محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830141264
نگاه آماری به تئاتر کج سلیقگی است
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: دوشنبه ۲۹ تیر ۱۳۹۴ - ۱۵:۰۹
امیررضا کوهستانی گفت: نگاه آماری برخی سیاستمداران به تئاتر از کج سلیقگی است. به گزارش خبرنگار تئاتر ایسنا، کارگردان نمایش «شنیدن» که چند روزی است اجرای آن در سالن «چهارسو» تئاترشهر آغاز شده است، صبح 29 تیرماه در نشستی خبری بیان کرد: تئاتر یک هنر تزیینی است و برخی متوجه نیستند کیفیت تماشاگران تئاتر که فعال‌ترین و فکورترین بخش جامعه هستند با تماشاگران دیگر آثار هنری از جمله سینما تفاوت دارند. او اضافه کرد: بعضی وقت‌ها فکر می‌کنم که خوب است سیاستمداران ما تئاتر را جدی بگیرند، ولی بعضی وقت‌ها هم فکر می‌کنم خوب است آن را جدی نمی‌گیرند. چون حضور در تئاتر این طور نیست که شبیه کمیته امداد باشد و ما بگوییم تو را خدا بیایید تئاتر ببینید بلکه خطاب به سیاستمداران باید بگوییم تئاتر را ببینید چون برای خودتان خوب است. کوهستانی گفت: اینکه عده‌ای به طور زنده روی صحنه بازی می‌کنند و عده دیگر به طور زنده آن را تماشا می‌کنند، چیزی که سیاسیون می‌توانند از تئاتر یاد بگیرند و همان‌طور که در نمایش «گالیله» می‌بینیم، کلیسایی که با آن مخالف هستند چطور نمایش داده می‌شود، آنها هم می‌توانند یاد بگیرند که چطور مخالف را موجه جلوه دهند. کارگردان نمایش «سالگشتگی» همچنین درباره اجرای نمایش خود در تئاترشهر در حالی که خبرهایی درباره حضورش در تماشاخانه باران منتشر شده بود، بیان کرد: هماهنگی اجرای این نمایش در تئاترشهر پیش از صحبت با مسوولان تماشاخانه باران انجام شده بود و وقتی شرایط مهیا شد، سالن چهارسو را مکان مناسب‌تری برای اجرا دیدم. او با اشاره به اینکه آخرین بار حدود 12 سال قبل در تئاترشهر نمایشی را اجرا کرده بود، گفت: اگر می‌خواستم «شنیدن» را در سالن دیگری اجرا کنم، حداقل مجبور بودم بلیت آن را به دلیل حجم کارهایی که روی صحنه باید انجام دهم 30 هزار تومان قیمت بگذارم. در حالی که الان بلیت نمایش را با دو قیمت هفت هزار و 500 و 15 هزار تومان می‌فروشیم که این برایم اتفاق مبارکی است، چون می‌دانم مخاطبان من آدم‌هایی نیستند که با ماشین‌های شاسی بلند به تماشاخانه‌های خصوصی بیایند. کوهستانی گفت: ضمن اینکه به نظرم بازگشت به تئاترشهر بعد از حدود 12 سال تصمیم درستی بود و اگر این کار را نمی‌کردم جنس مخاطبانم متفاوت می‌شد. این کارگردان تئاتر درباره اجرای نمایش خود که مبتنی بر استفاده از تکنیک‌های ویدیویی نیز است، ابراز امیدواری کرد که این نوع اجرا گروه‌های نوخواه را تشویق کند تا فراتر از طراحی‌های روزمره تئاتر، آثار خود را اجرا کنند و امکانات جدیدی را به تئاتر تزریق کنند. او گفت: این کار باعث می‌شود هم نسل جدیدی که از دانشگاه به تئاتر می‌آید به واسطه این تکنولوژی‌ها کارهای متفاوت‌تری را اجرا کنند و هم اینکه این تکنولوژی‌ها جذابیت‌های دیگری را ایجاد می‌کند. وی با اشاره به اینکه در استفاده از تکنیک ویدئو در بسیاری از تئاترهای دنیا تحت عنوان یک دپارتمان جایگاه ویژه‌ای دارد و در ایران هم مدت‌های مدیدی است که اجرا می‌شود، بیان کرد: امیدوارم اجرای نمایش‌های این چنینی در ایران مدون‌تر شود که البته این کار به به روز کردن سخت‌افزار، امکانات، تکنولوژی و سرمایه‌گذاری نیاز دارد ضمن اینکه شاید اجرای آثار این چنینی کارگردانان را با انگیزه بیشتری وارد کار کند و مدیران هم به تجهیز سالن به تکنولوژی‌های جدید ترغیب شوند. امیررضا کوهستانی در ادامه به نمایشنامه «شنیدن» که آن را سال گذشته در زمان فرصت مطالعاتی شش ماهه‌ای که در آلمان داشته به نگارش درآورده است، اشاره و اظهار کرد: مدت‌ها قبل حامد نجابت نمایشنامه‌ای را برای من خواند که مربوط به ماجرای 15 دانش‌آموز دختر دبیرستانی بود که در یک امتحان نمره‌هایشان خوب می‌شود و مدیر به آنها شک می‌کند. این‌ها هر کدام در طول داستان مشغول پاسخگویی به اتهام وارد شده به خود هستند. او ادامه داد: از آنجا که مهین صدری(یکی از بازیگران نمایش) هم مدتی در خوابگاه زندگی کرده بود و همچنین اطلاعاتی در ذهن داشتم و نیز با توجه به اینکه ساختار این نمایش‌ها برایم جالب بود، فکر کردم جای کار کردن دارد. وی افزود: البته دلیل دیگری که مرا به اجرای این نمایش و نگارش آن ترغیب کرد فیلم «مشق شب» عباس کیارستمی بود، مانند همیشه که این کارگردان به نوعی در کارهای من اثرگذار بوده است. به گزارش ایسنا، در این نشست آنکیدو دارش (آهنگساز) و علی شیرخدایی (مدیر تکنیک تصاویر ویدیویی)، مهین صدری و آیناز آذرنوش (بازیگر) که پیش از این تجربه همکاری با کیانوش عیاری و شهرام مکری را در سینما داشته است، هم حضور داشتند که هر کدام درباره سختی کار خود و نیز اینکه در این نمایش دست‌شان برای اجرای ایده‌ها باز بوده و با مخالفتی از سوی کارگردان روبرو نمی‌شدند، صحبت کردند. شیرخدایی در این باره گفت: پس از صحبت با امیررضا کوهستانی متوجه شدم اجرای این کار را در توان خود نمی‌بینم و حتی معتقد بودم به دلیل پیچیده بودن مسائل تکنیکی کس دیگری هم شاید نتواند از عهده آن برآید، اما با فراهم شدن امکانات و هر آنچه مورد نیاز بود سرانجام توانستیم شرایط لازم برای کار را فراهم کنیم. آنکیدو دارش هم با اشاره به اینکه کار دوم خود را با امیررضا کوهستانی انجام می‌دهد، بیان کرد: در این همکاری یکی از شرایط ویژه این است که آزاد هستیم ایده‌های خود را ببینیم و آن را هم اجرایی کنیم، در حالی که پیش می‌آید گاهی سرکاری رفته‌ایم ولی فرصت اجرایی شدن ایده‌ها داده نمی‌شود و اصلا مشخص نمی‌شود که برای چه دعوت شده‌ایم. مهین صدری هم که در نمایش «شنیدن» به صورت نشسته میان تماشاگران به ایفای نقش خود می‌پردازد، گفت: در این نمایش سخت‌ترین بازی خود را داشتم اما خوشحالم که تماشاچیان بسیار مراقب هستند که مزاحم کار نباشند. امیررضا کوهستانی پس از پایان صحبت همکاران خود بیان کرد: در این چند شبی که نمایش اجرا شده تقریبا خیلی‌ها راضی بودند، اتفاقی که افتاده این است که مردم و منتقدان متوجه شدند، دوره‌ای که هنرمند پشت میز خود بنشیند و خلاقیت او را روی صحنه اجرا کنند، تمام شده است. من بدترین بازیگر جهان هستم و از موسیقی هم چیز زیادی نمی‌دانم. در نتیجه آن کسی که به عنوان آهنگساز، سازنده ویدیو و بازیگر تربیت شده بهترین تصمیم‌ها را می‌تواند روی صحنه بگیرد. من به عنوان کارگردان فقط می‌توانم بگویم که در نمایش‌ام چه می‌خواهم. وی ادامه داد: خوشبختانه یا متأسفانه بعضی وقت‌ها نام کارگردان در اذهان عمومی پررنگ می‌شود. در حالی که بسیاری از چیزهایی که به حساب کارگردان گذاشته می‌شود توسط عوامل یک گروه طراحی شده است. کوهستانی که نمایش‌های خود را در بسیاری از جشنواره‌های خارجی اجرا کرده و از او به عنوان «مارکوپولوی» تئاتر یاد می‌شود درباره چگونگی حضور خود در کشورهای مختلف گفت: اینکه فستیوال‌ها و تئاترهای خارجی برای دعوت از ما مجبورند، همه هزینه‌ها را پرداخت کنند تقریبا فقط مربوط به آرتیست‌های ایرانی است چرا که معمولا به این شکل است که کشورها از حضور هنرمندان خود در فستیوال‌های خارجی حمایت و شرایط مالی را تأمین می‌کنند، اما برای ما معمولا این طور بوده که هزینه اقامت و حضور ما را آنها پرداخته‌اند. او در پایان سخنانش تأکید کرد: با این حال معتقدم آنچه منجر به حضور یک اثر نمایشی در کشورهای خارجی می‌شود، دلیلی بر برخورداری از بهترین کیفیت نیست چرا که مثلا نویسندگانی مثل علیرضا نادری و جلال تهرانی را داریم که آثار آنها حداقل زبان ملی و گفتاری کشور را ارتقا می‌دهد اما به دلیل سخت بودن ترجمه آثار آنها معمولا امکان حضور در نمایش‌های جشنواره‌های خارجی کمتر رخ می‌دهد، در نتیجه وقتی من کوهستانی به جشنواره‌ای می‌روم در نظر منتقدان آدم موفقی به حساب می‌آیم که به نظرم این نوع نگاه مهم نیست. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 116]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها