تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836127959
نامه سرگشاده به داعش
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
برگزیده سرمقاله‌های روزنامه‌های صبح یکشنبه نامه سرگشاده به داعش روزنامه‌های صبح امروز ایران در سرمقاله‌های خود به مهمترین مسائل روز کشور و جهان پرداخته‌اند از جمله «آنها که جامعه را در خواب می‌خواهند»،«رکودزایی انتظاروخطر تمدید بلند مدت مذاکرات»،«نامه سرگشاده به داعش»،«عبرت‌هایی برای آینده»،«طرح هسته‌ای مجلس و چند سؤال از مخالفین»،«تحریف درکدام جامعه طرفدار دارد؟»،«چمران روشنفکر در تراز انقلاب اسلامی»،«در مسیر عدالت»،«بحران کم آبی و اصلاح مصرف آب شرب»،«حرمت تریبون های مقدس و عمومی را نگه دارید!»،«چشم‌انداز رشد در مسیر توافق»و... که برخی از آنها در زیر می‌آید.
کیهان:آنها که جامعه را در خواب می خواهند «آنها که جامعه را در خواب می خواهند»عنوان یادداشت روز روزنامه کیهان به قلم حسین شمسیان است که در آن می خوانید؛1- جامعه ای را در نظر بگیرید که تجربه زیست در یکی از پربرکت ترین روزگاران تاریخ را دارد. مردمانی که پیامبر اکرم(ص) را دیده اند، مواعظ او را از دو لب مبارکش شنیده اند، در رکابش جنگیده اند و زخم برداشته اند، دیده اند که او در باره علی (ع) چه گفته، حتی در رکاب علی (ع)هم جنگیده اند و پس از او با پسر ارشدش امام حسن (ع) بیعت کرده اند و... اما فرجام کار به اینجا می رسد که در روز تشییع جنازه او، پیکر مطهرش تیرباران می شود و هیچ کس چیزی نمی گوید! کار به آنجا می رسد که برادر دیگر او یعنی امام حسین (ع) در مقابل چشم مردمان و به دست مسلمانان! شهید می شود و باز هم کسی چیزی نمی گوید! چه کسی یا کسانی و با چه ترفندی توانستند جامعه را به این مرحله از سقوط و پستی برسانند!؟ آیا این همان مدینه النبی و همان آرمان شهر پیامبر بود!؟ ظاهرا که همان است! نماز و روزه و حج و...برپاست! اما پسر پیغمبر هم قربانی می شود! اینها تلخ ترین تجربیات بشری در کره خاک است و پس از آن هم بارها و بارها به طرق گوناگون تکرار شد. در همه این حوادث، از یک سو با جامعه ای روبرو هستیم که مسلمانند و از دیگر سو با افرادی که در آن جامعه مسلمان، خط و تحلیل خود را القا می کنند و آنگونه اسلامی را می سازند که از دل آن هم کاخ سبز اموی قابل توجیه و پذیرش است و هم به شهادت رساندن فرزند رسول خدا! فرجام این مدل مسلمانی چیست و به کجا می انجامد!؟ 2-«بنده در قضایای تاریخ اسلام این را مکرر گفته ام که چیزی که امام حسن(ع) را شکست داد، نبودن تحلیل سیاسی در مردم بود. مردم تحلیل سیاسی نداشتند. چیزی که فتنه خوارج را به وجود آورد و امیرالمومنین(ع) را آن طور زیر فشار قرار داد و قدرتمند ترین آدم تاریخ را آنگونه مظلوم کرد، نبودن تحلیل سیاسی در مردم بود و الا همه مردم که بی دین نبودند؛ تحلیل سیاسی نداشتند. دشمن یک شایعه ای می انداخت، فورا این شایعه همه جا پخش می شد و همه آن را قبول می کردند! چرا باید این طور باشد!؟ اگر ملت، هوشیاری لازم را داشته باشد، شایعه دشمن مثل برف و یخی زیر آفتاب است. چه کسی باید این کار را بکند؟ شما جوانان باید بکنید. بنده با شما جوانان عزیزمان، حجّت خدا را تمام می کنم. من به شما عرض کردم و گفتم». این سخنان که به روشنی یک خطر تاریخی و تجربه شده را برای ما بازگو می کند بخشی از فرمایشات رهبر معظم انقلاب است و بر آن است تا خطر تلاش برای انحراف جامعه از مبانی اصولی انقلاب و بستن پیرایه به آرمان های نخستین آن را هشدار دهد. خطری که سال هاست با آن مواجهیم و باید گفت نسبت به اهمیت و خطیر بودن آن غفلت شده است. این روش که نهایتا به تخدیر جامعه و آمادگی آن برای پذیرش القائات و شبهات منتهی می شود، دو بخش مهم و تعیین کننده را در مقابل دیدگان مخاطب قرار می دهد. حسب ظاهر، این مردم هستند که در این موضوع به خوابی خطرناک و رخوت آور فرو می روند. اما این همه موضوع نیست و بخش دوم که کم اهمیت هم نیست، کسانی هستند که دلشان می خواهد مردم در خواب غفلت و فراموشی فرو بروند تا بر سرشان آنچه می خواهند بیاورند. طبیعتا آن که می خواهد با این آفت خطرناک مبارزه کند هم باید به بیداری مردم اهتمام ورزد و هم به پاسخگویی به شبهه افکنی های دروغ زنان. 3- مردم در طول سال های پیش و پس از انقلاب شکوهمند اسلامی دلدادگی و متابعت خود نسبت به امام راحل و امام حاضر را بارها و بارها نشان داده اند و در عمل ثابت کرده اند که تا پای جان و فدا کردن عزیزان، پای آرمان های رهبر انقلاب ایستاده اند. افتخارات پرشکوه دوران دفاع مقدس، همدلی در روزهای سخت، دفاع جانانه از انقلاب در جریان فتنه 78 و 88 و دهها نمونه دیگر، گواه بر این است که مردم در ادای دین خود کوتاهی که نکرده اند، هیچ بلکه از مسئولان و مدعیان هم پیش تر هستند. اما این سابقه و کارنامه درخشان و افتخارآمیز نباید ما را به خواب ببرد و از کید دشمن غافل کند.همان کیدی که به فرموده رهبر عزیز انقلاب، سبب تحمیل شکست به امام حسن و مظلومیت و غربت امیرالمومنین(ع) شد. تزریق رخوت، تزریق آسایش و رفاه طلبی، سرکوب روحیه ایثار، زهد و ساده زیستی و الگو قرار دادن مترفین و اشراف و در یک کلام، ایجاد انحراف در باور عمومی نسبت به اصول مبنایی انقلاب و از آن بدتر انحراف در بنیانگذار انقلاب- که رهبر عزیز در سالگرد عروج امام راحل نسبت به آن هشدار داد- اموری است که بی تردید به غفلت و تخدیر جامعه منتهی می شود و باید نسبت به آن به شدت هوشیار بود. 4- اما اینکه چه کسانی و با چه هدفی سعی در ایجاد انحراف در باور مردم دارند و با آنان چه باید کرد،مهمترین پرسشی است که در این مقال قابل بیان است وگرنه مردم که به فرموده رهبر انقلاب مسلمانند و امتحان پس داده. انحراف در باور های عمومی از آنجا آغاز می شود که عده ای درصدد بقاء در قدرتند و برای آن، نیازمند بسط نفوذ خود در جامعه و کسب رای و موافقت بخش های وسیع تری از جامعه اند. همین جا باید گفت که معمولا کسانی به این روش متمسک می شوند که می دانند یارای رویارویی با اصل باور مردم را ندارند و به ناچار به انحراف و تغییر شکل آن روی می آورند. در صدر اسلام نیز چنین بود. مشرکین ابتدا سالها با پیامبر جنگیدند و چون ناامید شدند، از در تظاهر به دینداری وارد شدند و به تدریج انحرافات را در دین مردم ایجاد کردند. البته بودند گروهی که از ابتدا اسلام آوردند و بعدها چرب و شیرین دنیا آنها را به خود مجذوب کرد. هردو گروه- که حالا دیگر دوتا نیستند و در پیوندی شوم یکی شده اند- برای بقاء در قدرت، آرمانها را دستخوش قلب و تغییر می کنند. اگر پیامبر(ص) همانند فقیرترین مردم زندگی می کرد، آنها به سبک اشراف و پادشاهان زندگی می کردند! اگر پیامبر یار و حامی مظلومان و محرومان بود، آنها با حلقه های ثروت و قدرت سران قبایل پیوند داشتند! اگر پیامبر برای خود و همه مسلمانان سهمی برابر از بیت المال قائل بود، آنها برای خود و فرزندان خویشانشان، سهم ویژه ای از بیت المال در نظر داشتند و به ثروت اندوزی از آن طریق می پرداختند! و خلاصه هرچه او کرده بود، اینها در مسیری کاملا متضادش راه می پیمودند! اما اینها که تضاد آشکار با سیره او دارد و طبعا باید به مخالفت جامعه منجر شود! 5- از اینجاست که آنها برای سرپوش گذاشتن به زشتی کار خود، سه روش را بکار بستند؛ نخست آنکه به جعل حدیث و روایت روی آوردند و کوشیدند پیامبری به مردم معرفی کنند که توجیه گر کار آنان باشد! پیامبری که توجیه گر اشرافیت و دست درازی به بیت المال باشد! هزاران حدیث و روایت و خاطره، با همین هدف و با هدف تقدیس این افراد ساخته و پرداخته شد! فضائل عجیب و غریبی در این روایات مجعول برای برخی افراد ذکر شد که آنان را هم رتبه با پیامبر اکرم(ص) و حتی بالاتر از او قرار می داد و اینگونه وانمود و نقل می شد که رسالت پیامبر بدون حضور و نقش اینان اساسا به جایی نمی رسید! این راهکار، رخنه در دین و «انحراف عقیده » مردم بود. اما راهکار شوم دیگری هم در کار بود! منحرف کنندگان جامعه، در این مقطع کوشیدند گروه های ضعیف الایمان جامعه را در بخشی از ثروت ناحق و برآمده از بیت المال خود، شریک کنند! چرا!؟ تا مزدوران و پیاده نظام وابسته به مال حرام را در جامعه تکثیر کنند! اینها همان هایی بودند که سالها بعد سید الشهدا (ع) در روز عاشورا درباره چرایی عدم تاثیر کلام حق در دلهایشان فرمود: «شکمهاشان از حرام پر شده» این روش «تغییر سبک زندگی » مردم بود. تغییر از یک زندگی ساده، توام با زهد و قناعت به یک زندگی مترفانه وتوام با زیاده طلبی و فزون خواهی. آنها برای تخدیر جامعه به یک عنصر دیگر نیز نیاز داشتند و آن «ماندن در گذشته» بود در آن زمان امام معصوم در جامعه بود و فریاد میزد و حقایق را به مردم یاد آور می شد اما منحرفین می گفتند ما به سنت و روش پیامبر عمل می کنیم و کاری به این حرفها نداریم! چرا!؟ چون پیامبر از دنیا رفته بود و می توانستند هر پیرایه ای به او ببندند و هرجور که می خواهند او را تفسیر و تاویل کنند و هر دروغی را به او نسبت دهند! اما امام حی و زنده، با کژی ها و پلشتی ها مبارزه می کرد، پس طبیعی بود که او را قبول نداشته باشند و دم از پیشوای از دنیا رفته بزنند! در باره صحابه نیز چنین بود. ابوذر، یار صدیق و زاهد پیامبر مورد خشم و کینه آنها بود اما همان زمان به شهدای بدر و احد افتخار می شد و بر سر اینکه اهل کدام قبیله بودند، دعوا می کردند! تغییر باورهای دینی، تغییر سبک زندگی مردم و نگه داشتن جامعه در گذشته، حربه هایی بود که کارگر افتاد و با اسلام عزیز آن کرد که کرد! اما در مقابل اینان چه باید می شد؟ برای مبارزه با «انحراف عقیدتی» تنها و تنها باید به امام حی -که ادامه دهنده راه امام و مقتدا سفرکرده است- اقتدا کرد و به هیچ وجه و تحت هیچ شرایطی اسیر دروغ زنانی که پیشوای سفر کرده را چراغ راه می دانند تا هرجور که دلشان خواست تفسیرش کنند، قرار نگرفت. و برای مبارزه با «انحراف در سبک زندگی» و اخلاق عمومی جامعه، باید ابوذروار، در سادگی زندگی کرد و بر سر سفره شبهه ناک ارباب قدرت ننشست تا روز به روز پیاده نظام این سپاه پلیدی کم و کمتر شود. فراموش نکنیم تاریخ در حال تکرار است. همانگونه که امروز ما گذشتگان را به ارزیابی و نقد می نشینیم، آیندگان نیز درباره ما چنین خواهند کرد و بالاتر از آن، باید روز باز پسین جوابگوی غفلت و کوتاهی خود در پاسداری از انقلاب باشیم. اگر می بینیم برخی از حضور مردم در تشییع شهدای گمنام و فریاد هیهات منا الذله آنان عصبانی شده اند، اگر می بینیم عده ای مدام شعار می دهند «بسیجی واقعی همت بود و باکری» و... برای آن است که رزمنده و انقلابی را فقط بعد از شهادتش می پسندند و از «نام آنها با حیله گری برای مقابله با «مرام» آنان بهره می گیرند. این جماعت سیره امام حسین(ع) و امام خمینی(ره)را نیز با همین انگیزه تحریف می کنند و باید به یاد بیاوریم که اینها در تاریخ سابقه داشته است و ما مکلف به ادای رسالت خویشیم. خراسان:رکودزایی انتظاروخطر تمدید بلند مدت مذاکرات «رکودزایی انتظاروخطر تمدید بلند مدت مذاکرات»عنوان یادداشت روز روزنامه خراسان به قلم حبیب نیکجو است که در آن می خوانید؛اگر این روزها سری به بازارها بزنید، سایه رکود در معاملات را به خوبی درک می کنید. به خوبی درک می کنید که با وجود رشد اقتصادی مثبت 3 درصدی هم چنان بازارها (و به خصوص بازارهای خرده فروشی) به شدت درگیر رکود هستند. فعالان بخش ساختمان اقدام به ساخت و ساز نمی کنند و به دنبال آن حدود 220 صنعت مرتبط با آن، روزهای آرامی را پشت سر می گذارند. این وضعیت در بازار ارز و طلا و بورس نیز تا حدی خودنمایی می کند. اما این رکود در معاملات، تا حد زیادی نتیجه انتظار است. انتظار برای مذاکراتی که در بازارها بیش از اندازه بزرگ دیده می شود. برخی از فعالان اقتصادی این گونه می پندارند که با توافق احتمالی قیمت دلار کاهش می یابد و عده ای دیگر به دلیل نااطمینانی از آینده مذاکرات، انتظار و عدم تحرک را بهترین گزینه می بینند. این ادعا را می توان در برخی از آمارهای رسمی کشور نیز دنبال نمود. بازار سرمایه یکی از این موارد است. در حالی که بعد از مذاکرات لوزان و انتشار بیانیه مشترک، بورس تهران با هیجان شدیدی روبه رو شد، رفته رفته این هیجان فروکش نمود و سبب گردید تعداد معاملات از حدود 20میلیارد معامله در فروردین ماه به حدود 12 میلیارد در اردیبهشت کاهش یابد. این اتفاق را کارشناسان بازار سرمایه با دلیل «انتظار برای نتیجه مذاکرات» تحلیل می کنند. بازار مسکن نمونه دیگری از انتظار را نشان می دهد. جدیدترین آمار رشد اقتصادی نشان می دهد در فصل زمستان سال قبل بخش مسکن با کاهش 18درصدی نسبت به فصل مشابه سال قبل مواجه شده است که به نوبه خود نوعی رکورد محسوب می شود. انتظار برای مذاکرات را می توان با آمارهای سرمایه گذاری نیز نشان داد که در فصل زمستان 93 حدود 17.7 درصد کاهش داشته است که در مقابل رشدهای مثبت 20درصدی در دو فصل گذشته حاوی نکات مهمی است.در این شرایط که نه تنها چشم دولتمردان ، بلکه چشم فعالان اقتصادی به 10تیر دوخته شده است، شرایط کشور را سخت می نماید. انتظار برای نتیجه مذاکرات، رکودی در معاملات ایجاد کرده است که بعضا ما آن را نشانه ای از اثرگذاری تحریم ها می دانیم. انتظار برای نتیجه مذاکرات و نااطمینانی نسبت به شرایط بعد از آن سبب شده است که بسیاری از سرمایه گذاران، سرمایه گذاری خود را به بعد از مذاکرات موکول کنند تا از آینده اقتصاد کشور اطمینان خاطر حاصل کنند. چرا که مهم ترین عاملی که سرمایه گذاری را رقم می زند، اطمینان از آینده محل سرمایه گذاری است. در این وضعیت، حتی بسیاری از فعالان اقتصادی که قصد خرید مواد اولیه را دارند، دست نگه داشته اند تا بلکه با توافق احتمالی در وضعیت مناسب تری قرار گیرند. به واقع انتظار برای فردای مذاکرات، امروز ما را به وضعیتی به مراتب بدتر از فردای عدم توافق بدل کرده است. براساس آنچه گذشت، می توان پیش بینی کرد که ادامه تمدید بلندمدت مذاکرات چه مضراتی برای اقتصاد کشور خواهد داشت. می توان فهمید اگر این فضای نااطمینانی به آینده ادامه پیدا کند، همچنان خبری از سرمایه گذاری های بلندمدت نخواهد بود و این وضعیت اقتصاد کشور را در آینده با چالش های جدید مواجه خواهد کرد. در این شرایط، احتمالا عدم توافق سریع آثار بهتری نسبت به تمدید بلندمدت مذاکرات خواهد داشت. لذا، از منظر اقتصادی اکیدا توصیه می گردد که این چرخه طولانی و بلندمدت مذاکرات هسته ای ، هرچه زودتر خاتمه پیدا کند. از منظر اقتصادی، نیز می توان این پیشنهاد را ارائه کرد که مسئولان کشور به جای وابسته دانستن تمامی مشکلات و سوء مدیریت ها به تحریم، شرایط با ثباتی را در اقتصاد رقم بزنند که فعالان اقتصادی از آینده اقتصاد تا حد زیادی مطمئن باشند که سرمایه گذاری صورت پذیرد. رسالت:عبرت هایی برای آینده «عبرت هایی برای آینده»عنوان سرمقاله روزنامه رسالت به قلم سید مسعود شهیدی است که در آن می خوانید؛روزهای آخر خرداد هر سال یادآور سرنوشت اولین رئیس جمهور ایران ابوالحسن بنی صدر است که با رای 75 درصدی مردم انتخاب شد و یکسال و نیم بعد بر اساس مصوبه قانونی مجلس از این سمت عزل گردید. یکسال و نیمی که انباشته از درس ها و عبرت های بزرگ است. مردم در سطحی بسیار گسترده به او رای دادند چون او خود را وفادار به امام (ره)، حافظ منافع ملی و مخالف گروهک های منحرف التقاطی معرفی کرده بود و قبل از پایان دوره چهار ساله از او رویگردان شدند چون مشاهده کردند او در مقام عمل مخالف مواضع امام (ره)، تهدید کننده منافع ملی و هم پیمان با گروهک های منحرف و افراطی شده است. باید به این سئوال پاسخ داد که چرا برخی از رؤسای جمهور ما بعد از رسیدن به مقام، تغییر کردند؟ چرا مسیر خود و مواضع و راه خود را عوض کردند و به بیراهه رفتند؟ آیا غرور ناشی از تعداد بالای رای و خودشیفتگی ناشی از اجتماعات عظیم و پرشور مردمی، این قدرت را دارد که یک شخصیت معتبر سیاسی را به زیر پا نهادن بیعت و قسم و قانون وادارد و صدو هشتاد درجه مسیر او را تغییر دهد، یا علل دیگری هم وجود دارد؟ ای کاش یک مرکز تحقیقاتی فراقوه ای تاسیس می شد که فقط تغییر حالات رئیس جمهورها را از ابتدا تا انتهای دوره مورد نظارت و بررسی روانشناسانه قرار می داد و آسیب شناسی می کرد. مثل یک پزشک و حکیم دلسوز، روزانه نبض او را می گرفت و حالات او را می فهمید و محرمانه و محترمانه گزارشی از تغییرات درونی به او می داد و تذکرها و هشدارهای لازم و دستورالعمل های معالجاتی لازم را در اختیارش می گذاشت. اهمیت و اثر مقام والای ریاست جمهوری در نظام ما آنقدر زیاد است که ایجاد تیم حفاظت معنوی در کنار تیم حفاظت فیزیکی ضروری می نمایاند، تا هر روز مثل یک آیینه، تصویر حقیقی رئیس جمهور را به او نشان دهد، تا او اشکالات خود و تغییرات نامحسوس درونی خود را ببیند، باور کند و برای اصلاح حال خود و پیشگیری از حاد شدن بیماری قدم بردارد. مسئله، زمانی برایمان اهمیت بیشتری پیدا می کند که بدانیم این بیماری فقط مربوط به دوره ریاست جمهوری نیست و قبل از آن از زمان تبلیغات انتخاباتی و حضور کاندیداها در اجتماعات بزرگ و هنگام شمارش آراء که گزارش رأی آوردن ها را می دهند، آغاز می شود و تبلیغات رسانه های داخل و خارج کشور به آن دامن می زند و بعد از اتمام دوره ریاست جمهوری هم ادامه پیدا می کند و تا پایان عمر، فرد مبتلا شده را با توهمات، تخیلات، کجروی ها و بحران آفرینی ها به سوی بدعاقبتی پیش می برد. در قانون اساسی برای رهبر و ولی فقیه عدالت و تقوا به عنوان یکی از شروط ذکر شده ولی به بیان کلی اکتفا نشده است. از آنجا که این صفات مراتب مختلفی دارند در قانون اساسی تصریح شده که این عدالت و تقوا باید در مرتبه رهبری امت اسلام باشد. این یک مرتبه والا و یک شرط بسیار سنگین است و لازمه اش دارا بودن سطح بسیار بالایی از تربیت معنوی و تهذیب نفس است. این حد از عدالت و تقوا را فقط در بین برجستگان از تربیت شدگان مکتب اسلام می توان یافت. در مورد رئیس جمهور اگر چه قانون اساسی شرط امانت و تقوا را مورد تاکید قرار داده ولی اولا شرط عدالت ذکر نشده و ثانیا مرتبه و حد و حدود امانت و تقوا نیز مشخص نشده است. برای استخدام یک کارمند جزء در یک روستا شرط امانت و تقوا لازم است، برای انتخاب رئیس جمهور هم که بالاترین مقام اجرایی است شرط امانت و تقوا لازم است، اما مرتبه ها یکسان نیست. وقتی واژه امانت و تقوا به صورت کلی و بدون مشخص شدن مرتبه آن به کار می رود مراتب مختلفی بین حداقل و حداکثر را شامل می شود و به طور طبیعی راه برای افرادی مثل بنی صدر باز می شود. وقتی این واژه ها به صورت کلی به کار می رود معنای آن این است که عدالت و تقوای مرتبه بالا، الزامی نیست. اگر رئیس جمهور دومین مقام رسمی نظام اسلامی بعد از ولی فقیه است و گاه ممکن است به طور موقت در جایگاه رهبری قرار گیرد، اگر رئیس جمهور مدیریت اجرایی ام القرای جهان اسلام را در دست دارد و کوچکترین انحراف او لطمات و خسارات بزرگ و جبران ناپذیری برای اسلام و امت اسلامی دارد، چرا نباید عدالت و امانت و تقوای او هم مثل ولی فقیه در حد رهبری امت اسلام باشد؟ شاید تصور قانونگذار این بوده که رئیس جمهور چون تحت نظارت ولی فقیه است دیگر لازم نیست در مورد او به اندازه رهبر و ولی فقیه سخت گیری شود، شاید هم تصور می شده انجام امور اجرایی در آن حد از حساسیت معنوی نیست که نیاز به چنین مرتبه بالایی از عدالت و تقوا باشد. ولی تجربه های این سی و پنج سال به خوبی نشان داد که در مورد ولی فقیه که شرط عدالت و تقوا در بالاترین مرتبه خود مراعات شد، خیر و برکت حاصل گردید و نه تنها هیچ مشکلی پیش نیامد بلکه جایگاه ولایت فقیه جایگاه حل مشکلات و جایگاه اطمینان بخشی به مردم و تامین امنیت خاطر مردم است، ولی در مورد رئیس جمهور که آسان گیری شد ضمن آنکه در تمام دوره ها خدمات اجرایی به درجات متفاوت وجود داشته، ولی متاسفانه بزرگترین بحران ها و خسارت های مادی و معنوی هم پدید آمده و دوران یک و نیم ساله اولین رئیس جمهور، مصداق تام و تمام این سخن است. اگر چنین باشد در آینده نیز مثل گذشته این فرآیند تکرار خواهد شد. بسیار طبیعی است که وقتی فردی با درجات پایین یا متوسط از عدالت و تقوا، ناگهان به جایگاه رفیعی با بالاترین درجات شهرت، محبوبیت، قدرت و ثروت برسد توان روحی کافی برای مهار خویشتن را نخواهد داشت. این یک تهدید دائمی برای نظام اسلامی ماست. پس از تجربیات تلخی که در این سی و پنج سال داشته ایم حالا باید بپذیریم که رئیس جمهور فقط یک مقام اجرایی نیست. چه بخواهیم و چه نخواهیم او دومین مقام کشور بعد از ولی فقیه است و به دلیل امکانات وسیعی که در اختیار دارد در هدایت و رهبری ملت ایفای نقش می کند و اگر ظرفیت روحی لازم در حد رهبری یک ملت را نداشته باشد طبیعی و قابل پیش بینی است که دچار غرور و توهم و خودبزرگ بینی می شود. طبیعی است که بر خلاف همه عهد و پیمان های شرعی و قانونی، خود را هم تراز ولی فقیه و گاه بالاتر از آن تصور کند و در صدد احقاق حق خود باشد کما اینکه بارها به شکل های مختلف این ادعاها و اقدام ها و تبعات خسارت آفرین آنها را مشاهده کرده ایم. مشکلاتی که برای اولین رئیس جمهور کشورمان پیش آمد و منجر به عزل زودهنگام او شد، اگر چه بعضا مربوط به ویژگی های شخصیتی او بود که قبل از رئیس جمهور شدن نیز وجود داشت و همکاران او در فرانسه از آن مطلع بودند، ولی هرگز نباید تصور کنیم همه اشکالات از قبل وجود داشته است. طبیعی و قابل پیش بینی است که اگر بار سنگینی را بر دوش فردی که قدرتی متناسب با این بار ندارد، بگذاریم، او زمین خواهد خورد و بار را بر زمین خواهد زد. اگر بار سنگینی را بر دوش او نگذاشته بودیم، او زندگی اش را می کرد و این مصیبت ها را برای خود و کشورش ایجاد نمی کرد.
اگر اشکالاتی که پیش آمد همه مربوط به شخص بنی صدر بود، چرا برخی رؤسای جمهور دیگر که پس از او در این سی و پنج سال به این مقام رسیدند آنها هم اشکالاتی مشابه او را با شدت و ضعف هایی داشتند و بحران ها و مشکلاتی مشابه را برای کشور ایجاد کردند؟ باید بپذیریم که شهرت و قدرت و ثروت اگر همراه با ظرفیت روحی کافی نباشد، طغیان می آورد. این اختصاص به بنی صدر ندارد و در آینده نیز تکرار خواهد شد. باید بپذیریم که یک رئیس جمهور حتی اگر قبل از رسیدن به این مقام انسان خوبی باشد، در صورتی که عدالت و تقوا و تهذیب نفس او هم سنگ با این حد بالای شهرت و قدرت و ثروت نباشد ممکن است تا صدو هشتاد درجه تغییر کند. شاید شهید رجایی این خطر را خوب شناخته بود که در مراسم تنفیذ حکم ریاست جمهوری اش گفت: خدایا چه ثناهایی که من لایقش نبودم و تو بر زبان ها جاری کردی. این جمله طغیان را فرو می نشاند. چقدر تاسف بار است که یک فرد از گوشه گمنامی به بالاترین درجه شهرت برسد، بالاترین مقام اجرایی یک حکومت اسلامی را به دست آورد، فرمانده کل قوای اولین نظام اسلامی پس از صدر اسلام شود، ریاست شورای انقلاب که مجموعه قوه مقننه، مجریه و قضائیه است بر عهده اش قرار گیرد، بالاترین حمایت ها را از سوی امام بزرگوار داشته باشد و در پایان کار تمامی این افتخارها و آبروها و اعتبارها را نابود کند و به دشمن اسلام پناه ببرد و تحت حمایت و حفاظت او قرار گیرد!
او هنوز زنده است ولی چرا در بین مردم ایران کسی را نمی توان یافت که با افتخار خود را هوادار او بداند و او را بزرگ بشمارد. او هرگز نمی پذیرد که شهرت و قدرت و ثروت او را تغییر داده، نمی پذیرد که طغیان کرده و قانون و قسم و عهد و پیمان و مواضع رسمی خودش را زیر پا گذاشته است. او می گوید دیگران منحرف شده اند! حضرت امام (ره) آن حکیم بصیر در جلسه تنفیذ حکم ریاست جمهوری به او فرمودند: «مواظب باشید بعد از رئیس جمهور شدن حالات شما تغییر نکند»، ولی متاسفانه حالات او تغییر کرد. نمایندگان مجلس در آن روز تاریخی، حالات او و تغییرات او را بر شمردند. تغییراتی که اکثرا ناشی از شهرت و قدرت و ثروت بود و لذا محدود به زمان خاص و فرد خاصی نیست و در آینده نیز با مراتبی خفیف تر یا شدیدتر مشاهده خواهد شد، لذا باید کاندیداهای ریاست جمهوری و رؤسای جمهور گذشته و رؤسای جمهور آینده، آنچه را بر بنی صدر رفته کراراً مطالعه کنند، گزارش نمایندگان مجلس و به ویژه گزارش مقام معظم رهبری در آن روز تاریخی را مورد توجه قرار دهند و اشکالاتی را که بر او عارض شد، در وجود خود جستجو کنند و در صدد پیشگیری باشند. نشانه هایی وجود دارد که هشدار دهنده است. با مرور بر نطق های نمایندگان محترم مجلس در آن جلسه تاریخی می توان مهمترین نشانه های این بیماری را که جنبه عام دارند و منجر به صدور رای عدم کفایت شده اند، شناخت و از آن پیشگیری کرد که این نشانه ها به شرح ذیل است:
1- خصومت و کشمکش با نهادهای قانونی کشور به ویژه با مجلس، شورای نگهبان، قوه قضائیه، سپاه، بسیج و صدا و سیما. 2- اتخاذ مواضعی شبیه مواضع اپوزیسیون و خود را مظلوم و بی پناه و فاقد اختیار کافی معرفی کردن و دستگاه های دیگر را مخالف رئیس جمهور قلمداد کردن. 3- دعواهای سیاسی و کشمکش های جناحی را بر منافع ملی و خطرهای خارجی مقدم دانستن. 4- مبتلا شدن به سیاسی کاری و فرصت طلبی و زیر پا گذاشتن ارزش ها و اصول و اعتقادات خود و ارتکاب اعمالی که قبلا با آن مخالف بوده مثل هم پیمان شدن با گروهک های منحرف التقاطی و افراطی. 5- بیان مطالب خلاف واقع در سخنرانی های عمومی و نامه های رسمی و جلسات مهم حکومتی و ایجاد بحران در سطح مردم و مسئولین. 6- تضعیف جایگاه ولایت فقیه در افکار عمومی از طریق پافشاری بر مواضعی مخالف مواضع ولی فقیه در موضوعات مهمی مثل اقتصاد، سیاست خارجی و سیاست داخلی. 7- تهمت زدن به نظام جمهوری اسلامی در مسائلی مثل حقوق بشر برای خوش آمد دشمن خارجی.
8- انتخاب مشاوران مشکوک، فاقد صلاحیت یا حتی دارای سابقه سوء و اصرار بر حمایت از آنها حتی در انحراف های آشکار. 9- افشا کردن برخی از اسرار کشور که موجب طمع ورزی و سوء استفاده دشمن است، مثل افشای نقاط ضعف در حوزه های نظامی، اقتصادی، امنیتی و موجودی خزانه و ذخیره های ارزی، غذایی و انرژی کشور. 10- دو قطبی کردن جامعه و خود را در یک قطب قرار دادن و قطب مقابل را تخریب کردن و زمینه سازی برای آشوب های داخلی بدون توجه به تهدید های خارجی. 11- حمایت از برخی منحرفین سیاسی و گروهک های التقاطی و متقابلا حمله به جریان های اصیل اسلامی و انقلابی. 12- احساس قدر قدرتی و میل به تسلط بر قوای دیگر به ویژه مجلس و مخالفت عملی و علنی با قوانین خلاف نظر خود. 13- اقدام همه جانبه برای دستیابی به اختیارات فراتر از قانون اساسی و دست زدن به تفسیر قانون اساسی برای نیل به این هدف. 14- خود را منجی انقلاب و نظام و کشور دانستن و دیگران را مرتجع، خشک سر و خشونت طلب معرفی کردن.
15- قرار گرفتن در مقابل توده های مردم متدین حزب اللهی و انقلابی و متمایل شدن به گروه های مرفه غربگرا، لیبرال و مخالف انقلاب. 16- تکیه بر نظرسنجی های هدفمند برای القاء موقعیت بهتر برای خود در مقایسه با موقعیت ولی فقیه و مجلس و سعی در ایجاد یک اکثریت ناراضی و معترض در کشور. 17- عدم تحمل انتقاد منتقدین و توهین به آنها و تخریب رقیبان سیاسی و ترور شخصیت های آنها.
18- آلوده شدن به زندگی اشرافی و کاخ نشینی و وابسته شدن به تشریفات و تجملات و لذت های آن و فاصله گرفتن از زندگی عادی و معمولی جامعه. نمایندگان محترم مجلس تمامی موارد فوق را به طور مشروح و همراه با مصادیق و مستندات مورد بحث قرار دادند در حالی که حتی یکی از این موارد به تنهایی برای اثبات عدم کفایت هر رئیس جمهوری کافی بود. مقام معظم رهبری پس از نطق جامع در اثبات عدم کفایت رئیس جمهور در یک موضوع بسیار مهم بر خلاف فضای حاکم بر مجلس به عنوان یک فرد مطلع و حاضر در صحنه به نفع رئیس جمهور شهادت داده و او را از یک اتهام بزرگ که مقصر بودن در ماجرای هویزه بود و جامعه نسبت به آن حساسیت بسیار بالایی داشت، تبرئه کردند. کسانی که فضای متشنج و ملتهب آن روزها و عملکرد خصمانه و حملات و توهین های ناجوانمردانه رئیس جمهور نسبت به ایشان را به یاد دارند، ارزش و اهمیت این شهادت را بیشتر درک می کنند. شهادتی که جز عدالت و تقوا منشأ دیگری نمی تواند داشته باشد و آبروی انسان را در زمین و آسمان بالا می برد. بنی صدر اکنون تحت الحمایه دولت فرانسه، سال های پایانی عمر خود را می گذراند اما زندگی او عبرت بسیار بزرگی برای رؤسای جمهور گذشته و آینده خواهد بود. قدس:نامه سرگشاده به داعش «نامه سرگشاده به داعش»عنوان یادداشت روزروزنامه قدس به قلم پیرمحمد ملازهی است که در آن می خوانید؛از جذب نیرو و فعالیت در افغانستان صرف نظر کند. هر چند لحن نامه تا حدی ملایم است، ولی آنچه در پشت پرده بین طالبان و داعش می گذرد، خالی از خشونت نیست. گزارشهایی از درگیری میان نیروهای هوادار داعش و نیروهای وفادار به ملامحمد عمر، رهبر طالبان افغانستان انتشار یافته است. بنابراین به درستی روشن نیست که لحن ملایم نامه طالبان به رهبران داعش کارساز خواهد بود و از دامنه تنش بین دو گروه رادیکال و مدعی بازسازی قدرت اسلامی خواهد کاست یا نه؟ دلایل احتمالی را باید در دیدگاه های دو طرف دید. بدین معنا که هر چند هر دو گروه رادیکال اسلامی، هدف نهایی خود را احیای حکومت اسلامی مطابق با برداشتهای خود از اسلام می دانند، ولی در چگونگی دستیابی به این هدف و راه های آن وحدت نظر ندارند. در واقع طالبان خواهان استقرار حکومت اسلامی یا امارات اسلامی خود در افغانستان هستند و مأموریت خود را محدودتر کرده اند، این در حالی است که داعش به دنبال احیای خلافت اسلامی در درجه اول در کشورهای اسلامی و در مراحل بعدی در کل جهان است. از این رو می توان گفت، طالبان، تفکری محلی و داعش نوعی جهان بینی جهان وطنی دارند. گذشته از این، طالبان و داعش به لحاظ پیروی از مکاتب فکری و فقهی نیز اختلاف نظر دارند. طالبان از مکتب فکری سلفی دیوبندی پیروی می کنند که مکتبی شبه قاره ای است که از درون مذهب حنفی، از مذهب چهارگانه اهل سنت، نشأت گرفته است و داعش از مکتب سلفی جهادی پیروی می کند که خاستگاه آن خاورمیانه است و بیشتر از مکتب فکری و فقهی حنبلی تأثیر پذیرفته است . این دو مکتب فکری اهل سنت هر چند که در ضرورت امر جهاد وحدت نظر دارند، ولی در ارتباط با برخی دیگر از معضلات در یک جهت قرار نمی گیرند. همین تفاوتهاست که می تواند نگاه محلی طالبان و نگاه جهان وطنی داعش را توضیح دهد. اما جدا از نگاه های متفاوت داعش و طالبان، بحث قدرت و نفوذ در افغانستان عامل اصلی بروز شکاف بین این دو جریان رادیکال و مکتبی است. طالبان به طور جدی نگران آن هستند که با توجه به امکانات مالی بالای در اختیار و راهبرد خشونت که در بالاترین حد ممکن به وسیله داعش اتخاذ می شود، این گروه تلاش کند بخشهای رادیکالتر طالبان را به خود جلب کند، اتفاقی که تا حدی افتاده است و کسانی که پرچم داعش را در افغانستان و پاکستان به دست گرفته اند، پیش از این، از فرماندهان و نیروهای مؤثر طالبان بوده اند که از این گروه جدا و به داعش پیوسته اند. در عین حال بروز شکاف بین طالبان و داعش از زاویه پیامدهای احتمالی آن نیز قابل تأمل به نظر می رسد. این شکاف می تواند دو پیامد تا حدی متضاد داشته باشد. 1- جذب گسترده اعضا و فرماندهان طالبان و تضعیف این گروه 2- تقویت گرایش طالبان به مذاکره و صلح با دولت افغانستان این دو پیامد احتمالی تا حد زیادی به هم پیوسته هستند. بدین معنا که هر چه طالبان بیشتری جذب داعش شوند، گروه طالبان تضعیف خواهد شد و هر چه طالبان ضعیفتر شود، مجبور به مصالحه با دولت مرکزی خواهد شد. اینکه در نامه طالبان به داعش تأکید شده است که در افغانستان ظرفیت حضور دو نیروی طالبان و داعش وجود ندارد و چنین حضوری می تواند جبهه اسلامی را تضعیف کند، بی ارتباط با این واقعیت نیست. اما در این باره که داعش پاسخ مساعد و مورد نظر رهبری شورای کویته طالبان را بدهد، جای شک فراوان است. داعش در نگاه آخرالزمانی خود افغانستان را بخشی از خراسان بزرگ می داند که قرار است قیام اسلامی از آنجا آغاز و تا فتح مکه و مدینه و در نهایت کل دنیای اسلام و جهان ادامه یابد. راهبرد مبارزاتی طراحی شده داعش که جهان را به سه حلقه جغرافیایی شامل حلقه داخلی عراق و سوریه، حلقه نزدیک شامل خاورمیانه و شمال آفریقا و سرزمینهای دور شامل اروپا، آمریکا و شرق آسیا تقسیم کرده و برای هرکدام راهبرد جنگی خاصی را طراحی کرده، مؤید آن است که در نگاه داعش، طالبان در افغانستان جایگاهی ندارند و مانع تحقق اهداف داعش در یک بخش اصلی و مهم دنیای اسلام به حساب می آیند. سیاست روز:طرح هسته ای مجلس و چند سؤال از مخالفین «طرح هسته ای مجلس و چند سؤال از مخالفین»عنوان سرمقاله روزنامه سیاست روز به قلم محمد صفری است که در آن می خوانید؛روزهای باقی مانده تا ۱۰ تیرماه ۱۳۹۴، روزهای پرکاری را برای دو طرف رقم زده است. برای طرف مقابل روزهای فضاسازی، زیاده خواهی و تخریب فضای گفت وگوهای هسته ای را به همراه دارد، اما از سوی جمهوری اسلامی ایران کار برای رسیدن به یک توافق عادلانه و منصفانه ادامه دارد. کار دو طرف سخت و دشوار است، اما تفاوت بسیاری با هم دارد. غرب می خواهد خواسته های ناحق و غیرقانونی خود را به ایران تحمیل کند، اما ایران می خواهد تحریم های ظالمانه برداشته شود. لغو همه تحریم های غرب و شورای امنیت علیه ایران جزئی از توافق هسته ای و جدا ناپذیر است. اگر قرار است توافقی میان ایران و ۱+۵ انجام شود، لغو تحریم ها همزمان با امضای توافقنامه باید اعمال شود. اما غرب به ویژه آمریکایی ها، تاکنون تن به این خواسته به حق نداده اند. در عوض خواهان امتیازات ویژه از سوی جمهوری اسلامی ایران هستند. این امتیازات که بسیار فراتر از آن چیزی است که در قوانین آژانس بین المللی انرژی اتمی و پروتکل الحاقی گنجانده شده، شامل بازدیدها و دسترسی های گسترده به مراکز هسته ای و مراکز نظامی ایران است. بیانیه لوزان سوئیس که صادر شد، هر چند الزام آور نیست، اما در آن مواردی قید شده که باعث زیاده خواهی های آمریکا و کشورهای غربی در طرح خواسته ها از جمهوری اسلامی ایران گشته است. این بیانیه یک چارچوب و راهکار برای ادامه مذاکرات هسته ای برای رسیدن به یک توافق آن هم در یک مرحله بسته شد، اما آمریکایی ها آن را برای خود به عنوان تعهدات ایران تلقی کرده اند و براساس آن هر روز، خواسته ها و مطالبات فراقانونی خود را مطرح می کنند. «مونیز» وزیر انرژی آمریکا شرط اصلی توافق را «دسترسی» عنوان کرده است، درحالی که او همچنان در موضوع گفت وگوهای هسته ای ایران و ۱+۵ فعال است، اما طرف ایرانی (علی اکبر صالحی) مدتی است در جریان مسائل هسته ای سکوت کرده و سخنی از او درباره روند مذاکرات و مسائل فنی که به رئیس سازمان انرژی اتمی کشورمان مرتبط می شود، دیده نمی شود. دسترسی هایی که «مونیز» آن را شرط اصلی توافق می داند شامل همان مواردی است که نوشته شد. سخنگوی کاخ سفید این دسترسی ها را روشن تر بیان کرده و گفته است، «نمایندگان ایران در خلال تهیه چارچوب توافق در لوزان سوئیس، با کلیات سرزده ترین بازرسی های تاریخ آژانس از تأسیسات هسته ای کشورشان موافقت کرده اند.» این دسترسی ها به مراکز نظامی ایران هم رسیده است. برخی تحلیل گران و صاحبنظران سیاسی کشور، چنین بازدیدها و دسترسی هایی را مانند بازرسی های بازرسان آژانس از عراق در دوران صدام تشبیه می کنند، که علیرغم گزارش های بازرسان آژانس در زمان هانس بلیکس، هیچ موردی از مراکز نظامی و هسته ای عراق یافت نشد، اما کالین پاول و رامسفلد، وزرای دوران «بوش» گزارش دروغی را منتشر کردند که باعث جنگ عراق شد. این جنگ گرچه باعث سرنگونی صدام دیکتاتور این کشور شد، اما بنای حضور نیروهای تروریستی- تکفیری در عراق از همان زمان ریخته شد که تاکنون هم ادامه دارد.گرچه تفاوت های بسیاری میان ایران و عراق آن دوران وجود دارد، از جمله همراهی کامل مردم با نظان اسلامی که در تشییع پیکر شهدای غواص به خوبی دیده شد. مجلس شورای اسلامی که می تواند نقش مهمی در جریان گفت وگوهای هسته ای بازی کند، پس از آن که مشخص شد بیانیه لوزان سوئیس با سوء استفاده های طرف مقابل روبه رو شده است و در پاسخ به اقدامات کنگره آمریکا، به همین خاطر طرحی را به صحن علنی آورد تا با پشتیبانی قانونی از تیم هسته ای، با تصویب قانون، جلوی زیاده خواهی ها و سوء استفاده های آمریکا از بیانیه لوزان را بگیرد. این طرح علاوه بر این که رهبر معظم انقلاب اسلامی بارها چارچوب های گفت وگوهای هسته ای را تعیین کرده اند و خط قرمزها را مشخص ساخته اند، می تواند از لحاظ قانونی چارچوب های مذاکرات هسته ای و یک توافق خوب را هم ارائه دهد. اما با طرح مجلس مخالفتهایی هم شده است که جای تعجب و سوال دارد. برخی از دولتمردان اعتقاد دارند که «در این خصوص نیازی به قانون نبود و ممکن است تبدیل شدن برخی مسائل به قانون، موجب محدودیت هایی برای تیم هسته ای شود.» -پرسش اینجاست که قرار بود تیم هسته ای چه تصمیمی بگیرد که مصوبه مجلس باعث محدودیت برای تیم هسته ای خواهد شد؟ ـ آیا طرف مقابل، که در حال مذاکره با ایران است، کنگره و مجلس آنها برای تیم هسته ای خط مشی تعیین نکرده اند؟ ـ آیا حفظ دستاوردهای هسته ای ایران در توافق احتمالی، ایجاد محدودیت برای تیم هسته ای محسوب می شود؟ ـ آیا تأکید بر لغو تحریم ها بلافاصله پس از امضای توافق، ایجاد محدودیت است؟ ـ جلوگیری از بازدیدهای نامتعارف که رهبر معظم انقلاب هم بر آن تأکید داشته اند، موجب محدودیت برای تیم هسته ای می شود؟ قطعا این مواردی که در طرح مجلس وجود دارد و امروز قرار است در صحن علنی مورد بررسی قرار گیرد، مواردی است که تیم هسته ای باید آنها را در جریان گفت وگوها رعایت و بر آنها پافشاری کند. قرار نیست که پس از توافق هسته ای با امتیازهایی که ایران می دهد، از طرف مقابل هیچ حرکتی انجام نشود، پس سود ایران از این توافق چه خواهد بود؟ لغو تحریم ها حداقل نتیجه ای است که ایران با توافق هسته ای و امتیازاتی که می دهد، باید اتفاق بیفتد، درغیر این صورت، توافق چه معنایی دارد؟ اما با توجه به شرایطی که از فضای حاکم بر گفت وگوهای هسته ای ایجاد شده و مطالبات و زیاده خواهی هایی که آمریکایی ها مطرح می کنند، صاحب نظران و کارشناسان سیاسی هم احتمال یک توافق خوب را با درصد خیلی پایین تصور می کنند. پس راهکار برای باز کردن گره گفت وگوهای هسته ای چیست؟ حضرت آیت الله خامنه ای راه حل باز کردن این گره را تقویت درونی کشور می دانند. ایشان در همین زمینه فرموده اند; «اگر این تقویت در درون انجام بگیرد، آن کار آسان خواهد شد.» تقویت درونی شامل بسیاری از مسائل و موارد می شود، از جمله تقویت اقتصاد کشور با اتکا به داشته های خود، تقویت بنیه دفاعی و نظامی، تقویت روحیه مردمی و ایجاد اتحاد و همدلی و دوری از فضای دوقطبی، تقویت حوزه فرهنگی کشور و بسیاری موارد که در آینده به این موضوع مهم که از سوی رهبر معظم انقلاب مطرح شده خواهیم پرداخت. وطن امروز:تحریف درکدام جامعه طرفدار دارد؟ «تحریف درکدام جامعه طرفدار دارد؟»عنوان یادداشت روز روزنامه وطن امروز به قلم امیر استکی است که در آن می خوانید؛ تحریف را تغییر کلام از موضع اصلی خود به گونه ای که منظوری خلاف منظور اصلی کلام از آن برداشت شود می دانند. هر حرف، متن و هر شخصیت فکری را می شود تحریف کرد. فقط کافی است تغییری در آن داده شود که مقصود متن را عوض کند، به همین سادگی! اما از آنجا که آگاهی از موضوع تحریف شونده در انحصار تحریف کننده نیست، هر نوع تغییر و تحریفی نیز موفق نخواهد بود و در اصل این نکته بسیار حائز اهمیت است که تحریف در ارتباط با مخاطب نیمه آگاه و نیمه متخصص - و در یک کلام مخاطب فقط در جریان کلیات - موفق خواهد بود. به این معنا که وقتی مخاطبی هیچ شناختی از موضوعی نداشته باشد، تحریف حرف و سخن تاثیرگذاری در آن موضوع راه به جایی نمی برد و همچنین وقتی که مخاطب متخصص در آن موضوع است نیز تحریف راه به جایی نخواهد برد. تحریف هنگامی کاربرد خواهد داشت که زمینه هایی از شناخت موضوع در مخاطب وجود داشته باشد. هنگامی که فرد یا گروهی به اهمیت موضوعی واقفند و نسبت به مسائل پیرامون آن حساسیت نشان می دهند و از طرف دیگر شناختی عمیق و دقیق از آن موضوع ندارند، آن زمان است که تحریف بهترین بستر را پیدا می کند. در این نوشتار هدف ما آموزش تحریف کردن نیست و از دسته بندی فوق الذکر هدفی برای واکاوی موفقیت پدیده تحریف در جامعه خویش داریم. اما آیا فرض ما درست است که تحریف پدیده موفقی در جامعه ماست؟ حداقل این است که تحریف پدیده شایعی است و اینکه از رونق نمی افتد و همواره آن را همراه زندگی روزمره خود می بینیم، هموار کننده پذیرش فرض ماست. در فرهنگ جامعه ما دروغ قبح بسیاری دارد و در دین ما نیز در دسته گناهان کبیره است ولی ما هر روز با سیلی از دروغ های مختلف مواجهیم که همه آنها را به سادگی نمی توان ناشی از یک رذیلت عریان اخلاقی دانست، چرا که بسیاری از این دروغ ها در پشت مصلحت های افراد و دارای توجیهاتند و شخص به هیچ وجه کار خود را به مثابه یک رذیلت اخلاقی نمی داند و این محکوم نبودن فرد از دید وجدان خویش به ساختارهای قوی و زنده توجیه کننده بازمی گردد. مثال ساده آن چیزی است که دروغ مصلحتی می نامندش. این پذیرش غیررسمی راه را برای ایجاد و دریافت دروغ و شکل دیگر آن، تحریف، باز می کند. تا اینجای کلام مشخص شد که تحریف در قالب یک پذیرش تلویحی امکان آن و در بستر عدم شفافیت و آگاهی ایجاد و پذیرفته می شود. ما در جامعه ای زندگی می کنیم که مسائل از جهات مختلف برای مردم دارای اهمیت است و از طرف دیگر شناخت و اطلاعات مردم در این زمینه ها کافی نیست. به عبارت دیگر مردم نسبت به بسیاری مسائل از جهت ارتباط آنها به منافعشان حساس و از طرف دیگر غیرمتخصص هستند و این راه را برای رشد و پذیرش شایعات و تحریفات باز می کند. شاید این مساله مطرح شود که از نظر عقلایی در چنین شرایطی انسان باید به دنبال کسب اطلاعات و سپس قضاوت و عمل بر مبنای آن باشد، مساله ای که به دنبال خود این پرسش را مطرح می کند که در اینصورت چرا هنوز شایعه و مسائل تحریف شده نقش بسزایی در تصمیم گیری ها ایفا می کند؟ آیا ما با یک جامعه غیرعاقل مواجهیم؟ یا به گونه ای جامعه ای به دور از توان کسب اطلاعات؟ اینجاست که باید به شناخت بیشتری نسبت به جامعه همت گمارد. جامعه ای که نمی شود به مثابه شبه روشنفکران، سریع آن را جامعه ای غیرعقلایی تشخیص داد و نسخه اش را پیچید. در تحلیل این پدیده بهترین راه استفاده از تعبیر جامعه کوتاه مدت و شتابناک است. در این میان تلاش اهل تحریف نیز گاه اثرگذار است و گاه نیست اما نوبه نو شدن نسل ها برای اهل تحریف فرصت مناسبی برای تغییر شخص یا اظهار نظر فردی از گذشته است برای رسیدن به مقصود. حال اگر با پدیده صریح و پویایی مواجه باشیم که کمترین احتمال تحریف آن را هم ندهیم درباره تلاش های اهل تحریف چه می شود گفت؟ آیا این تلاش ها نتیجه خواهد داد؟ بسیاری از کسانی که در یک مورد خاص از تحریف اظهار نظر کرده اند، معتقدند تاملات درونی فرد تحریف کننده، انگیزه های شخصی و خواست های اعلامی تحریف کننده بیشتر از تاثیرگذاری محیط پیرامونی و در واقع جامعه ای که در آن گفتمان ها غالب می شوند، موثر است. موضوعی که به نظر می رسد بیشتر از نگاه روانشناسی سیاسی باید آن را مورد مداقه قرار داد. جوان:چمران روشنفکر در تراز انقلاب اسلامی «چمران روشنفکر در تراز انقلاب اسلامی»عنوان سرمقاله روزنامه جوان به قلم دکتر عبدالله گنجی است که در آن می خوانید؛سی و یکم خرداد بهانه ای است تا از عارف و روشنفکر دوران معاصر یادی نماییم. بدون تردید روشنفکری مصطلح در ایران مقارن با آشنایی ایران با غرب به وجود آمده. چمران روشنفکر در تراز انقلاب اسلامی سی و یکم خرداد بهانه ای است تا از عارف و روشنفکر دوران معاصر یادی نماییم. بدون تردید روشنفکری مصطلح در ایران مقارن با آشنایی ایران با غرب به وجود آمده. روشنفکران کسانی بودند که پس از شکست های سنگین ایران از روسیه علل آن را «عقب ماندگی» معرفی کردند و چندی بعد علت عقب ماندگی را نیز به اسلام ارجاع دادند و برای حذف �
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 60]
-
گوناگون
پربازدیدترینها