واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: موسیقی خیابانی؛ پدیده ای اجتماعی برای دیده شدن تهران - ایرنا - عجله مان بیشتر از آن است که نظاره گر گروه های نوازنده ای باشیم که خیابان و پارک یا ایستگاه مترو را جایگاه امنی برای ارایه هنر و ذوق خود برگزیده اند گویا خیابان جای خوبی است تا وجود خود را با جلب توجه و نظر رهگذران به رخ بکشند.
تک نوازی های کنار خیابان ، پارک و سایر معابر عمومی اتفاق تازه ای نیست از دیرباز وجود داشته است آنچه این روزها بیشتر به چشم می خورد اجراهای گروهی این دسته از نوازنده های کنار خیابان است به نحوی که علاقه مندان به این شیوه از ارایه هنر بیشتر شده و شب و روز هم نمی شناسند. این نوزاندگان که برخی از آنها اجراهای خلاقانه و زیبایی هم دارند گذرگاه خاصی ندارند پس دیدنشان هم کار سختی نمی تواند باشد هر جا که برایشان امکان پذیر است؛ در خیابان، مترو، ایستگاه اتوبوس یا پارک ساز خود را کوک می کنند.آنها دوست دارند خود را و هنرشان را نشان دهند پس اگر از سرعجله یا دلمشغولی و گرفتاری نخواهیم درنگی اندک برای شنیدن و دیدنشان داشته باشیم چیزی از دست نداده ایم، زیرا به فاصله زمانی کمی فیلم شان به لطف شبکه های اجتماعی، مفصل و کامل به اشتراک گذاشته می شوند.شتاب و دویدن و همهمه ای مبهم، تنها چیزی است که با ورود به ایستگاه مترو با آن مواجه می شوی و به فاصله اندکی خود نیز در آن ازدحام گم خواهی شد اما در برخی ایستگاه ها این روزها صدای ساز، صدای متفاوتی است که ممکن است به گوش برسد. نوایی متفاوت در دل ازدحامی بی پایان که به امید شنیده شدن نواخته می شود. در بین همین نوازندگان خیابانی کسانی هستند که تحصیلات، تخصص و سواد دانشگاهی این کار را دارند، نکته قابل توجه این است که چرا این افراد خیابان را تنها مجال ارایه ذوق و هنر خود می دانند. در گفت و گو با این نوازندگان می توان به این نکته پی برد که خیابان را برگزیده اند زیرا هزینه ای برایشان ندارد و خرسند هستند از اینکه با ارایه هنر خود مردم را شاد می کنند و برخی هم معتقدند با این شیوه زودتر به هدف خود می رسند و در عین حال با مشکلاتی همچون برنامه ریزی و پیگیری برای گرفتن مجوز و در نهایت لغو برنامه مواجه نمی شوند.یکی از این نوازندگان که پسری جوان و دانشجوی رشته موسیقی نیز است می گوید؛ نواختن ساز در کنار خیابان کار عجیب و غریبی نیست در همه جای دنیا وجود دارد و مردم هم دیدگاه خاصی ندارند.این نوازنده کنار خیابان می افزاید: البته مردم کمک کنند یا نکنند تفاوت زیادی ندارد هنوز نمی توان به اندک درآمد حاصل از این کار دل بست. آنکه از روی علاقه و بر پایه توانمندی وارد این حوزه می شود در جستجوی یک خروجی و فرصت است تا آموخته و هنرش را بدون دردسر نشان دهد.وی می گوید: خرسند است که با این روش فارغ از هر گونه سخت گیری یا صرف هزینه ای می توان برای مدتی هر چند کوتاه باعث شادی و نشاط مردم شد.دختر جوانی که عصرها با سه تارش به خیابان گیشا می آید، خیابان شلوغ تر از آن است که صدای سه تار؛ این ساز خاموش به گوش برسد. سرگرم نواختن است. اما همین ساز آرام علاقه مندان خود را می تواند پیدا کند تا سرعت گام هایشان را آرام کنند و لحظاتی را هر چند اندک فارغ از هر آنچه فکرشان را مشغول کرده، سپری کنند.وی که ظاهری موجه دارد و آرامش سه تار در صدایش نشسته، می گوید: توقف هرچند کوتاه عابرانی که از خیابان می گذرند برایم رضایت بخش است.* واکنش مردم به موسیقی خیابانی واکنش مردم و رهگذران به موسیقی خیابانی به شیوه ای که این روزها در خیابان ها دیده می شود جالب توجه است؛ یک مرد میانسال در این خصوص می گوید: کاری آبرومندانه است و بی منت و با شرافت دستمزدی هم عایدشان می شود.یکی دیگر از علاقه مندان به این نوع اجراهای خیابانی هم می گوید: خیلی ساده و صمیمی و خودمانی است هر چند خیلی ها بی تفاوت عبور می کنند.پسر جوانی که در حلقه عابرینی که برای تماشای گروهی از این نوازندگان خیابانی قرار دارد می گوید: این اجراها بسیار جالب است در جوامع پیشرفته، مردم نظاره می کنند، لذت می برند و اگر تمایل داشته باشند پولی هم می دهند.یکی دیگر از تماشاگران این نوازندگان معتقد است هرچقدر هم که اجراهای زیبایی داشته باشند اما مردم آنقدر در مشغله های فکری و زندگی فرو رفته اند که این اجراها نمی تواند به انها آرامش بدهد.یکی دیگر از شهروندان که تحصیل کرده رشته جامعه شناسی است در این خصوص معتقد است موسیقی خیابانی یک پدیده جهانی است و در همه جای دنیا وجود دارد و قصد از این کار درآمد و کسب معاش نیست به همین دلیل خیلی ارتباط دادن آن با فشارهای اقتصادی یا اجتماعی نمی تواند صحیح باشد.این شهروند می افزاید: این نوع موسیقی سبکی خاص در جوامع مدرن به شمار می رود و در جامعه ما نیز به نوعی کم کم شادی و نشاط و حتی دیده شدن سازهای موسیقی را همگانی می کند.دیگر شهروند تهرانی که با پدیده موسیقی خیابانی(نوازنده های کنار خیابان) آشناست، می گوید: کسب درآمد بخشی از علت انجام این کار است اما می توان گفت این اقدام نوعی اعتراض به وضعیت موجود موسیقی در جامعه است.* بررسی جامعه شناسانه پدیده موسیقی خیابانی یک جامعه شناس و استاد دانشگاه دراین خصوص گفت: موسیقی خیابانی پدیده ای چند بعدی است که از ابعاد مختلفی باید مورد توجه قرار گیرد. این پدیده از دیدگاه سخت گیری های حاکم بر موسیقی جامعه، استعداد و توانمندی بالقوه جوانان علاقه مند و در مقابل نبود شرایطی برای نشان دادن این توانمندی ها و همچنین نبود فضاهای شهری مناسب برای ارایه این نوع از موسیقی قابل بررسی است.دکتر "اصغر مهاجری" در گفت و گو با ایرنا افزود: موسیقی خیابانی پدیده ای پیچیده و چند بعدی است، گاه اعتراضی به نظام های هنجاری رسمی حاکم بر موسیقی در جامعه است. به این صورت که شرایط مساعد برای شنیدن موسیقی و دیدن آلات موسیقی وجود ندارد بلکه شرایط سختگیرانه و محدود کننده است.این پژوهشگرمسایل اجتماعی گفت: در چنین شرایطی نظام اجتماعی موسیقی از هنجارهای رسمی حاکم بر فضای موسیقی جامعه تبعیت نمی کند و خود را در خیابان عرضه می کند.این جامعه شناس با اشاره به ظرفیت و توانمندی های بالقوه عرصه موسیقی یادآور شد: شرایط برای رشد این استعدادها و توانمندی ها فراوان است اما همین توانمندی ها زمانی که می خواهند از بالقوه به فعل گذر کنند نظام های هنجاری حاکم بر فضای رسمی موسیقی جامعه جلوی این گذر را می گیرد.وی با بیان اینکه اعتراضی در پدیده موسیقی خیابانی نهفته است، گفت: منظور اعتراض به نظام سیاسی حاکم نیست، بلکه اعتراض به نظام اجتماعی و نظام هنجارهای رسمی حاکم بر موسیقی جامعه است.دکتر مهاجری ادامه داد: بعد دیگر پدیده موسیقی خیابانی، این است که جوانان پرورش یافته حوزه موسیقی ثمره تلاش خود را در این بخش نمی بینند و بیکاری موسیقایی شدیدی در تحصیل کنندگان این رشته وجود دارد.وی افزود: حتی ممکن است به دلیل مشکلات معیشتی، برخی دوست داشته باشند برای اندک درآمدهای معیشتی حاصل از این شیوه به موسیقی خیابانی روی آورند.این پژوهشگر مسایل اجتماعی با بیان اینکه پدیده موسیقی خیابانی از یک بعد اجتماعی مهم دیگری نیز قابل بررسی است گفت: مدیریت شهری برای شهرنشینان هنوز شرایط شایسته و بایسته ای را فراهم نکرده است.دکتر مهاجری افزود:فضاهای شهری، مدنی محور طراحی نشده اند به این صورت که فضاهایی برای نسشتن، روزنامه خواندن، نوشیدن چای و قهوه، شنیدن موسیقی و بحث و گفت و گو طراحی نشده است.این جامعه شناس گفت: فقدان همین فضاهای مدنی موجب می شود فرایند جامعه پذیری زندگی شهرنشینی هم ناقص انجام شود و در حوزه موسیقی به طور خودجوش با موسیقی خیابانی مواجه شویم و موجب می شود شهروندان لحظاتی مکث کنند که این هر دو در واقع نیاز اجتماعی خود به فضاهای مدنی را به این شیوه بیان می کنند.آنچه مسلم است دیدن جوان هایی نوازنده با سازهای ایرانی و غیر ایرانی در کوچه ها و خیابان ها و ایستگاه های اتوبوس و مترو و پارک ها ی تهران است که فارغ از پیچ و خم های مشکلات عرصه موسیقی با اجرای کنسرت های خیابانی، مخاطبان خود را پیدا می کنند.گزارش از : مهری میردریکوندتهرام/ 1920// 1625
21/06/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 23]