نشان می داد چقدر شبیه پیامبر است لیلا اما خورشید خیمه ای در آستان داشت آنقدر غم را نظاره کرد که در آغوش او غروب کرد» 2 «باد مادر جن ها فرزندانش را به دشت آورده بود و از سر بریده بالای نیزه مدام اجازه جنگ می گرفت باد همان پیرزنی که با آدم و حوا به دنیا آمد تنها کسی بود که در لحظه هم کنار سر بی بدن گریه می کرد هم کنار بدن بی سر پیرزن تند می وزید و موهای بالای نیزه را تکان می داد که انگار نه انگار روحی از بدن جدا شده است جن ها تا زانو در خون فرو رفته بودند تا کمر در تاسف تا گردن در بغض های ترکیده مادرشان فرشته ها دسته دسته از بهشت بیرون آمدند و دو تا یکی جن ها را از واقعه بیرون بردند» بعد از این شعرخوانی، سهیل محمودی ورود شعر سپید به ادبیات آئینی را اتفاق خجسته ای دانست که به گفته او، در 50 سال اخیر رخ داده است و این شعر سیدعلی موسوی گرمارودی را خواند: « پیش از تو، هیچ اقیانوس را نمی شناختم که عمود بر زمین بایستد...» در ادامه اسماعیل امینی نیز دو شعر از سروده های فارسی و ترکی اش را برای حاضران خواند: « بر باغ بهشت بود آدم / بی حسرت و بی هراس و بی غم بی واهمه از وصال خرسند / از شادی بی زوال خرسند تا عشق بر او صلای غم زد / تقدیرش را به غم رقم زد آدم این سان بر عالم آمد/ تنها به زیارت غم آمد غم خلعت خاص اوست از دوست / غم نیست اگر که این غم از اوست دل با غم هیچ کم ندارد / وایا به دلی که غم ندارد این غم غم نان و بیش و کم نیست / حتی غم هستی و عدم نیست با جان ها محرم است این غم / همراز مُحرم است این غم این غم غم دلنواز یار است / با اهل نیاز ناز یار است این غم در ماتم حسین است / آری! این غم غم حسین است ای هرچه غم است با غمت هیچ / ای عالم پیش یک دمت هیچ نام تو نشان پرچم غم / بر سایه پرچم تو عالم عشاق که از غم تو مستند / بر سایه پرچم تو هستند خوش حال غم تو عشقبازان / زیر علم تو سرفرازان خوش بادا حال سوگواران / با اندوه ها و بغض و باران حال دل ها خراب بی اشک / چشم تشنه سراب بی اشک بادا که مجال گریه باشد / غم باشد و حال گریه باشد از اشک زلال باده غم / از آن خم سرگشاده غم سرشارم کن که تشنه کامم / هوشیارم کن خمار خامم سرشارم کن ز هستی غم / هوشیارم کن به مستی غم...» محمودی در ادامه این نشست بعد از صحبت درباره شور و احساس فراوان آثار ترکی از فرزاد ادیبی دعوت کرد و این بخش از جلسه با صحبت ها و شعرخوانی این هنرمند همراه بود. ادیبی صحبت هایش را با یاد کردن از شاعران زنده یاد انجمن همچون قیصر امین پور، مشفق کاشانی، سیدحسن حسینی و ... آغاز کرد. این هنرمند گرافیست ضمن بیان خاطراتی از دوران کودکی و یاد کردن از نوحه های ترکی و کردی محل تولدش، یکی از تصویرسازی هایش با موضوع محرم را برای حاضران به نمایش گذاشت. در ادامه، ساعد باقری مطابق شب های پیش بخش هایی از تاریخ بلعمی را برای حاضران روایت کرد. سپس از هاشم احمدوند و حمیدرضا زبردست برای اجرای آواز و نواختن نی با شعری از ابوتراب جلی دعوت ش و این بخش جلسه با اجرای این غزل همراه بود: « عاشق چو رو به کعبه عشق و وفا کند اِحرام خود ز کسْوَت صبر و رضا کند در پیش، راه بادیه گیرد غریب‌وار ترَک عشیره و بَلَد و اَقربا کند بی اعتنا به زحمت و رنج مسافرت در هر قدم تحمّل خار جفا کند آن جا که موقِفِ عَرَفات محبّت است در پیشگاه دوست، سر و جان را فدا کند از صدق چون نهاد قدم در منای عشق نقدینه حیات خود از کف رها کند در مشعرالحرام وفا چون گشود بار از آه خویش، مشعل سوزان به پا کند بر گِرد خیمه گاه بگردد پی وداع با چشم اشکبار طواف النّسا کند از مروه خیام، شتابان به قتلگاه رو آرد و به هروله قصد صفا کند پس در کنار زمزم اخلاص، تشنه لب بنشیند و به زمزمه یاد خدا کند آن گاه دست و روی بشوید به خون خویش برخیزد و نماز شهادت به پا کند قربان عاشقی که حدیث مصیبتش ایّام را هر آینه ماتمسرا کند بی اختیار خون چکد از دیده «جلی» هرگه که یاد واقعه کربلا کند...» ادامه این نشست با صحبت های محمودی درباره خاصیت فراسرزمینی و فرازمانی واقعه عاشورا و محرم و به طور کلی هرآنچه مربوط به انبیا و اولیاءالله است، و دعوت از آندره گالستیان برای سخنرانی، همراه بود. گالستیان با بیان اینکه فرهنگ ایثار و شهادت در طول تاریخ ایران ریشه دارد گفت:« به نظر می رسد پیشینه این فرهنگ به ایران باستان باز می گردد. اگر غیر از این باشد و فرهنگ ایثار و شهادت در جامعه ما وجود نداشت ، به طور قطع سرزمینی هم به نام ایران نبود. پس اگر امروزه تمدنی وجود دارد، دلیلش همین فرهنگ است. » آندره گالستیان با تاکید بر اهمیت وجود فرهنگ عدالت، نوع دوستی و ظلم ستیزی ادامه داد: « ما این فرهنگ را در منشور حقوق بشر کوروش هم می بینیم و این خود سندی است بر ظلم ستیز بودن و عدالت طلب بودن ایران و ایرانی.» بخش پایانی این نشست با شعرخوانی محسن وطنی همراه بود: « آفتاب ذره ای عنایت تو را سرود آسمان به خنده لب گشود دشت گرم و زنده شد ابر شعر آفتاب را شنید خاک تشنه غرق بارش محبت تو شد خاک، شعر تازه را برای رود خواند رود هم برای گل گل برای قاصدک قاصدک سروده های آفتاب را به باد داد باد راز قصه را به سرو گفت نامت از مناره ها بلند شد جزیی از ولایت تو شد نماز کار ساز بی نیاز لطف خویش را بر زمین تمام کرد جبرییل آمد و سلام کرد .... بعد سالها ولی بغض و کینه و حسد آه از آدمی چه بی خرد... رازهای دور و دیر را قصه ولایت امیر را خاک تشنه برکه غدیر را ز یاد برد آسمان دلش گرفت آفتاب پشت ابر تیره رفت و شعر تازه ای نگفت حسرتی عمیق درگرفته بود ...... گل ولی هنوز زنده بود عطر عاشقانه ای که داشت را به باد داد تا که راز برکه غدیر در کویر تشنه برملا شود رفت تا شهید کربلا شود ....» *** در ابتدای ششمین نشست از سری نشست‌های «شب‌های شیدایی»، سهیل محمودی صحبت‌های خود را با خواندن این شعر آغاز کرد: «لب تشنه ام از سپیده آبم بدهید جامی ز زلال آفتابم بدهید من پرسش سوزان حسینم یاران با حنجره عشق جوابم بدهید . . .» او با اشاره به اینکه واقعه کربلا یکی از مهم ترین فصل ها در ادبیات ایران است گفت:« انعکاس واقعه کربلا را از دیرباز در آثار نویسندگان و شاعرانی همچون سنایی و عطار می بینیم. » خواندن قرآن توسط سیدحسین موسوی بلده مطابق معمول شب های گذشته آغازگر این جلسه به طور رسمی بود. در ادامه این جلسه از علی کریمان برای شعرخوانی دعوت شد و او دو شعر برای حاضران خواند: 1 «هر خیمه داشت تار و پود از گریه ای کاش کند مرا کبود از گریه ما گریه کن توییم تا جان داریم بگذار بگویند چه سود از گریه» 2 «حمله های موج دیدم لشکرت آمد به یادم کشتی صدپاره دیدم پیکرت آمد به یادم باد تنها بود اما خار و خس ها را عقب زد تاختن های علی اکبرت آمد به یادم بحث عقل و عشق شد هرکس بیانی داستانی من ترک های لب آب آورت آمد به یادم لَن تَنَالُواْ الْبِرَّ حَتَّی تُنفِقُواْ مِمَّا تُحِبُّونَ لحظه های سرخ بعد از اصغرت آمد به یادم جویباری بر شکوه کوه مستحکم می افزود اشک های از رجز محکم ترت آمد به یادم گفت سعدی دیده با چشمان خود می رفت جانش من وداع آخرت با خواهرت آمد به یادم باغبان با طفل گفت این سیب دیگر شاخه نشکن قصه انگشتت و انگشترت آمد به یادم روضه خوان می گفت یا مهدی محبان تو هستیم از محبان آنچه آمد بر سرت آمد به یادم» بعد از شعرخوانی این شاعر جوان، سهیل محمودی چند قطعه عاشورایی از ایرج میرزا خواند و در ادامه از فاطمه راکعی برای شعرخوانی دعوت کرد. مدیرعامل انجمن شاعران ایران دو شعر از سروده هایش را برای حاضران خواند: 1 «آن خطوط شکسته را خواندم نامه عاشقانه غم بود راز یک عمر سوختن در خود خفته در آن خطوط درهم بود آنکه پهنای پاک دامانش پایگاه عروج آدم بود در طنین زلال زمزمه هایش جوشش مهربان زمزم بود دامن آسمانیش هر شب پرستاره ز اشک نم نم بود آه، تاوان مهربانی را پشتش از بار غصه ها خم بود و آن دل مهربان دریاییش مرکز ثقل رنج عالم بود بردبار و بزرگوار و صبور مادرم، زینب مجسم بود گرچه خواندم، ولی به پیشانیش چند خطی هنوز مبهم بود..» 2 «زخم هایت را می شمارم از شکیبایی ات بیشتر نیست زینب آواره فلسطین! نام دیگرت چیست؟» سپس از رسول نجفیان برای اجرای آواز به شیوه نوحه خوانی دعوت شد و این بخش جلسه با اجرای نوحه توسط این بازیگر سینما و تلویزیون همراه بود. محمودی در ادامه برنامه ضمن اشاره به توجه اهالی هنر برای پابرجایی آئین ها گفت:« نقش انواع هنرها اعم از شعر، موسیقی، خوشنویسی و بسیاری از هنر های دیگر را در تداوم آئین ها نمی توان نادیده گرفت.» سپس از ساعد باقری برای روایت بخش هایی از تاریخ بلعمی دعوت شد و باقری ضمن اشاره به اهمیت این بخش از تاریخ و شیوایی نثر آن، قسمت هایی از آن را مطابق معمول برنامه های پیشین برای حاضران خواند. این جلسه در ادامه با اجرای آواز هاشم احمدوند و نواختن نی توسط حمیدرضا زبردست و دکلمه شعری از صابر همدانی توسط سهیل محمودی همراه بود: «چون ز فرق اکبر اندر کارزار معنی شق القمر شد آشکار ارغوانی گشت مشکین سنبلش ریخت روی نرگس و برگ گلش موی او تا شد ز خونش لاله فام طرّه اش را شد سیه روزی تمام هرچه تیر آمد به جسمش در نبرد جای آن چشمی شد و خون گریه کرد بر جراحاتش که جای شرح نیست با هزاران دیده جوشن می‌گریست هرچه او از تشنگی بی‌تاب بود تیغش از خون عدو سیراب بود آنچه دشمن کرد با وی در نبرد صدمه باد خزان با گل نکرد بس که خون از هر رگش جوشیده بود سَرو از گل، پیرهن پوشیده بود...» ادامه ششمین شب از شب‌های شیدایی با شعرخوانی افشین علاء عضو هیئت مدیره انجمن شاعران ایران همراه بود و وی دو شعر از سروده‌هایش را برای حاضرین خواند: 1 «قلبهامان ازحسین و دستهامان از یزید/ از حسین"ایکاش ها" "بایست"هامان از یزید روز و شب، خواهان احسانیم،از خوان حسین/می‌کند اما گدایی دستهامان از یزید تکیه دارد کوچه مان برتکیه سرتاپا،ولی/چاره می‌جوییم دربن بست هامان از یزید ازچه رو پرونده‌هامان را حسین امضا کند؟ /نامه هامان کوفی و پیوست هامان از یزید "آنچه باید"از محرم"آنچه هستیم" از حرام/نیستهامان ازحسین و هستهامان از یزید تا به دست آریم پولی یا که پستی یا زنی/ پست تر خواهند گشتن پستهامان از یزید وقت مستی با حسین ودر خماری همچو شمر/شد مهیا سور و سات مستها مان از یزید...» 2 «خدایا! خدایا!شهیدم بمیران/شقی زیستم من،سعیدم بمیران سیه رویی ام را به خون شست‌وشو ده/خدایا!خودت روسفیدم بمیران منم زخمی مرگ تدریجی خود /به ناگه به زخمی شدیدم بمیران به بستر، مباداچو بیدی نلرزم/همانند سرور شهیدم بمیران چو بسیار دیدی تو از من پلیدی/به شمشیر قومی پلیدم بمیران من و مرگ خونین؟ بعید است،اما/به این احتمال بعیدم بمیران! اگر با سپاه حسینت نبودم/به دست سپاه یزیدم بمیران به جز خون نشاید، به جزخون نشوید/گناه مرا، پس شهیدم بمیران!» بعد از این شعرخوانی امید مهدی‌نژاد نثری را در رابطه با ماه محرم و واقعه عاشورا برای حاضران خواند و بعد از آن جلسه با شعرخوانی ابوالفضل زرویی نصر آباد ادامه داشت. این نویسنده، شاعر و طنزپرداز قصیده ای از سروده‌هایش را برای حاضران خواند: « شراره می‌کشدم آتش از قلم در دست بگو چگونه توان برد سوی دفتر دست؟ قلم که عود نبود آخر این چه خاصیتی است که با نوشتن نامت شود معطر دست؟ حدیث حسن تو را نور می برد بر دوش شکوه نام تو را حور می‌برد بر دست چنین به آب زدن، امتحان غیرت بود وگرنه بود شما را به آب کوثر دست چو دست برد به تیغ، آسمانیان گفتند: به ذوالفقار مگر برده است حیدر دست؟ برای آنکه بیفتد به کار یار، گره طناب شد فلک و دشت شد سراسر دست چو فتنه موج زد از هر کران و راهش بست شد اسب، کشتی و آن دشت، بَحر و لنگر دست بریده باد دو دستی که با امید امان به روز واقعه بردارد از برادر دست فرشته گفت: بینداز دست و دوست بگیر چنین معامله‌ای داده است کم‌تر دست صنوبری تو و سروی، به دست حاجت نیست نزیبد آخر بر قامت صنوبر دست چو شیر، طعمه به دندان گرفت و دست افتاد به حمل طعمه نیاید به کار، دیگر دست گرفت تا که به دندان، ابوالفضایل مشک به اتفاق به دندان گرفت لشکر دست هوای ماندن و بردن به خیمه، آبِ زلال اگر نداشت، چه اندیشه داشت در سر، دست؟ مگر نیامدنِ دست از خجالت بود که تر نشد لب اطفال خیل و شد تر، دست به خون چو جعفر طیار بال و پر می‌زد شنیده بود: شود بال، روز محشر، دست حکایت تو به ام‌البنین که خواهد گفت وزین حدیث، چه حالی دهد به مادر دست؟ به همدلی، همه کس دست می‌دهد اول فدای همت مردی که داد آخر دست در آن سموم خزان آنقدر عجیب نبود که از وجود گلی چون تو گشت پرپر دست به پای‌بوس تو آیم به سر، به گوشه چشم جواز طوف و زیارت دهد مرا گر دست نه احتمال صبوری دهد پیاپی پای نه افتخار زیارت دهد مکرر دست به حکم شاه دل ای خواجه، خشت جان بگذار ز پیک یار چه سرباز می‌زنی هر دست؟ به دوست هر چه دهد، اهل دل نگیرد باز حریف عشق چنین می‌دهد به دلبر دست...» در ادامه این نشست محمودی تابلوی خوشنویسی‌ای را به خط شهروز نوراللهی به پاس حمایت‌های دکتر مرتضی بانک معان اجرایی نهاد ریاست جمهوری از برنامه‌های فرهنگی انجمن، و از طرف انجمن شاعران ایران به او تقدیم کرد. پایان ششمین شب از شب‌های شیدایی انجمن شاعران ایران با اجرای تلفیقی نغمه‌خوانی و قرآن توسط سیدحسین و سیدعلیرضا موسوی بلده و همچنین اجرای آواز کوتاهی توسط حسام‌الدین سراج همراه بود. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 37]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها